Οι άνθρωποι της εποχής μας εύκολα
συμβιβάζονται με ό,τι προβάλλεται ως σύγχρονο, μοντέρνο και προοδευτικό, γιατί
πιστεύουν ότι έτσι θα κάνουν τη ζωή τους πιό ευχάριστη. Δεν έχουν ηθικές αρχές
και δέν αντιδρούν. Είναι παθητικοί αποδέκτες των όσων οι επιτήδειοι προτείνουν,
αδιαφορώντας αν πολλά από αυτά είναι ηθικά και θεάρεαστα. Την ίδια περίπου
νοοτροπία έχουν και οι περισσότεροι χριστιανοί! Ενώ δέχονται τη διδασκαλία του
Χριστού και θεωρούν την Εκκλησία Του κιβωτό σωτηρίας, παραμένουν συμβιβασμένοι
με το κυριαρχούν κοσμικό φρόνημα, γεγονός που αποκαλύπτει ότι η χριστιανική
τους ιδιότητα πολύ λίγο τους επηρεάζει. Γι᾽ αυτό και είναι ιδιαίτερα επίκαιροι
οι φοβεροί λόγοι της Αποκαλύψεως προς τον Επίσκοπο της Εκκλησίας της
Λαοδικείας:
----------------------------------------
Ανώνυμος είπε...
Μας διαφεύγει το γεγονός ότι εύκολα αυτοαποκαλούμαστε χριστιανοί ενώ το να είναι κανείς χριστιανός είναι εξαιρετικά σημαντική και λεπτή υπόθεση. Όλες οι επιλογές του ανθρώπου, όλες του οι προθέσεις, όλες του οι συμπεριφορές υπόκεινται υπό το πρίσμα του λόγου του Θεού. Δεν αισθάνομαι χριστιανός ακόμη, αγωνίζομαι να γίνω χριστιανός, έτσι νομίζω οφείλουμε να λέμε. Άρα κατ΄όνομα είμαστε χριστιανοί πόρρω απέχουμε από το πυρήνα της αληθινής χριστιανικής ταυτότητας. Τέλος πάντων έστω αυτή τη προαίρεση, αυτό το 'θέλω Θεέ μου να σε γνωρίσω' που λέμε είναι σημαντικό, έστω κι αν είμαστε νήπια σε κάθε μας βηματισμό προς το βιώνω το όνομα χριστιανός. Χριστιανός σημαίνει βιώνω το Χριστό, ενεργώ όπως ο Χριστός, και γεύομαι τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος δια Χριστού. Ωραία, βαπτίστηκα, όμως πορνεύω, κλέβω, κατακρίνω, σκοτώνω, κατηγορώ, αρπάζω, βρίζω, συνεχίζω δηλαδή ό,τι έκανα πριν βαπτιστώ αν ήμουν μεγάλος όταν μπήκα στη κολυμβύθρα! Τότε πώς μπορώ να λέω είμαι χριστιανός και να κυματίζω με καμάρι αυτή τη σημαία, δεν υποκρίνομαι και δεν εμπαίζω το Θεό; Αφού είναι παντεπόπτης, παντοδύναμος, παντογνώστης! Τί θα απολογηθώ στο βήμα του όταν παρουσιαστώ ενώπιόν του έτσι; Όταν σαν σε κινηματογραφική ταινία όλο το σκηνικό της πρόσκαιρης ζωής μου θα μου το δείξει; Ή αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι είμαστε μόνο παχιά λόγια, σαν τους φαρισαίους ενεργούμε, υπό το πρίσμα κυρίως του Νόμου του Μωυσή περισσότερο, το ατελές και μη παραγωγικό, και λιγότερο υπό τη σκέπη της τελειότητας της Θείας Χάρης ώστε να γίνουμε πραγματικά τέκνα του Πατέρα και αδέλφια του Χριστού.
-------------------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
@ 7 Μαΐου 2020 - 12:50 π.μ.
Ἐξαιρετικόν τό σχόλιόν σου, ἀδερφέ! Μᾶς χρειάζονται τέτοια σχόλια, ἄς εἶναι καί ἀνώνυμα.
--------------------------------------
Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...
Πρός
Ο/Η Ανώνυμος 7 Μαΐου 2020 - 12:50 π.μ.
«1 Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ἐκείναις παραγίνεται Ἰωάννης ὁ βαπτιστὴς κηρύσσων ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς Ἰουδαίας 2 καὶ λέγων· Μετανοεῖτε· ἤγγικεν γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.» (Μτ. γ΄)
Η μετάνοια δέν είναι μία στιγμιαία πράξη, συνεχίζεται καθ΄ όλην τήν διάρκεια τού βίου, ότι «2 καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν.» (Ψ. 142:2 )
--------------------------------------
Ιωακειμίδου Ιωάννα είπε...
ο ροζ χριστιανισμός ...
"Ὁ ὅσιος ΠΑÏΣΙΟΣ του ΣΒΕΤΟΓΚΟΡΕΤΣ ἔδωσε τήν ἑξῆς ἑρμηνεία τοῦ ρόζ χριστιανισμοῦ: «Οἱ ἄνθρωποι θέλουν νά μποροῦν συνεχῶς νά ἁμαρτάνουν, ἀλλά νά ἔχουν ἕναν «αγαθούλη» Θεό πού διαρκῶς νά τούς συγχωρεῖ καί ἐκεῖνοι νά ἐξακολουθοῦν νά ἁμαρτάνουν. Νά κάνουν δηλαδή ὅ,τι θέλουν καί ὁ Θεός νά συγχωρεῖ πάντα λόγῳ τῆς μεγάλης του ἀγάπης, ἀλλά ἐμεῖς νά ἐξακολουθοῦμε νά ζοῦμε μέ τόν ἐγωισμό μας, μέ τίς ἀδικίες μας, ἁμαρτωλά καί χωρίς τύψεις συνείδησης, χωρίς νά προσπαθοῦμε ν’ ἀλλάξουμε, χωρίς τήν ἀληθινή μετάνοια, ὅπως μᾶς ζητᾶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καί χωρίς νά ζητοῦμε τήν χάρη Του, μέ προσευχές καί μέ τό γνῶθι σεαυτόν»."
ολόκληρο το άρθρο εδώ : https://www.katanixis.gr/2019/01/blog-post_13.html
---------------------------------------
Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε... Ανώνυμος Ο/Η Ιωακειμίδου Ιωάννα είπε...
ο ροζ χριστιανισμός ...
«... χωρίς νά ζητοῦμε τήν χάρη Του, μέ προσευχές καί μέ τό γνῶθι σεαυτόν».»
Ως πρός τό "γνώθι σαυτόν" : https://kyprianoscy.blogspot.com/2015/03/blog-post_29.html
1. Σημείωση και σχόλιο κχ.
Εγράφη :
[Ο Χίλων ή Χείλων o Λακεδαιμόνιος, γεννήθηκε το 600 π.Χ. στη Σπάρτη και πέθανε το 520 π.Χ. στην Πίσσα της Σικελίας. Τα πιο σπουδαία και γνωστά γνωμικά του, δηλαδή το «μηδέν άγαν», το «γνώθι σαυτόν» και το «εγγύα παρά δ’ άττα» [σημειωτέον ότι το πρώτο απ’ αυτά αποδίδεται, κατ’ άλλη εκδοχή, στον Σόλωνα, ενώ το δεύτερο στον Θαλή] είχαν γραφτεί στον τοίχο (ή στην προμετωπίδα) του ναού του Απόλλωνα, στους Δελφούς]
Κυπριανός Χ.
Θαλής ο Μιλήσιος, 640 ή 624 π.Χ. - 546 π.Χ. στην περίπτωση που σε αυτόν αποδίδεται το "γνώθι σαυτόν". Το ερώτημα που ακολουθεί, είναι απότοκο του γεγονότος ότι στο βιβλίο Ιώβ της Παλαιάς Διαθήκης, βρίσκεται καταγεγραμμένο το "γνώθι σαυτόν". Λοιπόν, όποιος γνωρίζει, ας μας απαντήσει τι εκ των δύο συμβαίνει : Το βιβλίο του Ιώβ είναι αρχαιότερο του Θαλή, ή του Χίλωνος, ή μήπως συμβαίνει το αντίθετο, πρώτα ο Θαλής και ο Χίλων, έπειτα δε ο Ιώβ ;
Ελιφάζ ο Θαιμανίτης, ένας εκ τών παρηγορητών (συνάμα κατήγορος) τού Ιώβ, λέγει :
Ιώβ ε΄ : « ... 24 εἶτα γνώσῃ ὅτι εἰρηνεύσει σου ὁ οἶκος, ἡ δὲ δίαιτα τῆς σκηνῆς σου οὐ μὴ ἁμάρτῃ. 25 γνώσῃ δὲ ὅτι πολὺ τὸ σπέρμα σου, τὰ δὲ τέκνα σου ἔσται ὥσπερ τὸ παμβότανον τοῦ ἀγροῦ. 26 ἐλεύσῃ δὲ ἐν τάφῳ ὥσπερ σῖτος ὥριμος κατὰ καιρὸν θεριζόμενος ἢ ὥσπερ θιμωνία ἅλωνος καθ᾿ ὥραν συγκομισθεῖσα. 27 ἰδοὺ ταῦτα οὕτως ἐξιχνιάσαμεν, ταῦτά ἐστιν ἃ ἀκηκόαμεν· σὺ δὲ γνῶθι σεαυτῶ εἴ τι ἔπραξας.»
2. Σημείωση και σχόλιο κχ.
Πρός Γαλάτας δ΄
«8 ᾿Αλλὰ τότε μὲν οὐκ εἰδότες Θεὸν ἐδουλεύσατε τοῖς μὴ φύσει οὖσι θεοῖς·
9 νῦν δὲ γνόντες Θεόν, μᾶλλον δὲ γνωσθέντες ὑπὸ Θεοῦ».
«Οίδά σου τα έργα, ότι ούτε ψυχρός ει ούτε ζεστός· όφελον ψυχρός ης ή ζεστός. Ούτως ότι χλιαρός ει, και ούτε ζεστός ούτε ψυχρός, μέλλω σε εμέσαι εκ του στόματός μου»(γ´ 15-16 ). Δηλαδή, ξέρω καλά τα έργα σου: δεν είσαι ούτε κρύος ούτε ζεστός. Μακάρι να ήσουν κρύος ή ζεστός! Επειδή όμως δεν είσαι ούτε κρύος ούτε ζεστός αλλά χλιαρός, γι᾽ αυτό θα σε ξεράσω από το στόμα μου. Οι χλιαροί χριστιανοί αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία και αυτό είναι πολύ ανησυχητικό. Δυστυχώς και στούς κληρικούς το ίδιο συμβαίνει. Έτσι δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες να βελτιωθούν τα πράγματα σύντομα. Βέβαια, δεν λείπουν και στις μέρες μας οι ζηλωτές κληρικοί, οι οποίοι αρνούνται κάθε συμβιβασμό και σαλπίζουν χωρίς φόβο την ανόθευτη διδασκαλία της Εκκλησίας μας και διασώζουν το ορθόδοξο ήθος. Έρχονται, φυσικά, σε αντίθεση με πολλούς συλλειτουργούς τους, αλλά δεν ενοχλούνται. Τον ίδιο ζήλο δείχνουν και στην υπεράσπιση της πίστεως, η οποία στην εποχή μας κινδυνεύει να νοθευτεί από την δόλια και ανίερη δραστηριότητα των οικουμενιστών. Ο αείμνηστος Αρχιμ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος ενοχλούνταν από την παρουσία των χλιαρών χριστιανών, οι οποίοι σιωπούσαν ενόχως μπροστά σε συγκλονιστικά γεγονότα, που είχαν σχέση με την ακεραιότητα της ορθοδόξου πίστεως και την ομολογία της. Γι᾽ αυτό και στο βιβλίο του «Ο Οικουμενισμός χωρίς μάσκα» γράφει τα εξής αξιοπρόσεκτα: «Την έλλειψι ζήλου για την ομολογία Πίστεως, την αηδιάζει ο Θεός. Η αδιαφορία για την Αλήθεια είναι χειρότερη και από τον ζήλο, που δείχνει κάποιος, όταν υποστηρίζη μια πλάνη. Η χλιαρότης, η αδράνεια και η σιγή στην Αλήθεια που προδίδεται, δεν συγχωρούνται από τον Θεό. Μας θέλει ή ζεστούς στην Πίστι ή ψυχρούς. Οι χλιαροί είναι απαράδεκτοι. Αυτοί είναι οι μεγαλύτεροι ένοχοι. Τους χλιαρούς και γλοιώδεις ο Θεός τους ξερνάει, τους διώχνει, τους απομακρύνει. Δεν τους θέλει κατ᾽ όνομα μόνον Χριστιανούς στην Εκκλησία Του. Δεν τους χρειάζεται, εφ᾽ όσον παίζουν τον απαίσιον παιγνίδι του Ιούδα» (σελ. 116-117 ). Στη δύσκολη εποχή μας, που οι εχθροί της πίστεώς μας βρίσκονται εντός των τειχών και κατέχουν υψηλές θέσεις, χρειάζεται πνευματική εγρήγορση και παρρησία, προκειμένου να αποκαλύπτονται τα ύπουλα σχέδιά τους και να αφυπνίζονται και οι ανυποψίαστοι άνθρωποι. Όταν τόσα φοβερά κάνουν οι οικουμενιστές, δεν είναι δυνατόν να σιωπούμε. Είναι υπέρτατο καθήκον να ομολογούμε την πίστη μας και να αρνούμαστε κάθε εμφανή ή αφανή προσπάθεια υποβάθμισής της και εξίσωσής της με τα όσα αιρετικά πιστεύουν οι Παπικοί και οι Προτεστάντες. Γι᾽ αυτό τονίζουμε και ξανατονίζουμε ότι τώρα είναι καιρός επιφυλακής και όχι χαλάρωσης και ραθυμίας.
----------------------------------------
Ανώνυμος είπε...
Μας διαφεύγει το γεγονός ότι εύκολα αυτοαποκαλούμαστε χριστιανοί ενώ το να είναι κανείς χριστιανός είναι εξαιρετικά σημαντική και λεπτή υπόθεση. Όλες οι επιλογές του ανθρώπου, όλες του οι προθέσεις, όλες του οι συμπεριφορές υπόκεινται υπό το πρίσμα του λόγου του Θεού. Δεν αισθάνομαι χριστιανός ακόμη, αγωνίζομαι να γίνω χριστιανός, έτσι νομίζω οφείλουμε να λέμε. Άρα κατ΄όνομα είμαστε χριστιανοί πόρρω απέχουμε από το πυρήνα της αληθινής χριστιανικής ταυτότητας. Τέλος πάντων έστω αυτή τη προαίρεση, αυτό το 'θέλω Θεέ μου να σε γνωρίσω' που λέμε είναι σημαντικό, έστω κι αν είμαστε νήπια σε κάθε μας βηματισμό προς το βιώνω το όνομα χριστιανός. Χριστιανός σημαίνει βιώνω το Χριστό, ενεργώ όπως ο Χριστός, και γεύομαι τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος δια Χριστού. Ωραία, βαπτίστηκα, όμως πορνεύω, κλέβω, κατακρίνω, σκοτώνω, κατηγορώ, αρπάζω, βρίζω, συνεχίζω δηλαδή ό,τι έκανα πριν βαπτιστώ αν ήμουν μεγάλος όταν μπήκα στη κολυμβύθρα! Τότε πώς μπορώ να λέω είμαι χριστιανός και να κυματίζω με καμάρι αυτή τη σημαία, δεν υποκρίνομαι και δεν εμπαίζω το Θεό; Αφού είναι παντεπόπτης, παντοδύναμος, παντογνώστης! Τί θα απολογηθώ στο βήμα του όταν παρουσιαστώ ενώπιόν του έτσι; Όταν σαν σε κινηματογραφική ταινία όλο το σκηνικό της πρόσκαιρης ζωής μου θα μου το δείξει; Ή αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι είμαστε μόνο παχιά λόγια, σαν τους φαρισαίους ενεργούμε, υπό το πρίσμα κυρίως του Νόμου του Μωυσή περισσότερο, το ατελές και μη παραγωγικό, και λιγότερο υπό τη σκέπη της τελειότητας της Θείας Χάρης ώστε να γίνουμε πραγματικά τέκνα του Πατέρα και αδέλφια του Χριστού.
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
Ἐξαιρετικόν τό σχόλιόν σου, ἀδερφέ! Μᾶς χρειάζονται τέτοια σχόλια, ἄς εἶναι καί ἀνώνυμα.
--------------------------------------
Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...
Ο/Η Ανώνυμος 7 Μαΐου 2020 - 12:50 π.μ.
«1 Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ἐκείναις παραγίνεται Ἰωάννης ὁ βαπτιστὴς κηρύσσων ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς Ἰουδαίας 2 καὶ λέγων· Μετανοεῖτε· ἤγγικεν γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.» (Μτ. γ΄)
Η μετάνοια δέν είναι μία στιγμιαία πράξη, συνεχίζεται καθ΄ όλην τήν διάρκεια τού βίου, ότι «2 καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν.» (Ψ. 142:2 )
--------------------------------------
Ιωακειμίδου Ιωάννα είπε...
"Ὁ ὅσιος ΠΑÏΣΙΟΣ του ΣΒΕΤΟΓΚΟΡΕΤΣ ἔδωσε τήν ἑξῆς ἑρμηνεία τοῦ ρόζ χριστιανισμοῦ: «Οἱ ἄνθρωποι θέλουν νά μποροῦν συνεχῶς νά ἁμαρτάνουν, ἀλλά νά ἔχουν ἕναν «αγαθούλη» Θεό πού διαρκῶς νά τούς συγχωρεῖ καί ἐκεῖνοι νά ἐξακολουθοῦν νά ἁμαρτάνουν. Νά κάνουν δηλαδή ὅ,τι θέλουν καί ὁ Θεός νά συγχωρεῖ πάντα λόγῳ τῆς μεγάλης του ἀγάπης, ἀλλά ἐμεῖς νά ἐξακολουθοῦμε νά ζοῦμε μέ τόν ἐγωισμό μας, μέ τίς ἀδικίες μας, ἁμαρτωλά καί χωρίς τύψεις συνείδησης, χωρίς νά προσπαθοῦμε ν’ ἀλλάξουμε, χωρίς τήν ἀληθινή μετάνοια, ὅπως μᾶς ζητᾶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καί χωρίς νά ζητοῦμε τήν χάρη Του, μέ προσευχές καί μέ τό γνῶθι σεαυτόν»."
ολόκληρο το άρθρο εδώ : https://www.katanixis.gr/2019/01/blog-post_13.html
---------------------------------------
Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...
ο ροζ χριστιανισμός ...
«... χωρίς νά ζητοῦμε τήν χάρη Του, μέ προσευχές καί μέ τό γνῶθι σεαυτόν».»
Ως πρός τό "γνώθι σαυτόν" : https://kyprianoscy.blogspot.com/2015/03/blog-post_29.html
1. Σημείωση και σχόλιο κχ.
Εγράφη :
[Ο Χίλων ή Χείλων o Λακεδαιμόνιος, γεννήθηκε το 600 π.Χ. στη Σπάρτη και πέθανε το 520 π.Χ. στην Πίσσα της Σικελίας. Τα πιο σπουδαία και γνωστά γνωμικά του, δηλαδή το «μηδέν άγαν», το «γνώθι σαυτόν» και το «εγγύα παρά δ’ άττα» [σημειωτέον ότι το πρώτο απ’ αυτά αποδίδεται, κατ’ άλλη εκδοχή, στον Σόλωνα, ενώ το δεύτερο στον Θαλή] είχαν γραφτεί στον τοίχο (ή στην προμετωπίδα) του ναού του Απόλλωνα, στους Δελφούς]
Κυπριανός Χ.
Θαλής ο Μιλήσιος, 640 ή 624 π.Χ. - 546 π.Χ. στην περίπτωση που σε αυτόν αποδίδεται το "γνώθι σαυτόν". Το ερώτημα που ακολουθεί, είναι απότοκο του γεγονότος ότι στο βιβλίο Ιώβ της Παλαιάς Διαθήκης, βρίσκεται καταγεγραμμένο το "γνώθι σαυτόν". Λοιπόν, όποιος γνωρίζει, ας μας απαντήσει τι εκ των δύο συμβαίνει : Το βιβλίο του Ιώβ είναι αρχαιότερο του Θαλή, ή του Χίλωνος, ή μήπως συμβαίνει το αντίθετο, πρώτα ο Θαλής και ο Χίλων, έπειτα δε ο Ιώβ ;
Ελιφάζ ο Θαιμανίτης, ένας εκ τών παρηγορητών (συνάμα κατήγορος) τού Ιώβ, λέγει :
Ιώβ ε΄ : « ... 24 εἶτα γνώσῃ ὅτι εἰρηνεύσει σου ὁ οἶκος, ἡ δὲ δίαιτα τῆς σκηνῆς σου οὐ μὴ ἁμάρτῃ. 25 γνώσῃ δὲ ὅτι πολὺ τὸ σπέρμα σου, τὰ δὲ τέκνα σου ἔσται ὥσπερ τὸ παμβότανον τοῦ ἀγροῦ. 26 ἐλεύσῃ δὲ ἐν τάφῳ ὥσπερ σῖτος ὥριμος κατὰ καιρὸν θεριζόμενος ἢ ὥσπερ θιμωνία ἅλωνος καθ᾿ ὥραν συγκομισθεῖσα. 27 ἰδοὺ ταῦτα οὕτως ἐξιχνιάσαμεν, ταῦτά ἐστιν ἃ ἀκηκόαμεν· σὺ δὲ γνῶθι σεαυτῶ εἴ τι ἔπραξας.»
2. Σημείωση και σχόλιο κχ.
Πρός Γαλάτας δ΄
«8 ᾿Αλλὰ τότε μὲν οὐκ εἰδότες Θεὸν ἐδουλεύσατε τοῖς μὴ φύσει οὖσι θεοῖς·
9 νῦν δὲ γνόντες Θεόν, μᾶλλον δὲ γνωσθέντες ὑπὸ Θεοῦ».
«Οίδά σου τα έργα, ότι ούτε ψυχρός ει ούτε ζεστός· όφελον ψυχρός ης ή ζεστός. Ούτως ότι χλιαρός ει, και ούτε ζεστός ούτε ψυχρός, μέλλω σε εμέσαι εκ του στόματός μου»(γ´ 15-16 ). Δηλαδή, ξέρω καλά τα έργα σου: δεν είσαι ούτε κρύος ούτε ζεστός. Μακάρι να ήσουν κρύος ή ζεστός! Επειδή όμως δεν είσαι ούτε κρύος ούτε ζεστός αλλά χλιαρός, γι᾽ αυτό θα σε ξεράσω από το στόμα μου. Οι χλιαροί χριστιανοί αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία και αυτό είναι πολύ ανησυχητικό. Δυστυχώς και στούς κληρικούς το ίδιο συμβαίνει. Έτσι δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες να βελτιωθούν τα πράγματα σύντομα. Βέβαια, δεν λείπουν και στις μέρες μας οι ζηλωτές κληρικοί, οι οποίοι αρνούνται κάθε συμβιβασμό και σαλπίζουν χωρίς φόβο την ανόθευτη διδασκαλία της Εκκλησίας μας και διασώζουν το ορθόδοξο ήθος. Έρχονται, φυσικά, σε αντίθεση με πολλούς συλλειτουργούς τους, αλλά δεν ενοχλούνται. Τον ίδιο ζήλο δείχνουν και στην υπεράσπιση της πίστεως, η οποία στην εποχή μας κινδυνεύει να νοθευτεί από την δόλια και ανίερη δραστηριότητα των οικουμενιστών. Ο αείμνηστος Αρχιμ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος ενοχλούνταν από την παρουσία των χλιαρών χριστιανών, οι οποίοι σιωπούσαν ενόχως μπροστά σε συγκλονιστικά γεγονότα, που είχαν σχέση με την ακεραιότητα της ορθοδόξου πίστεως και την ομολογία της. Γι᾽ αυτό και στο βιβλίο του «Ο Οικουμενισμός χωρίς μάσκα» γράφει τα εξής αξιοπρόσεκτα: «Την έλλειψι ζήλου για την ομολογία Πίστεως, την αηδιάζει ο Θεός. Η αδιαφορία για την Αλήθεια είναι χειρότερη και από τον ζήλο, που δείχνει κάποιος, όταν υποστηρίζη μια πλάνη. Η χλιαρότης, η αδράνεια και η σιγή στην Αλήθεια που προδίδεται, δεν συγχωρούνται από τον Θεό. Μας θέλει ή ζεστούς στην Πίστι ή ψυχρούς. Οι χλιαροί είναι απαράδεκτοι. Αυτοί είναι οι μεγαλύτεροι ένοχοι. Τους χλιαρούς και γλοιώδεις ο Θεός τους ξερνάει, τους διώχνει, τους απομακρύνει. Δεν τους θέλει κατ᾽ όνομα μόνον Χριστιανούς στην Εκκλησία Του. Δεν τους χρειάζεται, εφ᾽ όσον παίζουν τον απαίσιον παιγνίδι του Ιούδα» (σελ. 116-117 ). Στη δύσκολη εποχή μας, που οι εχθροί της πίστεώς μας βρίσκονται εντός των τειχών και κατέχουν υψηλές θέσεις, χρειάζεται πνευματική εγρήγορση και παρρησία, προκειμένου να αποκαλύπτονται τα ύπουλα σχέδιά τους και να αφυπνίζονται και οι ανυποψίαστοι άνθρωποι. Όταν τόσα φοβερά κάνουν οι οικουμενιστές, δεν είναι δυνατόν να σιωπούμε. Είναι υπέρτατο καθήκον να ομολογούμε την πίστη μας και να αρνούμαστε κάθε εμφανή ή αφανή προσπάθεια υποβάθμισής της και εξίσωσής της με τα όσα αιρετικά πιστεύουν οι Παπικοί και οι Προτεστάντες. Γι᾽ αυτό τονίζουμε και ξανατονίζουμε ότι τώρα είναι καιρός επιφυλακής και όχι χαλάρωσης και ραθυμίας.
5 σχόλια:
Μας διαφεύγει το γεγονός ότι εύκολα αυτοαποκαλούμαστε χριστιανοί ενώ το να είναι κανείς χριστιανός είναι εξαιρετικά σημαντική και λεπτή υπόθεση. Όλες οι επιλογές του ανθρώπου, όλες του οι προθέσεις, όλες του οι συμπεριφορές υπόκεινται υπό το πρίσμα του λόγου του Θεού. Δεν αισθάνομαι χριστιανός ακόμη, αγωνίζομαι να γίνω χριστιανός, έτσι νομίζω οφείλουμε να λέμε. Άρα κατ΄όνομα είμαστε χριστιανοί πόρρω απέχουμε από το πυρήνα της αληθινής χριστιανικής ταυτότητας. Τέλος πάντων έστω αυτή τη προαίρεση, αυτό το 'θέλω Θεέ μου να σε γνωρίσω' που λέμε είναι σημαντικό, έστω κι αν είμαστε νήπια σε κάθε μας βηματισμό προς το βιώνω το όνομα χριστιανός. Χριστιανός σημαίνει βιώνω το Χριστό, ενεργώ όπως ο Χριστός, και γεύομαι τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος δια Χριστού. Ωραία, βαπτίστηκα, όμως πορνεύω, κλέβω, κατακρίνω, σκοτώνω, κατηγορώ, αρπάζω, βρίζω, συνεχίζω δηλαδή ό,τι έκανα πριν βαπτιστώ αν ήμουν μεγάλος όταν μπήκα στη κολυμβύθρα! Τότε πώς μπορώ να λέω είμαι χριστιανός και να κυματίζω με καμάρι αυτή τη σημαία, δεν υποκρίνομαι και δεν εμπαίζω το Θεό; Αφού είναι παντεπόπτης, παντοδύναμος, παντογνώστης! Τί θα απολογηθώ στο βήμα του όταν παρουσιαστώ ενώπιόν του έτσι; Όταν σαν σε κινηματογραφική ταινία όλο το σκηνικό της πρόσκαιρης ζωής μου θα μου το δείξει; Ή αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι είμαστε μόνο παχιά λόγια, σαν τους φαρισαίους ενεργούμε, υπό το πρίσμα κυρίως του Νόμου του Μωυσή περισσότερο, το ατελές και μη παραγωγικό, και λιγότερο υπό τη σκέπη της τελειότητας της Θείας Χάρης ώστε να γίνουμε πραγματικά τέκνα του Πατέρα και αδέλφια του Χριστού.
@ 7 Μαΐου 2020 - 12:50 π.μ.
Ἐξαιρετικόν τό σχόλιόν σου, ἀδερφέ! Μᾶς χρειάζονται τέτοια σχόλια, ἄς εἶναι καί ἀνώνυμα.
Πρός
Ο/Η Ανώνυμος 7 Μαΐου 2020 - 12:50 π.μ.
«1 Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ἐκείναις παραγίνεται Ἰωάννης ὁ βαπτιστὴς κηρύσσων ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς Ἰουδαίας 2 καὶ λέγων· Μετανοεῖτε· ἤγγικεν γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.» (Μτ. γ΄)
Η μετάνοια δέν είναι μία στιγμιαία πράξη, συνεχίζεται καθ΄ όλην τήν διάρκεια τού βίου, ότι «2 καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν.» (Ψ. 142)
ο ροζ χριστιανισμός ...
"Ὁ ὅσιος ΠΑÏΣΙΟΣ του ΣΒΕΤΟΓΚΟΡΕΤΣ ἔδωσε τήν ἑξῆς ἑρμηνεία τοῦ ρόζ χριστιανισμοῦ: «Οἱ ἄνθρωποι θέλουν νά μποροῦν συνεχῶς νά ἁμαρτάνουν, ἀλλά νά ἔχουν ἕναν «αγαθούλη» Θεό πού διαρκῶς νά τούς συγχωρεῖ καί ἐκεῖνοι νά ἐξακολουθοῦν νά ἁμαρτάνουν. Νά κάνουν δηλαδή ὅ,τι θέλουν καί ὁ Θεός νά συγχωρεῖ πάντα λόγῳ τῆς μεγάλης του ἀγάπης, ἀλλά ἐμεῖς νά ἐξακολουθοῦμε νά ζοῦμε μέ τόν ἐγωισμό μας, μέ τίς ἀδικίες μας, ἁμαρτωλά καί χωρίς τύψεις συνείδησης, χωρίς νά προσπαθοῦμε ν’ ἀλλάξουμε, χωρίς τήν ἀληθινή μετάνοια, ὅπως μᾶς ζητᾶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καί χωρίς νά ζητοῦμε τήν χάρη Του, μέ προσευχές καί μέ τό γνῶθι σεαυτόν»."
ολόκληρο το άρθρο εδώ https://www.katanixis.gr/2019/01/blog-post_13.html
Ανώνυμος Ο/Η Ιωακειμίδου Ιωάννα είπε...
ο ροζ χριστιανισμός ...
«... χωρίς νά ζητοῦμε τήν χάρη Του, μέ προσευχές καί μέ τό γνῶθι σεαυτόν».»
Ως πρός τό "γνώθι σαυτόν" : https://kyprianoscy.blogspot.com/2015/03/blog-post_29.html
1. Σημείωση και σχόλιο κχ.
Εγράφη :
[Ο Χίλων ή Χείλων o Λακεδαιμόνιος, γεννήθηκε το 600 π.Χ. στη Σπάρτη και πέθανε το 520 π.Χ. στην Πίσσα της Σικελίας. Τα πιο σπουδαία και γνωστά γνωμικά του, δηλαδή το «μηδέν άγαν», το «γνώθι σαυτόν» και το «εγγύα παρά δ’ άττα» [σημειωτέον ότι το πρώτο απ’ αυτά αποδίδεται, κατ’ άλλη εκδοχή, στον Σόλωνα, ενώ το δεύτερο στον Θαλή] είχαν γραφτεί στον τοίχο (ή στην προμετωπίδα) του ναού του Απόλλωνα, στους Δελφούς]
Κυπριανός Χ.
Θαλής ο Μιλήσιος, 640 ή 624 π.Χ. - 546 π.Χ. στην περίπτωση που σε αυτόν αποδίδεται το "γνώθι σαυτόν". Το ερώτημα που ακολουθεί, είναι απότοκο του γεγονότος ότι στο βιβλίο Ιώβ της Παλαιάς Διαθήκης, βρίσκεται καταγεγραμμένο το "γνώθι σαυτόν". Λοιπόν, όποιος γνωρίζει, ας μας απαντήσει τι εκ των δύο συμβαίνει : Το βιβλίο του Ιώβ είναι αρχαιότερο του Θαλή, ή του Χίλωνος, ή μήπως συμβαίνει το αντίθετο, πρώτα ο Θαλής και ο Χίλων, έπειτα δε ο Ιώβ ;
Ελιφάζ ο Θαιμανίτης, ένας εκ τών παρηγορητών (συνάμα κατήγορος) τού Ιώβ, λέγει :
Ιώβ ε΄ : « ... 24 εἶτα γνώσῃ ὅτι εἰρηνεύσει σου ὁ οἶκος, ἡ δὲ δίαιτα τῆς σκηνῆς σου οὐ μὴ ἁμάρτῃ. 25 γνώσῃ δὲ ὅτι πολὺ τὸ σπέρμα σου, τὰ δὲ τέκνα σου ἔσται ὥσπερ τὸ παμβότανον τοῦ ἀγροῦ. 26 ἐλεύσῃ δὲ ἐν τάφῳ ὥσπερ σῖτος ὥριμος κατὰ καιρὸν θεριζόμενος ἢ ὥσπερ θιμωνία ἅλωνος καθ᾿ ὥραν συγκομισθεῖσα. 27 ἰδοὺ ταῦτα οὕτως ἐξιχνιάσαμεν, ταῦτά ἐστιν ἃ ἀκηκόαμεν· σὺ δὲ γνῶθι σεαυτῶ εἴ τι ἔπραξας.»
2. Σημείωση και σχόλιο κχ.
Πρός Γαλάτας δ΄
«8 ᾿Αλλὰ τότε μὲν οὐκ εἰδότες Θεὸν ἐδουλεύσατε τοῖς μὴ φύσει οὖσι θεοῖς·
9 νῦν δὲ γνόντες Θεόν, μᾶλλον δὲ γνωσθέντες ὑπὸ Θεοῦ».
Δημοσίευση σχολίου