«Ἰδού, ἀφίεται ὁ Οἶκος ὑμῶν ἔρημος»! -- ΤΟ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

ΜΕ ΤΟ πάντοτε καίριον καί πάντοτε ἄλυτον πρόβλημα τῆς Χώρας, ἠσχολήθη μέ ἄρθρον του εἰς τήν «Ἑστίαν», ὁ κ. Νῖκος Κωστάρας. Ἐπισημαίνομεν μερικάς ἀπό τάς σκέψεις του: «Ἡ Ἑλλάδα συρρικνώνεται πληθυσμιακά χρόνο μέ χρόνο, ἀλλά ἡ πολιτεία ἀδιαφορεῖ, ἤ μᾶλλον σκέφτεται τό δημοσιονομικό κόστος. Ἡ Χώρα μας βρίσκεται στήν τελευταία θέση τῆς Ε.Ε. Ἀπό τό 2009 εἶναι ἡ 4η «γηραιότερη» χώρα στόν πλανήτη. Τό ποσοστό τῶν ἀτόμων ἄνω τῶν 65 ἐτῶν στή Χώρα μας, ἀναρριχήθηκε ἀπό τό 14,8% τοῦ πληθυσμοῦ τό 1993 στο 18,5% τό 2006… Ἐπικίνδυνα διογκώνεται το δημογραφικό πρόβλημα καί ἡ ὑπογεννητικότητα ὁδηγεῖ στήν θανάσιμη συρρίκνωση τοῦ πληθυσμοῦ, καί τό χειρότερο, στή γήρανσή του. Τό πρόβλημα ἀναμένεται νά ὀξυνθεῖ τά ἀμέσως ἑπόμενα χρόνια προκαλώντας κραδασμούς μέ ἀπρόβλεπτες διαστάσεις σέ ὅλους τούς κοινωνικούς τομεῖς... Μιά Χώρα δίχως νεανικό πληθυσμό, ἀντιμετωπίζει σταδιακή παρακμή πρίν ἀπό τήν ἐξαφάνιση…
Πάνω ἀπό 40% ἔχουν μειωθεῖ οἱ γεννήσεις στή διάρκεια τῆς τελευταίας δεκαετίας.Οἱ μαθητές στά δημοτικά καί τά γυμνάσια τῆς Χώρας μειώθηκαν κατά 20% τή δεκαετία τοῦ 90… Τά χωριά ἔγιναν γηροκομεῖα. Ὑπάρχουν σχολεῖα, πού ἐπί 16 μαθητῶν οἱ δύο μόνο εἶναι Ἑλληνόπαιδες. Μέ μιά ἐξαίρεση στή Νέα ΣινώπηΜακεδονίας, ὅπου ἀπό τίς 120 οἰκογένειες οἱ 80 εἶναι πολύτεκνες... Προπολεμικά ἡ Πατρίδα μας εἶχε 7 ἑκατομμύρια κατοίκους καί 200.000 γεννήσεις ἐτησίως, ἐνῶ σήμερα μέ 10 ἑκατομμύρια κατοίκους, οἱ γεννήσεις μόλις πού φθάνουν τίς 100.000 τό χρόνο. Δυστυχῶς ἡ μητρότητα προστατεύεται μόνο στά χαρτιά…». Αὐτή εἶναι ἡ Ἑλλάδα ἐνδόξων προγόνων. «Ραχήλ κλαίουσα τά τέκνα αὐτῆς, ὅτι οὐκ εἰσίν». Ἔρημη Χώρα ἀπό παιδιά, διότι δέν τά θέλει. Τά σκοτώνει, τά δολοφονεῖ. «Πνέει τά λοίσθια». Ἐντός ὀλίγου θά κατοικηθῆ ὑπό ἀλλοφύλων καί ἀλλοθρήσκων, διά τάς ἀνομίας ἡμῶν! Καί εἰς τούςὈρθοδόξους χριστιανικούς Ἱερούς μας Ναούς, ποῖοι θά προσεύχωνται, παρά οἱ ἀλλόθρησκοι, ὅπως καί εἰς Κύπρον; Τρέμομεν καί μόνον μέ τήν σκέψιν, μήπως ἀκούσωμεν τοῦ Κυρίου τήν φωνήν: «Ἰδού, ἀφίεται ὁ Οἶκος ὑμῶν ἔρημος»! Ἐκτός ἐάν συνέλθωμεν ἐκ τοῦ ὀπίου τῆς ἁμαρτίας, διά τῆς μετανοίας. Ἀλλά, φεῦ! Δεν διαφαίνεται τοιοῦτόν τι αἰσιόδοξον. Νά ἐλπίσωμεν;