Οἱ Ἅγιοι διδάσκουν καί πράττουν τά ἀντίθετα, ἀλλά γιά τόν κ. Σεραφείμ αὐτοί προφανῶς ἀνήκουν εἰς ἄλλας ἐποχάς. -- Σχόλιο του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Σεραφείμ: «Ὡς εὐφυέστατα ὁ ἐν οὐρανοῖς αὐλιζόμενος ἀοίδιμος Ἀρχιμ. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος εἶχεν καταδείξει, τό νόμισμα τῆς πλάνης ἔχει δύο ὄψεις, ἡ μία τόν ἐπάρατον συγκρητιστικόν Οἰκουμενισμόν, διαχριστιανικόν καί διαθρησκειακόν πού ὁμογενοποιεῖ Ἀλήθεια καί ψέμα καί ἡ ἑτέρα τόν οὐ κατ’ ἐπίγνωσι Ζηλωτισμόν πού ἀναγορεύει τόν καθένα εἰς Οἰκουμενικήν Σύνοδον κατά τάς ἀρχάς τοῦ Προτεσταντικοῦ δαιμονικοῦ περιπαίγματος ... μέ τόν Σεβ. Μητροπολίτην Λαγκαδᾶ κ.κ. Ἰωάννην συνδέομαι ἀπό 30ετίας, μέ ἐτίμησε μετά πολλῆς ἀγάπης προσκαλῶν με εἰς τήν πανήγυρη τοῦ Ἁγ. Δαμασκηνοῦ Στουδίτου, Ἐπισκόπου Λιτῆς καί ἀνταπέδωσα, ὡς εἶχον ἱερόν χρέος τήν ἀγάπην του, προσκαλῶν αὐτόν εἰς τήν πανήγυρι τοῦ Ἁγ. Σπυρίδωνος, πολιούχου Πειραιῶς ... τό ζήτημα εἶναι κατά βάσιν διοικητικῆς ὑφῆς καί παραβιάσεως δικονομικῶν ἱερῶν κανόνων καί δι’ αὐτό δέν τυγχάνει ἐπιβεβλημένη ἡ διακοπή κοινωνίας κατά τόν ΙΕ΄ Κανόνα τῆς Ἁγίας Πρωτοδευτέρας Συνόδου, ὡς ὑποχρεωτικῶς θά συμβεῖ εἰς περίπτωσιν intercommunio μέ τήν αἵρεση ... ὁ Σεβ. κ. Σεραφείμ βαδίζει τήν μέση βασιλική ὁδό τῆς θεοφιλοῦς διακρίσεως ἀγωνιζόμενος διά τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας».

Σχόλιον: Νἆτος καί πάλιν ὁ «μέσος ὅρος» μεταξύ Ἀληθείας καί Ψεύδους πού ἐφηῦρεν ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος! Τοὐτέστιν, ὁ κ. Σεραφείμ λαμβάνει τό 50% ἀπό τήν αἵρεσιν καί τό 50% ἀπό τήν Ὀρθοδοξίαν καί οὕτω θαρρεῖ πώς βαδίζει «τήν μέσην καί βασιλικήν ὁδόν»! Βεβαίως, οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς λέγουν ὅτι ΔΕΝ δυνάμεθα νά ἔχωμεν τοιούτους «μέσους ὅρους», οὔτε μείξεις ἀμείκτων, ἀλλά προφανῶς ὁ κ. Σεραφείμ ἔχει προσαρμοσθῆ στήν «μεταπατερικήν ἐποχήν», καί αὐτούς τούς «ζηλωτισμούς» τούς θεωρεῖ ξεπερασμένους καί «οὐ κατ' ἐπίγνωσιν»! Ὅπως ὅλοι οἱ Οἰκουμενισταί, ἔτσι καί ὁ κ. Σεραφείμ θεωρεῖ τήν φιλίαν καί τήν «ἀγάπην» μέ τούς Οἰκουμενιστάς ὡς τό πρώτιστον ζητούμενον, καί αὐτό πού ἐπιβάλλει ἡ ἀρετή τῆς διακρίσεως, ἐνῷ τήν φιλίαν καί τήν ἀγάπην πρός τήν Ἀλήθειαν (δηλαδή τόν Χριστόν) ὡς δευτερεῦον, πού μόνον «ὁ ἄκριτος ζηλωτισμός» θεωρεῖ πτωτεῦον! Καί πάλιν, οἱ Ἅγιοι διδάσκουν καί πράττουν τά ἀντίθετα, ἀλλά γιά τόν κ. Σεραφείμ αὐτοί προφανῶς ἀνήκουν εἰς ἄλλας ἐποχάς. Αὐτός ἔχει προφανῶς ὑποβαθμίσει τά δογματικά θέματα εἰς θέματα «διοικητικῆς ὑφῆς», ἔχει βάλει αὐθαιρέτως καί τό «intercommunio μέ τήν αἵρεση» ὡς τήν «κόκκινη γραμμή», ὑπονοῶν ἀναληθῶς ὅτι τώρα δέν ὑπάρχει «intercommunio», ὁπότε ἔχει τακτοποιήσει τήν συνείδησίν του καί γιά τίς διχοστασίες πταίουν οἱ «καβγατζῆδες» (κατά Ἐλπιδοφόρον)!