Από τότε που λευτερώθηκα. -- Του Κωνσταντίνου Καραγιάννη, από το F/B της Ζωής Σπαθή (Romfaia)

20 Ιουλίου 2019

Από τότε που λευτερώθηκα, μου ζητάτε να ξεχάσω...Να μην ξέρω θέλετε. Να μην έχω μνήμη. Να μην μπορώ το παρελθόν να εμπεδώσω. Να μην μπορώ να πω ποιός είμαι και πουθ' έρχομαι. Να φαρμακωθεί η αλήθεια. Να πεθάνει.

Από τότε που λευτερώθηκα, μου ζητάτε να ξεχάσω..

Να μην διαβάζω πια του παππού μου το τελευταίο γράμμα με σφραγίδα από αίμα και μελάνι από μπαρούτι... Να το σκίσω.. Να το κάψω.. Δεν είναι κειμήλιο μου λέτε, δείγμα ..μίσους με μαθαίνετε να το λέω..

Από τότε που λευτερώθηκα, μου ζητάτε να ξεχάσω..

Ότι είμαι πρόσφυγας στην ίδια μου τη χώρα μέσα, στη χώρα μου τ´ακουτε; Στην Κύπρο μου ! Που είμαι πρόσφυγας, εγκλημάτησαν πάνω μου, και ποτέ δεν δικαιώθηκαν οι νεκροί μου.. Στον Πόντο μου ! Και αυτοί που αρνούνται να μου αποδώσουν δικαιοσύνη, αυτοί που αγνοούν και πτύουν την γαλήνη που ψάχνουν οι ψυχές των προγόνων μου, κουνούν το δάκτυλο και μου υποδεικνύουν πως να φέρομαι σε πρόσφυγες λένε.. ότι γίνομαι άδικος λένε.. ότι είμαι άκαρδος λένε, ότι ζω στο Μεσαίωνα γιατί πιστεύω στο Χριστό λένε, να βγάλω το Σταυρό λένε, να είμαι αλληλέγγυος λένε, να μάθω γιατί δεν ξέρω λένε... Για μένα το λένε.. Με τόσα χιλιόμετρα πορείες θανάτου, με γενεές επί γενεών νεκρούς από εγκλήματα πολέμου που αν είσαι Έλλην απαγορεύεται να στα αναγνωρίσουν .. Σκόρπιες συγγνώμες σε ποτάμι σιέλου μου πετούν σαν ξεροκόμματο μαζί με φράγκα για να το βουλώνω..

Από τότε που λευτερώθηκα, μου ζητάτε να ξεχάσω..

Γιατί έχω εθνική συνείδηση, πατριωτικό φρόνημα, συναίσθηση της ιστορικής μου διαδρομής, ευθύνη και χρέος έναντι των προγόνων και της Πατρίδας μου.. Κι αυτά δε βοηθούν την Ειρήνη σε ένα πλανήτη που μοιράζει πόλεμο και φόβο.. Και είναι οι ίδιοι οι θεματοφύλακες της ειρήνης οι πιο εύρωστοι έμποροι του θανάτου...

Από τότε που λευτερώθηκα, μου ζητάτε να ξεχάσω..
Γιατί μόνο έτσι μπορείτε να με τυφλώσετε...

Από τότε που λευτερώθηκα, μου ζητάτε να ξεχάσω..
Για να είμαι χρήσιμο υλικό...
Δηλαδή νεκρός ..

Από τότε που λευτερώθηκα, μου ζητάτε να ξεχάσω...
Για να διαβάζω συμφωνίες για το καλό μου.. Για να μου λεν οι Τούρκοι «μπήκα λόγω της Ζυρίχης», για να μου λεν οι σοφοί της Νέας Τάξης «ένα σχέδιο Ανάν θα...σας σώσει», για να μου λεν οι εθνομηδενιστές « πες μπράβο που πουλήσαμε τη Μακεδονία» και για να βλέπω τα τσιράκια του Ζάεφ σήμερα να ποζάρουν στο ψευδοκράτος..

Από τότε που λευτερώθηκα, μου ζητάτε να ξεχάσω..

Και στην Κύπρο οι τέσσερις χιλιάδες νεκροί το 74 ..;
Οι εκατοντάδες αγνοούμενοι και οι διακόσιες χιλιάδες που προσφυγοποιήθηκαν..;
Θα τους προσθέσουμε στα εκατομμύρια της ιστορίας μας ...

Από τότε που λευτερώθηκα, μου ζητάτε να ξεχάσω..

45 χρόνια απ´τον Αττίλα..
75 από τους Ναζί..
100 από τη Γενοκτονία..
106 από τους κομιτατζήδες..
198 από το τελευταίο αίμα για του Χριστού την Πίστη την Αγία, και της Πατρίδος την Ελευθερία..
Τόσος θάνατος, τόση θυσία, κι εσείς επιμένετε, κι επιμένετε...

Ε λοιπόν όχι ! Δεν ξεχνούμε !

Εμείς θα μείνουμε ακόμα εδώ ! Εμείς ακόμα εδώ κι απέναντι η λήθη μέσα σε ένεση που απ'έξω γράφει .... «Ειρήνη..».
Εμείς ακόμα εδώ, να τη σταματήσουμε αδέρφια πριν ολοκληρωτικά μπει στο αίμα..
Στο αίμα.. Το ευλογημένο..
Της ιερής μας γης το φάρμακο..

Κ. Καραγιάννης