Είμαστε άξιοι «φρουροί της Ορθοδόξου Πίστεως»; -- Του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Αν. Καθηγητού Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

Συχνά καυχώμαστε ότι το 98% περίπου των Ελλήνων είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, εννοώντας το ποσοστό αυτών, που έχουν βαπτισθεί σε Ορθόδοξη Εκκλησία. Ωστόσο, όπως έγραψε πρόσφατα ένας Αμερικανός συγγραφέας, που έγινε από Προτεστάντης Ορθόδοξος, ελάχιστοι από τους Ορθοδόξους γνωρίζουν τη θρησκεία τους. Σαν αποτέλεσμα αυτής της άγνοιας, τα έργα και τα λόγια πολλών είναι αντίθετα με τη διδασκαλία της Ορθοδοξίας, ενώ μερικοί πέφτουν και θύματα των αιρετικών. Το ζητούμενο είναι πόσοι από μάς θεωρούν ως χρέος των να είναι «φρουροί της Πίστεως», όπως μάς θέλει η Εγκύκλιος των Πατριαρχών της Ανατολής του 1848. Γιατί όποιος συναισθάνεται αυτή την ευθύνη, φροντίζει και να μάθη τι είναι αυτό, που καλείται να παραδόση αλώβητο στους απογόνους του.

Δυστυχώς, υπάρχουν πολλά παραδείγματα, που μαρτυρούν ότι ο Αμερικανός συγγραφέας έχει δίκαιο. Ας δούμε μερικά. Πρώτο είναι το θέμα των αμβλώσεων, τις οποίες πολλοί υποστηρίζουν ανεπιφύλακτα (και μερικοί ακόμα και τις νομοθετούν!). Αν και οι Πατέρες της Εκκλησίας τις χαρακτηρίζουν ως φόνους (βλ.π.χ. Κανόνα του Μ. Βασιλείου, 21^ον του Αγίου Ιωάννου του Νηστευτού, 21^ον της εν Αγκύρα Τοπ. Συνόδου και 91^ον της ΣΤ΄ Οικ. Συνόδου). Για μας τους Έλληνες, βέβαια, τέτοιοι φόνοι αποτελούν όχι μόνο ηθικά αλλά και εθνικά εγκλήματα, δεδομένου του δημογραφικού μας προβλήματος.

Δεύτερο είναι το θέμα του διαζυγίου, για το οποίο μίλησε ξεκάθαρα ο ίδιος ο Χριστός (Ματθ. 5: 32, Μάρκ. 10: 2 – 12), αλλά σήμερα πολλοί «Ορθόδοξοι Χριστιανοί» έχουν διαφορετική τοποθέτηση από Εκείνον! Έτσι, προωθούν (ακόμα και νομοθετούν!) ιδέες όπως αυτή του αυτομάτου διαζυγίου, προδίδοντας Πίστη και Πατρίδα. Τρίτο είναι οι προγαμιαίες σχέσεις, τις οποίες η Αγία Γραφή και οι θεοφόροι Πατέρες καταδικάζουν ως πορνεία (βλ. π.χ. Α΄ Κορ. 6: 15 – 20 και 26^ον Καν. Του Μ. Βασιλείου), αλλά σήμερα πολλοί «Ορθόδοξοι Χριστιανοί» χλευάζουν τέτοιες θέσεις (βλ. π.χ. «Καθημερινή», 10.5.98, σ. 16). Προς μεγάλη μας έκπληξη, ακούσαμε πρόσφατα ακόμη και «ορθόδοξο» επίσκοπο να τάσσεται υπέρ των προγαμιαίων σχέσεων! Τέταρτον είναι του αυνανισμού, ο οποίος χαρακτηρίζεται από τους Πατέρες, επίσης, ως πορνεία (βλ. «Πηδάλιον» σελ. 704 – 705), αλλά πολλοί «Ορθόδοξοι» γονείς, δάσκαλοι και ταγοί της Εκκλησίας ντρέπονται να μιλήσουν για το θέμα αυτό. Ευτυχώς, επειδή η θεομίσητη αυτή πράξη βλάπτει την ψυχή και το σώμα, οι Πατέρες δεν ντράπηκαν να κρούσουν και εδώ τον κώδωνα του κινδύνου. Σε πόσων, όμως, τα αυτιά φθάνει ο ήχος; Πέμπτο είναι το θέμα της νηστείας, η οποία αποτελεί θεμελιώδες χρέος κάθε Ορθοδόξου Χριστιανού (βλ. 69^ον Απ. Καν. Με την ερμηνεία και τις υποσημειώσεις), αλλά πολλοί «Ορθόδοξοι Χριστιανοί» σήμερα δεν την θεωρούν αναγκαία. Άλλοι δεν γνωρίζουν καν τις τεταγμένες νηστείες και άλλοι, ακόμα χειρότερα, τις απορρίπτουν. Έκτο είναι το θέμα των επιτραπεζίων παιγνιδιών, των θεάτρων κ.λ.π., τα οποία καταδικάζουν οι Πατέρες (βλ. 50^ον και 51^ον Καν. Της ΣΤ΄ Οικ. Συν.), αλλά δυστυχώς, πολλοί «Ορθόδοξοι Χριστιανοί» σήμερα τους αγνοούν. Το αποτέλεσμα είναι να σπαταλούν πολύτιμο χρόνο παίζοντας χαρτιά, ζάρια κ.λ.π. και να φθείρωνται ψυχικά. Μερικές φορές, μάλιστα συμβαίνει να διαλύωνται οικογένειες, να χάνωνται περιουσίες ή ακόμη και ζωές, όπως έγινε πριν από μερικούς μήνες στη Θεσσαλονίκη. Η λίστα μπορεί να μακρύνη πολύ περισσότερο. Ωστόσο, τα παραπάνω παραδείγματα φαίνονται αρκετά, για να δείξουν ότι είναι λίγοι αυτοί, που γνωρίζουν, σέβονται και διδάσκουν τους θείους νόμους, που είναι πάνω από τους ανθρώπινους νόμους (βλ. «Πηδάλιον», σελ. κ΄). Δυστυχώς, σήμερα πολλοί «Ορθόδοξοι Χριστιανοί» προτεσταντίζουν με το να θεωρούν συζητήσιμα πολλά κρίσιμα θέματα, για τα οποία η διδασκαλία της Εκκλησίας είναι ξεκάθαρη. Για τους απίστους, βέβαια, είναι κατανοητό να έχη ο καθένας την προσωπική του άποψη. Αυτός όμως που θέλει να καυχιέται ότι είναι Ορθόδοξος Χριστιανός, πρέπει να γνωρίζει και να ασπάζεται ολόκληρη την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση. Σε μια πρώτη προσέγγιση, η άγνοια και η αδιαφορία μπορούν να καταπολεμηθούν με την αύξηση των ωρών διδασκαλίας των Θρησκευτικών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Δυστυχώς, όμως, η Πολιτεία βαδίζει ακριβώς προς την αντίθετη κατεύθυνση. Πολλοί αναρωτιούνται μήπως η κατεύθυνση αυτή υποδεικνύεται από δυνάμεις, που έχουν στο στόχαστρό τους την Ορθοδοξία. Τέτοιες δυνάμεις δεν πρέπει να αναζητούνται μόνο έξω από την Ορθοδοξία (Σιωνιστές, Ιεχωβίτες, Παπικοί κ.ά.) αλλά και μέσα σ’ Αυτήν. Για παράδειγμα οι πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως  των τελευταίων δεκαετιών κηρύσσουν με έργα και λόγια την παναίρεση του θρησκευτικού συγκρητισμού, καταπατώντας τους θείους νόμους. Επειδή μιλούν για «αγάπη άνευ όρων και ορίων» (διάβαζε υποκρισία άνευ όρων και ορίων), είναι εύκολο να πλανήσουν τους απληροφόρητους. Πόσο άραγε γνωρίζουν τις αντι – ορθόδοξες και ανθελληνικές δηλώσεις που φέρεται να έχει κάνει ο κ. Βαρθολομαίος; Για παράδειγμα, έχει λεχθεί και γραφεί επανειλημμένως ότι έχει χαρακτηρίσει τους Ιερούς Κανόνες ως «τείχη του αίσχους» και τη σκλαβιά των 400 χρόνων στους τούρκους ως «υπέροχη συμβίωση» των δύο λαών (βλ. π.χ. «Ορθόδοξος Τύπος», 12.6.98 και 26.6.98). Το εξοργιστικό είναι ότι ο Έλληνας φορολογούμενος χρηματοδοτεί (εν αγνοία του, βέβαια) το αντίχριστο και ανθελληνικό έργο των υποκριτών του Φαναρίου. Έχει λεχθεί και γραφεί ότι η Ελλάδα στέλνει στο Πατριαρχείο Κων/λεως περίπου 5 εκατ. δολ. Αμερικής το χρόνο. Ο λαός πρέπει να εγκαταλείψη τη θρησκευτική αδιαφορία, η οποία είναι «των κακών το αίτιον» και από την οποία «έπεσαν και πίπτουν οι πολλοί εις αίρεσιν και αθεϊαν» («Πηδάλιον», σελ. 641 και 738 ζ΄).Μόνο έτσι θα μπορή να ελπίζη ότι θα σταματήση το καταστρεπτικό έργο των παραπάνω εχθρών της Πίστεώς του, το οποίο τώρα χρηματοδοτεί. Και μόνο τότε θα φέρη επάξιατον τίτλο του «φρουρού της Πίστεως».

«Ορθόδοξος Τύπος»