«Εὐαγγελίζου γῆ χαράν µεγάλην, αἰνεῖτε οὐρανοί Θεοῦ τήν Δόξαν» -- Τοῦ Ἀρχιµανδρίτου π. Χαραλάµπους Βασιλοπούλου (†)

Σήµερα χαρῆτε ἄνθρωποι ποὺ κατοικεῖτε εἰς τὴν γῆ, φωνάζει ὁ ψαλµωδὸς γεµᾶτος χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν καὶ ἐνθουσιασµόν. Μὰ πολὺ χαρῆτε. Χαρῆτε µὲ χαρὰν µεγάλην. Ὅλοι, ὅλοι χαρῆτε. «Εὐαγγελίζου γῆ χαρὰν µεγάλην». Σήµερα χαρῆτε καὶ σεῖς ποὺ κατοικεῖτε στοὺς Οὐρανούς. Οἱ οὐράνιοι κόσµοι, Ἄγγελοι, Ἀρχάγγελοι, Ἀρχαί, Θρόνοι, Κυριότητες, τὰ εὐτυχισµένα πνεύµατα τῶν ἁγίων καὶ δικαίων. Χαρῆτε καὶ ξεσπᾶστε εἰς δοξολογίαν πρὸς τὸν Θεόν, «αἰνεῖτε Οὐρανοὶ Θεοῦ τὴν δόξαν». Χαρῆτε προπαντὸς σεῖς ποὺ κατοικεῖτε εἰς τὴν γωνιὰν αὐτὴ τοῦ πλανήτου, οἱ Ἕλληνες. Χαρῆτε γιατὶ τὴν ἡµέραν αὐτὴν µᾶς δόθηκαν τὰ καλὰ καὶ πανεφρόσυνα µηνύµατα τῆς Λευτεριᾶς µας. Μᾶς ἀναγγέλθηκε ὅτι ἐλευθερωνόµεθα ἀπὸ δύο σκλαβιὲς φοβερές, σκληρές, ἀπαίσιες, µαῦρες, αἰώνιες. Ποιὲς εἶναι αὐτὲς οἱ σκλαβιές, θὰ τῆς ἐξετάσωµε σήµερα.

Ἡ πρώτη, ἡ κυριωτέρα καὶ χειροτέρα, ἡ σκληροτέρα καὶ ἡ µεγαλυτέρας χρονικῆς καὶ τοπικῆς ἐκτάσεως ἔλαβε χώραν εἰς ἀρχαιοτάτην ἐποχήν. Κατακτητής; Ὁ σατανᾶς µὲ τὸ τάγµα του, µὲ τὰς ἀρχάς, τὰς ἐξουσίας, τοὺς κοσµοκράτορας τοῦ αἰῶνος τούτου. Ποίους κατέκτησε; Τὸ ἀνθρώπινον γένος ὁλόκληρον. Αἰτία: Ἡ ἀποστασία ἀπὸ τὸν Θεόν. Ἐνόµισε ὁ ἄνθρωπος, ὅτι µακρὰν τοῦ Θεοῦ θὰ βρῆ τὴν εὐτυχίαν του. Ἐχρησιµοποίησε ὅλα τὰ µέσα τῆς πολεµικῆς τέχνης καὶ δὴ τὸ ψέµα. Μὲ τὸ ψέµα λοιπὸν τοὺς κατέκτησε τοὺς ἐκλόνισε τὴν πίστι στὸ Θεό. Χρησιµοποίησε τὴν Εὔαν ὡς πέµπτην φάλαγγα. Ἐκ γυναικὸς ἐρρύει τὰ φαῦλα. Συνέπειες κατόπιν τῆς σκλαβιᾶς τροµακτικές. Τὰ πάντα ἦσαν γεµᾶτα ταραχῆς καὶ ἀκαταστασίας. «Σκότος καὶ ὀλίσθηµα, ἐν τοῖς ὁδοῖς αὐτῶν καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἤ ἔγνωσαν». Ἐξηγρίωσε καὶ ἐξηχρείωσε τοὺς ἀνθρώπους. Οὐδεµία δὲ ἐλπίδα νὰ λυτρωθοῦν εἶχαν. Ὁ τυραννικὸς κατακτητὴς σατανᾶς τοὺς κατατυραννοῦσε ἐδῶ καὶ ὅλοι κατήρχοντο εἰς τὸν Ἅδην, κατόπιν εἰς αἰωνίαν δυστυχίαν καὶ κακοδαιµονίαν. Καὶ ἄν ἐδῶ τοὺς τυραννοῦσε, φαντασθῆτε ἐκεῖ ποὺ εἶναι ἀπόλυτος κυρίαρχος. Ὁλοκλήρου τῆς ἀνθρωπότητος αὐτὸ ἦτο τὸ κατάντηµα. Μονάχη της ἦτο ἀδύνατον νὰ ἀποτινάξῃ τὸν ζυγὸν αὐτόν. «Μὴ διηγήσεταί τις ἐν τῷ τάφῳ τὸ ἔλεός σου ἤ τὴν ἀλήθειάν σου ἐν τῇ ἀπωλείᾳ»; Καὶ διὰ τοῦ µεγαλυτέρου σοφοῦ της ἔλεγε: «Καθεύδοντες διατελεῖτε ἄν εἰ µή τινα ἄλλον ὁ Θεὸς ἐπιπέµψειεν ὑµῖν κηδόµενος ὑµῶν». Καὶ ἡ δυστυχὴς ἀνθρωπότης ἐπερίµενε τὸν Λυτρωτήν της. Ὅλοι οἱ λαοί, ἀπὸ τοὺς Ἀµερικανοὺς ὡς τοὺς Σκανδιναυούς καὶ ἀπὸ τοὺς Ἰνδοὺς καὶ Βαβυλωνίους ὡς τοὺς Σαρµάτας καὶ ἄλλους λαοὺς τῆς ∆ύσεως. Ἀλλὰ νὰ τὴν ἡµέραν αὐτὴν ἀνοίγουν διάπλατα οἱ Οὐρανοὶ ποὺ ἦταν κλεισµένοι διὰ παντὸς καὶ στέλλεται ἀρχάγγελος µὲ τὸ πλέον χαρµόσυνον καὶ ἐφρόσυνον µήνυµα καὶ εὐαγγελίζεται πρὸς τὴν Παναγίαν Παρθένον, ἐκ τῆς ὁποίας πηγάζουν τὰ κρίττω, χαρὰν µεγάλην, «Χαῖρε κεχαριτωµένη, ὁ Κύριος µετὰ Σοῦ, Χαῖρε τοῦ πεσόντος Ἀδάµ ἡ ἀνάκλησις, Χαῖρε τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις». Χαῖρε, τῆς λέγει, θὰ γεννήσης τὸν Σωτῆρα καὶ Λυτρωτήν τῆς ἀνθρωπότητος, «Αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν Αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁµαρτιῶν αὐτῶν». Αὐτὸς θὰ δώσῃ τὴν µεγάλην µάχην µὲ τὸν κοσµοκράτορα τοῦ αἰῶνος τούτου ἐπάνω στὸ Γολγοθᾶν, καὶ θὰ τὸν κάµῃ περίγελον, καὶ θὰ εἶναι ἱκανὸς νὰ τὸν νικήση καὶ ὁ τελευταῖος ὀπαδὸς τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἦλθε λοιπὸν ὁ Χριστὸς καθὼς εἶπε: Ὁ ἄρχων τοῦ κόσµου τούτου ἐκβληθήσεται ἔξω, ἔδωσε τὴν µεγάλην µάχην ἐπάνω εἰς τὸν λόφον τοῦ Γολγοθᾶ, ἐθυσιάστηκε Αὐτὸς διὰ τὴν ταλαίπωρη ἀνθρωπότητα καὶ ἠλευθέρωσε «ὅσους φόβῳ θανάτου διὰ παντὸς τοῦ ζῆν ἔνοχοι ἦσαν δουλείας». Καὶ ὄχι µόνον αὐτὸ ἀλλὰ ὅσοι ἤθελον ἀκολουθήση αὐτὸν θὰ βροῦν τὴν πραγµατικὴν εὐτυχίαν. Ξαναζωντάνεψε ἡ ἀνθρωπότης, γιατὶ ἔκαµε ἕνα στράτευµα εὐτυχισµένον (καὶ αὐτὸ ἦταν τὸ ἁλάτι τῆς κοινωνίας. Εἰδικῶς δὲ ἐµεῖς οἱ Ἕλληνες µεγαλουργήσαµε µὲ τὸν Χριστιανισµό). Ἀφοῦ λοιπὸν τόσον µεγάλα καὶ χαρµόσυνα µηνύµατα µᾶς κοινοποιήθηκαν σήµερα, πῶς νὰ µὴ πηδήσῃ κανεὶς ἀπ᾽τὴ χαρά του φωνάζοντας µὲ τὸν ψαλµωδό. «Εὐαγγελίζου γῆ χαρὰν µεγάλην, αἰνεῖτε Οὐρανοὶ Θεοῦ τὴν δόξαν».  

Ἀλλὰ καὶ ἡ γῆ τῆς Ἑλλάδος µας εὐαγγελίζου χαρὰν µεγάλην. Γιατί; Γιατὶ σὰν σήµερα τὴν 25 Μαρτίου, τὴν ἡµέραν ποὺ ἤκουσε ἡ Θεοτόκος τὸν χαιρετισµὸν τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, ἤκουσες καὶ σὺ Ἑλλάς, δεύτερον εὐαγγελισµὸν ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπον Παλαιῶν Πατρῶν Γερµανὸν εἰς τὴν Ἁγίαν Λαύραν µήνυµα τοῦ λυτρωµοῦ σου ἀπὸ τὴν µαύρην σκλαβιὰν τοῦ τούρκου κατακτητῆ. Δὲν εἶναι τυχαῖον τὸ γεγονός, ὅτι καὶ ὁ δεύτερος εὐαγγελισµὸς ἔγινε τὴν ἴδια ἡµέρα καὶ συνεδυάσθη µὲ τὸν πρῶτον καὶ παγκόσµιον. Διότι καὶ αὐτὴν τὴν σκλαβιὰν ἡ ἁµαρτία τὴν ἔφερε. Καὶ ἐνῶ µὲ τὸ χριστιανικὸν πνεῦµα εἰς τὴν εὐσέβειαν ὁ ἑλληνισµὸς ἐµεγαλούργησε καὶ ἐπὶ χίλια τόσα χρόνια κρατοῦσε τὰ ἡνία τοῦ κόσµου καὶ διηύθυνε τὰς τύχας τῶν λαῶν, κατὰ τὰς τελευταίας ἑκατονταετηρίδας πρὸ τῆς ἁλώσεως, κατὰ τοὺς ἱστορικοὺς ξέφυγε ἀπὸ τὸ γνήσιον πνεῦµα τοῦ Χριστιανισµοῦ καὶ ἔπεσε εἰς τὴν διαφθορὰν καὶ τὴν ἐξαχρείωσιν, καὶ ἐπῆλθε κατὰ φυσικὴν συνέπειαν ἡ σκλαβιά. Οἱ συνέπειες τροµερὲς καὶ εἰς αὐτὴν τὴν σκλαβιὰν τοῦ Ἑλληνισµοῦ. Ἡ Ἑλλάς, ποὺ κρατοῦσε τὰ σκῆπτρα εἰς τὴν ἐπιστήµην, τὴν φιλοσοφίαν καὶ τὴν τέχνην, ἡ βασιλεύουσα διὰ τοῦ πνεύµατός της εἰς ὅλον τὸν κόσµον, ἐδοκιµάσθη σκληρὰ καὶ ἄγρια ἐπὶ τετρακόσια χρόνια. Τὰ µαῦρα αὐτὰ χρόνια «ἦταν ὅλα σιωπηλά, γιατὶ τἄσκιαζε ἡ φοβέρα καὶ τὰ πλάκωνε ἡ σκλαβιά». Ἀλλ᾽ηὐτύχησε ν᾽ἀκούσῃ κατὰ τὴν µεγάλην αὐτὴν ἡµέραν τὸ χαρµόσυνον ἄγγελµα τοῦ Εὐαγγελισµοῦ, ὅτι θὰ λυτρωθῇ ἀπὸ τὴν τυραννικὴν σκλαβιάν. Τὸ µήνυµα τὸ ἔφερε, ὄχι καθὼς τότε ὁ Γαβριὴλ, ἀλλὰ ὁ ἐπίσκοπος Παλαιῶν Πατρῶν Γερµανός. Καὶ καθὼς τότε ἀπῃτήθη τὸ αἷµα καὶ ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ, διὰ νὰ ἐλευθερωθῇ ἡ ἀνθρωπότης ἀπὸ τὴν σκλαβιὰν τοῦ σατανᾶ· οὕτω πως καὶ τώρα χρειάζεται θυσία. Καὶ ὁµολογουµένως τὸ µήνυµα ἐκεῖνο τοῦ Γερµανοῦ ἐξύπνησε τοὺς ἐνθουσιώδεις ἥρωας τοῦ ᾽21 καὶ ὅλοι τους µὲ ἀλαλαγµοὺς δυνατότερους ἀπὸ τυραννικὰς σάλπιγγας καὶ µὲ χαρὰν φωνάζουν: «Ἐλᾶτε τώρα ἀδέλφια σὲ τοῦτον τὸν καιρὸ νὰ κάµωµεν τὸν ὅρκο ἐπάνω στὸ σταυρό. Ὅλοι ἄς ἀγωνισθοῦµε γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστι τὴν Ἁγία καὶ γιὰ τῆς πατρίδος τὴν ἐλευθερία». Διὰ νὰ ἀποκτήσουν τὴν πολυπόθητον ἐλευθερίαν ἀγωνίστηκαν, ταλαιπωρήθηκαν, ἐµόχθησαν, ἐστερήθησαν, ἐθυσίασαν τὰς περιουσίας των, τὸ αἷµά των. Ἀπέθανον εἰς τὰ πεδία τῶν µαχῶν οἱ ἥρωες τῆς ἐλευθερίας καὶ κατόπιν ὅλων αὐτῶν ἀνέτειλεν ἡ πολυπόθητος ἐλευθερία. Εὐαγγελίζου λοιπὸν γῆ Ἑλληνικὴ χαρὰν µεγάλην. Χαρῆτε λοιπόν. Ἀλλὰ σὰν µυαλωµένοι ἄνθρωποι ποὺ θέλουµε νὰ κρατήσωµε τὴν ἐλευθερία µας, ἄς πάρωµε µάθηµα ἀπὸ τοῦ παρελθόντος τὰ παθήµατα. Ὁ Παῦλος βροντοφωνεῖ «τῇ ἐλευθερίᾳ ᾗ Χριστὸς ἡµᾶς ἠλευθέρωσε στήκετε καὶ µὴ πάλιν ζυγῷ δουλείας ἀνέχεσθε». Θὰ πάθωµε χειρότερα, ἀκοῦστε το. Χειρότερα ἄν τραβήξωµεν τὸ δρόµο τῆς ἀποστασίας ποὺ τράβηξε τὸ ἔθνος µετὰ τὴν ἐπελευθέρωσιν τοῦ ᾽21. Πῆρε κακὸ δρόµο τὸ ἔθνος. Ἐνῶ οἱ ἥρωες τοῦ ᾽21 ἠγωνίζοντο διὰ τὴν πίστι τοῦ Χριστοῦ τὴν ἁγίαν καὶ τῆς πατρίδος τὴν ἐλευθερία, κατόπιν ἐτράβηξε τὸ δρόµον τῆς ἠθικῆς σκλαβιᾶς, τῆς ἀποστασίας ἀπὸ τὸν Θεόν. Δὲν ἐστηρίχθη ἡ ζωὴ ἑνὸς ἑκάστου καὶ ὅλων µαζὶ στὸ Χριστό, στὴν ἠθικὴ τοῦ Εὐαγγελίου. Δὲν ἐβάλαµε ἀρχηγὸν τὸν Χριστό, ἀλλὰ σὲ ὑλιστικὲς θεωρίες σὲ παραστρατηµένη ζωὴ καὶ ἁµαρτωλή. Ἔτσι ἡ κοινωνία διεφθάρη καὶ προπαρασκευάσθη ἡ ἠθικὴ ὑποδούλωσις, ποὺ εἶχε ὡς ἀποτέλεσµα τὶς νέες ἐθνικὲς συµφορές. Ἡ σηµερινὴ ἡµέρα νὰ γίνη σταθµὸς εἰς τὴν ζωὴν τοῦ καθενός µας. Τὶ καθήµεθα ἀκόµη; Ἄς γυρίσωµε ἀπὸ σήµερα στὸ Θεό, ἄς µετανοήσωµε, ἄς ἀγωνισθῇ ὁ καθένας µας νὰ ξεσκλαβωθῇ ἠθικῶς, νὰ κόψη µὲ τὸ µαχαίρι τὴν ἁµαρτίαν καὶ νὰ ἐπιδωθῶµεν ὁ καθένας µας πῶς νὰ ζήσῃ χριστιανικὰ µὲ συνείδησιν, χαρακτῆρα, µὲ ὄρεξιν νὰ γίνη στὴν κοινωνία στοιχεῖον προόδου. Τότε ἡ ἐλευθερία µας θὰ εἶναι κτῆµα µόνιµον καὶ θὰ χαροῦµε. Τότε θὰ δοκιµάζωµεν τὰ ρίγη τῆς συγκινήσεως καὶ τῆς χαρᾶς τῆς σηµερινῆς ἡµέρας, ἡµέρας θρησκευτικοῦ καὶ ἐθνικοῦ µεγαλείου, ἡµέρας, ποὺ φέρει τὸ σύνθηµα καὶ τὴν δύναµιν διπλῆς ἐλευθερίας, τῆς ἠθικῆς καὶ ἐθνικῆς καὶ ἐν χαρᾷ καὶ ἀγαλλιάσει θὰ ψάλωµε: «Εὐαγγελίζου γῆ χαρὰν µεγάλην, αἰνεῖτε οὐρανοὶ Θεοῦ τὴν δόξαν».