Τη ΙΓ΄ (13η) Μαϊου, οι Άγιοι Οσιομάρτυρες Ιβηρίται ΜΟΝΑΧΟΙ οι τους Λατινόφρονας ελέγξαντες, τον βασιλέα φημί Μιχαήλ και τον Πατριάρχην Βέκκον, εν τη θαλάσση βληθέντες, τελειούνται.

Ιβηρίται οι Όσιοι και Μάρτυρες ούτοι Πατέρες ηγωνίζοντο ασκητικώς εν τη Ιερά Μονή των Ιβήρων εν έτει ασπ΄ (1280), ότε ο βασιλεύς Μιχαήλ Η΄ ο Παλαιολόγος (1259 – 1289), ο Αζυμίτης και ο Πατριάρχης Ιωάννης ΙΑ΄ ο Βέκκος (1275 – 1282), οι Λατινόφρονες, περιήρχοντο τα διάφορα Μοναστήρια του Αγίου Όρους δια να πείσουν τους Μοναχούς να ακολουθήσουν την πλάνην των. Επειδή δε τούτους από παντού απέπεμπον, διότι ουδόλως επείθοντο οι Μοναχοί να ασπασθούν τα δόγματα των Λατίνων, δια τούτο πολλά δεινά επεσώρευσαν οι δείλαιοι εις το Άγιον Όρος και πολλούς Μοναχούς εβασάνισαν και απέκτειναν. Τους Λατινόφρονας τούτους, ελθόντας και εις την Ιεράν Μονήν των Ιβήρων, θείω ζήλω δια την Αγίαν Ορθοδοξίαν κινούμενοι, οι εν τη Μονή ενασκούμενοι Πατέρες δεν τους εδέχθησαν. Όθεν εκείνοι μένεα πνέοντες διέταξαν να συλληφθούν άπαντες. Τότε τους μεν καταγομένους εκ των μερών της Ιταλίας εκράτησαν ως σκλάβους, τους δε λοιπούς ανεβίβασαν εις το πλοίον της Μονής και αφού τους εξήγαγον του λιμένος τους παρέδωκαν εις τον βυθόν της θαλάσσης ομού με το πλοίον και ούτως έλαβον οι μακάριοι τον στέφανον του Μαρτυρίου.