Γνωριμία με το αληθινό Ισλάμ -- Του Διόδωρου Ράμμου

Εβραϊκός Γνωστικισμός και Κοράνι

Η θρησκεία του Ισλάμ θεωρείται ως μία από τις τρεις βασικές μονοθεϊστικές θρησκευτικές ομάδες του κόσμου, πλάι στον Ιουδαϊσμό και τον Χριστιανισμό. Επίσης, κατατάσσεται στις λεγόμενες αβρααμικές θρησκείες (Abrahamic Religions), που υποτίθεται ότι σχετίζονται με την Αγία Γραφή.

Δυστυχώς, ελάχιστοι έχουν την γνώση (ή το θάρρος) να ομολογήσουν την αλήθεια, ότι το Ισλάμ δεν έχει σχέση με τον Ιουδαϊσμό ή με τον Χριστιανισμό, αλλά με τον Εβραϊκό Γνωστικισμό (φιλοσοφικό σατανισμό) και, πιο συγκεκριμένα, με τον λεγόμενο μονιστικό ή μονοθεϊστικό Γνωστικισμό.

Το παρακλάδι του Γνωστικισμού, που αποτελεί πρόδρομο του Ισλάμ, ήταν οι λεγόμενοι Εβιονίτες (ή Εβιωναίοι), που εξαπλώθηκαν στην περιοχή της Μεσοποταμίας ήδη από τον 2^ο αι.μ.Χ. Οι Εβιονίτες πίστευαν ότι ο Ιησούς ήταν ένας άγιος άνθρωπος, όπως ο Μωυσής, που έγινε προφήτης του θεού κατά την βάπτισή του στον Ιορδάνη, όπου τον υιοθέτησε ο θεός. Αυτή η θεωρία ονομάζεται υιοθετισμός (adoptionism). Oι περισσότεροι Εβιονίτες αρνούνταν την ἐκ παρθένου γέννηση του Ιησού και θεωρούσαν τον Ιησού φυσικό γιο του Ιωσήφ, ενώ υπήρχαν λίγοι που πίστευαν ότι η Μαρία ήταν Παρθένος.

    Η ομάδα των Εβιονιτών διαιρέθηκε σταδιακά σε άλλες υποομάδες, όπως οι Ελκεσαΐτες. Αρχηγός των Ελκεσαϊτών ήταν κάποιος Πέρσης ψευδοπροφήτης, o Ελκεσαίος (Elchasai), που ισχυριζόταν ότι του φανερώθηκε ένας άγγελος και του πρόσφερε ένα βιβλίο από τον ουρανό, που θα έφερνε την σωτηρία των ανθρώπων.

Οι Ελκεσαΐτες έπλασαν το δόγμα των διαδοχικών προφητών, δηλαδή έλεγαν ότι ο θεός κατά καιρούς στέλνει στους ανθρώπους προφήτες, από τους οποίους ο τελευταίος είναι και ο καλύτερος. Αυτό ακριβώς ισχυρίστηκε ο Ελκεσαίος για τον εαυτό του και όλοι οι επόμενοι ψευδοπροφήτες, που χρησιμοποίησαν αυτό το δόγμα των διαδοχικών προφητών.

Από γονείς Ελκεσαΐτες γεννήθηκε άλλος ένας ψευδοπροφήτης, ο Πέρσης Μάνης (Mani), έζησε την ίδια εποχή με τον νεοπλατωνικό Πλωτίνο (3^ος αι. μ.Χ.), και ίδρυσε την θρησκεία του μανιχαϊσμού.  Σε νεαρή ηλικία ταξίδεψε προς την Ινδία, όπου μελέτησε τον βουδισμό, και τελικά έφτιαξε την δική του θρησκεία, που εξαπλώθηκε ευρύτατα, από την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ως την Κίνα.

Ο Μάνης, μιμούμενος τον Ελκεσαίο, ισχυριζόταν ότι του είχε εμφανιστεί ένας άγγελος και του αποκάλυψε την ουράνια αλήθεια. Επηρεασμένος από τις ιδέες των Ελκεσαϊτών, διατύπωσε την θεωρία των διαδοχικών προφητών, δηλαδή ότι ο θεός έστελνε στον κόσμο διάφορους προφήτες, ο τελευταίος των οποίων (και καλύτερος) ήταν ο ίδιος ο Μάνης. Προφήτες του θεού θεωρούσε επίσης τον Ζωροάστρη, τον Βούδα και τον Ιησού, αλλά έλεγε ότι το έργο τους ήταν ημιτελές και ότι οι οπαδοί τους αλλοίωσαν την αποκάλυψη του θεού.

Στον δρόμο, που χάραξαν οι διάφοροι ψευδοπροφήτες της Ανατολής, βάδισε και ο ιδρυτής του Ισλαμισμού, ο Μωάμεθ (571-632). Ο Μωάμεθ ήταν Άραβας έμπορος, που ισχυριζόταν ότι του εμφανίστηκε ο αρχάγγελος Γαβριήλ (Jibril) και του αποκάλυψε την αλήθεια του θεού (Αλλάχ στα αραβικά). Ουσιαστικά επανέλαβε όσα ισχυριζόταν ο Ελκεσαίος και ο Μάνης, που επίσης είχαν δεχτεί ουράνιες επισκέψεις και αποκαλύψεις!

 Η πιο πιθανή εξήγηση είναι ότι και οι τρεις έπεσαν θύματα δαιμόνων, που προφανώς τους εμφανίστηκαν σαν άγγελοι φωτός. Ο υπερήφανος άνθρωπος εύκολα μπορεί να πέσει σε παγίδα του Εωσφόρου και να πλανηθεί, από μια υπερφυσική εμπειρία, πίσω από την οποία κρύβονται δαιμόνια.

Κάτι τέτοιο συνέβη και στον Μωάμεθ και αποφάσισε να αφήσει τα καραβάνια και το εμπόριο και να γίνει κήρυκας μιας νέας θρησκείας, του Ισλάμ. Ο Μωάμεθ συναναστρεφόταν με αρκετούς Γνωστικούς της Μέσης Ανατολής, από τους οποίους γνώρισε τις γνωστικές μυθικές παραδόσεις. Καθώς ήταν βυθισμένος στην πλάνη, θεωρούσε ως σωστούς Χριστιανούς τους Γνωστικούς και τους αληθινούς Χριστιανούς τους θεωρούσε πλανημένους!

Ως εκ τούτου, η γνώση του για τον Ιουδαϊσμό, τον Χριστιανισμό και την Αγία Γραφή ήταν αλλοιωμένη. Στην πραγματικότητα, δεν γνώρισε ποτέ το αληθινό περιεχόμενο της Αγίας Γραφής, αλλά ήξερε μόνο όσα του δίδαξαν οι Γνωστικοί. Γνωστικός, και μάλιστα Εβιονίτης, φαίνεται ότι ήταν ο Βαράκα (Waraqah ibn Nawfal), συγγενής της πρώτης γυναίκας του Μωάμεθ, που ήταν κάτι σαν πνευματικός πατέρας για τον Μωάμεθ.

Καθώς  οι Εβιονίτες ανήκαν στους μονοθεϊστές Γνωστικούς, ο Μωάμεθ αντίστοιχα υιοθέτησε τον αυστηρό μονοθεϊσμό και όχι τον δυαλισμό του υπόλοιπου Γνωστικισμού. Η πρωτοτυπία του Μωάμεθ ήταν ότι ένωσε τον καλό με τον κακό θεό, δηλαδή απέδωσε στον Αλλάχ στοιχεία του αληθινού καλού Θεού (δίκαιος, παντοδύναμος, φιλεύσπλαχνος) και του Διαβόλου (δίψα για αιματοχυσίες).

Αξίζει να δούμε κάποιες από τις ποικίλες ομοιότητες ανάμεσα στον Γνωστικισμό και το Κοράνι, το ιερό βιβλίο του Ισλάμ, που έγραψε ο Μωάμεθ. Βασική αντίληψη είναι ότι ο Αλλάχ στέλνει κατά καιρούς διάφορους προφήτες στους ανθρώπους, για να τους αποκαλύψει την αλήθεια. Αλλά, ιδίως οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί, αλλοίωσαν και διαστρέβλωσαν την αποκάλυψη του θεού. Γι’ αυτό και ο Αλλάχ έστειλε τον Μωάμεθ, ως τελευταίο και κορυφαίο προφήτη, για να μεταδώσει ξανά την αλήθεια στους ανθρώπους.

Ως προφήτες του Αλλάχ θεωρεί αρκετά βιβλικά πρόσωπα, όπως τον Ενώχ (Idris), τον Νώε (Nuh), τον Ιακώβ (Yaqub), τον Ιωσήφ (Yusuf), τον Μωυσή (Musa), τον Αβραάμ (Ibrahim), τον Δαβίδ (Daud), τον Σολομώντα (Sulayman),  τον Ιωάννη τον Βαπτιστή (Yahua) και τον Ιησού (Isa). 

 Ο Ιησούς στο Κοράνι είναι ο ψεύτικος Ιησούς των Γνωστικών. Από το γνωστικό ευαγγέλιο του Θωμά προήλθε ο μύθος ότι ο Ιησούς, στην παιδική του ηλικία, έπλαθε πτηνά με πηλό, τα φυσούσε και αυτά ζωντάνευαν, κάτι που επαναλαμβάνεται στο Κοράνι (Σούρα 3,49 και 5,10).

 Με βάση το Κοράνι (Σούρα 4,157) οι Εβραίοι νόμιζαν ότι σταύρωσαν τον Χριστό, αλλά στην πραγματικότητα την ώρα της σταύρωσης ο αληθινός Χριστός έφυγε από τους Εβραίους, οι οποίοι σταύρωσαν έναν άνθρωπο που έμοιαζε με τον Ιησού. Αυτή η μυθική παράδοση προέρχεται από το γνωστικό κείμενο «Αποκάλυψη του Πέτρου».

Ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει το πώς αντιλαμβάνεται το Ισλάμ τον Διάβολο (Iblis). Όπως είδαμε, ο Γνωστικισμός παλεύει να πείσει τους ανθρώπους ότι ο Σατανάς δεν είναι κακός ή, τουλάχιστον, δεν είναι τόσο κακός, όσο τον παρουσιάζει η Αγία Γραφή. Το ίδιο κάνει και το Κοράνι, που αναφέρει ότι ο Διάβολος δεν είναι ο εχθρός του Θεού, αλλά μόνο του ανθρώπου (Σούρα 7) και ότι το αμάρτημα του Διαβόλου είναι ότι αρνήθηκε να προσκυνήσει τον Αδάμ. Αυτό, αντίστοιχα, προέρχεται από το γνωστικό ευαγγέλιο του Βαρθολομαίου.

Άλλα γνωστικά και απόκρυφα κείμενα που επηρέασαν τον Μωάμεθ ήταν το βιβλίο των Ιωβηλαίων (Book of Jubilees) και τα βιβλία του Ενώχ (Books of Enoch). Οι ερευνητές θεωρούν ότι ο Μωάμεθ δεν είχε διαβάσει κανένα από αυτά τα βιβλία, αλλά τα γνώριζε από τις προφορικές διηγήσεις των γνωστικών φίλων του.

Ο Μωάμεθ άρχισε να κηρύττει την διδασκαλία του το 610 μ.Χ., την εποχή που μαινόταν ο φοβερός πόλεμος των Περσών (Σασσανιδών) ενάντια στους Έλληνες (Βυζαντινούς). Το αρχικά ειρηνικό του κήρυγμα όχι μόνο δεν βρήκε απήχηση στους κατοίκους της Μέκκας, αλλά προκάλεσε αντιδράσεις, γι’ αυτό βρήκε καταφύγιο στην Μεδίνα (Yathrib). Εκεί προσπάθησε να κάνει μουσουλμάνους τους Εβραίους της πόλης, αλλά και αυτοί αντέδρασαν.

Τότε ο Μωάμεθ προχώρησε σε μια πρωτοποριακή ενέργεια, που κανένας ιδρυτής θρησκείας δεν είχε κάνει ως τότε: αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον πόλεμο, για να αντιμετωπίσει τους αντιπάλους του στην Μέκκα. Με αλλεπάλληλες μάχες νίκησε και τελικά έγινε εκτός από θρησκευτικός αρχηγός και στρατιωτικός ηγέτης των αραβικών φυλών. Από τότε, ο πόλεμος έγινε το βασικό μέσο, που εξασφάλισε στους μουσουλμάνους την επιτυχία.

Το Ισλάμ θεωρητικά πρέπει να διαδοθεί με ειρηνικό τρόπο, με ιεραποστολή. Αλλά εφόσον οι άνθρωποι το αρνούνται, τότε οι μουσουλμάνοι πρέπει να πολεμήσουν τους απίστους, ώστε να κυριαρχήσει η πίστη του Αλλάχ σε όλο τον κόσμο. Εξαίρεση γίνεται στους λαούς που υποτάσσονται στους μουσουλμάνους. Μπορούν να διατηρήσουν την πίστη τους, αρκεί να γίνουν σκλάβοι των μουσουλμάνων και να πληρώνουν βαρύτατους φόρους. Συνεπώς, για το Κοράνι δεν υπάρχει ελευθερία. Ή θα το προσκυνήσουν οι άνθρωποι ή θα γίνουν δούλοι του.

Από την μία το Κοράνι απαγορεύει την κλοπή, την αδικία προς χήρες και ορφανά, επιβάλλει ελεημοσύνη (ζακάτ). Από την άλλη επιβάλλει την ανισότητα (ανάμεσα σε μουσουλμάνους και μη μουσουλμάνους), την καταπίεση της γυναίκας, την πολυγαμία, την δουλεία. Επίσης, σε περίπτωση που κάποιος μουσουλμάνος αλλάξει θρησκεία, πρέπει οι ίδιοι οι συγγενείς του να τον σκοτώσουν! Ο Αλλάχ είναι θεός και διάβολος μαζί, καλός και κακός, είναι οι δύο θεοί του Γνωστικισμού σε ένα!

Ο Μωάμεθ, με την σειρά του, ήταν ένας εντελώς αντιφατικός άνθρωπος. Από την μία εμφανίζεται ως ασκητικός, λιτοδίαιτος, πράος και μεγαλόψυχος, από την άλλη καθιερώνει την βία και τις αιματοχυσίες (για να εξαπλωθεί η θρησκεία του) ή νυμφεύεται συνολικά 13 γυναίκες, με τελευταία ένα κοριτσάκι 9 ετών, την Αϊσά (Aisha), ενώ ο Μωάμεθ ήταν 53! 

Μέσα στο Κοράνι και το Ισλάμ κρύβονται και επιρροές από τον ερμητισμό. Η ερμητική αντίληψη των επτά ουρανών υιοθετήθηκε επίσημα από τον Μωάμεθ, όπως φαίνεται κυρίως στο μυθικό νυκτερινό ταξίδι του προς την Ιερουσαλήμ και έπειτα προς τον Αλλάχ (Isra and Miraj). Επιπλέον, ο Idris του Κορανίου είναι ένας συνδυασμός του βιβλικού Ενώχ και του Τρισμέγιστου Ερμή.

Μέσα στο Ισλάμ υπάρχει και η πίστη στην μαγεία (sihr στα αραβικά). Χαρακτηριστική περίπτωση είναι η πίστη στα τζίνι (Djinn ή Jinn), δηλαδή σε πνεύματα με μαγικές δυνάμεις. Διηγούνται για τον Σολομώντα ότι είχε λάβει από τον αρχάγγελο Μιχαήλ ένα μαγικό δακτυλίδι, με το οποίο μπορούσε να υποτάσσει τα τζίνι και μάλιστα υποχρέωσε τα τζίνι να εργαστούν, για να κτίσουν τον ναό των Ιεροσολύμων. Αυτή η διήγηση περιέχεται θεωρία στο αποκρυφιστικό βιβλίο του 3^ου αι. μ.Χ. «Διαθήκη Σολομῶντος».

Ολοκληρώνοντας την αναφορά στο Ισλάμ, διαπιστώνουμε ότι ο Μάνης, αλλά και άλλοι Γνωστικοί, με τον προσηλυτισμό και τα κηρύγματά του πέτυχε να αποκτήσει πολύ περισσότερους πιστούς, από όσους κέρδισε το αρχικά ειρηνικό κήρυγμα του Μωάμεθ. Αλλά, δυστυχώς για ολόκληρη την ανθρωπότητα, ο Μωάμεθ επέλεξε να χρησιμοποιήσει το ξίφος, όταν είδε ότι ο λόγος του δεν έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Ανάμεσα σε όλους τους γνωστικούς αρχηγούς, ο Μωάμεθ δικαιωματικά κατέχει την κορυφαία θέση. Όλες οι άλλες γνωστικές θρησκευτικές ομάδες του παρελθόντος έσβησαν ή επιβιώνουν, έχοντας λιγοστούς οπαδούς. Ενώ η γνωστική θρησκεία του Μωάμεθ κυριαρχεί μέχρι σήμερα, αριθμώντας εκατομμύρια οπαδούς, που λατρεύουν τον Αλλάχ, τον θεό του Γνωστικισμού, δηλαδή τον μεταμφιεσμένο Εωσφόρο.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Διόδωρου Ράμμου: «Από την Συναγωγή στην Μασονία, Ελληνική φιλοσοφία και εβραϊκός Γνωστικισμός».