Διακόσια σαράντα πέντε χρόνια συμπληρώνονται από τον μαρτυρικό θάνατο του αγίου Κοσμά του Αιτωλού (24 Αυγούστου 1779).

Το έργον, οι αγώνες και ο μαρτυρικός θάνατος του αγίου Κοσμά είναι μία επιβεβαίωσις της ανεκτιμήτου συμβολής της Ορθοδόξου Εκκλησίας εις την επιβίωσιν του Έθνους μας. Χωρίς την Ορθόδοξον Εκκλησία ή θα είχαμε τουρκέψει, ή θα είχαμε φραγκέψει ή θα είχαμε αποκτηνωθή. Εκτός όμως της γενικής αυτής συμβολής της Ορθοδόξου εκκλησίας, απεδείχθη τεραστία, πανελλήνιος και πανορθόδοξος η προσωπική συμβολή του αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Εύρε έναν Ελληνισμό απειλούμενον να καταποντισθή από την εξισλαμιστικήν κίνησιν του ΙΖ΄ και ΙΗ΄ αιώνος, να απορροφηθή από τον πανούργον Παπικό ολοκληρωτισμό, να εκλείψη από το άσπονδο μίσος των σιωνιστών, και αγωνίσθη εναντίον των τριών αυτών κινδύνων και επέτυχε σωστικήν αντίδρασιν. Άραγε, αν ζούσε σήμερα ο ταπεινός αυτός Αγιορείτης, ο Πατροκοσμάς, όπως επολιτογραφήθη εις την ευσέβειαν του λαού μας, και διεκήρυσσε τα φρονήματά του και εσκόρπιζε αφειδώλευτα τους θησαυρούς της φλογερής του καρδιάς, θα ετύγχανε σεβασμού και προσοχής εκ μέρους των κρατούντων - Εκκλησίας και πολιτείας -  ή θα εδιώκετο; Πολύ φοβούμεθα, ότι θα εδιώκετο, αφού υπάρχει ο Σιωνισμός, που κατευθύνει αφανώς τα νήματα, δια του Μασονισμού και του Οικουμενισμού!