ΘΕΟΤΟΚΕ ΠΑΡΘΕΝΕ

 

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΕΙΣ ΑΓΙΑ, Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΑΜΩΜΟΣ ΕΝ ΑΓΙΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΕΙΚΟΙΖΕΤΑΙ

Ει δέ και των παλαιών αγίων «ουκ ην άξιος ο κόσμος» κατά τον απόστολον, πως αν ταύτης ην επάξιος, της και των κατ΄ ουρανόν αγίων υπερτέρας;  Αμέλει σύνες και τούτω της Παρθένου την υπεροχήν όση· εκείνοις μεν γαρ φεύγουσι την μετ΄ ανθρώπων δίαιταν, ως ο αυτός φησιν, «όρη και ερημίαι και οπαί της γης», ταύτη δε τα άγια των αγίων ενδιαίτημα εδόθη, οις εμφιλοχωρείν η πάναγνος ανείται, μήπω μηδ΄ εις ηλικίαν παραγγείλασα παίδων, ει και των εις φρονούσαν αφιγμένων εμφρονεστέρα ούσα έδειξε.

Δοτή γαρ ούσα παρά Θεού και Θεώ προ γενέσεως αύτη (πως δ΄ ουκ έμελλεν η και προ των αιώνων εις κατοικητήριον προωρισμένη του των αιώνων ποιητού;)· δοτή τοίνυν ούσα Θεώ και καρπός ευχής και δικαίων αιτήσεως (ω προσευχής εκείνης πτερών! ω παρρησίας, ην εύρε προς Κύριον! ω καρδιών εκείνων επί τοσούτον ασπίλων, ως τοιαύτην προσευχήν αναπέμψαι, προς τοσούτον φθάνουσαν και τοσούτον ανύουσαν!).