Τεράστιο πρόβλημα για την Ευρώπη η επιστροφή των εμπειροπόλεμων (πια) φανατικών που είχαν πολεμήσει με το ISIS
Οταν μια ομάδα τζιχαντιστών αποκόπηκε από την Αλ Νούσρα (που δρούσε κυρίως στη Συρία, ως παρακλάδι της Αλ Κάιντα) και ίδρυσε το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε, είδαμε να προστρέχουν στην περιοχή κατά χιλιάδες τζιχαντιστές από όλο τον κόσμο και να στελεχώνουν τις ορδές του νεοπαγούς αυτού «κράτους».
Υπολογίζεται ότι οι ξένοι τζιχαντιστές που στελέχωσαν τις ορδές των τρομοκρατικών ομάδων του Ι.Κ. ξεπέρασαν τις 30.000, με αρκετές χιλιάδες εξ αυτών να προέρχονται από τις χώρες της Ε.Ε.
Τότε υπήρχαν πληροφορίες που ήθελαν τις υπηρεσίες των κρατών της Ε.Ε. στην ουσία να ευνοούν τη μετάβαση αυτών των φανατικών ισλαμιστών στα μέτωπα του Ιράκ και της Συρίας, πλην των άλλων, και για έναν επιπλέον λόγο: Ηθελαν να «ξεφορτωθούν» από τις κοινωνίες τους ακραία και εγκληματικά στοιχεία, με την… ελπίδα ότι οι περισσότεροι από αυτούς θα σκοτωθούν στα μέτωπα του πολέμου.
Ηξεραν τα κράτη της Ε.Ε. ότι το Ι.Κ. δεν θα μακροημέρευε και ότι οι «μαχητές» του θα εγκλωβιστούν και θα σκοτωθούν για να δοκιμάσουν τα καλά του παραδείσου, που τους τάζει η θρησκεία τους. Ετσι, τα ευρωπαϊκά κράτη υπολόγιζαν ότι θα απαλλαγούν από ένα βάρος αλλά και από μια δυνάμει απειλή.
Υπάρχουν αρκετά ερωτήματα γύρω από το όλο θέμα που ζητούν την απάντησή τους, όμως θα επικεντρωθούμε σε ένα: Ποιο δρομολόγιο ακολουθούσαν όλες αυτές οι χιλιάδες των «μαχητών του Αλλάχ» για να φθάσουν στα καυτά μέτωπα του Ιράκ και της Συρίας;
Οι περισσότεροι, η συντριπτική πλειονότητά τους, έφθαναν αεροπορικώς στην Τουρκία, όπου τους υποδέχονταν στελέχη των… αρμόδιων υπηρεσιών, τους φιλοξενούσαν για λίγες μέρες σε πεντάστερα ξενοδοχεία της Κωνσταντινούπολης και εκείθεν τους «δρομολογούσαν» για τα σύνορα με τη Συρία, όπου τους παρελάμβαναν τα στελέχη του Ι.Κ. για τα περαιτέρω…
Να σημειωθεί ότι τότε, το 2014, η Τουρκία είχε κοινά σύνορα με το Ι.Κ., μέχρι που το εκδίωξαν από αυτά το κουρδικό κίνημα και οι μαχητές του YPG.
Να σημειωθεί, επίσης, ότι τότε και έως πριν από λίγους μήνες η Τουρκία ήταν στενός σύμμαχος του Ι.Κ. και στα πεδία των μαχών και στο λαθρεμπόριο πετρελαίου. Ο ίδιος ο Ερντογάν ξέρει πολύ καλά το θέμα.
Πέρασαν τα χρόνια, οι εξτρεμιστές που ήλθαν από τις ευρωπαϊκές χώρες, όσοι επέζησαν, έγιναν πλέον εμπειροπόλεμοι και, κατά τα φαινόμενα, ήγγικεν η ώρα του επαναπατρισμού τους. Το Ι.Κ. δέχεται τη μια ήττα μετά την άλλη, έχασε μεγάλο μέρος της περιοχής που ήλεγχε και φορολογούσε στο Ιράκ και στη Συρία, έχασε τη Μοσούλη και χάνει μετ’ ου πολύ την οιονεί πρωτεύουσά του, τη Ράκα, και την πόλη Τελ Αφέρ.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Γενί Σαφάκ», επικοινωνιακή ναυαρχίδα του συστήματος Ερντογάν, υπάρχουν ορατά σημάδια διάλυσης της ηγετικής ομάδας του Ι.Κ., που οδηγούν σε αυτομολήσεις στελεχών και φυγή.
Η εφημερίδα αναφέρεται σε υποκλοπή τηλεφωνικών συνομιλιών του πρώην εμίρη της στρατηγικής σημασίας και πλούσιας σε πετρέλαιο περιοχής Ντερ εζ Ζορ, Εμπού Μαράβι, ο οποίος αυτομόλησε και αναζητεί τρόπους διαφυγής από τη… διακεκαυμένη ζώνη.
Σύμφωνα με τη «Γενί Σαφάκ», ο Μαράβι ομολογεί ότι το 80% της ηγετικής ομάδας έχει διαλυθεί, με τα περισσότερα στελέχη, έπειτα από παροτρύνσεις ξένων υπηρεσιών πληροφοριών, να παίρνουν μαζί τους εκατομμύρια δολάρια από τα χρήματα που συσσώρευαν τις καλές μέρες του Ι.Κ.
Τα στελέχη αυτά πληρώνουν τεράστια ποσά σε κυκλώματα διαφόρων οργανώσεων, που δρουν σε περιοχές που συνορεύουν με την Τουρκία, για να τους μεταφέρουν στο Κιλίς και από εκεί, με κανονικά διαβατήρια του Ιράκ και της Συρίας που εκδίδονται στο όνομα θανόντων, στην Ευρώπη.
Ορισμένα στελέχη του Ι.Κ. χρησιμοποιούν και το δρομολόγιο Δαμασκός - Βηρυτός και εκείθεν στην Ευρώπη. Ενα άλλο δρομολόγιο, προς την Ερμπίλ και εκείθεν σε διάφορες αραβικές χώρες, αφορά Αραβες εξτρεμιστές.
Φυσικά, τα μεσαία και τα χαμηλόβαθμα στελέχη, που δεν διαθέτουν δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια για να εξασφαλίσουν μέσω κυκλωμάτων διακινητών κανονικό διαβατήριο και ασφαλή μετάβαση στην Ευρώπη, κατευθύνονται στις μικρασιατικές ακτές για να περάσουν στην Ελλάδα.
Εδώ, λοιπόν, αρχίζει να σχηματοποιείται το πρόβλημα που καλούνται να αντιμετωπίσουν η Ελλάδα και οι λοιπές χώρες της Ε.Ε.: Τα άτομα αυτά δεν είναι εκείνοι που έφυγαν από τις ευρωπαϊκές χώρες πριν από τρία τέσσερα χρόνια. Πρόκειται για εμπειροπόλεμους άνδρες, που συμμετείχαν σε σφαγές και βιασμούς και κουβαλούν εμπειρίες που ίσως δεν τους επιτρέψουν να έχουν ποτέ μια φυσιολογική ζωή στις χώρες της «άπιστης» Ευρώπης.
Με άλλα λόγια, τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για όλους μας…
Σάββας Καλεντερίδης
Οταν μια ομάδα τζιχαντιστών αποκόπηκε από την Αλ Νούσρα (που δρούσε κυρίως στη Συρία, ως παρακλάδι της Αλ Κάιντα) και ίδρυσε το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε, είδαμε να προστρέχουν στην περιοχή κατά χιλιάδες τζιχαντιστές από όλο τον κόσμο και να στελεχώνουν τις ορδές του νεοπαγούς αυτού «κράτους».
Υπολογίζεται ότι οι ξένοι τζιχαντιστές που στελέχωσαν τις ορδές των τρομοκρατικών ομάδων του Ι.Κ. ξεπέρασαν τις 30.000, με αρκετές χιλιάδες εξ αυτών να προέρχονται από τις χώρες της Ε.Ε.
Τότε υπήρχαν πληροφορίες που ήθελαν τις υπηρεσίες των κρατών της Ε.Ε. στην ουσία να ευνοούν τη μετάβαση αυτών των φανατικών ισλαμιστών στα μέτωπα του Ιράκ και της Συρίας, πλην των άλλων, και για έναν επιπλέον λόγο: Ηθελαν να «ξεφορτωθούν» από τις κοινωνίες τους ακραία και εγκληματικά στοιχεία, με την… ελπίδα ότι οι περισσότεροι από αυτούς θα σκοτωθούν στα μέτωπα του πολέμου.
Ηξεραν τα κράτη της Ε.Ε. ότι το Ι.Κ. δεν θα μακροημέρευε και ότι οι «μαχητές» του θα εγκλωβιστούν και θα σκοτωθούν για να δοκιμάσουν τα καλά του παραδείσου, που τους τάζει η θρησκεία τους. Ετσι, τα ευρωπαϊκά κράτη υπολόγιζαν ότι θα απαλλαγούν από ένα βάρος αλλά και από μια δυνάμει απειλή.
Υπάρχουν αρκετά ερωτήματα γύρω από το όλο θέμα που ζητούν την απάντησή τους, όμως θα επικεντρωθούμε σε ένα: Ποιο δρομολόγιο ακολουθούσαν όλες αυτές οι χιλιάδες των «μαχητών του Αλλάχ» για να φθάσουν στα καυτά μέτωπα του Ιράκ και της Συρίας;
Οι περισσότεροι, η συντριπτική πλειονότητά τους, έφθαναν αεροπορικώς στην Τουρκία, όπου τους υποδέχονταν στελέχη των… αρμόδιων υπηρεσιών, τους φιλοξενούσαν για λίγες μέρες σε πεντάστερα ξενοδοχεία της Κωνσταντινούπολης και εκείθεν τους «δρομολογούσαν» για τα σύνορα με τη Συρία, όπου τους παρελάμβαναν τα στελέχη του Ι.Κ. για τα περαιτέρω…
Να σημειωθεί ότι τότε, το 2014, η Τουρκία είχε κοινά σύνορα με το Ι.Κ., μέχρι που το εκδίωξαν από αυτά το κουρδικό κίνημα και οι μαχητές του YPG.
Να σημειωθεί, επίσης, ότι τότε και έως πριν από λίγους μήνες η Τουρκία ήταν στενός σύμμαχος του Ι.Κ. και στα πεδία των μαχών και στο λαθρεμπόριο πετρελαίου. Ο ίδιος ο Ερντογάν ξέρει πολύ καλά το θέμα.
Πέρασαν τα χρόνια, οι εξτρεμιστές που ήλθαν από τις ευρωπαϊκές χώρες, όσοι επέζησαν, έγιναν πλέον εμπειροπόλεμοι και, κατά τα φαινόμενα, ήγγικεν η ώρα του επαναπατρισμού τους. Το Ι.Κ. δέχεται τη μια ήττα μετά την άλλη, έχασε μεγάλο μέρος της περιοχής που ήλεγχε και φορολογούσε στο Ιράκ και στη Συρία, έχασε τη Μοσούλη και χάνει μετ’ ου πολύ την οιονεί πρωτεύουσά του, τη Ράκα, και την πόλη Τελ Αφέρ.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Γενί Σαφάκ», επικοινωνιακή ναυαρχίδα του συστήματος Ερντογάν, υπάρχουν ορατά σημάδια διάλυσης της ηγετικής ομάδας του Ι.Κ., που οδηγούν σε αυτομολήσεις στελεχών και φυγή.
Η εφημερίδα αναφέρεται σε υποκλοπή τηλεφωνικών συνομιλιών του πρώην εμίρη της στρατηγικής σημασίας και πλούσιας σε πετρέλαιο περιοχής Ντερ εζ Ζορ, Εμπού Μαράβι, ο οποίος αυτομόλησε και αναζητεί τρόπους διαφυγής από τη… διακεκαυμένη ζώνη.
Σύμφωνα με τη «Γενί Σαφάκ», ο Μαράβι ομολογεί ότι το 80% της ηγετικής ομάδας έχει διαλυθεί, με τα περισσότερα στελέχη, έπειτα από παροτρύνσεις ξένων υπηρεσιών πληροφοριών, να παίρνουν μαζί τους εκατομμύρια δολάρια από τα χρήματα που συσσώρευαν τις καλές μέρες του Ι.Κ.
Τα στελέχη αυτά πληρώνουν τεράστια ποσά σε κυκλώματα διαφόρων οργανώσεων, που δρουν σε περιοχές που συνορεύουν με την Τουρκία, για να τους μεταφέρουν στο Κιλίς και από εκεί, με κανονικά διαβατήρια του Ιράκ και της Συρίας που εκδίδονται στο όνομα θανόντων, στην Ευρώπη.
Ορισμένα στελέχη του Ι.Κ. χρησιμοποιούν και το δρομολόγιο Δαμασκός - Βηρυτός και εκείθεν στην Ευρώπη. Ενα άλλο δρομολόγιο, προς την Ερμπίλ και εκείθεν σε διάφορες αραβικές χώρες, αφορά Αραβες εξτρεμιστές.
Φυσικά, τα μεσαία και τα χαμηλόβαθμα στελέχη, που δεν διαθέτουν δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια για να εξασφαλίσουν μέσω κυκλωμάτων διακινητών κανονικό διαβατήριο και ασφαλή μετάβαση στην Ευρώπη, κατευθύνονται στις μικρασιατικές ακτές για να περάσουν στην Ελλάδα.
Εδώ, λοιπόν, αρχίζει να σχηματοποιείται το πρόβλημα που καλούνται να αντιμετωπίσουν η Ελλάδα και οι λοιπές χώρες της Ε.Ε.: Τα άτομα αυτά δεν είναι εκείνοι που έφυγαν από τις ευρωπαϊκές χώρες πριν από τρία τέσσερα χρόνια. Πρόκειται για εμπειροπόλεμους άνδρες, που συμμετείχαν σε σφαγές και βιασμούς και κουβαλούν εμπειρίες που ίσως δεν τους επιτρέψουν να έχουν ποτέ μια φυσιολογική ζωή στις χώρες της «άπιστης» Ευρώπης.
Με άλλα λόγια, τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για όλους μας…
Σάββας Καλεντερίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου