Τρόπος υπάρξεως του Θεού καί σχέσις εκκλησιολογίας καί τριαδολογίας -- Του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη

Στήν φωτογραφία, εικονιστική αποτύπωσις τού filioque, τής analogia entis τών Παπικών - σχέσις τών όντων, κατά τούς Νεορθοδόξους

 - Χαρίλαος Στουραΐτης

1. «Ίδωμεν δε όμως και πρός τούτοις και αυτήν την εξ΄ αρχής παράδοσιν και διδασκαλίαν και πίστιν της καθολικής Εκκλησίας, ήν ο μεν Κύριος έδωκεν, οι δε απόστολοι εκήρυξαν, και οι πατέρες εφύλαξαν. Εν ταύτη γαρ η Εκκλησία τεθεμελίωται ».[PG 26.593C-596A»
2. Και πάλιν : « Διατί τον πατέρα του Κυρίου Ιησού Χριστού ούχ ιστορούμεν και ΖΩΓΡΑΦΟΥΜΕΝ ; επειδή ούκ οίδαμεν τις έστιν και Θεού φύσιν αδύνατον ιστορήσαι και ζωγραφήσαι, ΚΑΙ ΕΙ ΕΘΕΑΣΑΜΕΘΑ ΚΑΙ ΕΓΝΩΡΙΖΑΜΕΝ ,ΚΑΘΩΣ ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΑΥΤΟΥ, κακείνον αν είχομεν ιστορήσαι και ΖΩΓΡΑΦΙΣΕ ». Πρακτικά Συνόδων. Τόμος Γ΄,σελ.211.

3. «… πόσω γε μάλλον τάς ΕΚΒΑΣΕΙΣ των προφητικών εμφανίσεων εν εικόνι ορώντες αναγκαίον εστί ΠΡΟΣΚΥΝΕΙΝ ; έχει γαρ η προφητεία, ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει, και τέξεται Υιόν. Ταύτην ούν την προφητείαν εν εικόνι ημείς ορώντες, ήτοι την Παρθένον αγκαλιζομένην όν έτεκεν…»
4. «…ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς επαναλαμβάνει το του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, ότι: « ουδείς γαρ εκ των προφητών έστιν εν ΥΠΟΣΤΗΜΑΤΙ και ουσία Κυρίου…» [PG.151.σελ.13.] , ενώ ο άγιος Θεόδωρος Στουδίτης φωνάζει : «παντός εικονιζομένου, ούχ η φύσις,αλλ΄ Η ΥΠΌΣΤΑΣΙΣ εικονίζεται» [PG 99,σελ.360 D]

- Κυπριανός Χριστοδουλίδης - Σχόλιο
Και μετά από αυτά, έρχεται ο Περγάμου π. Ι. Ζηζιούλας νά μάς πεί : «Η δια συμβόλων και εικόνων παρουσία του τριαδικού Θεού στην Εκκλησία είναι αποτέλεσμα της κοσμολογικής διαστάσεως της χριστολογίας. Δεν μπορεί να εννοηθεί εκκλησιολογία χωρίς τριαδολογία.» (Τό μυστήριο τής Εκκλησίας καί τό μυστήριο τής Αγίας Τριάδος).

Δηλαδή, εικονισμός (διάβαζε εικονολογία) μέσω κοσμολογίας και Χριστολογίας, που παραπέμπουν σέ εκκλησιολογία καί τριαδολογία. Καί αυτά, μέσω σχέσεως (σχεσιολογία), μας ερμηνεύουν τόν τρόπο υπάρξεως της Αγίας Τριάδος. Με άλλα λόγια, μάς καθιστούν γνωστή τήν υπέρ φύσιν υπερούσιον ουσία της θεότητος, τουτέστιν, του αγίου Θεού.
Ό μεθερμηνευόμενον, ουσία είναι η σχέσις, που σημαίνει ‘γαμική σχέσις’ ! Τό κατά πόσον αυτή ανταποκρίνεται στό μέγα μυστήριον - «32... εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν ἐκκλησίαν» (Εφ. ε΄) - τού γάμου, μένει νά τό μάθουμε από κάποια άλλη διατριβή τού π. Ιωάννη Ζηζιούλα με θέμα την … μυστηριολογία τού γάμου. Ο λογιοτατισμός ( : κοσμολογία, χριστολογία, εκκλησιολογία, τριαδολογία, εικονολογία, σχεσιολογία κλπ.) δεν έχει όρια.

Η ανωτέρω φωτογραφία είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα τού φιλιόκβε : Ών ο πατήρ, Ών ο υιός, μή Ών τό άγιον πνεύμα (περιστερά).

- Χαριλαος Στουραιτης
Τυπικό δείγμα : Αρειανισμού, Παπισμού ( : Φιλιόκβε, πρωτείο Πάπα), Βαρλααμισμού, Ανθρωπομορφισμού, Βογομιλισμού ...

- Kyprianos Christodoulides
Νά μή ξεχνάμε τόν πρώτον διδάξαντα : Τόν Βαλαάμ καί τούς μετέπειτα Νικολαΐτες, που τούς ζωντανεύουν σήμερα οι Νεορθόδοξοι. Άν διερωτάται ο αναγνώστης "πώς γίνεται αυτό ;", ιδού η απάντησις : Δοθέντος ότι η αναλογία τών όντων (analogia entis) τών Παπικών, εισήλθε σέ μάς από "τήν πίσω πόρτα" μέ τήν σχέσι τών όντων, τό άγιον πνεύμα είναι η σχέσις τού πατρός μέ τόν υιό. Σχέσις, νά σημειωθεί, σημαίνει αναλογία, καί πάμε παρακάτω, πάμε στήν σχέσι τού υιού (Χριστολογία) μέ τήν Εκκλησία (Εκκλησιολογία). Κι εδώ, πάλι, σχέσις λογίζεται τό άγιον πνεύμα. Κατόπιν, μέ τούς ακατάσχετους λογιοτατισμούς τής εικονολογίας - ανάγνωθι εικονισμός - οδηγούμαστε στόν γάμο τού Νυμφίου μετά τής νύμφης Εκκλησίας μέσω σχέσις, δηλαδή, μέσω τού αγίου πνεύματος, η θεότητα τού οποίου ευτελίζεται είτε διά τού πολιτικού γάμου είτε διά ενός εικονολογικά-εικονιστικά (άνευ φύλου) απομυστηριοποιηθέντος γάμου. Η ουσία τού θεού μάς αποκαλύπτεται διά τής Βαλααμικής-Νεονικολαϊτικής αναλογίας ή σχέσεως καί όλα τελειώνουν εδώ. Συνέχεια είναι η ... μυστηριολογία τής αστρικής σκόνης