Η Αυγή της Νέας εποχής σιγά σιγά ξεπροβάλλει, δεδομένου ότι ήδη ζούμε καταστάσεις οι οποίες φαντάζουν ακατάληπτες και εις την κυριολεξία εξαχθείσες από κινητοματογραφική ταινία.
Ο εθισμός μας προς τον εξανδραποδισμό και την καθολική μας υποταγή, αποτελεί μία πραγματικότητα, που όμως τα συστημικά Μ.Μ.Ε, παρασιωπούν επιμελώς ή επιχειρούν δια της παρέλκυσης της κοινής γνώμης ή της ποινικής δίωξης και λοιδορίας των καταγγελλόντων να αποσείσουν.
Η καλλιέργεια μαζικής υστερίας, εξαιτίας και συνεπεία της
ύπαρξης του ιού, αποτελεί γεγονός, δίχως τούτο να σημαίνει ότι υποτιμάται η
ύπαρξη του, αυτού καθ’ αυτού, αλλά δια του παρόντος υπογραμμίζεται η εσκεμμένη
προβολή του ζητήματος αμιγώς ως προς την ιατρικής φύσεως πτυχή του, καθότι
αστυνομεύεται οιαδήποτε διαφορετική γνώμη.
Όποιος δημοσίως τολμήσει να διατυπώσει μία αντίρρηση,
αυθωρεί και παραχρήμα διώκεται απηνώς, περιθωριοποιείται και αντιμετωπίζεται με
ρατσιστικό σχόλιο φέρων το στίγμα του «συνωμοσιολόγου», δηλαδή του προσάπτουν
την μομφή, την απαξιωτική κηλίδα του αναξιόπιστου, φληναφηματολόγου.
Μόνον που οι «σκτοτεινοί» μηχανισμοί του συστήματος
ενεργοποιούνται προς την κατεύθυνση εξοβελισμού οιουδήποτε αντιδρώντα προς την
κατεύθυνση αυτή, σημαίνει ότι υπάρχει υπόβαθρο εις την υπόθεση, διότι εξ
αντιδιαστολής εάν του ήτο παντελώς αδιάφορο προς το σύστημα, δηλαδή η πάσα
αντίδραση, δεν θα συστρατεύονταν να πλήξει συλλήβδην οιαδήποτε φωνή αντίστασης.
Τούτο σημαίνει ότι παρά το γεγονός ότι το σύστημα έχει
πειθαναγκάσει την ευρεία μάζα περί του αντιθέτου, εις την πράξη, τελεί εν
εγρηγόρσει και σε συναγερμό ίνα να θωρακιστεί, εξοστρακίζοντας οιαδήποτε
αντίθετη φωνή περί της επιβεβλημένης τρομοκρατίας, συνεπεία της
εργαλειοποιήσεως της δημόσιας υγείας εξαιτίας και συνεπεία της εκρήξεως του
ιού.
Ωσαύτως τρανή απόδειξη ότι το σύστημα «φοβάται» την ανάνηψη
του λαού, είναι ότι έχει ενεργά αντανακλαστικά άμυνας, τρομοκρατεί δια της
συκοφαντίας και κλιμακωτά επιστρατεύει την Εισαγγελία δια την δίωξη των
αντιφρονούντων, προκειμένου να επιβληθεί στανικά και δια της ωμής και ιταμής
βίας πλήρης υποταγή, ούτως ώστε δια των συνεργών του, ήτοι τα εξωνημένα έμμισθα
φερέφωνα, τους δούρειους ίππους του σιδηρούν συστήματος, ήτοι τα Μ.Μ.Ε να,
ασκήσουν ριζικώς και καθολικώς πλύση εγκεφάλου προς την πειθήνια μάζα,
προκειμένου να επιβάλλουν συνειδησιακά τους σχεδιασμούς τους, οι οποίοι
ανάγονται ανυπερθέτως εις την απόλυτη απώλεια της ελευθερίας της ανθρωπίνης
αξίας.
Ο ολοκληρωτικός τρόπος επιβολής του ιού, νομικά, πολιτικά
και κοινωνικά απάδει των δημοκρατικών κοινωνιών δεδομένου ότι οι ίδοι
εκτίθενται ως προς την τήρηση δύο μέτρων και δύο σταθμών και διερωτώμαι εγώ
τώρα, ως προς το εξής :
Πώς είναι δυνατόν η πολιτεία, η οποία αδιαφορεί δια τους
ασθενείς, πολεμάει λυσσωδώς τα δομικά στοιχεία του πυρήνα της εθνικής μας
ιδιοπροσωπίας, αδιαφορεί δια την επιβίωση των Ελλήνων, μεσούσης της πανδημίας
δεν στηρίζει προσηκόντως με επιδόματα τους ασθενείς ανά επάγγελμα, με αποτέλεσμα
να έχουν κλείσει αμετακλήτως χιλιάδες επιχειρήσεις και γραφεία, η Ελλάς ηθικά
και οικονομικά να έχει καταρρακωθεί, να μην δίδει χρήματα δια υποστηρικτή
δημιουργία Μ..Ε.Θ, ενώ είχε την δυνατότητα, εν μέσω πανδημίας να ψηφίζει τον
πτωχευτικό κώδικα, εις βάρος των εμπόρων, η ίδια Πολιτεία να προπαρασκευάζει
τέταρτο επαχθές μνημόνια, να αφήνει ανεξέλεγκτα τα νοσοκομεία, δίχως να
ενδιαφέρεται δια τις ενδο-νοσοκομειακές λοιμώξεις και μετά ταύτα να ακκίζεται υποκριτικά ότι
ενδιαφέρεται αποκλειστικά δια την υγεία μας.
Άραγε τι συμβαίνει εδώ, πώς η κυβέρνηση εμφανίζεται εν
είδει Ιανού με δύο πρόσωπα, πώς επί τους ουσίας καθίσταται ηθικός αυτουργός, ως
προς την παντί τρόπω εξόντωση του Έλληνα, κατ’ ουσίαν δια πράξεων και δια
παραλείψεων εχθρεύεται τον Έλληνα, όπως προανέφερα διεξοδικώς, τόσον πριν την
πανδημία αλλά και κατά την διάρκεια αυτής.
Να θυμίσω προ της εξάρσεως του ιού την άνοιξη, κατά τον
Φεβρουάριο όπου η κυβέρνηση «έστελνε» τις αστυνομικές δυνάμεις να «δέρνουν»
αναίτια και απροσχημάτιστα τους Έλληνες που αμύνονταν υπέρ των περιουσιών, της
γης και της αξιοπρέπείας τους με σκοπό να επιβάλλουν, κατά αυτών, δομές υπέρ
των μεταναστών.
Πότε η Πολιτεία ενδιαφέρθηκε για το συλλογικό καλό και δεν
ήταν έρμαιο των υπερεθνικών συμφερόντων, εξυπηρετώντας τυφλά, εν είδει εύλαλης
μαριονέτας, αμιγώς αλλότρια αδιαφανή συμφέροντα, προλειαίνοντας το έδαφος δια
την παγκόσμια διακυβέρνηση.
Η επίθεση κατά της Εκκλησίας με την ανοχή της Διοικούσας,
αποτελεί ένα λυπηρό γεγονός το οποίο πλειστάκις έχουμε ενταύθα επισημάνει καθώς
και η συνακόλουθη εκκωφαντική αφωνία, δηλαδή αντί να υπάρχει κάποιος φωτεινός
φάρος αντίστασης όπου δια του πύρινου λόγου του Κυρίου μας να ανθίσταται ο
ελληνικός λαός και αν βρίσκει συμπαραστάτη την Εκκλησία, αυτή, κωφεύει,
εθελοτυφλεί και δρα ως παράρτημα Υπουργείου της Πολιτείας.
Η λυσσαλέα αυτή επίθεση σε ότι αφυπνίζει, η κατασυκοφάντηση
προς τους πραγματικά αντιστασιακούς ενώ εις τον αντίποδα η ανοχή ως προς ότι
αφιονίζει και αποπροσανατολίζει, λ.χ το Σταλινικό Κ.Κ.Ε και ετεροκίνητη
αριστερά, αποτελεί απτή απόδειξη της μεθοδευμένης επιλογής δύο μέτρων και δύο
σταθμών.
Η κυβέρνηση φοβάται διότι, ενόψει της εγκαθιδρυθησομένης
παγκοσμιοποιήσεως και επιβληθησομένης Νέας Τάξης πραγμάτων δέον όπως έχει
κονιορτοποιηθεί καθοιονδήποτε τρόπο, ακόμη και ένα άσβεστο κερί αντίστασης, να
έχει βιαίως καταπνιγεί οιοσδήποτε ο οποίος αντιδρά και αφυπνίζει, εξ αυτού του
λόγου, καταδιώκουν όποιον σκέπτεται, όλως όμως τουναντίον ανέχονται διαφημίζουν
και προβάλλουν ηρωικά, όποιον είναι υποζύγιο του κατεστημένου και συμβάλλει
άμεσα, έμμεσα ή δια της τεθλασμένης προς την κατεύθυνση αυτή, (ίδετε
Πολυτεχνείο, πορείες της αριστεράς).
Τούτο το επισημαίνω μετ’ εμφάσεως όχι από ιδεοληψία, απλώς
είναι παράδοξο να υπάρχει τόσο μεγάλο ποσοστό αριστεράς, ενώ εκ του έτους 1989
να έχει καταρρεύσει παγκοσμίως ο κομμουνισμός μετά την πτώση του Ανατολικού
Μπλοκ, και αυτή η παρά φύση αριστερά να ανδρώνεται σε ένα καπιτλαιστικό περιβάλλον,
να ευαγγελίζεται χρεοκοπημένα ολοκληρωτικά ιδεολογήματα, όπου επί τη πράξει, έχουν δοκιμαστεί και έχουν παταγωδώς
αποτύχει.
Αυτά τα κομματικά μορφώματα, εν Ελλάδι, έχουν απήχηση και
δημιουργούν την ελπίδα της «επανάστασης εις την Ελλάδα» δηλαδή τα αποτυχημένα
στην πράξη ιδεολογήματα τα οποία βασίζονται σε δικτατορικά καθεστώτα, αυτά στην
Ελλάδα αυθαίρετα και κατά παραχάραξη της ιστορίας και της αντικειμενικής
αλήθειας, τα βαπτίζουν δημοκρατία και ελευθερία, δηλαδή τον στυγνό ερυθρό
ολοκληρωτισμό.
Επί ήμισυ αιώνα και εντεύθεν τα κόμματα αυτά, οι δήθεν εκ
του ασφαλούς επαναστάτες, έχουν διαβρώσει το παν, έχουν καταλύσει τους θεσμούς,
δια τον απλούστατο λόγο, ότι ανυπερθέτως έχουν καταλάβει, αμελλητί και άνευ
αντιπάλου τους θεσμούς εις την πατρίδα μας, χωρίς ουδένα ιδεολογικό αντίπαλο
και επιδιώκουν με νοοτροπία «τρωκτικών» πλέον μεταλλαγμένα, ως υποζύγιο της
Νέας Τάξης πραγμάτων να χειραγωγήσουν τις μάζες.
Τρανή απόδειξη τούτο είναι ότι επί 50 χρόνια, πορείες,
καταλήψεις, συνθήματα, πολυτεχνεία, τι έχει αλλάξει, τίποτε, μνημόνια,
εργασιακός μεσαίωνας, νέα τάξη πραγμάτων, άρα τι εξυπηρετούν πέραν τον επάξιο
ρόλο του οιονεί « παπατζή» του συστήματος;
Ως εκ τούτου λοιπόν, η κατάσταση καθίσταται ιδιαίτατα
κρίσιμη και δέον όπως αφυπνισθούμε κατά το μάλλον ή ήττον διότι η λοιδορία
καθίσταται κατάδηλη, προφανής και εύδηλη, ενώ σφραγίζουν τις Εκκλησίες,
στολίζουν τις πόλεις με αντιαισθητικές φιγούρες ή λαμπιόνια τα οποία πόρρω
απέχουν από το χαρμόσυνο μήνυμα της Γεννήσεως του Θεανθρώπου, από το
Χριστοκεντρικό μήνυμα ελεύσεως της Ελπίδας, ότι Χριστός Ετέχθη, δια της του
οποίου, σύμπασα η πλάση, αναγεννιέται και ο άνθρωπος, ως κατ’ εικόνα και δυνάμει καθ’ ομοίωση εναποθέτει
την πραγματική οντολογική αλλά και κοινωνική Επανάσταση δια μέσω της
Θυσιαστικής Αγάπης του Χριστού μας.
Τι σχέση έχουν τα καταναλωτικά φτιασίδια από την φαλκίδευση
του δικαιώματος του ποιμνίου προς την Θεία Λειτουργία, προς την σύναξη προς την
Θεία Ευχαριστία, τι νόημα έχει η διάτμηση και ο κατακερματισμός της κοινωνίας,
όταν υπολαμβάνουμε τα Χριστούγεννα ως μία καταναλωτική παραμυθία δίχως Χριστό
δίχως Εκκλησία, αλλά με μία άρδην πνευματικά αποχρωματισμένη κοινωνία.
Η αγανάκτηση δικαιολογείται εκ των περιστάσεων, φρονώ ότι
πλέον οι συνθήκες έχουν περιέλθει εις πνιγηρό αδιέξοδο και η μοναδική λύση ,
είναι το Έλεος του Θεού καθότι, ο λαός καθεύδει τον νήδυμον πλέον ύπνο και
αδυνατεί να αντιληφθεί τι μέλλει γενέσθαι, ποιος είναι ο αρχιτέκοντας όλης
αυτής δίνης την οποία διέρχεται και πώς συν τω χρόνω θα επιδεινωθεί επί τα
χείρω.
Είθε ο Θεός να παρέμβει παραχρήμα δια να ανακόψει την
βιούμενη αυτή διολίσθηση προς τον όλεθρο.
Χαράλαμπος β Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
6944-938836
www.katsivardas-dimitriadou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου