ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΙΔΙΟΡΡΥΘΜΙΑΣ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΟΙ ΙΔΙΟΡΡΥΘΜΟΙ ἄνθρωποι πάντα δημιουργοῦν προβλήματα. Ἀναστατώνουν ὅλους ἐκείνους, ποὺ βρίσκονται κοντά τους, εἴτε αὐτοὶ εἶναι συγγενεῖς καὶ γνωστοὶ εἴτε εἶναι ἄνθρωποι, ποὺ πρέπει νὰ συνεργάζονται μαζί τους. Ὅταν οἱ ἰδιόρρυθμοι εἶναι καὶ κληρικοὶ καὶ κατέχουν κάποια θέση, ὅπως τοῦ προϊσταμένου ἑνὸς Ἱεροῦ Ναοῦ, τοῦ διοικητικοῦ ὑπαλλήλου στὴ Μητρόπολη, τοῦ ἡγουμένου κ.λπ., τότε ἡ κατάσταση γίνεται ἀφόρητη, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀπομακρύνονται ἀπὸ αὐτοὺς οἱ καλοπροαίρετοι χριστιανοί, γιατὶ ἁπλὰ δὲν μποροῦν νὰ τοὺς ἀνεχθοῦν ἄλλο. Ἡ πρώτη πικρὴ ἐμπειρία διαμορφώνει καὶ σταθεροποιεῖ τὴ συμπεριφορὰ τῶν πολλῶν ἀπέναντι σὲ αὐτοὺς τοὺς προβληματικοὺς ἀνθρώπους. Συχνὰ οἱ ἰδιόρρυθμοι κληρικοὶ προσπαθοῦν νὰ ἐμφανιστοῦν ὡς ἐνάρετοι! Νομίζουν ὅτι οἱ ἄνθρωποι, ποὺ τοὺς παρακολουθοῦν εἶναι περιορισμένης ἀντίληψης καὶ εὔκολα θὰ τοὺς ἀποδεχτοῦν ὡς πνευματικοὺς καὶ χαρισματούχους! Ἀλίμονο στοὺς εὐκολόπιστους καὶ τρισαλίμονο στοὺς κληρικοὺς αὐτούς.
Ἡ ἰδιορρυθμία εἶναι πηγὴ ἔμπνευσης πολλῶν ἀπίθανων ἐνεργειῶν, τὶς ὁποῖες ἕνας λογικὸς ἄνθρωπος ποτὲ δὲν θὰ σκεφτόταν. Ὁ κατήφορος δὲν ἔχει τέλος. Καὶ τί δὲν σοφίζονται οἱ κληρικοὶ αὐτοί. Ἐνδεικτικὰ ἀναφέρω τὴν περίπτωση ἑνὸς ἡγουμένου, ὁ ὁποῖος μόνος του ἐμφανίζεται καὶ ὡς θαυματουργός! Διδάσκει ἐν σοφίᾳ, προλέγει, ἀποκαλύπτει, θεραπεύει, εἶναι μὲ μιὰ λέξη ἕνας σύγχρονος ἅγιος! Ἀνέχεται ἐπίσης νὰ δημοσιεύονται στὰ δικά του περιοδικὰ τὰ θαύματα ποὺ κάνει! Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ δημιουργεῖ μιὰ φήμη γύρω ἀπὸ τὸ ὄνομά του καὶ γύρω ἀπὸ τὰ μοναστήρια του καὶ καθὼς εἶναι ἀποτελεσματικὸς ἐκμεταλλευτὴς τῆς λαϊκῆς εὐσέβειας, συγκεντρώνει μεγάλα χρηματικὰ ποσά. Εἶναι ὁ ἀκτήμων ἐν πλούτῳ! Καὶ τὶ θὰ δοῦμε ἀκόμα ἀπὸ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο! Χρειάζεται προσοχή. Δὲν πρέπει οἱ χριστιανοὶ νὰ γίνονται εὔκολα θύματά του. Νὰ εἶναι πάντα ἐπιφυλακτικοί. Νὰ ἔχουν κάποιο ἐρωτηματικὸ τόσο γιὰ τὴν «ἁγία» βιοτή του ὅσο καὶ γιὰ τὴ «θαυματουργική» του δύναμη. Καὶ νὰ φανταστεῖ κανεὶς ὅτι ὁ ἡγούμενος αὐτὸς θέλει νὰ γίνει καὶ Ἀρχιερέας! Τὰ τυπικὰ ἀλλὰ καὶ οὐσιαστικὰ προσόντα —πάντα κατὰ τὸν ἰσχυρισμό του— τὰ ἔχει ποὺ τὰ ἔχει, τώρα εἶναι καὶ θαυματουργός. Ποιὸς μπορεῖ νὰ τὸν ἀγνοήσει; Ἡ Ἱεραρχία πρέπει νὰ ἱκανοποιήσει τὴ μύχια ἐπιθυμία του. Ἐξάλλου δὲν ὑπάρχει ἄλλος Ἀρχιερέας θαυματουργός! Καὶ ἐὰν ἐκείνη δὲν βλέπει τὸ πρακτέο καὶ ὠφέλιμο γιὰ τὴν Ἐκκλησία, θὰ διεκδικήσει ὁ ἴδιος μὲ προσφυγή του στὰ κοσμικὰ δικαστήρια τὴν ἄνοδό του στὸ ὑψηλὸ ἀξίωμα τῆς Ἀρχιερωσύνης, γιατὶ ἀδικεῖται κατάφωρα. Πρέπει νὰ εἴμαστε προσεκτικοὶ στὶς ἐπιλογές μας. Δὲν εἶναι ὅλοι οἱ ρασοφόροι πνευματικοὶ πατέρες. Ἡ πλάνη καὶ ὁ παραλογισμὸς εἶναι συνήθη φαινόμενα.