Πατέρα Σταύρο, εξαιρετικό το παρακλητικό γράμμα σας, αλλά όπως από τα πράγματα
αποδεικνύεται, πολύ δύσκολα θα έλθει αυτή η ποθούμενη Ενότητα των Αληθινών
Ορθοδόξων. Κάποιοι λέγουν ότι αυτή η Ενότητα θα έλθει όταν Ο Κύριος μας στείλει
ηγέτες με Αγιοσύνη και Αρετή για να μας Ενώσουν, αλλά μάλλον λανθάνουν, διότι από
το 1924 μέχρι σήμερα παρουσιάσθηκαν τέτοιοι ηγέτες, για παράδειγμα στην Ελλάδα
ο Άγιος Χρυσόστομος πρώην Φλωρίνης και στους Ρώσους της διασποράς ο Άγιος
Φιλάρετος Μητροπολίτης της Συνόδου τους και άλλα πρόσωπα, που δυστυχώς
πολεμήθηκαν κάποιες φορές ανελέητα, ακόμη και από πρόσωπα υποτιθέμενων
συνεργατών τους. Και αυτό το γεγονός εξηγείται εύκολα, όταν τα πάθη μας και ιδιαίτερα
ο εγωϊσμός μας, φανερός ή κρυφός, μας κάνει ανυπάκουους στο Θεό, τότε γιατί μας
φαίνεται παράξενο γεγονός η ανυπακοή στους Αγίους Του; Το πρόβλημα δεν
ευρίσκεται τόσο στην έλλειψη Αγίων ηγετών, αλλά στο φρόνημά μας, την ιδέα που
έχουμε για τον εαυτό μας, όχι αυτό που δείχνουμε ξεγελώντας ενίοτε ακόμη και τον
εαυτό μας, αλλά το τί πραγματικά είμαστε. Και για να μην νομίζουμε, ότι το γεγονός
αυτό όταν συμβαίνει σε αγωνιστές δεν θα έχει και μεγάλο προσωπικό κόστος, πιστεύω,
ότι όποιος Αποτειχισμένος Κληρικός, Μοναχός ή Λαϊκός, Πατρίου και Νεόυ
Εορτολογίου, δεν φλέγεται από τον πόθο της Ενότητος των Αληθινών Ορθοδόξων,
δεν είναι γνήσιος δούλος Του Χριστού και ο κόπος και ο αγώνας του, ούτε Την
Εκκλησία, ούτε τον ίδιο προσωπικά θα ωφελήσει, μάταια κοπιάζει, ο διαχωρισμός
από τους φιλαιρετικούς είναι το πρώτο Θεοφιλές βήμα και η Ενότητα των Αληθινών
Ορθοδόξων ή έστω η πραγματική με πόνο και κόστος προσπάθεια γι αυτό το σκοπό,
το δεύτερο αναγκαίο βήμα, για την ολοκλήρωση του καθήκοντός μας, που απορρέει
από την πραγματική Αγάπη μας για Τον Κύριό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου