Ασκληπιός και Ιάκωβος οι Όσιοι Πατέρες ηγωνίζοντο ασκητικώς εις τας
ερήμους της Συρίας κατά τους χρόνους του Επισκόπου Κύρου Θεοδωρήτου (393- 458).
Και ο μεν Ασκληπιός, ζήσας πρότερον με πολλούς και μηδέν βλαβείς εκ της
συνοδείας, ύστερον μετεχειρίσθη την ασκητικήν και ερημικήν πολιτείαν, όθεν και
διπλών ηξιώθη στεφάνων. Ο δε θείος Ιάκωβος, κεκλεισμένος ων εις μικρόν κελλίον,
πλησίον εις εν χωρίον, Νιμουζάν καλούμενον, δεν ήναπτε φωτίαν, δεν είχε φως
λύχνου, δεν εβλέπετο από ανθρώπους, αλλ’ απεκρίνατο δια μέσου τόπου τινός
πλαγίως εσκαμμένου. Και μολονότι ήτο περισσότερον των ενενήκοντα χρόνων γέρων,
δεν εξήλθεν όμως από το κελλίον εκείνο. Τοιουτοτρόπως έως τέλους αγωνιζόμενοι
οι μακάριοι ηξιώθησαν των ουρανίων στεφάνων της ασκήσεως και συναγάλλονται εις
τους απεράντους αιώνας μετά του Δεσπότου Χριστού. Ω πρέπει πάσα δόξα, τιμή και
προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου