Είναι διχαστικός ο λόγος της αληθείας;

Αναφέρεται στο κατά Ματθ. Ι  34,35: «Μη νομίσετε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην• ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν. Ήλθον γαρ διχάσαι άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής».
Είχε άραγε μελετήσει τα ως άνω λόγια του Κυρίου η γνωστή δημοσιογράφος της τακτικής πρωϊνής εκπομπής της ΕΤ (Ελληνικής Τηλεόρασης), για να μη κατηγορήση ως διχαστικόν τον λόγο του Μητροπολίτου κ. Αμβροσίου, επειδή αυτός διαμαρτύρεται, ως έχων ιερόν καθή­κον, για την συνεχιζόμενη μεγάλη ασέβεια και βλασφημία που «ανεβάζεται» σε εκείνο το θέατρο μέσα στο κέντρο των Αθηνών;
Αναφέρονται επίσης στο κατά Λουκ. 14,26 τα εξής: «Ει τις έρχεται προς με και ου μισεί τον πατέρα εαυτού και την μητέρα και την γυναίκα, και τα τέκνα και τους αδελφούς και τας αδελφάς έτι δε και την εαυτού ψυχήν, ου δύναταί μου μαθητής είναι».

Εγνώριζε άραγε η ως άνω κυρία τους θείους αυτούς λόγους, πριν θεωρήση ότι ο Σεβ. κ. Αμβρόσιος στερείται χριστιανικής αγάπης;
Εάν δε αυτά τα βασικά της χριστιανικής μας πίστεως τα αγνοού­σε, τότε πως – αγανακτισμένη κιόλας – υπονοούσε ότι είχε και αυτή χριστιανικές αντιλήψεις;
Και οι …αγαπολόγοι οικουμενιστές της εποχής μας -κληρικοί και λαϊκοί- που έχουν επιδοθεί με όλες τους τις δυνάμεις «να συντομεύσουν τις διαδικασίες για την εγκαθίδρυση της παγκόσμιας κυβέρνησης» – όπως ζητούσε πρώην πρωθυπουργός μας – και «έρχονται προς ημάς εν ενδύμασι προβάτων» ενώ «είναι λύκοι άρπαγες», γιατί αφήνονται να διαστρέφουν την χριστιανκή διδασκαλία τόσο, ώστε και μορφωμένοι άνθρωποι – όπως η εν λόγω δημοσιογράφος της ΕΤ – να νομίζουν ότι η αδιάκριτη αγάπη είναι και αυτή… αρετή χριστιανική;
Ανάξιοι επομένως των σημερινών περιστάσεων της πατρίδος μας είμεθα όλοι μας και κυρίως το ιερατείον, το οποίον ως «χλιαρόν», αποφεύγει λόγους προδρομικούς, επί δειλία κατηγορούμενον, αφού εκεί πάνω «δεν θέλουν αίματα» αλλά προτιμούν δυστυχώς τα …ψέματα!
Και προτιμούν τα ψέματα από την Αλήθεια, όταν σκοπίμως αποφεύγονται λόγια της Αγίας Γραφής – χρόνια τώρα – για να μη γνωρίζουμε ότι ο Θεός εάν δεν ήταν δίκαιος, ούτε αγαθός θα ήταν!
Γιατί δεν τα συνδέουν αυτά τα δύο οι ιεροκήρυκες, για να μάθη επιτέλους ο κόσμος τι πρέπει να πιστεύη;
Γιατί π.χ. δεν διδάσκουν ότι ο «ποιών την γην τρέμειν» δεν είναι ο …εγκέλαδος ούτε οι μετακινούμενες πλάκες και τα ρήγματα, αλλά ο Κύριος των Δυνάμεων που τα παραχωρεί όλα αυτά, για να μας φέρη εις εαυτούς, να μας συνεφέρη;
Ποτέ δεν ακούσθηκαν τα παρακάτω αυστηρά λόγια της Αγίας Γραφής στις ημέρες μας, από τους ιερούς άμβωνες, για να είναι αυτοί επάξιοι των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας, τους οποίους όμως ο Πατριάρχης μας θεωρεί – άκουσον Κύριε – πλανεμένους… και τον ανεχόμαστε ακόμη;
Πότε ακούσθηκαν λοιπόν «τα ρήματα»:
«Μη πλανάσθε ούτε πόρνοι ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί ούτε αρσενοκοίται ούτε πλεονέκται ούτε κλέπται ούτε μέθυσοι, ου λοίδοροι, ουχ άρπαγες βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι» (Α  Κορ. στ. 10).
«Εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε και ακαθάρτου μη άπτεσθε» (Β  Κορ. 6, 17).
«Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω» (Α  Ἰωάν. 15).
«Ει γαρ αποφυγόντες τα μιάσματα του κόσμου… τούτοις δε πάλιν εμπλακέντες ηττώνται, γέγονεν αυτοίς τα έσχατα χείρονα των πρώτων». (Β  Πέτρ. β  20).
«Ει τις έρχεται προς υμάς και ταύτην την διδαχήν ου φέρει, μη λαμβάνετε αυτόν εις οικίαν, και χαίρειν αυτώ μη λέγετε• ο γαρ λέγων αυτώ χαίρειν κοινωνεί τοις έργοις αυτού τοις πονηροίς» (Β  Ἰωάν. 10, 11). «Μη δώτε το άγιον τοις κυσί μηδέ βάλετε τους μαργαρίτας έμπροσθεν των χοίρων (Ματθ. 7,6).
«Έξω οι κύνες και οι φαρμακοί και οι πόρνοι και οι φονείς και οι ειδωλολάτραι και πας ο φιλών και ποιών ψεύδος» (Αποκ. 22, 15).
«Πλην τους εχθρούς μου εκείνους, τους μη θελήσαντές με βασιλεύσαι επ’ αυτούς, αγάγετε ώδε και κατασφάξετε αυτούς έμπροσθεν εμού» (Λουκ. 10, 27).
«Πορεύεσθε απ’ εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον…» (Ματθ. κε  4).
«Γεννήματα εχιδνών, τις υπέδειξεν υμίν φυγείν από της μελλούσης οργής;» (Ματθ. γ  7).
«Ουαί υμίν τοις πλουσίοις, ότι απέχετε την παράκλησιν υμών». Λουκ. 6, 24.
«Ουαί υμίν οι εμπεπλησμένοι, ότι πεινάσετε, ουαί υμίν οι γελώντες νυν ότι πενθήσετε και κλαύσετε (Λουκ. στ , 25).
«Ουαί υμίν γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί ότι… έξωθεν μεν φαίνεσθε τοις ανθρώποις δίκαιοι, έσωθεν δε μεστοί εστε υποκρίσεως και ανομίας» (Ματθ. κγ. 28).
Έχουν όλοι αυτά καμμία σχέση με τους αβρούς λόγους των αγαπολόγων της εποχής μας;
Έχουν καμμιά σχέση με τους ήπιους τόνους που μας συνιστούν οι πνευματικοί και πολιτικοί μας ταγοί, που με αυτή την τακτική τους ουσιαστικά μας ζητούν να μένουμε αναίσθητοι προ του κατακλυσμού της βίας, της απανθρωπιάς, της αισχρότητος και της απιστίας;
Ζει όμως Κύριος! Και επειδή«εν αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν» αλλοίμονό μας, εάν δεν μετανοήσουμε.

Μετά τιμής
Σπήλιος Ν. Παναγιωτόπουλος

"Ο.Τ"