Η ΚΡΙΣΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ -- Του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη, ομ. Καθηγ. Παν. Αθηνών

Ο ΠΑΠΑΣ Βενέδικτος ΙΣΤʹ δὲν ἐκπόρθησε μόνον τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ἀλλὰ καὶ τὸ ῞Αγιον ῎Ορος, στὸ πρόσωπο τῆς πνευματικῆς του ἡγεσίας! «Μ᾿ ἕνα σμπάρο, δύο τρυγόνια», λέει ὁ λαός! Τὸ Βατικανὸ συνήθως εὐστοχεῖ στὶς ἐπιδιώξεις του καὶ στοὺς σκοπούς του! Μερικὲς φορές, μάλιστα, κτυπᾶ μὲ... ἐξοστρακισμό. Στὸ Φανάρι, βέβαια, ἐστόχευσε καὶ τὸ πάτησε πανηγυρικῶς. Καὶ ἔσβησε τὸ κάλλος τῆς ᾿Ορθοδοξίας τοῦ οἰκοδεσπότου του! ᾿Αλλά, τὸ σκότος τοῦ Φαναρίου, ὡς μαύρη νεφέλη, ἐκάλυψε καὶ τὴν πνευματικὴ ἡγεσία τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους: τοὺς εἴκοσι ἡγουμένους τῶν ῾Ιερῶν Μονῶν του! ῾Η τελευταία ᾿Ανακοίνωση (17/30.12.2006) τῆς ἡγεσίας αὐτῆς, ἡ ὁποία ἔδωσε τὸ στίγμα τῆς στάσεώς της ἀπέναντι στὸ τραγικὸ αἱρετικὸ ὀλίσθημα τοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, δείχνει δειλία καὶ σύγχυση καί... σκότος!

Τὸ τελευταῖο ἐπικριτικὸ στὴν ἐν λόγῳ ἡγουμενικὴ ᾿Ανακοίνωση κείμενο ὀλιγαρίθμων μοναχῶν ἁγιορειτῶν (᾿Ανοικτὴ ᾿Επιστολὴ Βʹ, «᾿Ο.Τ.», ἀριθ. 1682/23.3.2007), ἀποτελεῖ κρυστάλλινο καθρέπτη, χαρισματικῆς διαύγειας, ποὺ ξεχωρίζει τὰ πράγματα καὶ ἀποκαλύπτει τὴν σύγχυση καὶ τὸ σκότος τῆς λογικῆς τῆς δειλίας, ἐφ᾿ ὅσον οἱ εἴκοσι [ὀρθ. δέκα ἐννέα] ἡγούμενοι «ἐκεῖ ἐδειλίασαν φόβω, οὗ οὐκ ἦν φόβος» (Ψαλμ. ιγʹ 5). Μπροστὰ στὸ ἔγκλημα τῆς αἱρέσεως τῆς πατριαρχικῆς στάσεως, τοὺς ἐκυρίευσε ὁ παράλογος φόβος τῆς ὁμολογίας: τῆς μαρτυρίας τῆς ἁγιορείτικης παρουσίας! Πάντως, μόλις τὸ Φανάρι τῆς ᾿Ορθοδοξίας... ἐσκοτείνιασε ἀπὸ τὴν θριαμβευτικὴ ἐπέλαση τοῦ παπισμοῦ, ἀνέτειλε ἡ ἔμφοβη κρίση τῆς πνευματικῆς ἡγεσίας τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους! ῾Η κρίση αὐτή, εἶναι ἀλήθεια, δὲν ἦταν καὶ ἐντελῶς μὴ ἀναμενόμενη, ἐπειδή, ἀπὸ καιρὸ ἤδη, ἡ ἐκκοσμίκευση οἰκιστῶν του ἦταν πλέον φανερὴ στὸν τρόπο τῆς ζωῆς καὶ σκέψεως μοναχῶν, ἀλλὰ καὶ ἡγουμένων. Μάρτυρες τῆς ἐκκοσμικεύσεως αὐτῆς, οἱ πολυπληθεῖς προσκυνητὲς τοῦ ῎Ορους. ῾Οπωσδήποτε, ὅμως, εἶναι εὐρύτερα γνωστὸ ὅτι, πολλοὶ παράγοντες καὶ πολλὰ αἴτια, στὴν πορεία τοῦ χρόνου, ἐπέτρεψαν τὴν ἐξοικείωση πολλῶν μοναστῶν, καὶ ἰδιαίτερα ἡγουμένων, μὲ τὸ κοσμικὸ πνεῦμα.᾿Εξ ἄλλου, ἡ σιωπὴ τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους, κατὰ τὸ μακρὺ χρονικὸ διάστημα τῶν αἱρετικῶν ἀνοιγμάτων τοῦ Πατριάρχου καὶ τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν, συνευδόκησε στὸ νὰ διαμορφωθεῖ ἕνα ἁγιορείτικο μοναχικὸ πνεῦμα, ἀποστασιοποιημένο ἀπὸ τὰ ζωτικὰ προβλήματα τῆς ζωῆς τῆς ᾿Εκκλησίας· τὸ ὁποῖο αὐτὸ πνεῦμα ἀντικατοπτρίζεται στὸ ἐπίμαχο ἡγουμενικὸ κείμενο [στὴν ᾿Ανακοίνωση. 17/30.12.2006 ]. Οἱ ἡγούμενοι δηλαδὴ δείχνουν, μὲ τὰ γραφόμενά τους, νὰ ἀναπληρώνουν τὸ χρέος τῆς ὁμολογίας καὶ μαρτυρίας τῆς ᾿Ορθοδοξίας τους μὲ τὶς ἀπασχολήσεις τους μὲ τὰ μοναχικά τους καθήκοντα, μὲ τὴν βίωση καὶ ἐμπειρία τῶν πνευματικῶν τους ἐντρυφήσεων στὶς ἀκολουθίες καὶ στὰ ἱερὰ ἀναγνώσματα. Τοὺς ἀρκεῖ ὅτι ἐντρυφοῦν στοὺς φιλόθεους ἀγῶνες τῶν ὁμολογητῶν πατέρων!

Γράφουν:

«Ζοῦμε ὅσο μποροῦμε τὸ μυστήριον τῆς ᾿Εκκλησίας καὶ τὴν ἀμώμητο ᾿Ορθόδοξο Πίστι, σύμφωνα μὲ ὅσα καθημερινῶς διδασκόμεθα ἀπὸ τὶς ῾Ιερὲς ᾿Ακολουθίες, τὰ ἱερὰ ἀναγνώσματα καὶ τὴν ἐν γένει διδασκαλία τῶν ῾Αγίων Πατέρων, ποὺ εἶναι διατυπωμένη στὰ συγγράμματά τους καὶ στὶς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Περιφρουροῦμε ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ τὴν δογματική μας συνείδηση, τὴν ὁποία οἰκοδομεῖ ἡ ἐντρύφησις στοὺς φιλόθεους ἀγῶνες καὶ τὰ κατὰ τῶν ποικιλώνυμων αἱρέσεων κατορθώματα τῶν ἁγίων ῾Ομολογητῶν Πατέρων». ᾿Εν τούτοις, γιὰ νὰ δημιουργήσει, ἡ ἐντρύφηση στοὺς φιλόθεους ἀγῶνες τῶν ὁμολογητῶν Πατέρων, πόθο ὀρθοδόξου ὁμολογίας, πρέπει καὶ νὰ ἐκφράζεται δυναμικὰ καὶ μαχητικὰ στὶς περιπτώσεις, κατὰ τὶς ὁποῖες ἐπιβάλλεται ἡ ὀρθόδοξη μαρτυρία ὡς ὀρθοτόμηση τοῦ λόγου τῆς ᾿Αληθείας τῆς ᾿Εκκλησίας καὶ ὡς θεοφιλὴς ἀντιμετώπιση τῶν ποικιλώνυμων αἱρέσεων. Δὲν μποροῦμε, δηλαδή, νὰ γράφουμε «᾿Επιθυμοῦμε καὶ ἀγωνιζόμεθα διὰ βίου νὰ φυλάξωμεν τὴν παρακαταθήκη τῶν ῾Αγίων Πατέρων» καί, συγχρόνως, νὰ γυρίζουμε τὴν πλάτη στὴν πατριαρχικὴ προδοσία τῆς ᾿Ορθοδοξίας, ὄντες, μάλιστα, [δῆθεν] κορυφαῖοι ἡγέτες τῆς ᾿Ορθοδοξίας! Πῶς, ἀλήθεια, ἀνέπαυσαν, ὅσα φοβερὰ εἰς βάρος τῆς ὀρθοδόξου πίστεως ἔγιναν στὸ Φανάρι, τὴν «περιφρουρουμένη ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ» δογματικὴ συνείδηση τῶν εἴκοσι ἡγουμένων τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους, καὶ δὲν ἐξανέστη, ἡ συνείδηση αὐτή, δὲν ταράχθηκε, ἀλλὰ θόλωσε καὶ... νύσταξε; Δὲν τὴν συγκλόνισε, τὴν συνείδηση αὐτή, ἡ τόσο πανηγυρικὴ — μέσῳ τῆς κακοποιήσεως καὶ προσβολῆς τῆς Θείας Λειτουργίας— ταπείνωση τῆς ᾿Ορθοδοξίας στὰ πόδια τοῦ αὐταρχικοῦ αἱρετικοῦ παπισμοῦ, ὁ ὁποῖος, ἐξ ἄλλου, τιμήθηκε ἀπὸ τὸν Πατριάρχη μὲ τὴν χριστολογικὴ προσωνυμία «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου»; ῾Η ἡγουμενικὴ ἡγεσία τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους δείχνει μὲ τὴν ἐπίμαχη ᾿Ανακοίνωσή της ὅτι γνωρίζει ὅλα ὅσα ἔχουν διαδραματισθεῖ, μέχρι σήμερα, ἐκ μέρους τῶν ἑτεροδόξων εἰς βάρος τῆς ᾿Εκκλησίας μας καὶ ἁπλῶς τὰ καταγράφει στὸ κείμενό της «μὲ λύπη», μὲ τὴν αἴσθηση, ἴσως, ὅτι ἐνεργεῖ ἀγωνιστικά! ᾿Αλλά, ἡ ἁπλῆ αὐτὴ καταγραφὴ —ἀκόμη καὶ «μὲ λύπη»— προδίδει μᾶλλον ὑποσυνείδητη ἐνοχὴ γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι, ἐνῶ γνωρίζουν, δὲν ἐνεργοῦν, δὲν ἀντιδροῦν ἀγωνιστικὰ κατὰ τῶν ἐχθρῶν τῆς ᾿Ορθοδοξίας, οἱ ὁποῖοι διαβιώνουν, μάλιστα, ἐντὸς τῶν τειχῶν! Γνωρίζουν, ἐπίσης, οἱ εἴκοσι ἡγούμενοι τῶν ῾Ιερῶν Μονῶν τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους καὶ ὅλα ὅσα ἀφοροῦν στὴν καταστροφικὴ δράση τῆς Οὐνίας στὶς ὀρθόδοξες χῶρες τῆς Εὐρώπης. ᾿Εγκληματικὲς ἐνέργειες, μὲ χιλιάδες θύματα ὀρθοδόξους χριστιανούς, ἀλλὰ καὶ ἀμέτρητες καταστροφὲς ὀρθοδόξων ῾Ιερῶν Ναῶν! ᾿Εν τούτοις, ἀναφερόμενοι στὸ κείμενό τους στὴν Οὐνία, περιορίζονται νὰ καταλογίσουν στὸν Πάπα «ἀνειλικρινῆ στάση» ἔναντι τοῦ προβλήματος τῆς Οὐνίας, ἀντὶ νὰ χρεώσουν τὸν Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο γιὰ τὴν στήριξή του στὸ ἔργο τῆς Οὐνίας, μὲ τὴν ἐπονείδιστη πράξη του νὰ τιμήσει ἐνώπιον τοῦ Πάπα, στὸ Φανάρι, καὶ μὲ τὴν προσφορὰ χρυσοῦ σταυροῦ τὸν Οὐνίτη (μὲ ὀρθόδοξο καλυμμαύχι) Καρδινάλιο Ignace Moussa Daoud1 ! Μὲ τὴν πράξη του αὐτή, ὁ Πατριάρχης ἐτίμησε καὶ εὐλόγησε τοὺς πρωτεργάτες τοῦ ἐγκληματικοῦ-καταστροφικοῦ ἔργου τῆς Οὐνίας κατὰ τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας. Καὶ μόνον μὲ τὴν ἐνέργειά του αὐτή, ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἀπεδείχθη ἄξιος τῆς διακοπῆς τοῦ μνημοσύνου του!

* * *

ΠΟΙΑ συμπεράσματα θὰ μποροῦσε νὰ βγάλει κανεὶς ἀπὸ τὴν στάση σιωπῆς καὶ δειλίας τῆς πνευματικῆς ἡγεσίας τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους ἀπέναντι στὸ τραγικὸ ὀλίσθημα τοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ παπισμοῦ; ῎Η, ποιές μπορεῖ νὰ εἶναι οἱ συνέπειες ἀπὸ τὴν ἀνέλπιστη αὐτὴ στάση τῶν εἴκοσι ἡγουμένων τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους, στὴν ζωὴ τῆς ᾿Εκκλησίας καί, κυρίως, στὴν συνείδηση τοῦ πληρώματός της; Οἱ συνέπειες τῆς δειλίας καὶ ἀφωνίας τῶν ἡγετῶν τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους, ἔναντι ὅσων συνέβησαν στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο κατὰ τὴν εἰσβολὴ τῆς παπικῆς αἱρέσεως, εἶναι ἴσως ἀπρόβλεπτες ἐπὶ τοῦ παρόντος. ῾Ωστόσο, ὅμως, τὸ πιὸ σίγουρο, ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ λεχθεῖ σήμερα εἶναι ὅτι, οἱ συνέπειες αὐτὲς θὰ ἐμφανισθοῦν ὄχι μόνον στὶς ἡμέρες μας, ἀλλὰ καὶ στὸ ἐγγὺς καὶ τὸ ἀπώτερο μέλλον τῆς ζωῆς τῆς ᾿Εκκλησίας, δεδομένου ὅτι, ἡ κρίση αὐτὴ ἔχει καταγραφεῖ στὴν συνείδηση τῶν ὀρθοδόξων ὡς γεγονὸς ἀλήστου καὶ ἀλήκτου μνήμης! ῾Η ἐκκλησιαστικὴ ῾Ιστορία θὰ τὸ συντηρεῖ καὶ θὰ τὸ διακηρύττει ὡς ἕνα ἀπὸ τὰ συγκλονιστικώτερα γεγονότα τοῦ πνευματικοῦ βίου τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας. Θὰ τὸ κρίνει ἴσως σημαντικώτερο τῆς ἐμπλοκῆς τοῦ Πατριαρχείου στὴν παπικὴ αἵρεση! Διότι, τὸ τελευταῖο σημειώνεται ὡς ἐξωτερικὸ γεγονός, τὸ ὁποῖο συνέβη καὶ ἐνδέχεται νὰ μὴ ξανασυμβεῖ, ἐνῶ ἡ κρίση τῆς πνευματικῆς ἡγεσίας τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους ἐκκολάφθηκε ὡς ἐσωτερικὸ γεγονός, ἐντὸς τῶν τειχῶν, κατόπιν ἐπωάσεως συνθηκῶν πνευματικῆς παρακμῆς! Τέλος, ὡς πρὸς τὸ θέμα τῶν συνεπειῶν τῆς κρίσεως αὐτῆς, δὲν πρέπει νὰ θεωρεῖται ὡς ἀπίθανο τὸ γεγονὸς ὅτι, τὸ Βατικανὸ θὰ θελήσει νὰ ἐπωφεληθεῖ τῆς κρίσεως αὐτῆς, τῆς δειλίας καὶ τῆς ἀφωνίας τῶν ἡγετῶν τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους, προκειμένου νὰ πραγματοποιήσει ἐπίσκεψη ὁ Πάπας στὴν καρδιὰ τῆς ᾿Αθωνικῆς μοναχικῆς πολιτείας! Καὶ τότε, δὲν ἀποκλείεται νὰ ἐγερθοῦν ἐκ τοῦ τάφου οἱ σφαγιασθέντες ἐπὶ Πατριάρχου ᾿Ιωάννου Βέκκου Μοναχοί, γιὰ νὰ σφαγιασθοῦν αὐτοί, τουλάχιστον γιὰ ἄλλη μιὰ φορά, προκειμένου νὰ ἐμποδίσουν τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στὸ ῞Αγιον ῎Ορος! Τὴν ἴδια στιγμή, στοὺς ἡγέτες τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους, θὰ κρατάει συντροφιὰ ἡ ἐντρύφηση στοὺς φιλόθεους ἀγῶνες καὶ τὰ κατὰ τῶν ποικιλωνύμων αἱρέσεων κατορθώματα τῶν ἁγίων ὁμολογητῶν Πατέρων!

Κύριε ἐλέησον!