Η ταπείνωση της σωτηρίας ή υποταγή της Εξουσίας -- Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς Δικηγόρος

Η Ανάστασης του Κυρίου μας, συνέτριψε τον Θάνατο δια του Θανάτου, τον οποίον, ο ίδιος  ο Θεάνθρωπος προκάλεσε εκουσίως, δια χάρη της ιδικής μας Σωτηρίας, Σταυρώθηκε, καταρρακώθηκε και Αναστήθηκε την Τρίτη Ημέρα κατά τας Γραφάς, ανακαινίζοντας άρδην την θνησιγενή πλάση, του μεταπτωτικού μας κόσμου.

Η οντολογική Επανάσταση του Ενανθρωπήσαντα Κυρίου μας συνιστά ένα Ευαγγέλιο διότι μας δώρισε εις το διηνεκές το Ζείδωρο και Ανέσπερο Φως της αιώνιας Ζωής της όντως Αλήθειας, δια της χαράξεως του Θυσιαστικού Του βίου.

Εις την Ελλάδα, η κυβέρνηση εν άμεση συνεργεία με την Διοικούσα Εκκλησία, προτίμησε, υπό το πρόσχημα της δημόσιας υγείας, την λήψη της πλέον ακραίας λύσεως περί της ρητής απαγόρευσης  προσελεύσεως πιστών, εις τις Εκκλησίες όπως και την άκρατη επιβολή του πρωτόφαντου ειδεχθούς μέτρου του αποκλεισμού της διανομής του Αγίου Ακτίστου Φωτός προς το Χριστεπώνυμο πλήρωμα.

Το μέτρο τούτο, ασφαλώς καθίσταται αντι-Συνταγματικό, διότι βάσει του άρθρου 3, 13 και του άρθρου 25 του Συντάγματος αφενός μεν παραβιάζεται απολύτως και ευθέως ο πυρήνας  της Θρησκευτικής ελευθερίας των πιστών αλλά συγχρόνως και  αφετέρου θίγεται η περίπυστη αρχή της αναλογικότητας, (πέραν της ολικής περιστολής του πυρήνα του θεμελιώδους δικαιώματος του θρησκεύειν), καθότι, εν προκειμένω, λαμβάνεται ως προς τον σκοπό προασπίσεως της δημόσιας υγείας, το πλέον επαχθές μέτρο, καθολοκληρίαν κατά των Ορθοδόξων  Χριστιανών, την ίδια στιγμή όπου σε άλλες περιπτώσεις, όπως : ο κατάφωρος συνωστισμός εις τις Τράπεζες, εις τα υπερκαταστήματα καθώς, εις τα αυτοσχέδια Τζαμιά εις την Αθήνα,  στα Τζαμιά της Θράκης, της ανέλεγκτη και απρόσκοπτη κίνηση των οικονομικών μεταναστών, υφίσταται ανυπερθέτως διακριτική μεταχείριση, ανοχή με την εφαρμογή ηπιότερων μέτρων.

Η δόλια και εσκεμμένη προαίρεση της Πολιτείας να φαλκιδεύσει  εξ ολοκλήρου, ο,τιδήποτε υπομημνίσκει την Μεγάλη Εβδομάδα και την Ανάσταση, όπως η παράλογη και νομικώς ανεπέρειστη απόφαση περί απαγορεύσεως λειτουργίας δια μέσω των μεγαφώνων, προξένησε λίαν ευλόγως και θεμιτώς, εν συνδασμώ με τις ανεκδιήγητες διώξεις των Ιερών για την Θεία Κοινωνία, την συλλογική αγανάκτηση των εχεφρόνων και νουνεχών πολιτών οι οποίοι βίωσαν τον έντονο αυτόν εμπαιγμό.

Η λοιδωρία όμως, πέραν της αμείλικτης Πολιτείας ανάγεται ιδιαίτατα εις την Εκκλησιαστικά μυημένη Διαρκή Ιερά Σύνοδο, ήτοι εις την Διοικούσα Εκκλησία η οποία, συνετάγη εις την γραμμή της αδαούς, περί του εκκλησιαστικού γίγνεσθαι, Πολιτείας άνευ ετέρου τινός, απεμπολώντας κάθε δίκαιη διεκδίκηση, μη θέτοντας τα θεμιτά όρια περί της Θείας Κοινωνίας και μη διασφαλίζοντας σύννομα την υπό περιορισμούς δυνατότητα συμμετοχής των πιστών και αφής συνακολούθως του Αγίου Φωτός.

Η Εκκλησία έδρασε εν προκειμένω λίαν καταχρηστικώς ως αυταρχικός θεσμός, καθίδρυμα εξουσίας, ως μία ένωση προσώπων επαϊόντων, ερήμην της πραγματικής εκκλησιαστικής βουλήσεως και του καθολικού πνεύματος της οινοί ετυμηγορίας του ποιμνίου, το οποίο ζητά  διαπρυσίως την Εκκλησία ως συνοδοιπόρο και άγρυπνο φρουρό εντός της σύγχρονης κοινωνίας και των πολιτικών εξελίξεων και όχι έναν μη πνευματικό θεσμό, υποκείμενο εις τον πατερναλιστικό θεσμό «της ελίτ» των Ιερέων της Εξουσίας, οι οποίοι υποτάσσονται αναντίλεκτα εις τις ορέξεις της εκάστοτε ετεροκίνητης κυβερνήσεως.

Εν κατακλείδι, ας άρουμε τον φαρισαϊσμό και την ρητορική ορισμένων Μητροπολιτών, διότι δια των πράξεων τους απέδειξαν ότι η Εκκλησία, συνιστά ιδίως δια αυτούς, ένα παράπλευρο «φολκλόρ» της ακατάληπτης και αόριστης εορτής του Πάσχα και όχι  η πεμπτουσία και το συστατικό στοιχείο της Πίστεώς μας, άρα λοιπόν να μην προσπαθούν δήθεν να εύρουν υποκριτικούς τρόπους με δημαγωγικές δημηγορίες και παρελκυστικούς λαϊκισμός να μιλήσουν εις την καρδιά της νεολαίας και της σύγχρονης κοινωνίας, την στιγμή την οποία οι ίδιοι θεωρούν την Εκκλησία έναν περιθωριοποιημένο άνευρο και υποταγμένο θεσμό του εσμού της όποιας εξουσίας, θέτοντας την (την Εκκλησίως) ούτως εκ ποδών της τρέχουσας Ζωής.

Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς Δικηγόρος