Ἐφαρμόζουμε μία ἐκκλησιαστικὴ
πολιτική, λέμε. Ὑπάρχουν ὅρια στὴν ἐκκλησιαστικὴ πολιτική. Ὁ Ἀθηναγόρας ὁ
μακαρίτης πρῶτος τὰ ξεπέρασε αὐτὰ τὰ ὅρια. Ἂν εἴμαστε
σήμερα σ’ αὐτὸ τὸν κατήφορο, ὀφείλεται στὸν Ἀθηναγόρα. Ἔλεγε, τοὺς
κοινωνῶ ὅλους, δὲν ὑπάρχει τίποτα· ἄρα ἀπὸ τὸ 1965 ὑπάρχει -στὸ Οἰκουμενικὸ
Πατριαρχεῖο- κοινωνία, ἡ intrercommunio (δια-κοινωνία) μὲ τοὺς αἱρετικούς,
Παπικοὺς Προτεστάντες.
Λέει ὁ Σακαρέλλος·
ἔγινε ἡ Ἕνωση. Καὶ πράγματι ἔγινε ἡ Ἕνωση.
...Ἢ ὅταν τὸν ὑποδέχονται (τὸν Πάπα) ὡς «εὐλογημένον ἐρχόμενον ἐν ὀνόματι
Κυρίου», ὡς Χριστὸν δηλαδή, καταλαβαίνετε τί σημαίνει· ὁ ἄλλος (ὁ Πάπας) νὰ βλασφημεῖ (ὄχι
ὡς πρόσωπο, ὡς θεσμός), κι ἐσὺ νὰ τοῦ λὲς «εὐλογημένος ἐρχόμενος ἐν
ὀνόματι Κυρίου». Τότε κάθεσαι καὶ λές· ρὲ παιδιά, τρελαθήκαμε ὅλοι; Ἢ
τρελαθήκαμε, ἢ εἴμαστε διαβολοκίνητοι καὶ κακοί(!)
Πῶς τολμῶ ἐγὼ νὰ
τὸ κάνω αὐτὸ τὸ πρᾶγμα. Θὰ μοῦ πεῖς· πολὺ εὐαίσθητος εἶσαι παπα-Γιώργη. Εἴμαστε
ἁμαρτωλοί, ποὺ εἴμαστε. Γιατί φορτώνουμε (ἐπὶ πλέον τὴν ψυχή μας);
Στὸ μυστήριο τοῦ μικτοῦ γάμου, (ποὺ τελεῖται ἀπὸ παπικὸ ἱερέα), δὲν μπορῶ νὰ
παραβρεθῶ, σὲ ἄθεσμο μυστήριο ποὺ δὲν εἶναι μυστήριο. Χωρὶς νὰ τὸ αἰσθάνομαι, ὅτι
εἶναι μυστήριο… Ἕνας Ὀρθόδοξος ποὺ ξέρει τὰ πράγματα δὲν θὰ ἀνέχεται νὰ ἀκούει
βλαστήμιες. Διότι, ὅταν λέει, «τοῦ ἁγιωτάτου Πατρὸς ἡμῶν
Πάπα», εἶναι ὅλες οἱ βλασφημίες, γιὰ τὶς ὁποῖες μίλησα προηγουμένως.
Ἂν δὲν τὸ
καταλαβαίνει κανείς, καὶ δηλητήριο νὰ παίρνει, τὸ καταπίνει χωρὶς νὰ
αἰσθάνεται ὅτι εἶναι δηλητήριο. Τὰ ἀποτελέσματα θὰ ἔλθουν μετά. Αὐτὸ δὲν εἶναι
αὐστηρότης, τὸ «χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγητε» τοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου. Στὸν
πλανεμένο δὲν λὲς «χαίρετε». Καλημέρα θὰ τοῦ πῶ. Ἀλλὰ μὴν τοῦ δώσεις τὴν χαρὰ, ὅτι
ἔχει σωτηρία ἐκεῖ ποὺ εἶναι. (Ὅταν τὸν Πάπα) τὸν ἀναγνωρίζω ὡς Ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας
τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸν Παπισμὸ ὡς Ἐκκλησία.Ὁπότε ἡ Ἕνωση ἔγινε. Τὸ καταλάβατε; Τὸν
ἀναγνωρίζω ὡς Ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Μακάρι νὰ εἶναι. Ἂν δὲν εἶναι
ὅμως; Δὲν βλαστημῶ;
......................................................................................................
ΕΡΩΤΗΜΑ:
Αφού λοιπόν η
ψευδένωση Ορθοδοξίας και αιρέσεων έγινε, όπως λέτε, σεβαστέ π. Γεώργιε...
Γιατί δεν
έχετε προβεί στην διακοπή της μνημόνευσης των προδοτών Πατριαρχών και
Δεσποτάδων, οι οποίοι δημοσίως κηρύττουν καταδικασμένη (από Οικουμενικές
Συνόδους) αίρεση;;;
Εύκολα τα
λόγια... Δύσκολα τα έργα... Αλλά λόγια δίχως έργα είναι κούφιες καμπάνες
π. Γεώργιε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου