Η ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ - Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΣΥΧΝΑ παρακολουθοῦμε Ἀρχιερεῖς νὰ μιλοῦν κατὰ τὶς διάφορες ἑορτὲς καὶ πανηγύρεις καὶ νὰ ἀναφέρονται στοὺς τιμώμενους Ἁγίους καὶ στοὺς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς τους, οἱ ὁποῖοι παρίστανται καὶ συλλειτουργοῦν. Μερικὲς φορὲς δὲν παραλείπουν νὰ σχολιάσουν καὶ διάφορα θέματα τῆς ἐπικαιρότητας. Οἱ ἐντυπώσεις ποὺ προκαλοῦν τὰ ἀρχιερατικὰ αὐτὰ κηρύγματα δὲν εἶναι πάντα θετικές. Καὶ αὐτὸ γιατὶ ὑπηρετοῦν σκοπιμότητες ἢ εἶναι λόγια κενὰ οὐσιαστικοῦ περιεχομένου. Κάποτε μάλιστα — ὅταν γιὰ παράδειγμα ὑπάρχει συγκεκριμένη ἐπέτειος— εἶναι προκλητικά, γιατὶ καταβάλλεται προσπάθεια νὰ ὡραιοποιηθοῦν γεγονότα καὶ νὰ δημιουργηθεῖ ἰδανικὴ εἰκόνα γιὰ πρόσωπα, ποὺ ὑπῆρξαν πρωταγωνιστὲς μεγάλων σκανδάλων.

Πρόσφατα ἄκουσα ἀπὸ τὸ ραδιοφωνικὸ σταθμὸ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τὸ λόγο, ποὺ ἐξεφώνησε ἕνας Μητροπολίτης γιὰ τὸν κοιμηθέντα Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν Χριστόδουλο, μὲ τὴν εὐκαιρία τοῦ ἐτήσιου μνημοσύνου. Καὶ τί δὲν εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος! Ὄντας πνευματικὸ τέκνο τοῦ μακαρίτη, αἰσθάνθηκε τὴν ὑποχρέωση νὰ ἐξυμνήσει τὸν πατέρα του χρησιμοποιώντας ὅλα τὰ κοσμικὰ ἐπίθετα τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καὶ μάλιστα στὸν ὑπερθετικὸ βαθμό! Δὲν ὑπῆρξε ἀρετή, ποὺ νὰ μὴ τὴν εἶχε ἀποκτήσει ὁ ἀείμνηστος! Πολλοὶ ἐκ τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας ὑστεροῦν μπροστὰ στὸν πανάρετο Χριστόδουλο. Ὁ ὁμιλητὴς ἄφησε τὸν ἑαυτό του νὰ ἀναφερθεῖ σὲ ἀνύπαρκτες ἀρετὲς καὶ σὲ ἔργα, ποὺ ἦταν πρωτοπορειακὰ (στὴν πραγματικότητα ἦταν ἐπιπόλαιες ἐπιλογές, ποὺ στόχευαν στὴν προβολή του καὶ τελικὰ ταλαιπώρησαν τὴν Ἐκκλησία). Ἐνῶ λησμόνησε ὅλα τὰ ἀρνητικὰ τοῦ Χριστοδούλου, τὰ ὁποῖα προκάλεσαν μεγάλη ψυχικὴ φθορὰ στὸ λαό. Ὁ ὁμιλητής, ὡς στενὸς συνεργάτης τοῦ Χριστοδούλου, θὰ γνώριζε καλύτερα ἀπὸ μᾶς τὶς ἀδυναμίες καὶ τὰ ἐλαττώματά του, ἀλλὰ καὶ τὰ ὅσα καταγγέλθηκαν δημοσίως τὸ 2005, τὰ ὁποῖα προκάλεσαν μέγιστο κλυδωνισμὸ στὴν Ἐκκλησία καὶ εἶναι γνωστὰ ὡς ἠθικὰ σκάνδαλα, πρωταγωνιστὲς τῶν ὁποίων ὑπῆρξαν γνωστὰ πρόσωπα πεφιλημένα τῷ Μακαριωτάτῳ καὶ φυσικὰ στενοί του συνεργάτες. Δὲν μπορῶ νὰ καταλάβω ἀπὸ ποῦ ἄντλησε αὐτὴ τὴ δύναμη ὁ ἐγκωμιαστὴς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, γιὰ νὰ διατυπώσει τόσα ἀναληθῆ καὶ προκλητικά. Ὤ, πόσο μᾶς ἔχει ἀλλοιώσει τὸ κοσμικὸ φρόνημα! Ὤ, πόσο μᾶς διάβρωσε ὁ φαρισαϊσμὸς καὶ πόσο ἄνετα φοροῦμε τὸν χρυσοκέντητο μανδύα τῆς ὑποκρισίας καὶ λέμε ἄρρητα ρήματα! Παρόμοιες περιπτώσεις ἔχουμε πολλές. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ λόγος τῶν περισσοτέρων Ἀρχιερέων εἶναι ἀναξιόπιστος. Ὁ ἁπλὸς λαὸς δὲν μπορεῖ νὰ ἀκοὺσει καὶ δὲν θέλει νὰ ἀποδεχτεῖ τὰ λόγια τῶν συγχρόνων φαρισαίων, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τόλμη καὶ ἀπροσμέτρητο θράσος.