Λόγος δεύτερος (εκ της Αποστολικής Σαγήνης).

Ποίαν θεωρίαν να κάμω εις τούτον τον διαυγή και πολύφωτον φωστήρα, τον Μέγαν, λέγω, Ιωάννην τον Πρόδρομον, όστις εκ μήτρας στειρωτικής ανέτειλεν ημίν σήμερον; να τον επαινέσω με λόγον; Και ποίος έχει τόσον υψηλόν λόγον και δυνατόν, όπου να φθάση εις ευφημίαν και έπαινόν του, τις έχει ουράνιον νουν όπου να ευφημίση τον ουράνιον Πρόδρομον; Τις έχει γλώσσαν αγγελικήν, όπου να δυνηθή να επαινέση ακούραστα τον αστραπόμορφον τούτον Άγγελον; Που λόγοι; Που έπαινοι τοσούτοι, όσαι είναι αι χάριτες του Τιμίου Προδρόμου; Που ευρίσκει τις τόσα χαρίτων άνθη, ώστε να πλέξη τόσα στέφανα, όσα είναι τα υπέρ άνθρωπον ισάγγελα κατορθώματά του; τις έχει τόσας φωνάς, ώστε να δώση τόσας ευχαριστίας εις τον Τίμιον Πρόδρομον, όσας ευεργεσίας παρ’ αυτού καθ’ εκάστην ημέραν λανβάνομεν; Αλλ’ αν ευρεθή και τις, ειπέτε μου τι πρώτον, τι ύστερον να επαινέση;

Μυρίαι πηγαί χαρισμάτων του Πνεύματος εις τον ισάγγελον τούτον ευρίσκονται· εκ ποίας, ειπέτε, πρώτον να αντλήση του πανηγυρικού λόγου τας αφορμάς; Αν αρχίση εκ της πατρίδος να πλέκη τω Προδρόμω τον έπαινον, καθώς οι νόμοι των εγκωμίων παρακελεύονται, πατρίς του Προδρόμου είναι ο ουρανός· ποίος τον ουρανόν, και με όλον όπου είναι κτίσμα υλικόν τε και άψυχον, αξίως επαινείν δύναται; Αν ζητήση τους προγόνους και γονείς του Προδρόμου, ευρίσκει να είναι πρόγονοι μεν αυτού, Πατήρ, Υιός και άγιον Πνεύμα, γονείς δε τα καθαρά δοχεία του Πνεύματος, ο ιερώτατος, λέγω, Ζαχαρίας, και η πνευματοφόρος Ελισάβετ· αν στοχασθή συνετώς την σύλληψίν του, και αύτη προμηνύεται από τον μέγαν των ουρανίων δυνάμεων Αρχιστράτηγον Γαβριήλ: «Μη φοβού, Ζαχαρία, διότι εισηκούσθη η δέησίς σου, και η γυνή σου Ελισάβετ γεννήσει υιόν σοι»· αν στοχασθή την γέννησίν του, και αύτη είναι ένδοξος και λαμπρά, και εις όλον τον κόσμον χαράς αφάτου παραίτιος· «και πολλοί επί τη γεννήσει αυτού χαρήσονται». Αν πάλιν στοχασθή τις την αγιότητα και καθαρότητά του, ούτος είναι ακόμη και από την κοιλίαν της μητρός του γεμάτος όλος από το Πνεύμα το Άγιον· «και Πνεύματος αγίου πλησθήσεται, έτι εκ κοιλίας μητρός αυτού»· αν στοχασθή το όνομά του «Ιωάννης», και τούτο είναι πάντων των του Θεού μυστηρίων το περιασφαλισμένον θησαυροφυλάκιον· και ιδέτε, όπου του δίδεται άνωθεν· «και καλέσεις το όνομα αυτού Ιωάννην»· αν στοχασθή την αύξησιν της ηλικίας του, και αύτη είναι θαυμαστή, διότι κραταιούται, ενισχύεται και ενδυναμούται από την ένοικον χάριν του Πνεύματος· «το δε παιδίον ηύξανε και εκραταιούτο Πνεύματι»· αν στοχασθή την ανατροφήν του, και αύτη είναι από τας πολιτικάς συγχύσεις μακράν, μέσα εις τας αβάτους μονάζων ερήμους· «και ην εν ταις ερήμοις, έως της αναδείξεως αυτού προς τον Ισραήλ»· αν δε και την τροφήν του, και αύτη είναι από τα βλαστάρια των δένδρων και από μέλι άγριον· αν δε και την ενδυμασίαν του, και αύτη είναι από καμηλότριχας κατασκευασμένη· «και ην ενδεδυμένος τρίχας καμήλου»· αν δε και την ζώνην του, και αύτη είναι από δέρμα ζώου· «και ζώνην δερματίνην περί την οσφύν αυτού». Αλλ’ ω της εμής ματαιοπονίας· και τι καταγίνομαι εις τα παραμικρά, και δεν λέγω πως ούτος είναι κατά την του Χριστού μαρτυρίαν ο μέγας εν γεννητοίς γυναικών μείζων; Ας λέγω λαμπρά τη φωνή, πως ούτος είναι ο υπέρτιμος και πανένδοξος εκ Προφήτου Προφήτης, και της παλαιάς τε και νέας Διαθήκης ο υπέρλαμπρος μεσίτης· ούτος είναι ο επίγειος Άγγελος και ουράνιος Άνθρωπος· ούτος είναι ο λύχνος του Κυρίου ο άσβεστος, και ο εν αγίοις σεβασμιώτατος Άγιος· ούτος είναι το καθαρώτατον του Πνεύματος δοχείον, και της Παναγίας Τριάδος το άμωμον ιερείον· ούτος είναι της οικουμένης το καύχημα, και της στειρευούσης το ιερόν βλάστημα· ούτος είναι της Εκκλησίας το στήριγμα και της ευσεβείας το σεμνολόγημα· ούτος είναι ο στύλος της ερημικής ζωής ο εδραίος, και ο φίλος του Χριστού ο επιθυμητός και ευκταίος· ούτος είναι ο πρώτιστος των Αποστόλων, και ο έξαρχος των Μαρτύρων· ούτος είναι ο οδηγός των Οσίων και ο υπερασπιστής των Δικαίων· ούτος είναι ο όρθρος ο φαεινός και ο Εωσφόρος ο λαμπρός. Ούτος είναι ο πρωϊνός διαυγής του ηλίου αστήρ, και ο έκλαμπρος του κόσμου φωστήρ· ούτος ο διαπρύσιος της μετανοίας κήρυξ, και των μυστηρίων του Πνεύματος ο ιερώτατος θύτης· ούτος είναι ο ζηλωτής Ηλίας της πρώτης του Χριστού παρουσίας, και ο απότομος εφυβριστής της του Ηρώδου μοιχείας· ούτος είναι των τελωνών και στρατιωτών και του όχλου ο μέγας διορθωτής, και του Βασιλέως της δόξης ο ένδοξος προμηνυτής· ούτος είναι του Θεού και Σωτήρος ο υπέρτιμος Βαπτιστής, και τοις εν τω Άδη ο χαρμόσυνος Ευαγγελιστής· ούτος είναι της Τρισηλίου Θεότητος ο μακάριος παραστάτης και θεατής, και των αμαρτωλών ο ακατάπαυστος και καθημερινός πρεσβευτής· ούτος είναι ο χοροστάτης της αΰλου ταξιαρχίας, και ο έχων τα δευτερεία της Θεοτόκου Μαρίας· ούτος είναι ο αγγελόπτερος αετός και ο πάνσεπτος του Ζαχαρίου βλαστός· ούτος είναι η γλυκύλαλος αηδών, η εύλαλος χελιδών, και η φιλέρημος τρυγών· ούτος είναι ο καλλωπισμός της μοναδικής πολιτείας, και ο λευκομυρίπνοος κρίνος της ερημίας· ούτος είναι των Ασκητών η παραμυθία, και των Μοναστών η παρηγορία· και με ένα λόγον, ούτος είναι, μετά την Θεοτόκον την Υπεραγίαν, της οικουμένης όλης η κραταιά προστασία, και προς Θεόν ακαταίσχυντος μεσιτεία.

Χαῖρε λοιπόν, Προφήτα καί Πρόδρομε, τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἱερόν καί ἁγιώτατον δοχεῖον καί τῆς Τρισηλίου Θεότητος ἄμωμον καί πανάσπιλον ἱερεῖον.

Χαῖρε, Προφήτα καί Πρόδρομε, τό στήριγμα τῆς εὐσέβειας καί τό καύχημα τῆς μοναδικῆς πολιτείας.

Χαῖρε, Προφήτα καί Πρόδρομε, στειρευούσης σεβασμιώτατον βλάστημα, καί πανόλβιον οἰκουμένης ἁπάσης ἀγλάισμα.

Χαῖρε, Προφήτα καί Πρόδρομε, τό κλέος τῆς παρθενίας καί τό σεμνολόγημα τῆς ὀρθοδοξίας.

Χαῖρε, Προφήτα καί Πρόδρομε, τῶν Προφητῶν ἀγλαοπυρσόμορφον ἄγαλμα, καί ἀργυροχρυσόπλοκον τῶν Μαρτύρων διάδημα.

Χαῖρε, Προφήτα καί Πρόδρομε, τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς ἀδιάσειστον ἔρεισμα, καί τῆς ἐνθέου διαγωγῆς τό ὡράισμα.

Χαῖρε, Προφήτα καί Πρόδρομε, τῆς Παλαιᾶς τε καί Νέας Διαθήκης ἐνδοξότατε μεσίτα, καί τῶν ἁμαρτωλῶν ἀκατάπαυστε πρός Θεόν ἱκέτα.

Χαῖρε, Προφήτα καί Πρόδρομε, ἐπίγειε Ἄγγελε καί οὐράνιε ἄνθρωπε.

Χαῖρε, Προφήτα καί Πρόδρομε, τοῦ Χριστοῦ πολύφωτε λύχνε καί ἄσβεστε, καί ἁπάντων Ἁγίων ὑπέρτερε ἅγιε.

Χαῖρε, Προφήτα καί Πρόδρομε, στῦλε τῆς Ἐκκλησίας ἑδραιότατε, καί φίλε γνήσιε τοῦ Χριστοῦ προσφιλέστατε.

Χαῖρε, Προφήτα καί Πρόδρομε, ὄρθρε φαεινότατε, καί ἑωσφόρε λαμπρότατε.

Χαῖρε, Προφήτα καί Πρόδρομε, ἔκλαμπρε τοῦ κόσμου ἀστήρ, καί λαμπροφανέστατε τῆς οἰκουμένης φωστήρ.

Χαῖρε, Προφήτα καί Πρόδρομε, Ἠλία τῆς πρώτης τοῦ Χριστοῦ παρουσίας ζηλωτά ἐνθεότατε, καί τῶν τελωνῶν καί στρατιωτῶν διορθωτά συνετώτατε καί σοφώτατε.

Χαῖρε, Προφήτα καί Πρόδρομε, τοῦ Βασιλέως τῆς δόξης ἔνδοξε προμηνυτά καί τοῦ Θεοῦ Σωτῆρος ὑπέρτιμε Βαπτιστά.

Χαῖρε, Προφήτα καί Πρόδρομε, τοῖς ἐν τῷ Ἅδη εὐκταιότατε εὐαγγελιστά, καί τῆς Παναγίας Τριάδος μακαριώτατε παραστάτα καί θεατά.

Χαῖρε, Προφήτα καί Πρόδρομε, θεοδόξαστε χοροστάτα τῆς ἀΰλου ταξιαρχίας καί πρῶτε κληρονόμε τῆς οὐρανίου Βασιλείας.

Χαῖρε, Προφήτα καί Πρόδρομε, του εκ των δύο ΟΟ συντεθειμένου Ω, Ι πανεκλαμπρότατον, και του Α. Ν. του δευτέρου Ν, εις το ΗΣ προμηνυτικώτατον.                                                                                                                                                                         

Χαίρε, Προφήτα και Πρόδρομε, αηδών γλυκύλαλε, χελιδών εύλαλε, και τρυγών φιλέρημε.                                                                 

Χαίρετε και υμείς της ιεράς και σεβασμίας ταύτης Μονής Πατέρες σεβάσμιοι, όπου με παρεκινήσατε να πανηγυρίσω και εγώ ο ανάξιος σήμερον. Ο Τίμιος λοιπόν Πρόδρομος (τον οποίον μετά προθυμίας δουλεύετε), να διαλύη τας καθ’ ημών του πονηρού δαίμονος ποικιλοειδείς μηχανάς, ενισχύων και ενδυναμώνων υμάς εις τους αθλητικούς πόνους της αρετής, και αναβιβάζων υμάς εκ δυνάμεως εις δύναμιν. 

Χαίρετε και υμείς άπαντες, (ω ευσεβέστατον άθροισμα) όσοι τε των αρχόντων και όσοι των αρχομένων δια την εις τον Τίμιον Πρόδρομον ευλάβειαν και τιμήν συνηθροίσθητε σήμερον, ο οποίος είναι η βοήθειά σας, ελευθερώνων σας, ομού με τους εν τη νήσω ταύτη κατοικούντας επιλοίπους Χριστιανούς, εκ πάσης απειλουμένης θεόθεν περιστάσεώς τε και συμφοράς με τας καθημερινάς και ακοιμήτους προς Κύριον πρεσβείας και ικεσίας του· γένοιτο, γένοιτο.