Από τη Δρ Ελένη Παπαδοπούλου*
Οι επιθέσεις στη Σρι Λάνκα δεν προκαλούν έκπληξη, παρά τον τεράστιο αριθμό των νεκρών τους. Και δεν προκαλούν έκπληξη γιατί απλά προστίθενται στον μακρύ κατάλογο των επιθέσεων που δέχονται χριστιανοί και εκκλησίες σε όλο τον κόσμο από μουσουλμάνους. Οταν μιλάμε για ισλαμιστές, δεν μιλάμε για τίποτε άλλο από μουσουλμάνους. Το Ισλάμ δεν είναι κάτι διαφορετικό από τη μουσουλμανική θρησκεία. Είναι Η μουσουλμανική θρησκεία. Ωστόσο, στον πολιτικά ορθό δυτικό κόσμο οι επιτιθέμενοι παρουσιάζονται ως μία ξεχωριστή κοινότητα από τους μουσουλμάνους. Είναι ισλαμιστές. Σαν να λέμε εμείς, ας πούμε, ότι οι ορθόδοξοι είναι κάτι διαφορετικό από τους χριστιανούς.
Επιθέσεις, βανδαλισμοί και εμπρησμοί σε εκκλησίες σε όλη την Ευρώπη, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Γεγονότα που αποκρύπτονται, καθώς είμαστε σε προεκλογική περίοδο και τα ταυτοτικά κόμματα των Λεπέν, Σαλβίνι καλπάζουν. Οποιεσδήποτε αναφορές σε τέτοια περιστατικά απλά θα ενισχύσουν τους ψηφοφόρους τους και κανείς δεν το θέλει αυτό σε μία Ενωμένη Ευρώπη, που τόσα έχει επενδύσει στην αντικατάσταση των πληθυσμών και την κατάλυση των εθνών. Όσο ωστόσο και να το αποκρύπτουν, η αλήθεια είναι ότι οι χριστιανοί είναι υπό καθεστώς δίωξης. Όσο οι μουσουλμανικές κοινότητες θα αυξάνονται σε πληθυσμό με την άφιξη όλο και περισσότερων λαθρομεταναστών, όσο θα ενισχύεται η θρησκευτική τους ταυτότητα με τις πολιτικές της πολυπολιτισμικότητας τόσο πιο πολύ οι χριστιανοί θα κινδυνεύουν. Όπως έχουμε διαπιστώσει, η απειλή δεν αφορά μόνο ανθρώπους, αλλά και τα σύμβολα αυτού του πολιτισμού, τα οποία προφανώς για το Ισλάμ πρέπει να καταλυθούν. Αυτό επιτάσσει το Κοράνι. Τζιχάντ, πόλεμο στους άπιστους, εμάς δηλαδή. Τους ανεκτικούς στο διαφορετικό, όποιο κι αν είναι αυτό. Ακόμη κι αν μας δολοφονεί.
Ελέγχουν, λέει, τα τζαμιά και τους ιμάμηδες οι μυστικές υπηρεσίες για να δουν αν γίνονται κηρύγματα μίσους. Μα δεν χρειάζονται τζαμί και ιμάμης για να ζωστεί κάποιος με εκρηκτικά και να ανατιναχθεί μέσα στο πλήθος.
Μια χαρά κάνει τη δουλειά του το διαδίκτυο μέσω του οποίου θα έρθει σε επαφή με τους ομοϊδεάτες του. Μια χαρά μπαινοβγαίνουν άνθρωποι του ISIS σαν «πρόσφυγες και μετανάστες» σε ευρωπαϊκές χώρες και στον υπόλοιπο κόσμο μεταδίδοντας την «τεχνογνωσία» τους στις σφαγές και στο αιματοκύλισμα.
O κίνδυνος δεν είναι ante portas, αλλά intra portas. Τον ζούμε εδώ και χρόνια. Και τον κοιτάμε αμέριμνοι ανάβοντας κεράκια και ποστάροντας «je suis». Κάηκε; Δεν πειράζει. Θα το ξαναφτιάξουμε. Καταστράφηκε; Δεν πειράζει. Ηταν παλιό. Σκοτώθηκε; Δεν πειράζει. Δεν είναι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος. Ηρεμα. Μην ταραχθεί ο ισλαμιστής, μην τον προσβάλουμε, μη μας κυνηγήσει ο αντιρατσιστικός νόμος. Μέχρι πότε;
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III - Sorbonne Nouvelle
Οι επιθέσεις στη Σρι Λάνκα δεν προκαλούν έκπληξη, παρά τον τεράστιο αριθμό των νεκρών τους. Και δεν προκαλούν έκπληξη γιατί απλά προστίθενται στον μακρύ κατάλογο των επιθέσεων που δέχονται χριστιανοί και εκκλησίες σε όλο τον κόσμο από μουσουλμάνους. Οταν μιλάμε για ισλαμιστές, δεν μιλάμε για τίποτε άλλο από μουσουλμάνους. Το Ισλάμ δεν είναι κάτι διαφορετικό από τη μουσουλμανική θρησκεία. Είναι Η μουσουλμανική θρησκεία. Ωστόσο, στον πολιτικά ορθό δυτικό κόσμο οι επιτιθέμενοι παρουσιάζονται ως μία ξεχωριστή κοινότητα από τους μουσουλμάνους. Είναι ισλαμιστές. Σαν να λέμε εμείς, ας πούμε, ότι οι ορθόδοξοι είναι κάτι διαφορετικό από τους χριστιανούς.
Επιθέσεις, βανδαλισμοί και εμπρησμοί σε εκκλησίες σε όλη την Ευρώπη, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Γεγονότα που αποκρύπτονται, καθώς είμαστε σε προεκλογική περίοδο και τα ταυτοτικά κόμματα των Λεπέν, Σαλβίνι καλπάζουν. Οποιεσδήποτε αναφορές σε τέτοια περιστατικά απλά θα ενισχύσουν τους ψηφοφόρους τους και κανείς δεν το θέλει αυτό σε μία Ενωμένη Ευρώπη, που τόσα έχει επενδύσει στην αντικατάσταση των πληθυσμών και την κατάλυση των εθνών. Όσο ωστόσο και να το αποκρύπτουν, η αλήθεια είναι ότι οι χριστιανοί είναι υπό καθεστώς δίωξης. Όσο οι μουσουλμανικές κοινότητες θα αυξάνονται σε πληθυσμό με την άφιξη όλο και περισσότερων λαθρομεταναστών, όσο θα ενισχύεται η θρησκευτική τους ταυτότητα με τις πολιτικές της πολυπολιτισμικότητας τόσο πιο πολύ οι χριστιανοί θα κινδυνεύουν. Όπως έχουμε διαπιστώσει, η απειλή δεν αφορά μόνο ανθρώπους, αλλά και τα σύμβολα αυτού του πολιτισμού, τα οποία προφανώς για το Ισλάμ πρέπει να καταλυθούν. Αυτό επιτάσσει το Κοράνι. Τζιχάντ, πόλεμο στους άπιστους, εμάς δηλαδή. Τους ανεκτικούς στο διαφορετικό, όποιο κι αν είναι αυτό. Ακόμη κι αν μας δολοφονεί.
Ελέγχουν, λέει, τα τζαμιά και τους ιμάμηδες οι μυστικές υπηρεσίες για να δουν αν γίνονται κηρύγματα μίσους. Μα δεν χρειάζονται τζαμί και ιμάμης για να ζωστεί κάποιος με εκρηκτικά και να ανατιναχθεί μέσα στο πλήθος.
Μια χαρά κάνει τη δουλειά του το διαδίκτυο μέσω του οποίου θα έρθει σε επαφή με τους ομοϊδεάτες του. Μια χαρά μπαινοβγαίνουν άνθρωποι του ISIS σαν «πρόσφυγες και μετανάστες» σε ευρωπαϊκές χώρες και στον υπόλοιπο κόσμο μεταδίδοντας την «τεχνογνωσία» τους στις σφαγές και στο αιματοκύλισμα.
O κίνδυνος δεν είναι ante portas, αλλά intra portas. Τον ζούμε εδώ και χρόνια. Και τον κοιτάμε αμέριμνοι ανάβοντας κεράκια και ποστάροντας «je suis». Κάηκε; Δεν πειράζει. Θα το ξαναφτιάξουμε. Καταστράφηκε; Δεν πειράζει. Ηταν παλιό. Σκοτώθηκε; Δεν πειράζει. Δεν είναι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος. Ηρεμα. Μην ταραχθεί ο ισλαμιστής, μην τον προσβάλουμε, μη μας κυνηγήσει ο αντιρατσιστικός νόμος. Μέχρι πότε;
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III - Sorbonne Nouvelle
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου