«οι προπαγανδισταί είναι οι μηχανικοί των ανθρωπίνων ψυχών»-Στάλιν
Είναι πρόδηλο ότι βιώνουμε πρωτόγνωρες συνθήκης αντιλήψεως της έννοιας της Δημοκρατίας μας, ως επιδερμική οχλοκρατία, δια της στρεβλωτικής πρακτικής του δημαγωγικού λαϊκισμού και συνάμα της συνειδητής εκπτώσεως των Θεσμών, υπό της Πολιτείας, η οποία αφεαυτής, υπολαμβάνει συλλήβδην τους θεσμούς, ως εργαλεία-στυγνές θεραπαινίδες-μηχανισμούς προς, κατά περίσταση και κατά το δοκούν, χειραγώγηση, της πνευματικά ευνουχισμένης μάζας, η οποία γαυριά δια «άρτον και θεάματα» κατά το προσφυώς λεγόμενο δια «νωπό-φρέσκο αίμα».
Προϊούσης της εξάρσεως του φονικού «ιού» και της
επιβεβλημένης ευλαβικής τηρήσεως των προφυλακτικών μέτρων προς αποσόβηση της
διασποράς αυτού, υπό των ειδικών, ακόμη και των πιο αυστηρών, ως προς τον
καθολικό περιορισμό λειτουργίας απάντων των καταστημάτων, μέχρι τις 00.00, αλλά
και της προληπτικά προαναγγελθείσης απαγορεύσεως των μαθητικών και στρατιωτικών
παρελάσεων, προς απότιση φόρου τιμής ενόψει του έπους του 1940 και του ηχηρού
«ΌΧΙ», η ίδια η κυβέρνηση επιδεικνύει ακαταλήπτως μεροληπτική μεταχείριση προς
ορισμένες πληθυσμιακές ομάδες οι οποίες είναι φορείς συγκεκριμένων πολιτικών πεποιθήσεων,
δημιουργώντας προβληματισμό.
Την 07η-10-2020 συγκεντρώθηκαν έξωθεν του
Εφετείου εξ αφορμής της Δίκης της «Χρυσής Αυγής», πλήθος κόσμου, πρωτίστως κατά
παράβαση του υγειονομικού νόμου, αλλά και δευτερευόντως της απαγορεύσεως των συναθροίσεων,
μία πράξη η οποία ελλοχεύει πάμπολλους κινδύνους δια την δημόσια υγεία, πλην όμως
ουδείς το επισήμανε η κυβέρνηση υπέθαλψε το μείζον τούτο ατόπημα, πέμποντας το
μήνυμα, ότι η εφαρμογή δύο μέτρων και δύο σταθμών, ήτοι μεροληπτικής
μεταχειρίσεως, εναπόκειται εις την διακριτικής της ευχέρεια.
Πέραν τούτου εύλογα θεσμικά ερωτήματα προκύπτουν δια τον
νόημα της εν λόγω συγκεντρώσεως, εις την εν λόγω πολύκροτη δίκη, δίχως να
υπεισέρχομαι, σε λεπτομέρειες, καθότι τον πρώτο και τελευταίο λόγο έχουν οι
δικαστές και οι συμπράττοντες εκατέρωθεν των διάδικων πλευρών συνήγοροι, όμως
εγείρονται ζητήματα δια την διάκριση των εξουσιών.
Ειδικότερον καθ’ όσον αφορά την ελληνική έννομη τάξη, εις
το Σύνταγμα (άρθρο 26) αλλά και την Ε.Σ.Δ.Α (άρθρο 6 παρ. 1) απαντάται η
καθιέρωση της αρχής της διάκρισης των λειτουργιών, κατά την παραδεγμένη τριπλή
ουσιαστική διάκριση των λειτουργιών του κράτους σε νομοθετική, εκτελεστική και
δικαστική, οι οποίες ανατίθενται σε διαφορετικά η κάθε μια όργανα (τυπική ή
οργανική διάκριση των λειτουργιών). Η αποδοχή της τυπικής διάκρισης των
λειτουργιών, που αποτελεί θεμελιώδη οργανωτική αρχή του πολιτεύματος , είναι
συνέπεια της ανάγκης να αποφευχθεί η σύμπτωση της άσκησης νομοθετικής,
εκτελεστικής ή δικαστικής εξουσίας σε ένα μόνο πρόσωπο (όργανο) και ο κίνδυνος
τυραννίας , είναι δε τόσο άρρηκτα συνδεδεμένη με την αρχή του κράτους δικαίου,
ώστε να παρατηρείται ότι η μια αποτελεί
πρόκριμα και συγχρόνως επακόλουθο της άλλης.
Περαιτέρω, δια των πολυποίκιλων πολιτικών δηλώσεων, προς
του οριστικού πέρατος την εν θέματι δίκης, εις τον πρώτο βαθμό δικαιοδοσίας,
καταλύτεται εκ βάθρων κάθε ψήγμα νομικού πολιτισμού και ουσιαστικών εγγυήσεων,
περί του τεκμηρίου της αθωότητας υπέρ του κατηγορουμένου, το οποίο ισχύει μέχρι
την αμετάκλητη καταδίκη του κατηγορουμένου, τις οποίες προβλέπει ρητώς η
εθνική, Ευρωπαϊκή αλλά και Διεθνής έννομη τάξη ( άρθρο 28 παρ. 1 του
Συντάγματος, άρθρο 6 παρ. 2 της Ε.Σ.Δ.Α, καθώς και 223 παρ. 4, 273 παρ 2 εδαφ.
β’ και 371 παρ. 2 εδαφ. γ’ Κ.Π.Δ),
Εν κατακλείδι, τι κοινωνία ζητούμε, τι ελευθερία
επιδιώκουμε, ποια είναι η αλήθεια, η αντικειμενική ή υποκειμενική; ίσως εις τον
νέο-ελλαδικό πολιτισμό, η ανθρώπινη αξία, η ζωή και η δημόσια υγεία, καθίσταται
το ύπατο προς προστασία αγαθό, υπό
αίρεση, ήτοι μόνον όταν περιάπτεται ορισμένων πολιτικών-κομματικών κριτηρίων.
Ας αποδοθεί ακριβοδίκαιη δικαιοσύνη διότι ενδημούν εισέτι
και σήμερον, «ψυχές» οι οποίες επαισχύντως και καταφώρως λοιδορούνται, από τους
ατιμώρητους και ασύλληπτους δράστες τους.
Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου