Τη Δ΄ (4η) Αυγούστου, μνήμη της Οσίας μητρός ημών και Μάρτυρος ΕΥΔΟΚΙΑΣ, και της ανακομιδής των λειψάνων αυτής.

Ευδοκία η του Χριστού Αγία Μάρτυς κατήγετο εκ της Ανατολής, αλλ’ αιχμαλωτισθείσα υπό των Περσών μετήχθη εις την Περσίαν, επειδή δε ήτο εξησκημένη εις την θείαν Γραφήν, εδίδασκεν όλους τους αιχμαλώτους· όθεν έγινε γνωστή και φίλη εις τας γυναίκας των Περσών, πολλάς δε εξ αυτών ωδήγησεν εις την θεογνωσίαν. Δια τούτο διεβλήθη εις τους κριτάς και εδάρη με βούνευρα· έπειτα ερρίφθη εν τη φυλακή και έμεινεν εκεί μήνας δύο. Μετά ταύτα πάλιν εκρίθη, επειδή δε ωμολόγησε τον Χριστόν Θεόν αληθινόν, εδάρη τόσον δυνατά με ράβδους από κλάδους ροδής πλήρεις ακανθών, ώστε αι μεν σάρκες αυτής ανέλυσαν και έπεσαν χαμαί, οι δε δέροντες αυτήν εβάφησαν κόκκινοι εκ των αιμάτων της· είτα έρριψαν πάλιν αυτήν εις την φυλακήν.
Αφού δε παρήλθον εξ μήνες, έκριναν αυτήν εκ τρίτου, και σχίσαντες καλάμους ισομέτρους με το μέγεθος του σώματός της, εξέδυσαν αυτήν και γυμνήν την περιετύλιξαν με τους καλάμους· έπειτα σφίγξαντες τους καλάμους με σχοινίον λεπτόν, ούτως ώστε να εμπηχθώσιν εις τας σάρκας του σώματός της, και σύραντες με βίαν ανά εν καλάμιον, έσυρον και ανέσπων ομού και τας σάρκας της, και επομένως προυξένησαν οι απάνθρωποι εις την Μάρτυρα πόνους σκληρούς και δριμυτάτους. Μετά ταύτα εκρέμασαν την Αγίαν και δέσαντες σφιγκτά το σώμα της όλον με σχοινία, συνέτριψαν όλα τα οστά της· όταν δε είδον αυτήν ημιθανή και άλαλον, απέκοψαν την αγίαν αυτής κεφαλήν, και ούτως η αρρενόφρων απήλθε στεφανοφόρος εις τα ουράνια. Ύστερον ανεκομίσθη το άγιον αυτής λείψανον βρύον ιάματα εις τους μετά πίστεως προστρέχοντας εις αυτό.