Αι περί καθαρτηρίου πυρός συζητήσεις.

Μετά το Πάσχα οι μεν Λατίνοι ήθελον να συζητήσωσι μετά των Ελλήνων τας δογματικάς διαφοράς, οι μεν Έλληνες επέμενον να προσέλθουν και οι μετέχοντες της εν Βασιλεία Συνόδου. Τέλος συνεφώνησαν να συνέρχωνται τρις καθ’ εβδομάδα εις τον Ναόν του Αγίου Ανδρέου εκ μεν των Ελλήνων ο Άγιος Μάρκος, ο Μονεμβασίας, ο Νικαίας, ο Λακεδαιμονίας, ο Αγχιάλου, ο μέγας Χαρτοφύλαξ, ο μέγας Εκκλησιάρχης και άλλοι τινές, διαλεγομένων όμως προς τους Λατίνους, κατά διαταγήν του αυτοκράτορος, μόνον του Αγίου Μάρκου, διακρινομένου δια πολυμάθειαν, στερεότητα χαρακτήρος και ζήλον υπέρ της Ορθοδοξίας, και του Νικαίας Βησσαρίωνος, πολυμαθούς μεν και ευγλώττου, στερουμένου όμως σταθερότητος χαρακτήρος και αγνής αγάπης προς την αλήθειαν. Εκ των Λατίνων εξελέγησαν δύο Καρδινάλιοι, δύο μητροπολίται, δύο Επίσκοποι και τέσσαρες Κληρικοί.

***

Ο Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Αι περί καθαρτηρίου πυρός συζητήσεις.":

Δεν είναι μόνο μέσον πλουτισμού του πάπα αλλά παραπλάνησης, εξαπάτησης και κυριαρχίας επί των ακατήχητων αλλά υπεύθυνων γι αυτή την κατάσταση μαζών....Πάνω σε αυτό έχουν στηρίξει τρομερά άθλιες θεωρίες που οδηγούν στον αντίχριστο....

Ήρχισαν ούτω αι μερικαί συνελεύσεις την 4^ην Ιουνίου, εν αναμονή προσελεύσεως των προσκληθέντων υπό του Πάπα. Εις την πρώτην συνέλευσιν η συζήτησις ήρχισε περί Πουργατορίου ήτοι του καθαρτηρίου πυρός, όπερ οι Έλληνες τελείως ηρνούντο. Δια τούτο είναι ανάγκη να εξηγήσωμεν δι’ ολίγων τι είναι τούτο. Οι Λατίνοι φρονούν ότι μετά θάνατον αι ψυχαί μεταβαίνουν ή εις τον Παράδεισον, ή εις την αιώνιον Κόλασιν, ή εις το καθαρτήριον πυρ, το οποίον η Αγία Ορθόδοξος Εκκλησία ούτε παρέλαβεν ούτε δέχεται. Ως δογματίζουν οι Λατίνοι, μετά θάνατον αι μεν ψυχαί των Δικαίων και Αγίων ευθύς εισέρχονται εις απόλαυσιν του Παραδείσου. Αι ψυχαί αι βεβαρημέναι με το προπατορικόν ή άλλα θανάσιμα αμαρτήματα απέρχονται εις την αιώνιον Κόλασιν. Αι δε ψυχαί εκείνων, οι οποίοι μετά το Βάπτισμα έπεσαν εις διάφορα αμαρτήματα, πλην εξωμολογήθησαν ταύτα ειλικρινώς, αλλά δεν επρόφθασαν να ολοκληρώσουν τον επιβληθέντα εις αυτούς κανόνα και να κάμουν καρπούς αξίους της μετανοίας, απέρχονται εις πυρ πρόσκαιρον, έξω της αιωνίου Κολάσεως, και εκεί δια του πυρός αυτού καθαρίζονται, ταχύτερον ή αργότερον, αναλόγως των αμαρτημάτων και των ελεημοσυνών και λειτουργιών, που κάμνουν οι ζώντες δια τας ψυχάς αυτάς. Το καθαρτήριον τούτο πυρ όχι μόνον δεν δέχεται η Ανατολική Εκκλησία, αλλά το θεωρεί μύθον και μέσον πλουτισμού του Πάπα και των περί τον Πάπαν. Τούτο ήτο η πρώτη υπόθεσις των μερικών εκείνων διαλέξεων και η πρώτη αρχή των αγώνων του ιερού Μάρκου, αλλά και η πρώτη αφορμή ίνα εκδηλωθή ο φθόνος άλλων. Πρώτος θα ωμίλει επί της υποθέσεως ο ιερός Μάρκος και μετ’ αυτόν ο Νικαίας Βησσαρίων.

Συνεχίζεται