Η αποτείχιση είναι το ευλογημένο φραγγέλιο με το οποίο η Εκκλησία απεμάκρυνε πάντοτε ό,τι νόθο υπήρχε μέσα Της.

Αν κοιτάξουμε βαθύτερα τα γεγονότα, θα δούμε ότι η αντίδραση των χριστιανών με την αποτείχιση εναντίων του Οικουμενισμού, είναι ό,τι ωραιότερο, ζωντανό, ορθόδοξο, παραδοσιακό, αν θέλετε ό,τι έχει μείνει όρθιο μέσα εις την Εκκλησία. Είναι η γλυκειά ελπίδα δια το ξεκαθάρισμα των γνησίων από των νόθων, των λειτουργών από των επαγγελματιών, των χριστοφόρων από των χριστεμπόρων, των φιλοθέων από των φιλοδόξων, των ποιμένων από των λυκοποιμένων. Είναι η φωνή του Θεού, δια την οποία δεν ιδρώνει το αυτί των Οικουμενιστών. Είναι το ευλογημένο φραγγέλιο με το οποίο η Εκκλησία απεμάκρυνε πάντοτε ό,τι νόθο υπήρχε μέσα Της.
-----------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
Ἀπό μόνη της, ἡ ἀποτείχισις ἀπό τήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δέν εἶναι ἀρκετή. Θά πρέπῃ ὁ ἀποτειχισμένος νά παραμείνῃ εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν, καί ὄχι νά προβαίνῃ εἰς τήν ἵδρυσιν ΘΝΠ, νά κηρύττῃ διάφορες ἄλλες αἱρέσεις, νά προβαίνῃ κάθε τόσον εἰς νέα σχίσματα κ.λπ. Διότι, ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, φεύγει ἀπό μίαν αἵρεσιν καί πηγαίνει εἰς ἄλλην! Καθίσταται δέ καί περίγελως ἐνώπιον τοῦ Σατανᾶ, διότι, ἀντί νά διορθωθῇ, καυχᾶται ὅτι εἶναι καί «ὁμολογητής», ἀναθεματίζει ὅλους τούς ἄλλους, «καθαιρεῖ» κληρικούς κ.λπ.