O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 7 Αυγούστου 2018

Την Ζ΄ (7^η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Οσιομάρτυρος ΔΟΜΕΤΙΟΥ του Πέρσου και των δύο μαθητών αυτού.                                                                                               

Δομέτιος ο εκ Περσίας Όσιος και Μάρτυς έζη κατά τους χρόνους Κωνσταντίνου του Μεγάλου, εν έτει τιη΄ (318). Ούτος κατηχήθη υπό τινος Χριστιανού, Αβάρου ονομαζομένου, διδαχθείς δε την του Χριστού πίστιν εγκατέλειψε συν τη πατρική ασεβεία και παν άλλο συγγενικόν φίλτρον και ούτως απήλθε εις την πόλιν Νίσιβιν, κειμένην εις τα σύνορα τα μεταξύ των τόπων των Ρωμαίων και των τόπων των Περσών. Εκεί λοιπόν εισήλθεν ο Όσιος εις Μοναστήριον, βαπτισθείς δε ενεδύθη το σχήμα των Μοναχών και μετήρχετο πολυειδείς αγώνας και σκληράν άσκησιν. Επειδή όμως, κατά συνεργίαν του πονηρού δαίμονος, εφθόνησαν αυτόν οι εκεί Μοναχοί, δια τούτο ανεχώρησε και μετέβη εις το Μοναστήριον των Αγίων Μαρτύρων Σεργίου και Βάκχου, εις πόλιν λεγομένην του Θεοδοσίου, όπου ηκολούθει την ενάρετον πολιτείαν του Ηγουμένου και Αρχιμανδρίτου Ουρβίλ, ο οποίος λέγεται ότι εις διάστημα εξήκοντα όλων ετών δεν έφαγε φαγητόν μαγειρευμένον, ούτε εκοιμήθη εις κλίνην, ούτε εκάθισεν.

Όθεν  υπ’ αυτού ο Δομέτιος ψηφισθείς εχειροτονήθη Διάκονος, αλλά μαθών ότι ο Ηγούμενος εμελέτα να προβιβάση αυτόν εις το αξίωμα του Πρεσβυτέρου ανεχώρησε, και αναβάς επί τινος όρους υπέμεινεν ο αοίδιμος το καύμα του θέρους και το ψύχος του χειμώνος, ως και τας άλλας κακοπαθείας τας προερχομένας εκ των αλλεπαλλήλων μεταβολών της ατμοσφαίρας. Έπειτα εισήλθεν εις τι σπήλαιον, κατεσκευασμένον υπό των ανθρώπων, ένθα διαμείνας εφ’ ικανόν χρόνον, τους μεν προσερχομένους εις αυτόν ευηργέτει με θαύματα και ιατρείας, τας οποίας ενήργει εν τω ονόματι του Κυρίου, τους δε απίστους και Έλληνας εκ της πλάνης των ειδώλων επέστρεφεν εις την πίστιν του Χριστού. Μαθών ταύτα ο Παραβάτης Ιουλιανός, όταν εστράτευσεν εις την Περσίαν, προσέταξε να λιθοβολήσουν τον Άγιον· ελθόντες δε οι μέλλοντες να λιθοβολήσουν αυτόν, τον εύρον ψάλλοντα μετά των δύο Μαθητών του την τρίτην ώραν, δια της πυκνότητος δε των λίθων κατέχωσαν οι μιαροί τον του Χριστού αθλητήν και τους Μαθητάς του, ούτω λαβόντας ομού τους στεφάνους της αθλήσεως. Τελείται δε η αυτών σύναξις και εορτή εις τον άγιον αυτών Ναόν, όστις ευρίσκεται πέραν εις τας Ιουστινιανάς.