Η κατάστασις εις την οποία βιώνουμε καθίσταται ιδιαίτατα δυσχερής διότι ζούμε τρίτο παγκόσμιο πόλεμο με ειρηνικά μέσα ή άλλως ασύμμετρη απειλή διότι υφιστάμεθα το αντίκτυπο, δηλονότι τις επιπτώσεις, πλην όμως δεν δυνάμεθα να συνειδητοποιήσουμε με ενάργεια καθώς και να ιχνηλατήσουμε ορθώς τα ακριβή γενεσιουργά αίτια.
Εν τω πλαισίω της πλήρους αποτυχίας της κυβερνήσεως περί του λυσιτελούς χειρισμού της πανδημίας, εφεξής επιδιώκει δια της καταναγκαστικής επιβολής αυτοελέγχου διάγνωσης του επίμαχου ιού, τον οποίο εξαρτά πλήρως και καθολικώς, με την πρόσβαση εις την εργασία, τόσο εις τον ιδιωτικό όσο και εις τον Δημόσιο Τομέα, καθώς και εις την εκπαίδευση, να εξανδραποδίσει τους πολίτες.
Επιχειρείται δηλαδή η εγκαθίδρυση μίας
ιδιότυπης δικτατορίας, όπου επιβάλλει την υποβολή απάντων προς μία ιατρική
πράξη, καταλύοντας το Σύνταγμα και τις Διεθνείς Συμβάσεις, διασαλεύοντας
τοιουτοτρόπως την κοινωνική ειρήνη και την ευταξία, ωμός ολοκληρωτισμός
Η απαράδεκτη αυτή πρακτική αποβλέπει αφενός
προς την έτι περαιτέρω σύγχυση της Ελλαδικής κοινωνίας και αφετέρου προς την
προλείανση του εδάφους, ενόψει της επικείμενης επιβολής των, αμφιβόλου
αποτελεσματικότητας εμβολίων.
Η πρόθεση του συστήματος δια των αυτοελέγχων
έγκειται εις το να σφυγμομετρήσει την ύπαρξη τυχόν αντιδράσεων εκ του κόσμου,
ίνα, καταγράψει στατιστικά, ήτοι τα ποσοστά των εντόνως διαμαρτυρομένων, την
επιχειρηματολογία την οποία επιστρατεύουν, ούτως ώστε, το σύστημα να επανέλθει
εν ευθέτω χρόνο, επί μάλλον και μάλλον ισχυρό και οσονδήποτε αμείλικτο
προκειμένου να πατάξει απηνώς οιαδήποτε παρέκκλιση από τα άνωθεν διαταχθέντα
κελεύσματά του.
Το ψευδεπίγραφο επιχείρημα, περί της υγείας,
ότι δηλαδή αυτοκλήτως και δη πατερναλιστικά ενδιαφέρεται το κράτος δια την
υγεία μας, προσκρούει σφόδρα εις την κείμενης πραγματικότητα, διότι διαρκούσης
της πανδημίας, ψηφίστηκε ο κατάπτυστος νόμος περί της επισπεύσεως εκδικάσεως
των εκκρεμών υποθέσεων του Νόμου Κατσέλη και εξ ετέρου ο απαράδεκτος
πτωχευτικός κώδικας, δηλαδή νόμοι εκτρώματα, προς σκοπό, άμεσης αρπαγής της
ακίνητης περιουσίας, των δανειοληπτών συμπολιτών μας, εν άλλοις λόγοις, οι
υπερεθνικοί σχεδιασμοί έτι περαιτέρω οικονομικού στραγγαλισμού μαίνονταν με αμείωτο ρυθμό, ενώ ο λαός ήτο
ακουσίως και υποχρεωτικώς έγκλειστος κατ’ επιταγή αποσόβησης διασποράς του ιού.
Υπό την έννοια αυτή, η κυβέρνηση εξακολουθούσε
να υπηρετεί απρόσκοπτα και αδιάλειπτα τα ανθελληνικά λαοκτόντα σχέδια της , με
την συναυτουργία όλων ανεξαιρέτως των κοινοβουλευτικών κομμάτων, παρά τις
προσχηματικές διακηρύξεις περί του αντιθέτου.
Τρανή απόδειξη τούτο είναι ότι το Κράτος
προβάλλει κατά το δοκούν την συμβολή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, σχετικώς
προς την πανδημία, πλην όμως αποκρύπτει δολίως και παρασιωπά εσκεμμένα, ότι δια
του εν θέματι Π.Ο.Υ, η έννοια της υγείας, δεν εξαντλείται μόνον εν στενή εννοία
αφορώσα αποκλειστικά συγκεκριμένα εκφάνσεις βλαβών εις το σύνολο της υγείας
μας, διότι συγκεφαλαιώνει εκ των ενόντων και την έννοια της κοινωνικής ευεξίας.
Υπό άλλη διατύπωση η κοινωνική ευεξία συνιστά
μείζονα πτυχή της ομαλής, ισόρροπης και σύμμετρα ψυχοσυναισθηματικής ανάπτυξης
των υποκειμένων, την οποία η κυβέρνηση την έχει εξοστρακίσει πλήρως δια της
εμπράκτου εφαρμοσμένης πολιτικής παρατεταμένης λιτότητας και προϊούσης της
σύγχρονης παρακμιακής αποσύνθεσης την οποία βιώνουμε.
Ως εκ τούτου δεδομένων των ιδιαζόντως δυσμενών
αντικειμενικών κριτηρίων, οφείλουμε να πέσουμε υπερήφανοι εις το πεδίο των
μαχών, κατά συνέπεια με γνώμονα το συνειδησιακό αγώνα, αξίζει έστω και μονήρης
να αντισταθούμε, δια μία ιδέα, δια την αγάπη για την πατρίδας μας, η οποία
βάλλεται πανταχόθεν και πλήττεται όλως σκοπίμως και υποδορίως, τιτρώσκοντας τον
αυτοτελή και αυθύπαρκτο χαρακτήρας της.
Εξ αυτού του λόγου ουδέποτε υποστέλλουμε την
σημαία και συν θεώ, επιδιώκουμε να αντισταθούμε προασπίζοντας την θεμελιώδη
Συνταγματική αρχή της ακροτελευτίου διατάξεως του Συντάγματος το οποίο αποτελεί
την κατευθυντήριο γραμμή μας και την εν γένει νομιμοποιητική μας βάση, δια του
οποίου αντλούμε την εξουσία σύννομης άσκησης του δικαιώματος αντιστάσεως
εναντίον πάσης μορφής θεσμικής βίας η οποία καταλύει το Σύνταγμα.
Το εν λόγω άρθρο μας δίδει εσχάτως την εξουσία
να αντισταθούμε, αυτοαναγορευόμενοι ως αυτόκλητοι θεματοφύλακες της
Συνταγματικής νομιμοφροσύνης συστατικό στοιχείο της οποίας καθίσταται
ανυπερθέτως και η φιλοπατρία, η υποχρέωση και το δικαίωμα εν ταυτώ, προκύπτει
αιτιωδώς από την παράγραφο 2 του ιδίου άρθρου το οποίο, μας επιτάσσει ότι
θεμελιώδη υποχρέωση του εκάστοτε πολίτη καθίσταται σαφώς η αφοσίωση εις την
Πατρίδα και την Δημοκρατία καθώς και το γεγονός ότι οφείλουμε υπακοή, πίστη και
σεβασμό προς το Σύνταγμα και εις του Νόμους τους οποίους συμφωνούν με αυτό.
Εξ αυτής της ρήτρας συνάγεται εξ αντιδιαστολής
δηλαδή το δικαίωμα ανυπακοής κατά των σφετεριστών της λαϊκής κυριαρχίας, οι
οποίοι δρουν κατά νόσφιση της δημοκρατικής εξουσίας και επιδιώκουν
πραξικοπηματικά, (υπό την έννοια της κατάλυση της Συνταγματικής εννόμου τάξεως
με εφαρμογή προδήλως αντισυνταγματικών νόμων).
Τηρουμένων των αναλογιών, κατά αυτό τον τρόπο,
η βάση του άρθρου 120, συνάδει με το άρθρο 1 παράγραφος 3, το οποίο αναφέρει
ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό και υπάρχουν υπέρ αυτού και του
έθνους, ως εκ τούτου λοιπόν, η εθνικοφροσύνη λογίζεται εν προκειμένω νομικά ως
υπαλληλική έννοια, συγκεφαλαιωμένη προς την ευρύτερη έννοια της Συνταγματικής
νομιμοφροσύνης προς την Πατρίδα εξ αυτού λοιπόν του λόγου, ομιλούμε καθόσον
αφορά το επίμαχο άρθρο, περί της επιτομής του Συνταγματικού Πατριωτισμού.
Εκ του άρθρου αυτού λοιπόν απορρέει και το
άρθρο 103 του Συντάγματος εν σχέσει προς το άρθρο 18, 19, 24 και 25 του
Υπαλληλικού Κώδικα, δια του οποίου ο εκάστοτε Δημόσιος Υπάλληλος οφείλει εν
τοις πράγμασι, πίστη εις το Σύνταγμα και εις τους Νόμους οι οποίοι Συμφωνούν με
αυτό, ως εκ τούτου λοιπόν, το καθήκον νομιμοφροσύνης του Δημοσίου Υπαλλήλου ο
οποίος λογίζεται, ως εκτελεστής της Βουλήσεως του Κράτους και συνάμα της
Συνταγματικής Νομιμότητας, μετασχηματίζεται επί τη πράξη εις το δικαίωμα αντίστασης
και ανυπακοής προς μία πρόδηλα αντισυνταγματική εντολή.
Εν άλλοις λόγοις ο εκάστοτε δημόσιος υπάλληλος,
λογίζεται εν πάση περιπτώσει, ο εν δυνάμει αντιστασιακός κατά της όποιας μορφής
θεσμικής βίας, η οποία επιστρατεύεται από τα προϊστάμενα όργανά του και
κατατείνει προς την παγίωση μία αντισυνταγματικής επιβολής εκτέλεσης εντολής.
Κατά τις περιπτώσεις αυτές, δύναται να
εκδηλώσει ανυπακοή προς τούτο, αρνούμενος να εκτελέσει εντελλόμενη ενέργεια,
αφότου προηγουμένως αιτιολογήσει ειδικά και εμπεριστατωμένα την διάσταση του
περί αυτού, εκθέτοντας του λόγους, δοθέντος ότι έχει δώσει όρκο να φυλάττει το
Σύνταγμα, δυνάμει του οποίου επισφραγίστηκε η κατάρτιση της δημοσιο-υπαλληλικής
του ιδιότητας.
Περαιτέρω λοιπόν, το δικαίωμα τούτο αρνήσεως
συναίνεσης εκτέλεση μη Συνταγματικής εντολής, αποτελεί αναγκαιότητα δια να
φυλάξει την Συνταγματική νομιμότητα.
Την άρνηση του αυτή, η υπηρεσία δεν μπορεί να
κάμψει, παρεκτός εξαιρετικών περιπτώσεων αφότου επικαλεστεί εξαιρετικά
επείγοντες και επιτακτικούς λόγους γενικού συμφέροντος θεμιτώς ανεκτής ανωτέρας
βίας, ερμηνευόμενους κατά την περίπυστη αρχής της αναλογικότητας του άρθρου 25
του Συντάγματος.
Όμως και εις αυτές τις περιπτώσεις επιβάλλεται
να δικαιολογείται συγγνωστά η κάμψη αυτή, από ειδικά και συγκεκριμένα, ήτοι
λυσιτελώς αξιολογήσιμα, πραγματικά περιστατικά τα οποία να συνδέονται αιτιωδώς,
(να είναι δηλαδή ικανά και πρόσφορα) να συγχωρούν την εξαίρεση αυτή, άλλως η
παραβίαση της Συνταγματικής νομιμότητας επισύρει κατά το άρθορ 106 και 107
πειθαρχική ποινή προς όποιον δρα παραβιάζοντας Συνταγματική διάταξη.
Ως εκ τούτου δηλαδή διαπράττει μία πειθαρχικώς
κολάσιμη ενέργεια η οποία χρήζει πειθαρχικής διερευνήσεως.
Με κράτιστο λοιπόν γνώμονα το ως άνω νομικό
εποικοδόμημα, σήμερον, η Πολιτεία έχει εθιστεί εις το να δρα Αντισυνταγματικά,
ερμηνεύοντας η προσδίδοντας ετεροχρονισμένα συνταγματική νομιμοποίηση, κατά
τρόπο απαράδεκτο, προς νόμους ή Κ.Υ.Α οι οποίες ερείδονται εις τον Νόμο, οι
οποίες καθίστανται όλως απαράδεκτες ή ερμηνεύοντας τες αυθαίρετα και κατά το
δοκούν.
Ως εκ τούτου λοιπόν, απαιτείται διαρκής αγώνας,
το γεν νυν έχον, πίστη εις τα ιδανικά του Γένους μας προσευχή προς την Υπερμάχω
Στρατηγώ, την Υπεραγία Θεοτόκο η οποία μας σκέπει, και άντληση δυνάμεως από τον
Αναστάντα Ιησού, η οιονεί Θεολογία της Επαναστάσεως ας αποτελεί πηγή έμπνευσης
και οδοδείκτη προς πάσα πτυχή και δυσχερή στιγμή εις τον βίο μας.
Χριστός Ανέστη
Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
6944-938836
www.katsivardas-dimitriadou. gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου