ΜΙΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΕΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΑΠΕΙΝΟΥ ΛΕΥΊΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Κύριε Διευ/τά Ορθοδόξου λόγου της Αληθείας, μαχητικής Εφημερίδος ''ΑΓΩΝΑΣ'', κ. Τριαντάφ. Τασιόπουλε,

    Μέ οδυνηρή έκπληξη-διάβασα στο φύλλο αριθ. 298, Απρίλιος 2022, και στην σελ. 8, το άρθρο σας με τίτλο ''Παλαιοημερολογίτες Ιερώνυμος Προφητείες'', ένθα αποκαλύπτετε και ορθώς σχολιάζετε, την επίθεση του Μητροπολίτου Λαρίσης Ιερωνύμου προς Ορθοδόξους Χριστιανούς του Πατρίου Ημερολογίου, τους οποίους μάλιστα χαρακτήρισε ... Αιρετικούς!! Ποιούς, εκείνους που ακολουθούν απαρέγκλιτα εκείνα που εθέσπισαν οι Άγιοι Θεοφόροι Πατέρες μεταξύ Αυτών και ο Άγιος Αχίλλειος!!

     1] Όμως, πριν προχωρήσω στην εξιστόρηση ενός ΘΑΥΜΑΣΤΟΥ γεγονότος και εμπειρίας που είχα εγώ ό ανάξιος πολυ-αμαρτωλός, θέλω να σας αναφέρω ένα τραγικό, συγκλονιστικό Ιστορικό Γεγονός που διάβασα, για τα ''έργα και ημέρες'', ενός θηριώδους Καρδιναλίου του Πάπα και της Φράγκικης Ρωμαιοκαθολικής-αιρετικής παρασυναγωγής, που διαχρονικά επισυσσώρευσε στη Δύση, στην Πατρίδα μας και στους Ορθοδόξους Έλληνες, τόσα απαίσια δεινά και που νυν ονομάζεται ...''Αδελφή Εκκλησία'' από τον Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο.

     Εκείνη, λοιπόν, την περίοδο του Δυτικού Μεσαιωνικού σκότους στη Δύση, όπου κυριαρχούσε η ''Κρατούσα (αιμοσταγής) Παποκαισαρική, Παποφράγκικη Εκκλησία'' και που έπνιγε στο αίμα  και στον τρόμο τους δύστυχους λαούς της Δύσης με την ...'''Ιερά Εξέταση''', συνέβη το εξής περιστατικό.

     Ένας ''ροδομάγουλος'' διαβολο-Καρδινάλιος έλαβε διαταγή από την ...''Αγία Έδρα'', να ξεπαστρέψει σ' ένα χωριό της Γαλλίας τις εκεί εδρεύουσες '''μάγισσες'''. Συνοδευόμενος μάλιστα από ένα στρατιωτικό απόσπασμα περικύκλωσε το χωριό. Ό επικεφαλής αξιωματικός ανέμενε την διαταγή του ... Μονσινιόρ, για να εισβάλλει στο χωριό. Σε λίγο τον καλεί, ό απόλυτος άρχων και τον διατάζει: '''Νά εισβάλλετε στο χωριό και να τους ''ΣΦΑΞΕΤΕ ΟΛΟΥΣ''!!!

    Ο φτωχός αξιωματικός, έντρομος ακούει τη φρικαλέα αυτή διαταγή και έχοντας, ως φαίνεται, κάποια ίχνη λογικής και ευαισθησίας, ΕΤΟΛΜΗΣΕ να εκφέρει την αντίρρησή του, λέγοντας: '''Μα, κύριε (Μονσινιόρ), μεταξύ των κατοίκων υπάρχουν και πολλοί ΑΘΩΟΙ άνθρωποι και μικρά παιδιά, πώς θα τους σφάξουμε κι αυτούς;'''

      Και ήλθε τότε ο ''μειλίχιος'', και '''αλάθητος Θεολογικός Κεραυνός''' του εκπροσώπου της ''Κρατούσης Εκκλησίας του Πάπα'', του έχοντος την απόλυτη ''εξουσία ζωής και θανάτου’’ (αλλά και των αμοιβομένων ... συγχωροχαρτίων), προς τον δυστυχή αξιωματικό,  ''Εσύ ΣΦΑΞΤΟΥΣ ΟΛΟΥΣ και ο ΘΕΟΣ ας ΔΙΑΛΕΞΕΙ τους δικούς ΤΟΥ ''!!! Βλέπετε, οι ''εκπρόσωποι'' του Χριστού επί Γής (Vicarious Christi), και ... διάδοχοι των Αποστόλων, ως και οι μοναδικοί ... απ' ευθείας διάδοχοι του ... Απ. Πέτρου, παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις, οι οποίες ΔΕΝ είναι κατ' ανάγκην πάντοτε ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ συμβατές με τις Εντολές του Ευαγγελίου και των Αποστόλων και φυσικά, εν τη μεγαλοκαρδία τους, όπως ο ανωτέρω Μονσινιόρ, επιτρέπουν στον ίδιο τον ΘΕΟ, εάν Εκείνος θέλει και ... μπορεί, να κάνει τις Δικές Του επιλογές, να έχει τα Δικά Του κριτήρια και να παίρνει τις δικές Του αποφάσεις.

     2] Ας έλθουμε όμως τώρα, σ' αυτά που με χαρά θέλω να σας γνωστοποιήσω.

 Πρίν 22-24 χρόνια περίπου, όντας τότε υπάλληλος της ... αειμνήστου ΑΤΕ, κατέβαινα προς τα κεντρικά της γραφεία, στην Αθήνα για υπηρεσιακούς λόγους, οδηγώντας το αυτοκίνητό μου. Περίπου στις 4-5 το απόγευμα, βρισκόμουν ήδη στο Ιερό Προσκύνημα της Αγίας Αικατερίνης, στο Δομοκό, εν μέσω αφορήτου ζέστης.

       Σταμάτησα, άναψα ένα κεράκι, ήπια λίγο νερό κι αμέσως ξεκίνησα, διότι βιαζόμουν να φθάσω νωρίς στην Αθήνα. Ήμουν ήδη αρκετά αργοπορημένος και κουρασμένος.

       Λίγα χιλιόμετρα μετά την Αγ. Αικατερίνη, προς Λαμία, αρχίζουν κάποιες κατηφορικές στροφές. Σε μια ευθεία πορεία, όμως, του δρόμου και καθώς είχα αναπτύξει ταχύτητα, εκεί στη δεξιά του άκρη, αντιλαμβάνομαι να στέκεται ένα ηλικιωμένο ζευγάρι και ο κύριος σαν να έκανε ένα σήμα-κίνηση με το χέρι του. Εγώ όμως, ίσως γιατί βιαζόμουν, ίσως επειδή δεν κατάλαβα καλά το σήμα του, τους προσπέρασα με ταχύτητα. Και τότε, 2-3 χιλιόμετρα πιο κάτω, βλέπω ξαφνικά να ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ εμπρός μου, επάνω στο τζάμι του αυτοκινήτου, στη θέση του οδηγού, μια ΦΩΤΕΙΝΗ και ΟΣΙΟΤΑΤΗ Μορφή ενός Ιερωμένου, με ΠΑΛΛΕΥΚΑ μαλλιά και γένεια και Πάλλευκα Άμφια και να με επιτιμά με παράπονο και γλυκό τρόπο, λέγοντάς μου: ''ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΣ να πάρεις αυτούς τους ανθρώπους;'' και αμέσως ΕΞΑΦΑΝΙΣΘΗΚΕ ...

     Εγώ κοκκάλωσα σοκαρισμένος. Πατάω το φρένο κι έντρομος σταματώ το αυτοκίνητο. Αμέσως κάνω επί τόπου στροφή προς τα πίσω, με σκοπό να βρω αυτούς τους ανθρώπους. Όταν τους βρήκα, περίμεναν ακόμη υπομονετικά, εκεί στην άκρη του δρόμου. Σταματώ, ανοίγω το παράθυρο του οδηγού και τους ρωτώ: ''Πού πηγαίνετε, μήπως θέλετε να σας πάρω;'' Ναι, ευχαριστούμε πολύ, πηγαίνουμε στη Λαμία.''' Κάθισαν στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και ξεκίνησα πάλι το ταξίδι, ενώ αυτοί οι καλοί άνθρωποι συνέχισαν να μ' ευχαριστούν.

    Όταν σε λίγο συνήλθα, τους ρωτώ: ''Πώς βρεθήκατε εδώ πάνω στο βουνό, σ' αυτήν την ερημιά, τέτοια ώρα και μ' αυτήν τη ζέστη;;''

     Νομίζω ότι ή σύζυγός του μου είπε: ''Χθές βράδυ κοιμηθήκαμε εδώ κάτω στο Μοναστηράκι της ΑΓ. ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ και σήμερα έπρεπε να φύγουμε. Πήραμε την Ευλογία του Γέροντα, και επειδή τέτοια ώρα ΔΕΝ περνούν Λεωφορεία απ' αυτό το μέρος, Τον ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΑΜΕ να μας βοηθήσει, ώστε κάποιος ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ να μας πάρει''!!  -Τους ρωτώ: Μήπως ο Γέροντας πού πήρατε την Ευλογία Του, είναι ηλικιωμένος με άσπρα μαλλιά και μακρυά λευκή γενειάδα και συνήθως φοράει Λευκά Άμφια;;

  -Ναι, αλλά ο Γέροντάς μας έχει ΚΟΙΜΗΘΕΙ εδώ και κάποια χρόνια !!

  -Μα, τότε, τους ρωτώ, πώς πήρατε την Ευλογία του;;

    Καί ή σεβάσμια εκείνη καί ταπεινή κυρία, με απόλυτη σιγουριά και φυσική απλότητα μου είπε:  Να! Πήγαμε στον τάφο Του, του μιλήσαμε, ζητήσαμε την Ευλογία Του και την βοήθειά Του !

    Και εγώ συγκλονισμένος εσιώπησα ακούγοντας όλα αυτά με δέος, γιατί για μένα όλα αυτά ήταν ένα δεύτερο σοκ και έκπληξη, αλλά και τύχη αγαθή και ευλογία για την τιμή που μου έκανε αυτό το ΆΓΝΩΣΤΟ για μένα Άγιο Γεροντάκι !!

     Με τη συζήτηση, φθάσαμε κοντά στη Λαμία, όπου πρόθυμα προσφέρθηκα, λοξοδρομώντας, να τους αφήσω μέσα στην πόλη. Εκείνοι με έκδηλη χαρά το δέχθηκαν.

      Όταν ήταν να αποβιβαστούν, πάλι με γλυκό και ταπεινό τρόπο με χιλιοευχαρίστησαν, κι εγώ ξεκίνησα και πάλι το ταξίδι μου, ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ, κατά την επιστροφή μου να βρω αυτό το άγνωστο για μένα Μοναστηράκι της ΑΓ. ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ, για να προσκυνήσω κι εγώ τον ΑΓΙΟ εκείνο ΑΓΝΩΣΤΟ μου Γέροντα, που μου έκανε την τιμή και τη Χάρη να εμφανισθεί σε μένα, καθώς οδηγούσα.

       Μετά 2-3 ημέρες επέστρεφα προς την Καστοριά. Βρέθηκα όμως αργά το απόγευμα προς  βράδυ στο ύψος εκείνο του δρόμου, όπου είχα πάρει εκείνους τους καλούς ανθρώπους, αλλά τόσο η κούρασή μου, όσο και το ακατάλληλο της ώρας, μ' έκαναν να αποφασίσω να συνεχίσω το ταξίδι μου και μια άλλη φορά, συν Θεώ, να ψάξω, να βρω εκείνο το Μοναστηράκι. Έτσι και έγινε. Μετά από κάποιους μήνες, επιστρέφοντας πάλι από Αθήνα και υπό το κράτος της σφοδρής μου επιθυμίας (αλλά και αισθήματος ενοχής), ψάχνοντας, είδα στα δεξιά του δρόμου μια μικρή ταμπελίτσα που έγραφε ''Πρός Ι. Μονή Αγίας Μαγδαληνής''. Βγήκα από τον κεντρικό δρόμο ακολουθώντας τον δρομίσκο, και, ω του θαύματος, σε μικρή απόσταση, 200-300 μ, εκεί κάτω αντίκρυσα το Μοναστηράκι και σταμάτησα έξω απ' την μεγάλη σιδερένια του πόρτα.

     Επικρατούσε απόλυτη ησυχία. Η ώρα θα ήταν 5-6 το απόγευμα. Ετόλμησα να κτυπήσω ένα κουδούνι και περίμενα. Μετά από κάποια λεπτά άνοιξε η μικρή πλαϊνή πόρτα και πρόβαλε μπροστά μου μια χαριτωμένη κι ευγενική μορφή μιας ηλικιωμένης μοναχής. Με ρώτησε, -Τί θέλετε;; Της ζήτησα συγγνώμη για την ενόχληση τέτοια ώρα, αλλά μήπως θα μπορούσα για λίγο να σας απασχολήσω;; Κι εκείνη με καλωσύνη μου είπε -''Περάστε, περάστε, πηγαίνετε  στον Ιερό Ναό να προσκυνήσετε και μετά ελάτε εδώ,'' δείχνοντάς μου έναν μικρό οικίσκο, δίπλα στην είσοδο του Μοναστηριού, που μετά διεπίστωσα ότι ήταν κάτι σαν θυρωρείο, γραφείο και βιβλιοπωλείο. Έκανα, όπως μου είπε και πήγα εκεί, όπου με περίμενε. Μου πρόσφερε κάθισμα, συστήθηκα, κι άρχισα να της εξιστορώ, ό,τι μου συνέβη με εκείνον τον Άγιο Γέροντα και που είναι και η αιτία της παρουσίας μου εδώ. 

     Όταν τελείωσα την αφήγησή μου, Εκείνη σηκώθηκε με πολύ κόπο και σιγά-σιγά πήγε προς τη μικρή βιβλιοθήκη και μου φέρνει να ιδώ μια μικρή πλαστικοποιημένη φωτογραφία ενός Ιερέως. ΑΥΤΟΝ είδατε; Μέ ρωτά. Μάλιστα, αυτός ήταν ο Παπούλης που μου μίλησε, μόνο που είχε λευκή γενειάδα και μαλλιά και λευκά ΆΜΦΙΑ !  -- ΑΥΤΟΣ, παιδί μου, ήταν ό ΓΕΡΟΝΤΑΣ μας, ό Αρχιμανδρίτης π. ΜΗΝΑΣ ΒΡΕΤΤΟΣ που, όταν κοιμήθηκε, Τόν ΝΤΥΣΑΜΕ με  τα ΛΕΥΚΑ Του ΑΜΦΙΑ για Την ΤΑΦΗ Του !!! Και δεν είσαστε ο ΜΟΝΟΣ, πολλοί άνθρωποι, όπως μας μαρτυρούν, είχαν την ευλογία, την χαρά και την τιμή να δεχθούν την ΕΠΙΣΚΕΨΗ Του, και έρχονται εδώ, όπως εσείς, να μας τη γνωστοποιήσουν.

     Ευχαρίστησα θερμά, αυτήν την ταπεινή Γερόντισσα που με δέχθηκε και της πρότεινα να μου επιτρέψει σε ένα γράμμα μου που θα της στείλω, να καταγράψω αυτήν την Ευλογημένη εμπειρία μου με τον Πατέρα ΜΗΝΑ ΒΡΕΤΤΟ, για να υπάρχει ως μια ακόμη μαρτυρία της ΖΩΝΤΑΝΗΣ εμφανίσεώς Του, δίδοντάς Της συγχρόνως την υπόσχεσή μου ότι, όποτε με φέρνει ο δρόμος μου προς τα εκεί, θα σταματώ για προσκύνημα. Το όνομα της ταπεινής εκείνης Γερόντισσας ήταν Μοναχή ΦΕΒΡΩΝΙΑ.

     Φεύγοντας, μου δώρισε 2-3 από κείνες τις μικρές φωτογραφίες του Πατρός ΜΗΝΑ ΒΡΕΤΤΟΥ, μια εκ των οποίων έχω πάντοτε  μαζί μου.

     Επιστρέφοντας στο σπίτι μου, διηγήθηκα τα πάντα στη γυναίκα μου,  στα παιδιά μου και στους φίλους μου. Έγραψα και έστειλα εκείνο το γράμμα προς την Ι.Μ. ΑΓ. ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ και τη Μοναχή Φεβρωνία.

     Σε ένα, μετά από καιρό, επόμενο ταξίδι μου προς την Αθήνα, επισκέφθηκα ξανά το Μοναστήρι και την Γερόντισσα Φεβρωνία. Στη συζήτησή μας της πρότεινα, με ενθουσιασμό, αν συμφωνεί, να στείλω ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ εκείνου του γράμματός μου και προς τον επιχώριο Μητροπολίτη Λαμίας-Φθιώτιδος κ.κ. Νικόλαο, για να λάβει και Εκείνος γνώση.  Όμως με ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΗ για μένα έκπληξη, την άκουσα να μου λέει: ''ΜΗΝ κάνεις τον κόπο, παιδί μου, γιατί το Μοναστήρι μας είναι σχεδόν υπό ΔΙΩΓΜΟ!!! Γιατί;; Ετόλμησα να ρωτήσω, για ποιό λόγο;;; Για να λάβω την απάντηση: ''Εμείς εδώ και το Μοναστηράκι ΜΑΣ, είμαστε με το ΠΑΛΙΟ, ακολουθούμε το ΠΑΤΡΙΟ Ημερολόγιο-Εορτολόγιο!

     Όταν άκουσα αυτά και αυτήν την ΑΔΙΚΙΑ, σαν θερμόαιμος που είμαι, αγανάκτησα και θύμωσα λίγο, όμως συγκρατήθηκα.

     Σ' ένα επόμενο ταξίδι μας, αυτήν τη φορά με τη γυναίκα μου και τα παιδάκια μας, σταματήσαμε αυτήν τη φορά, για να προσκυνήσουμε στην Ι.Μ. ΑΓ. ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ. Ήταν τότε που η Γερόντισσα Φεβρωνία μας πρόσφερε μια ακόμη ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΛΟΓΙΑ, όταν μας έφερε από το ΙΕΡΟ του Ι. ΝΑΟΥ, τη Λειψανοθήκη του Αγίου Πατρός ΜΗΝΑ, για να Τον προσκυνήσουμε. ΌΤΑΝ την ΑΝΟΙΞΕ, μια ΥΠΕΡΟΧΗ ΕΥΩΔΙΑ απλώθηκε, για να μας ΓΕΜΙΣΕΙ με ΚΑΤΑΝΥΞΗ!

Μετά από τα ανωτέρω, εν αληθεία, παρρησία και τιμιότητι εκτεθέντα , τολμώ να κάνω τις εξής, εν κατακλείδι, σκέψεις, όσες μου επιτρέπουν η ανθρώπινη ατέλεια και η λογική μου.

    Α] Θεολόγος δεν είμαι. Ένας ασήμαντος αμαρτωλός τεχνοκράτης των θετικών επιστημών είμαι, που μέσα από την Επιστημονική έρευνα, με την οποία ασχολήθηκα, και τις αρχές της, πού είναι, η Παρατήρηση, το Πείραμα και η Απόδειξη, εγνώρισα μικρό μόνον μέρος της Απέραντης, Θαυμαστής Σοφίας και Αγάπης του ΘΕΟΥ και ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ της Φύσεως και του Κόσμου, ερευνώντας κάποιους από τους θαυμαστούς βιοχημικούς μηχανισμούς σε κύτταρα του Φυτικού Βασιλείου. Οδηγούς μου είχα, τότε, τύχη αγαθή, έναν σοφό πολυεπιστήμονα και ευλαβέστατο Καθηγητή, ως και ευλαβεστάτους Υφηγητάς, οι οποίοι στην πράξη εφήρμοζαν εκείνο το της Σοφίας Σειράχ (λη, 6 ), ''Ο Θεός έδωκεν ανθρώποις επιστήμην ίνα ενδοξάζεσθαι εν τοις θαυμασίοις Αυτού ''.

    Έτσι λοιπόν, με την απλή τεχνοκρατική αντίληψη και την επιστήμη της απλής λογικής, βλέποντας και αξιολογώντας τα ανωτέρω γεγονότα και πράγματα, σκέπτομαι ότι, εφ' όσον η Θεία ΧΑΡΙΣ, αποδεδειγμένα ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΕ και ΑΠΕΚΑΛΥΨΕ την ΑΓΙΟΤΗΤΑ  κάποιων Ανθρώπων, ΑΥΤΟ δεν είναι ένας ΣΙΓΟΥΡΟΣ οδοδείκτης για ΌΛΟΥΣ εμάς ότι αυτοί οι Κεχαριτωμένοι Άνθρωποι ήταν  στο ΣΩΣΤΟ ΔΡΟΜΟ από κάθε άποψη, ήτοι ΒΙΩΤΙΚΗ, ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ, ΙΕΡΟΚΑΝΟΝΙΚΗ;;  Κι αν έτσι είναι, που σίγουρα έτσι είναι, βάσει της λογικής, της ζωής των Αγίων Πατέρων και των αποφάσεών Τους στις Οικουμενικές Συνόδους (που όλοι Τους ήταν ... Παλαιοημερολογίτες μέχρι το 1924), είναι σωστό, ορθόδοξο και Δίκαιο κάποιοι ΙΕΡΑΡΧΕΣ της ΚΡΑΤΟΥΣΗΣ Εκκλησίας της Ελλάδος από ανεξήγητο υπερβάλλοντα ... ζήλο, να αποστρέφονται, να χλευάζουν, να υποτιμούν τους ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ Χριστιανούς του Πατρίου Ημερολογίου-Εορτολογίου, αποκαλώντας τους μάλιστα ... Αιρετικούς, ΆΡΑ και τον π. ΜΗΝΑ ΒΡΕΤΤΟ;;;

    - Γνωρίζουν, άραγε, οι εν λόγω Μητροπολίτες, πολλούς ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ να είναι κατοικητήρια της ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ και να ΕΥΩΔΙΑΖΟΥΝ τα Άγια Λείψανά τους;;;

- Είναι άραγε ... Αιρετικές και όλες οι άλλες Ορθόδοξες ανά τον κόσμο Αυτοκέφαλες Εκκλησίες που ακολουθούν το Παλαιό Ημερολόγιο ;;; Ενώ είναι παγκοίνως γνωστόν ότι το ΝΕΟ, Παπικό, Οικουμενιστικό, Ημερολόγιο επεβλήθη διά της ΒΙΑΣ και πραξικοπηματικώς (χωρίς Πανορθόδοξη Σύνοδο), από έναν Μασώνο Πατριάρχη (τον Μελέτιο Μεταξάκη) κι έναν επίσης μασώνο Αρχ\κο Αθηνών;

     -Δεν θα ήταν άλλωστε αστείο να δεχθούμε, ως διαθέτοντες επαρκές ... ψήγμα λογικής, ότι η 13 ημερών διαφορά μεταξύ του Παλαιού και Νέου, ως μισή ... σταγόνα χρόνου μέσα στην Αιωνιότητα, είναι δήθεν ή αιτία αυτού του κακού Σχίσματος και όχι οι ΛΟΓΟΙ και ο ΤΡΟΠΟΣ, που επεβλήθη το ΝΕΟ  ημερολόγιο, ΠΑΡΑ τά καθορισθέντα από τις Οικουμενικές και Πανορθόδοξες Συνόδους και τούς Ιερούς Κανόνες.

      Η δική μου πάντως, του αναξίου, αγαθή τη τύχη, εμπειρία, του να έλθω Πρόσωπο με Πρόσωπο με τον Άγιο Πατέρα ΜΗΝΑ ΒΡΕΤΤΟ, όπως περιέγραψα, με έπεισε ότι μάλλον, θα πρέπει, κάποιοι από τούς Νεοημερολογίτες Ποιμενάρχες μας  και τα συν Αυτοίς μέλη της Ιεραρχίας, να είναι πιο προσεκτικοί και εγκρατείς  στις εκφράσεις Τους, στις απόψεις και τις θέσεις Τους, διότι αλλιώς ομοιάζουν με εκείνον τον παραπάνω ... Αλάθητο και αλαζονικό ροδομάγουλο Παπικό Μονσινιόρ-Καρδινάλιο, πού ακόμη υπεδείκνυε και στο ... ΘΕΟ το τι να αποφασίσει !!

      Κι ευχόμαστε όλοι τώρα, ΣΥΝΤΟΜΑ να έλθει η στιγμή, να γίνει και πάλι η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, ΜΙΑ και ΑΓΙΑ και ΚΑΘΟΛΙΚΗ, Ελευθέρα και Ζώσα, κατά τον Αείμνηστο, Λεοντόκαρδο και Θρυλικό Αληθινό Επίσκοπο π. Αυγουστίνο Καντιώτη και να ξαναβρεί  τον Ίσιο, τον Πάναγνο, τον Αληθινά θυσιαστικό Της δρόμο, εν ενότητι, θεραπευμένη από κάθε σύγχρονο Παναιρετικό Οικουμενιστικό μολυσμό και να ελευθερωθεί από τον απαίσιο εναγκαλισμό της με κάθε  Νεοταξίτικη εξουσία και αντίχριστους κοσμικούς Καισαρίσκους. Για να γίνουν όμως όλα αυτά, χρειάζεται από σήμερα κιόλας, ΟΛΟΙ οι Ιεράρχες, οι ποιμένες της Εκκλησίας μας, να σηκώσουν το ανάστημά τους και ως αληθώς επόμενοι τοις Αγίοις Πατράσι να ενωθούν και να εναντιωθούν σε κάθε αιρετικό τυχοδιώκτη Οικουμενιστή, ως και σε κάθε αντίχριστο κοσμικό Καισαρίσκο και να σταθούν ΑΛΗΘΩΣ κι όχι ... διακοσμητικώς, ως λεοντόκαρδοι ''είς Τύπον και Τόπον ΧΡΙΣΤΟΥ'', εμπνεόμενοι, ως αληθείς ΠΟΙΜΕΝΕΣ, κι όχι σαν μισθωτοί, από τούς ΔΥΟ παρά τούς ΠΟΔΑΣ τού Δεσποτικού τους ΘΡΟΝΟΥ, ΛΕΟΝΤΕΣ.

          ΑΜΉΝ.

Δρ. Γεράσ. Κουσουνής, Γεωπόνος

Καστοριά, Αύγουστος 2022