Στὸ σημερινό μας ἄρθρο παρουσιάζουμε τὸ κλασικὸ προφὶλ τῆς ὀργανωμένης ἀποκρυφιστικῆς ὁμάδας ἢ σέκτας, μὲ τὸν ἀρχηγὸ της -θεό, γκουροὺ ἢ «διδάσκαλο»- τὸ σύνολο τῶν «πιστῶν» καὶ τὴν «διδασκαλία» της, ποὺ ὅσο κι ἂν φαντάζει ἀκραία στὸν ἁπλό, ἀνένταχτο ἄνθρωπο, δὲν παύει νὰ παρασύρει ἀνύποπτα θύματα. Τὸ ὑλικὸ ἔχει ληφθεῖ, μὲ κάποιες προσαρμογές καὶ προσθῆκες, ἀπὸ ἀντίστοιχο σχόλιό μας, ποὺ εἶδε τὸ φῶς τὸν Χειμώνα 2015 στὸ περιοδικὸ τῆς Π.Ε.Γ., «Διάλογος».
Δυστυχῶς, παρὰ τὴν παρέλευση τεσσάρων καὶ πλέον ἐτῶν καὶ παρὰ τὴν ἀναφορὰ τοῦ προβλήματος κι ἀπὸ ἄλλους φορεῖς, ἡ σέκτα «ζεῖ καὶ βασιλεύει», ἀναδιπλούμενη καὶ συνεχίζοντας νὰ ἐξαπατᾶ ἀνύποπτους συνανθρώπους μας.
Ἀλλ' ἐπὶ τοῦ θέματος. Ὁ φορέας ὀνομάζεται Overmind (Ὑπέρ-Νοῦς) καί προσφέρει, κατά τά λεγόμενα τοῦ ἱδρυτῆ του: «Ψυχική, Νοητική & Σωματική Αὐτοπραγμάτωση». Στήν σχετική ἱστοσελίδα3 δηλώνεται ὅτι: «Η Overmind εἶναι ἡ ἑταιρεία μέσω τῆς ὁποίας διοχετεύεται ἡ ἐνέργεια τοῦ Δασκάλου Δαυΐδ. Μέσω αὐτῆς θὰ διοργανώνονται σεμινάρια, μὲ σκοπὸ οἱ ἄνθρωποι νὰ ἔρχονται πιὸ κοντὰ στὴν ψυχή τους. Μέσω τῆς ἐνέργειας τοῦ Δασκάλου Δαυΐδ θὰ δονεῖται μέσα τους τὸ Φῶς, ἡ Ἀλήθεια καὶ θὰ ἐμφανίζεται ὁ δρόμος ποὺ πρέπει νὰ περπατήσουν γιὰ νὰ τιμήσουν τὴν ψυχή τους».
Ἀκόμη, ἀναφέρεται ὅτι: «Η Overmind θὰ διοργανώνει σεμινάρια σὲ τέσσερις ἠπείρους τῆς Γῆς ψάχνοντας νὰ βρεῖ χαμένες ψυχὲς ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ ἐπιστρέψουν στὰ σώματα τῶν ἀνθρώπων».
Στήν ἴδια ἱστοσελίδα, διαβάζουμε σχετικά μέ τόν ἱδρυτή τά ἀκόλουθα: «Τὸ ὄνομά μου ἦταν Ἀριστείδης. Τὸ ἐπώνυμό μου Μπαντέλης. Γεννήθηκα στὶς 3/10/1964. Ἄθροισμα χρονολογίας: 6 (ἕξι). Τὸ νούμερο τῆς Ἀγάπης. Τὸ νούμερο τοῦ Κυρίου. Ἀπὸ μικρὸς εἶχα Θεϊκὴ Προστασία… Ἀπὸ παιδί, χωρὶς νὰ ἔχω τὰ κατάλληλα ἐρεθίσματα, περίμενα νὰ κοιμηθοῦν ὅλοι στὸ σπίτι, γιὰ νὰ προσεύχομαι στὸ Δάσκαλό μου καὶ Κύριό μου Ἰησοῦ Χριστό...
Ἡ πρώτη μου σημαντικὴ στιγμὴ μαζί Του, ἦταν στὴν ἐφηβεία μου ὅταν μὲ ἄκουσε καὶ μοῦ ἔκανε ὡς Δῶρο νὰ συμβεῖ ἕνα γεγονὸς γιὰ νὰ μπορέσω νὰ περάσω στὸ Πανεπιστήμιο καὶ νὰ σπουδάσω Μαθηματικά. Ἦταν τόσο συγκλονιστικό το βίωμα τῆς Βοήθειας πού μοῦ ἔδωσε ποὺ ἀρνήθηκα νὰ τὸ τιμήσω – ὅπως καὶ τότε ποὺ ἤμουν δίπλα Του.
Σπουδάζοντας στὸ Μαθηματικὸ τμῆμα τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Πάτρας - ἕνα στάδιο ἀπαραίτητο γιὰ νὰ μπορέσω νὰ δομήσω ἕναν διαυγῆ καὶ δυνατὸ Νοῦ μὲ μαθηματικὴ δομὴ καὶ σκέψη – ἐμφανίστηκε γιὰ δεύτερη φορὰ μπροστά μου δίνοντάς μου ἕνα Δῶρο ποὺ τοῦ εἶχα ζητήσει τὸ βράδυ στὴν Προσευχή μου...
Ἕνα παιδὶ ὅσο κι ἂν ἀρνεῖται τὸν Πατέρα του, ὁ πραγματικὸς Πατέρας ποτὲ δὲν ἀρνεῖται τὸν Υἱό Του. Ἔτσι, τὸ 1995, μὲ πλησίασε καὶ πάλι, καὶ μάλιστα αὐτὴ τὴ φορὰ ὄχι μόνο μὲ τὴν Αἴσθηση ἀλλά μου μίλησε, λέγοντάς μου ὅτι ἔπρεπε νὰ ἀφήσω ὁτιδήποτε εἶχα φτιάξει ἐκείνη τὴν ἐποχή. Τὸν ἄκουσα, καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτό, ἐμφανίστηκε στὴ ζωή μου στὶς 3/3/1995 (3/3 ἕνα ἑξάρι, 1995 δεύτερο ἑξάρι) ἡ σύζυγός μου Χριστίνα. Τὸ ὄνομα δὲν εἶναι τυχαῖο. Παντρεύτηκα τὴν Ἀγάπη, ἔχοντας Σοφία καί Δύναμη. Ὅμως καὶ πάλι ἀρνήθηκα τὸ Δῶρο… Τρίτη Ἄρνηση, Τρίτη Προδοσία. Ἐνδιάμεσα, ἄρχισα νὰ ἀσχολοῦμαι ἐπαγγελματικὰ μὲ τὴν Ψυχολογία. Σπούδαζα σὲ διάφορα σχολεῖα, μάθαινα τεχνικές, παρακολουθοῦσα σεμινάρια, μπῆκα στὴ διαδικασία τῆς Ψυχανάλυσης, πῆρα τὸ δεύτερο πτυχίο μου στὴν Ψυχολογία...
Μετὰ ἀπὸ δέκα πέντε τουλάχιστον χρόνια ἀναζήτησης, ἀμφιβολιῶν, καὶ ἀντιστάσεων, ψάχνοντας νὰ βρῶ ἀπάντηση στὴ Γῆ γιὰ ὅλα αὐτὰ πού μοῦ συνέβαιναν – κουράστηκα… Καὶ ὅπως ὅταν ἤμουν παιδὶ καὶ παραδινόμουν, ξαναπροσευχήθηκα γιὰ πρώτη φορὰ σὰν παιδί: "Κύριέ μου, κουράστηκα νὰ εἶμαι μακριά Σου. Κουράστηκα νὰ κολυμπάω ἐνάντια στὸ ρεῦμα. Ἀποκάλυψέ μου Ποιὸς Εἶμαι καὶ θὰ ὑπηρετήσω".
Οἱ προσευχές μου εἰσακούστηκαν (ὅπως πάντα ἄλλωστε) καὶ τὴν ἑπόμενη ἑβδομάδα μὲ τρόπο ποὺ μόνο ὁ Θεὸς θὰ μποροῦσε νὰ ὀργανώσει, βρέθηκα στὰ Ἱεροσόλυμα… Φτάνοντας στὸ σημεῖο ποὺ σταυρώθηκε ὁ Κύριος, γονάτισα καὶ ἔκλαψα γιὰ τρεῖς ἡμέρες. Ἐκεῖ ἔγινε ἡ Ἀποκάλυψη… "Πέτρο, μὴν κλαῖς, Ἐγὼ σὲ ἔχω συγχωρήσει. Καιρὸς νὰ συγχωρήσεις κι ἐσὺ τὸν Ἑαυτό σου καὶ νὰ δεχθεῖς τὰ Δῶρα σου"... Πλέον ἤμουν μόνος μου – χωρὶς γήινες βοήθειες. Μόνο τὴν Βοήθεια τοῦ Οὐρανοῦ…
Ἦταν οἱ στιγμὲς ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ ἀποχαιρετήσω τὸν Ἄρη, καὶ νὰ ὑποδεχθῶ τὸν Δάσκαλο ποὺ πάντοτε ἔφερα μέσα μου… Ἔτσι, ἀποφάσισα πὼς ἔπρεπε νὰ μιλάω σὲ κοινό, δημόσια… Τόλμησα νὰ σπάσω τοὺς τέσσερις τοίχους ἑνὸς κλειστοῦ γραφείου, καὶ νὰ διαδώσω γνώσεις ξεκινώντας ἀπὸ τὶς βασικὲς ἀρχὲς τῆς Ψυχολογίας, καὶ φτάνοντας ἕως καὶ τὸν Κόσμο τῶν Ἐνεργειῶν.
Γιὰ πρώτη φορὰ ἐμπιστεύτηκα τὸν Κύριο μέσα μου, καὶ τίμησα τὴ Διαδρομὴ πού μου ἔδειχνε. Φοβόμουν, γιατί διακινδύνευα πολλὰ περισσότερα ἀπὸ ὅσα μπορεῖ κάποιος νὰ φανταστεῖ. Ἔπρεπε νὰ σταυρώσω τὸν Ἄρη-μαθηματικό, τὸν Ἄρη-Ψυχολόγο, τὸν Ἄρη-Ἄνθρωπο, γιὰ νὰ γεννηθεῖ ὁ Δάσκαλος, γιὰ νὰ ἀναδυθεῖ ὁ Δαυΐδ, γιὰ νὰ τιμήσω τὸν Θεὸ...
Μετὰ ἀπὸ αὐτὴν τὴν περίοδο, τὸ καλοκαίρι τοῦ 2013, μοῦ δόθηκε ἀπὸ τὸν Οὐρανὸ τὸ ὄνομα Δαυΐδ μὲ μία Ἀποστολὴ: Νὰ δονῶ στοὺς ἀνθρώπους τὴν Ἀλήθεια, καὶ νὰ γειώνω στὰ σώματά τους τὴν Ψυχή τους... Ἦρθα γιὰ νὰ συμπληρώσω τὸ Ἔργο τοῦ Κυρίου. Νὰ γειώσω στὴ Γῆ τὸ Ἀστέρι ποὺ καθοδηγοῦσε τὸν Κύριο: τὸ Πεντάκτινο Ἀστέρι… Εἶναι ὁ Συμβολισμὸς ἑνὸς ἀνθρώπου μὲ ἀνοιχτά τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια του. Ἑνὸς ἀνθρώπου «ἀνοιχτοῦ» καὶ ἕτοιμου νὰ λάβει… Νὰ δεχθεῖ τὸ Φῶς μέσα του. Νὰ τιμήσει τὴν Ἀλήθειά του. Νὰ περπατήσει τὸ Δρόμο του. Ἡ Νέα Ἐποχὴ θὰ ἔχει τὴ Σφραγίδα τοῦ Δαυΐδ: τὸ Πεντάκτινο Ἀστέρι... Θεὸς – Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς – Δαυΐδ – Μητέρα Χριστίνα – Ἅγιο Πνεῦμα. Δαυΐδ, ὁ Ἐκλεκτός».
Μετά τήν ἀποκαλυπτικότατη αὐτή ὁμολογία τοῦ ἰδρυτοῦ τοῦ Overmind, γίνεται γιά μιά ἀκόμη φορά σαφές, τό πόσο μπορεῖ νά πλανηθεῖ ὁ ἄνθρωπος -μέ τήν προϋπόθεση βεβαίως ὅτι ἡ παραπάνω ὁμολογία εἶναι εἰλικρινής- ἀπολυτοποιώντας τίς προσωπικές του ἐμπειρίες εὑρισκόμενος μακράν τῆς ἁγιαστικῆς χάριτος τῆς Ἐκκλησίας, ἐμπιστευόμενος ἐγωιστικά τόν ἑαυτό του καί ἀγνοώντας ὅτι τό πονηρό πνεῦμα εὐκολότατα μετασχηματίζεται σέ «ἄγγελο φωτός», μόλις τοῦ δοθεῖ ἀπό τόν ἄνθρωπο ἡ παραμικρή εὐκαιρία...
Μέ κέντρο ἀναφορᾶς τόν ἱδρυτή, ἕνας ἀριθμός ὀπαδῶν καί «συνεργατῶν» δραστηριοποιεῖται ἔντονα στό διαδίκτυο ἀνεβάζοντας σωρηδόν video μέ διδασκαλίες καί δραστηριότητες τοῦ «Δαυΐδ» σέ τόπους κοινωνικῆς δικτύωσης. Facebook καί Youtube βρίθουν ἀπό σχετικό ὑλικό.
Τό Overmind ἀπευθύνεται κυρίως σέ ἀστούς εὐκατάστατους, συνήθως γυναῖκες μέσης ἡλικίας, κάποιες ἀπό τίς ὁποῖες -τίς πιό πειθήνιες, εὐάλωτες καί εὐδίδακτες- χρησιμοποιεῖ στή συνέχεια γιά τή διεύρυνση τῶν δραστηριοτήτων του, δημιουργώντας «κέντρα διδασκαλίας» σέ ἄλλες πόλεις, ἀλλάζοντάς τους συγχρόνως τά βαπτιστικά τους ὀνόματα· ἡ Ἑλένη γίνεται Ἐλεονόρα, ἡ Δήμητρα (Μιμίκα) γίνεται Ἰωσηφίνα κ.ἄ.
Ἡ ὀργάνωση δέν ἀρνεῖται ὅμως καί τήν ἔνταξη νέων παιδιῶν, ἀπό τό ἄλλοτε ἰδιόκτητο φροντιστήριο μέσης ἐκπαίδευσης «Ἕνεκα Παιδείας», στή Γλυφάδα, στόν ἄνω ὄροφο τοῦ ὁποίου διατηροῦνται χῶροι γιά τίς σχετικές δραστηριότητες. Μάλιστα, ἀναγγέλθηκε ἡ λειτουργία «Σχολῆς Ἐφήβων», τό ἐκπαιδευτικό ἔτος 2011-2012, ἀπευθυνόμενη σέ παιδιά Β’ καί Γ’ Λυκείου μέ τήν δήλωση: «Σὲ αὐτὲς τὶς ὁμάδες ἡ προσπάθειά μας εἶναι νὰ χαλαρώσουμε τὸν νοῦ τῶν παιδιῶν νὰ ἀπαντήσουμε σὲ θεμελιώδη ἐρωτήματα ποὺ τοὺς ἀπασχολοῦν, νὰ δυναμώσουμε τὸ συναισθηματικό τους σῶμα καὶ νὰ ἐπιτρέψουμε στὸ ἄγχος καὶ τὸ stress νὰ ἐκδηλωθεῖ δημιουργικὰ».
Σήμερα, ἡ ὀργάνωση δραστηριοποιεῖται πέραν ἀπό τά «Σεμινάρια Αὐτοπραγμάτωσης», σέ «Προσωπικές Συνεδρίες», ἀλλά καί σέ «Σεμινάρια πνευματικῆς ἐκπαίδευσης στόν τομέα τῆς ἐπιχειρηματικότητας» δηλώνοντας μάλιστα ὅτι: «Στὴ Νέα Ἐποχή, οἱ Ἐπιχειρήσεις δὲν θὰ ἔχουν σκοπὸ τὸ κέρδος ἀλλὰ τὴν Προσφορὰ Προϊόντων καὶ Ὑπηρεσιῶν ποὺ θὰ διευκολύνουν τὶς Ψυχὲς νὰ ἔχουν ὅσα χρειάζονται γιὰ νὰ περπατοῦν στὸ Δρόμο τους…».
Εἶναι τραγικό τό πῶς, τόν 21ο αἰώνα, ὁ ἀποκρυφισμός ἐνδυόμενος τό σύγχρονο ἔνδυμα τῆς «ψυχοθεραπείας», καταφέρνει νά διεισδύει σέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου συνεπικουρούμενος ἀπό μιά ἀνεπίγνωστη, ἄθεη ἰντελιγκέντσια.
Ὁλοκληρώνοντας τόν σχολιασμό θά θέλαμε νά ὑπογραμμίσουμε ὅτι δέν στοχεύουμε στήν προσβολή ἤ στήν ἀπομείωση τῆς τιμῆς καί τῆς ὑπολήψεως τῶν ἀναφερομένων προσώπων, τά ὁποῖα σεβόμεθα ὡς εἰκόνες Θεοῦ.
https://www.impantokratoros.gr/99D1057A.el.aspx
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου