Ὁ ἐκμουσουλμανισμός τῆς Ἑλλάδος (μιά ἀνοικτή πληγή)

Τοῡ Ἀρχιμανδρίτου Παύλου Ντανᾶ, Ἱεροκήρυκος

Μετανάστευση εἶναι ἡ ἀκούσια ἤ ἑκούσια μετακίνηση ἀτόμου ἤ κοινωνικῶν ὁμάδων σέ ἄλλο τόπο τῆς χώρας (ἐσωτερική μετανάστευση) ἤ σέ ἄλλη χώρα (ἐξωτερική μετανάστευση), μέ σκοπό τήν προσωρινή ἤ μόνιμη ἐγκατάστασή τους ἐκεῖ.

Οἱ λόγοι τῆς μετανάστευσης εἶναι οἰκονομικοί (ἀνεργία, ὑποαπασχόληση, οἰκονομική κρίση). Ἐπίσης ὁ ὑπερπληθυσμός, οἱ κοινωνικές συγκρούσεις, οἱ πόλεμοι, οἱ φυσικές καταστροφές. Ἀρκετά ὅμως ἄτομα μεταναστεύουν στό ἐσωτερικό ἤ ἐξωτερικό γιά ἀναζήτηση καλύτερης τύχης. Ἡ μετανάστευση, ὡς φαινόμενο, λύνει προβλήματα (ἀξιοποιεῖ καλύτερα τό ἀνθρώπινο παραγωγικό δυναμικό, μειώνει τήν κοινωνική ἔνταση, ἐνισχύει τήν ἐθνική οἰκονομία κ.λ.π.), ἀλλά καί δημιουργεῖ νέα: ἀστυφιλία, προβλήματα προσ­αρμογῆς, ἐρήμωση τῆς ὑπαίθρου κ.ο.κ.

Πολλοί Ἕλληνες, μετά τόν Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, πού δημιούργησε πολλά οἰκονομικά προβλήματα στήν πατρίδα μας, ἔφυγαν γιά τό ἐξωτερικό. Ὁ ἀείμνηστος πατέρας μου τό 1968 πῆγε στή Γερμανία, γιά νά δουλέψει καί νά θρέψει τά ὀκτώ μέλη τῆς οἰκογένειάς του. Στήν ξενιτειά οἱ Ἕλληνες δούλεψαν μέ φιλότιμο, μέ κόπο, μέ ἱδρῶτα καί μέ αἷμα ἀκόμη, προκειμένου νά ἀνταποκριθοῦν στίς ἀνάγκες τῆς οἰκογένειάς τους, σεβόμενοι τούς νόμους, τά ἤθη καί τούς θεσμούς τοῦ κάθε κράτους.

Τά τελευταῖα χρόνια ἡ πατρίδα μας δέχεται μέχρι σήμερα ἀναρίθμητα πλήθη μεταναστῶν ἤ καλύτερα λαθρομεταναστῶν.

Ἀπό τότε πού ἡ Ἑλλάδα ἔγινε πλῆρες μέλος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως (1993) δημιουργήθηκε ἡ εἰκόνα, ὅτι ἡ πατρίδα μας ἔγινε ἕνας ἐπίγειος παράδεισος. Δυστυχῶς, σ’ αὐτό φταῖνε καί οἱ πολιτικοί μας, μηδενός ἐξαιρουμένου καί τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, οἱ ὁποῖοι μέ ἐντυπωσιακούς καί ψηφοθηρικούς λόγους ἔδωσαν τήν ἐντύπωση, ὅτι ἡ Ἑλλάδα μπορεῖ νά λύσει τά προβλήματά τους.

Εἶναι ἀλήθεια, ὅτι οἱ μετανάστες ἐρχόμενοι στήν Ἑλλάδα ἀντιμετώπισαν προβλήματα ἐπιβίωσης καί προσαρμογῆς στά νέα δεδομένα χωρίς ἀσφάλεια, μέ φτηνό μεροκάματο, μέ ἄγχος καί ἀνασφάλειες. Ὡστόσο, ὅμως, δέν πρέπει νά ἀγνοήσουμε τά προβλήματα πού δημιούργησαν στή χώρα μας και αὐτοί καί οἱ λαθρομετανάστες. Αὐτά εἶναι:

• Ἡ ἐνίσχυση τοῦ προβλήματος τῆς ἀνεργίας γιά τούς ντόπιους, ἀφοῦ οἱ συγκεκριμένοι πληθυσμοί ἀποτελοῦν φτηνή ἐργατική δύναμη.

• Ἡ ἔξαρση τῶν φαινομένων κοινωνικῆς παθογένειας π.χ. βία καί ἐγκληματικότητα, κλῖμα καχυποψίας, χαλάρωση τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς.

• Ἡ ἑτερογένεια τοῦ πληθυσμοῦ, ἀδυναμία οὐσιαστικῆς ἐπικοινωνίας καί συνεργασίας.

• Ἡ ὑπονόμευση τῆς ὀρθῆς καί εὔρυθμης λειτουργίας τῶν κοινωνικῶν καί πολιτικῶν θεσμῶν.

• Κυρίως ὅμως καί κατεξοχήν, ἐλλοχεύει ὁ κίνδυνος τῆς ἐθνολογικῆς ἀλλοίωσης τῆς πατρίδος μας, ἀλλά καί ἡ ἔκρηξη τοῦ θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ.

Ἀλήθεια, πῶς μποροῦμε νά κοιμόμαστε ἥσυχοι, ὅταν οἱ κατά καιρούς δηλώσεις τῶν διαφόρων μουσουλμάνων ἡγετῶν εἶναι τόσο δεικτικές καί προκλητικές; Ὁ πρώην πρόεδρος τῆς Τουρκίας Τ. Ὀζάλ, πού διαλαλοῦσε τήν ὀθωμανική δόξα, εἶχε πεῖ: «Θά ἐξισλαμίσουμε τήν Εὐρώπη…». Καί κάποτε ἄλλοτε: «Δέν λησμονοῦμε ὅτι ἡ προέλαση τῶν Τούρκων σταμάτησε μπροστά στή Βιέννη». Κάποτε, ὁ ἄλλοτε ἡγέτης τῆς Λιβύης Μαουμάρ Καντάφι εἶχε δηλώσει: «Ὑπάρχουν σημάδια, ὅτι ὁ Ἀλλάχ θά χαρίσει τή νίκη στό Ἰσλάμ μέσα στήν Εὐρώπη». Καί ὁ Ἰρανός Arsbam Momeni διακηρύττει: «Ὁ ἰσλαμισμός δέν ἀστειεύεται οὔτε διαπραγματεύεται, ἀλλά καί δέν διανοεῖται νά ὑποχωρήσει. Ὅταν χύνεται τό αἷμα τῶν ἀπίστων ἀπό τούς μουσουλμάνους, οἱ τελευταῖοι πηγαίνουν κατευθεῖαν στόν παράδεισο…χρειάζεται συνεχῶς νά χύνεται αἷμα ἀπίστων» (Ἰσλάμ, Ἱστορία, Ἐπεκτατισμός καί Βία, σελ. 135).

Πῶς μποροῦμε νά ἡσυχάσουμε, ὅταν ὁ τέως ὑπουργός ἐξωτερικῶν τῆς Τουρκίας Ἀχμέτ Νταβούτογλου, πού ἐπιθυμεῖ τήν παλιά ἐπιρροή τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας στήν Εὐρώπη, στή Μεσόγειο καί στή Μέση Ἀνατολή, ἔχει γράψει στό νέο του βιβλίο: « Εἶναι ἀδιανόητο νά βρίσκεται στήν κυριαρχία τῆς Ἑλλάδος τό Αἰγαῖο καί νά μή τό ἔχει ἡ Τουρκία, γιά μᾶς αὐτό εἶναι τελειωμένο!». Ὁ αἱμοσταγής Ρετζέπ Ταγίπ Ἐρντογάν, τό καλό παιδί τῶν Η.Π.Α. καί τῆς Εὐρώπης ἔχει δηλώσει: «Θά πνίξουμε τήν Ἑλλάδα καί τήν Εὐρώπη μέ ἐπαναστάσεις καί κάνει λόγο γιά τή «γαλάζια πατρίδα». Ἔχει δώσει δέ ἐντολή στίς μουσουλμάνες νά γεννοῦν πάνω ἀπό 5 παιδιά.

Ποιά ὅμως εἶναι ἡ στάση τῶν Ἑλληνικῶν κυβερνήσεων ἀπέναντι στό πρόβλημα αὐτό;

Εἶναι, βεβαίως, ἀνθελληνική καί ἀντιχριστιανική. Ζήσαμε αὐτό τόν καιρό τήν προδοτική συμφωνία τῶν Πρεσπῶν.

Δυστυχῶς δέ, ἡ προηγούμενη κυβέρνηση ἔδωσε ψῆφο σέ χιλιάδες ἀλλοδαπούς. Μή λησμονοῦμε ὅμως, ὅτι κάθε παιδί ἀλλοδαπῶν πού γεννιέται στήν Ἑλλάδα λαμβάνει τήν ἑλληνική ὑπηκοότητα. Παραχωροῦνται, δηλαδή, τά ἐθνικά δικαιώματα σέ ὅποιον γεννηθεῖ στήν Ἑλλάδα, εἴτε εἶναι ἀπό τό Πακιστάν, εἴτε ἀπό τήν Τουρκία, εἴτε ἀπό τήν Ἰνδία κ.ο.κ. Χωρίς νά τό καταλαβαίνουμε πέφτουμε θύματα τοῦ γεωπολιτικοῦ ὅπλου τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων, πού ἐπιζητεῖ μέ τήν λαθρομετανάστευση, τή διάσπαση τῆς ἐθνικῆς συνοχῆς καί τήν ἀλλοίωση τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος. Γι’ αὐτό εἶναι ἐπιτακτική ἀνάγκη:

1. Οἱ πολιτικοί μας νά ἀρθοῦν στό ὕψος τῶν περιστάσεων καί νά μή ἐπιτρέψουν τήν ἀλλοίωση τῆς δημογραφικῆς σύστασης τοῦ πληθυσμοῦ· νά σταματήσουν δέ νά κάνουν λόγο γιά τά ἀνοιχτά σύνορα. Ἄς μιμηθοῦν τόν Πρωθυπουργό τῆς Αὐστραλίας Kevin Rudd, ὁ ὁποῖος ἔσπασε τό φράγμα τῆς ὑποκρισίας καί μίλησε μέ θάρρος καί παρρησία γιά τούς μετανάστες τῆς Αὐστραλίας: «Αὐτοί (οἱ μετανάστες) ὀφείλουν νά προσ­αρμοσθοῦν μέ τά ἤθη καί τά ἔθιμα καί τόν τρόπο ζωῆς μας καί ὄχι οἱ Αὐστραλοί μέ τή δική τους κουλτούρα. Ὁ λαός τῆς Αὐστραλίας πιστεύει στό Θεό. Ἔχουμε ἀρχές, ἔχουμε πολιτισμό, ἔχουμε μιά πλούσια πνευματική ζωή. Ἄν δέν τούς ἀρέσει μποροῦν νά πᾶνε ὅπου ἀλλοῦ θέλουν, ἐμεῖς θά μείνουμε ἐδῶ».

2. Ἡ πατρίδα μας βρίσκεται σέ οἰκτρή οἰκονομική κατάσταση. Γιατί ἡ κυβέρνηση κτίζει μέ τά χρήματα τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ τό περιβόητο τζαμί στό Βοτανικό; Γιατί δέν ζητάει ἀντισταθμιστικά μέτρα; Εἶναι ἀπαράδεκτο καί ἀντικανονικό νά μετατρέπουν ὀρθόδοξες Μονές σέ κέντρα ὑποδοχῆς μεταναστῶν, μέ τήν εὐλογία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καί κάποιων Μητροπολιτῶν, λησμονώντας τά λόγια τοῦ Κυρίου μας: «Μή δῶτε τό ἅγιον τοῖς κυσί μηδέ βάλητε τούς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτούς ἐν τοῖς ποσίν αὐτῶν καί στραφέντες ρήξωσιν ὑμᾶς» (Ματθαῖος ζ΄,6). Γιατί ἐδίωξαν τήν καταξιωμένη δασκάλα Χαρά Νικοπούλου ἀπό τό Μεγάλο Δέρρειο τῆς Θράκης; Μήπως κινδυνεύουμε νά χάσουμε τή Θράκη καί τή Β. Ἤπειρο μέ τήν ἀνθελληνική πολιτική πού ἀσκεῖται ἀπό τούς πολιτικούς μας; Γιατί δέν ζητᾶμε καί ἐμεῖς νά εἶναι ἐλεύθεροι οἱ χριστιανοί, νά κτίσουν ἐκκλησίες σέ χῶρες καί περιοχές ὅπως ἡ Βοσνία, τό Κόσσοβο, ἡ Τουρκία, ἡ Ἀλγερία, ἡ Τυνησία, τό Μαρόκο, ἡ Σαουδική Ἀραβία, τό Ἰράν, τό Ἀφγανιστάν, τό Πακιστάν καί ἡ Ἰνδονησία;

3. Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας μέ τούς κληρικούς της, νά διεγείρει τό ἑλληνορθόδοξο φρόνημα, γιά νά εἶναι σέ θέση ὁ ἑλληνικός λαός νά ἀντιδράσει σέ ὅλα ἐκεῖνα πού τεκταίνονται ἀπό τίς δυνάμεις τοῦ σκότους, τῆς Νέας Ἐποχῆς.

4. Ἄς μή μᾶς ἐνδιαφέρει μόνο τί θά φᾶμε καί τί θά πιοῦμε. Ἔχουμε γίνει πολύ φίλαυτοι, φιλήδονοι καί φιλάργυροι. Ὁ εὐρωπαϊκός τρόπος ζωῆς μᾶς ἰσοπέδωσε. Καιρός νά ἐπιστρέψουμε στίς ρίζες μας, στά ἰδεώδη τῆς φυλῆς μας, τή Γλώσσα μας, τήν Ἱστορία μας, τήν Ἑλληνορθόδοξη Παράδοσή μας, τίς διαχρονικές ἀξίες πού δημιούργησαν τόν Ἑλληνοχριστιανικό πολιτισμό μας.

Θά τρίζουν τά κόκκαλα τῶν Ἁγίων Μαρτύρων καί τῶν Ἡρώων πού ἔβαψαν τό χῶμα τῆς πατρίδος μας μέ τήν μαρτυρική τους κατάθεση καί τό ὁμολογιακό τους πνεῦμα, ἐάν δέν ἀγωνιστοῦμε.