Κύριε Διευθυντά,
εἰς τὸ φύλλον 1816 (22 Ἰανουαρίου 2010) τῆς ἐφημερίδος σας ἐδημοσιεύθη ἄρθρον τοῦ λογίου ἁγιορείτου μοναχοῦ π. Μωϋσέως μὲ τίτλον «σκανδαλίζουν αἱ καινοτομίαι». Ὁ σεβαστὸς ἀρθρογράφος ἀναφέρεται μὲ σαφήνεια εἰς τὰς λειτουργικὰς καινοτομίας, ποὺ παρατηροῦνται ἐσχάτως εἰς τὴν Μητρόπολιν Νικοπόλεως καὶ Πρεβέζης. Καὶ πολὺ ὀρθῶς γράφει: «Πιστεύουμε, ὅμως, ὅτι δεν ἐπιτρέπονται στὴν Θεία Λειτουργία ἀλλαγές, προσθέσεις, ἀφαιρέσεις τομὲς γιὰ καλύτερες προσεγγίσεις. Ἡ Θεία Λειτουργία δὲν εἶναι κάτι τὸ ἰδιωτικό, τὸ συναισθηματικό, τὸ ἰδεολογικὸ κατὰ πῶς μοῦ ἀρέσει, βολεύει, ἀναπαύει ψυχολογικά». Δὲν πρέπει, νομίζομε, νὰ ἀγνοῇ ὁ π. Μωϋσῆς ὅτι ὁ πρῶτος, ποὺ ἐτόλμησε νὰ προσθέση «δικάς του εὐχὰς» εἰς τὴν Θείαν Λειτουργίαν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἦτο ὁ Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ. Γράφει μεταξὺ ἄλλων ἀπὸ τὸ Παρίσι, τὴν 30ην Δεκεμβρίου 1958, εἰς τὴν ἀδελφήν του Μαρία Συμεώνωφ Καλασνίκοβα Ζαχάρωφ:
«Στο σημεῖο ἐκεῖνο, ὅπου συνηθίζεται νὰ διαβάζονται συμπληρωματικές προσευχὲς ἢ αἰτήσεις εἰς τὴν Θεία Λειτουργία, δηλαδὴ μετὰ τὸ Εὐαγγέλιο, ἄρχισα νὰ προσθέτω μερικὲς δεήσεις καὶ ἔπειτα προσευχές, ποὺ προετοιμάζουν γιὰ τὸ μυστήριο, ὥστε νὰ βοηθήσω τοὺς παρισταμένους πρὶν ἀπὸ τὴν πιὸ σημαντικὴ στιγμὴ τῆς λειτουργικῆς ἀναφορᾶς, νὰ συγκεντρωθοῦν ἐσωτερικὰ καὶ ἑνωθοῦν μὲ τὸν ἱερέα. Σοῦ στέλνω τὰ κείμενα αὐτά. Ἔχω γιὰ τὴν ὥρα πέντε. Τὸ καθένα ἀπὸ αὐτὰ τὸ διαβάζω ὁλόκληρο εἰς τὴν Θεία Λειτουργία ἀλλάζοντας τὴ σειρά του, γιὰ νὰ δημιουργεῖται κάποια ποικιλία. Τὸ θέμα εἶναι ὅτι, ἂν περιορίσουμε μόνο τὸ κείμενο, ποὺ εἶναι αὐστηρὰ καθορισμένο, τότε θὰ ἔπρεπε ἢ νὰ παρατείνουμε πολὺ ἢ νὰ στερηθοῦμε πολλὲς ἐκφράσεις, ποὺ εἶναι ἐν γένει ἐπιθυμητές… Τὸ ἐκκλησάκι μας δὲν εἶναι μεγάλο, τὸ χρησιμοποιοῦμε ἐμεῖς, μία ὁμάδα προσώπων ποὺ ζοῦμε στὴν Ἁγία Γενεβιέβη τοῦ Δρυμοῦ καὶ οἱ περισσότεροι εἴμαστε μοναχοὶ καὶ μοναχές!».(Ἀρχιμανδρίτου Σωφρονίου,
Γράμματα στὴ Ρωσία. Ἔκδοσις
Σταυροπηγιακῆς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου τοῦ Ἔσσεξ Ἀγγλίας, 2009, σ.σ. 82–83).
Σημειωτέον ὅτι ὁ π. Μωϋσῆς
παρουσιάζοντας αὐτὸ τὸ βιβλίον εἰς τὸ περιοδικόν του «Πρωτάτον» (ἀρ. 116, Ὀκτώβριος
– Δεκέμβριος 2009 σ. 334), γράφει σχετικῶς:
«Ἕνα ἀκόμη ἐνδιαφέρον
βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Σωφρονίου μὲ 75 ἐπιστολὲς πρὸς τὶς ἀδελφές του
Μαρία καὶ Ἀλεξάνδρα. Καὶ μὲ αὐτὸ τὸ βιβλίο φανερώνεται, τὸ πνευματικὸ εὖρος, ἡ ἀγάπη,
ἡ σοφία, ἡ διάκρισις καὶ ἡ χάρη τοῦ μακαρίου γέροντος. Ἡ μελέτη του θὰ ἀμείψει
τὸν καλὸν ἀναγνώστη του μὲ ὠφέλιμες σκέψεις». Ἀκριβῶς αὐτὸ συνέβη καὶ μὲ τὸν π.
Κ. Μπέη, ὁ ὁποῖος προφανῶς διαβάζοντας αὐτὸ τὸ βίβλιο ἀμείφθη μὲ «ὠφέλιμες
σκέψεις», τὰς ὁποίας ἐφήρμοσε εἰς τὴν πρᾶξιν! Ἂς ληφθῆ ὅμως σοβαρῶς ὑπ᾽ ὄψιν ὅτι
αἱ λειτουργικαὶ καινοτομίαι τοῦ Σωφρονίου τοῦ Ἔσσεξ ἔγιναν ἀντικείμενον εἰσηγήσεως
εἰς Ἐπιστημονικὸν Συνέδριον, ποὺ διοργάνωσε ἡ Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου εἰς Ἀθήνας
τὸν Ὀκτώβριον τοῦ 2007 καὶ εἶχε ὡς θέμα: «Γέροντας Σωφρόνιος ὁ θεολόγος τοῦ Ἄκτιστου Φωτός». Ὁ εἰσηγητὴς πρωτοπρεσβύτερος
Β. Τζέρπος, Ἀναπληρωτὴς καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, εὐχαριστώντας τὴν ἐπιστημονικὴν
ἐπιτροπὴν τοῦ Συνεδρίου λέγει ὅτι τοῦ ἔδωσε τὴν εὐκαιρίαν νὰ ἀποκαλύψει καὶ νὰ
παρουσιάση μία νέα φλέβα χρυσοῦ σύγχρονης θεολογίας, μείζονος σημασίας γιὰ
παραιτέρω ἐξελίξεις τῶν λειτουργικῶν μας πραγμάτων σὲ πανορθόδοξη βάση. (Πρβλ. Ἱερὰ
Μεγίστη Μονὴ Βατοπαιδίου, Γέροντας Σωφρόνιος ὁ θεολόγος τοῦ Ἄκτιστου Φωτός:
Πρακτικὰ διορθόδοξου ἐπιστημονικοῦ συνεδρίου.
Ἅγιον Ὄρος: Ἱερὰ Μεγίστη
Μονὴ Βατοπαιδίου, 2008, σ. 523)
Συμπερασματικῶς δυνάμεθα νὰ
εἴπωμεν ὅτι αἱ λειτουργικαὶ καινοτομίαι τοῦ π. Κ. Μπέη εἶναι λίαν ἀκίνδυνοι ἐν
συγκρίσει μὲ τάς ἀντιστοίχους τοῦ Σωφρονίου τοῦ Ἔσσεξ, τάς ὁποίας ὑποστηρίζουν Ἡγούμενοι,
Μητροπολῖται καὶ μοναχοὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Μετὰ τιμῆς
Μάριος Ἰ. Πηλαβάκης
info@markoseugenikos.gr
Θεσσαλονίκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου