Να “σπάσουμε” όλους τους κωδικούς χειραγώγησης που εφαρμόζει στους λαούς η Νέα Παγκόσμια Τάξη.
… ο Έλληνας πορεύεται στο δύσκολο σημερινό κόσμο με Παιδεία που τον στραβώνει παρά τον φωτίζει, άσχετα αν το τεχνικό μέρος των γνώσεων μπορεί να είναι υψηλό. Οπότε μην έχοντας τα όπλα εκείνης της γνώσης που αναπτύσσει την αυτογνωσία και την κριτική σκέψη (αρχαία κείμενα, τραγωδία, αρχαιοελληνική φιλοσοφία, ψυχολογία, λογοτεχνία, ιστορία κ.α.) δεν μπόρεσε να αμυνθεί στη λαίλαπα της χειραγώγησης που τον κατέκλυσε.
Αλλά και σε όλα αυτά αν δεν είχε εντρυφήσει, αν του είχαν αφήσει ανόθευτη την αυθεντική λαϊκή ψυχή του, πάλι θα έβρισκε τον τρόπο να αμυνθεί. Δυστυχώς όμως τον εκμαύλιζαν και τον αλλοτρίωναν επί δύο σχεδόν αιώνες (με κρεσέντο τα τελευταία 40 χρόνια), ώστε σημαντικό κομμάτι του έχει χάσει την εσώτατη ελληνική ταυτότητά του, που ως τέτοια είναι ίδια ανά τους αιώνες.
Αλλά και σε όλα αυτά αν δεν είχε εντρυφήσει, αν του είχαν αφήσει ανόθευτη την αυθεντική λαϊκή ψυχή του, πάλι θα έβρισκε τον τρόπο να αμυνθεί. Δυστυχώς όμως τον εκμαύλιζαν και τον αλλοτρίωναν επί δύο σχεδόν αιώνες (με κρεσέντο τα τελευταία 40 χρόνια), ώστε σημαντικό κομμάτι του έχει χάσει την εσώτατη ελληνική ταυτότητά του, που ως τέτοια είναι ίδια ανά τους αιώνες.
Το να “σπάσουμε” όλους τους κωδικούς χειραγώγησης λαών που εφαρμόζει επάνω μας η Νέα Τάξη, (διαμορφωμένους ασφαλώς από μυστικά think-tank ψυχολόγων, κοινωνιολόγων, ιστορικών, επικοινωνιολόγων και άλλων συναφών), θα πρέπει να είναι ένα πρωταρχικό -και επείγον- μέλημα όσων μπορούν να εντάξουν στη φαρέτρα με τα αντισυστημικά βέλη τους και την αντιχειραγώγηση. Αυτή είναι μία άκρως αποτελεσματική πράξις αντίστασης στα σχέδια της Νέας Τάξης για την Ελλάδα και την ανθρωπότητα.
Έτυχε να ασχοληθώ με το θέμα από τα τέλη του 2013 και ένα σύνολο από δεκατέσσερις μεθόδους (κωδικούς) που μπόρεσα τότε να ανιχνεύσω με κριτική σκέψη και μόνο, τις έχω καταγράψει στο βιβλίο “Νίκη της Δημοκρατίας και νέο Σύνταγμα”, του οποίου το εξώφυλλο αυτόβουλα προβλήθηκε σε αυτόν εδώ τον ιστότοπο σε προηγούμενο άρθρο.
Μετά από αυτήν την προβολή, ίσως από τύχη ίσως από μελέτη, ανακινήθηκε ένα ενδιαφέρον (είδα δύο σχετικά άρθρα στο διαδίκτυο), για μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ενότητές του , που είναι οι μέθοδοι χειραγώγησης που χρησιμοποιεί το Παγκόσμιο Σύστημα ή αλλιώς ΝΠΤ, ενάντια στους λαούς. Αναφέρομαι στο βιβλίο όχι προς διαφήμισή του, (αν και αυτό δεν είναι μεμπτό), αλλά επειδή αρκετά κομμάτια αυτού του άρθρου, είναι αποσπάσματα από τη σχετική ενότητα.
Τα θεμέλια για την αποτελεσματική χειραγώγηση ατόμων και κοινωνιών, ανάγονται στην ψυχολογία του βάθους, που ξεκίνησε με τους S. Freud και C. Jung. Ωστόσο, ήταν το περίφημο πείραμα ενός άσχετου προς την ψυχολογία του βάθους Ρώσου φυσιολόγου, του Ιβάν Παυλώφ, που έδειξε ότι ο εγκέφαλος μπορεί να “προγραμματιστεί”.
Ξέρετε: το σκυλί, το κουδουνάκι στιγμές πριν την τροφή, η τροφή. Μετά από κάποιο αριθμό επαναλήψεων το σκυλί, ακούγοντας το κουδουνάκι εμφάνιζε έκκριση σάλιου, σαν να του “μύριζε” τροφή, ενώ τροφή δεν υπήρχε. Ο εγκέφαλός του είχε προγραμματιστεί να συνδέει το κουδουνάκι με την τροφή!
Στη συνέχεια αναπτύχθηκε ολόκληρος κλάδος της επιστήμης της ψυχολογίας, (κυρίως από τον Αμερικανό Fr. Skinner) ο λεγόμενος μπιχεβιορισμός, που μελέτησε και ανέπτυξε όλη αυτήν τη μεθοδολογία με την οποία η ανθρώπινη συμπεριφορά (behaviour, εξ’ου και behaviour-ism) με κατάλληλες μεθόδους μπορεί να προγραμματιστεί και συνεπώς να ελεγχθεί. Από εκεί και πέρα η ΝΠΤ το “έτρεξε το θέμα” προς όφελός της, όπως βέβαια “τρέχει” προς όφελός της κάθε σημαντική επιστημονική ανακάλυψη.
Ενώ γραφόταν το παρόν άρθρο ανίχνευσα άλλες 6 τεχνικές ή μεθόδους χειραγώγησης, που σημαίνει ότι φθάνουμε σε ένα σύνολο είκοσι “κωδικών”. Και πάλι όμως το θέμα δεν έχει εξαντληθεί, επειδή οι μέθοδοι-κωδικοί χειραγώγησης διαρκώς πληθύνονται, εμβαθύνονται και τελειοποιούνται από τη Νέα Τάξη. Οπότε αποτελεί αδήρητη αντιστασιακή ανάγκη το να τους “σπάσουμε” άμεσα όλους, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Τους ονομάζω κωδικούς, επειδή είμαι σίγουρη ότι η “δουλειά” είναι πολύ συστηματοποιημένη και συμβαίνει αυτό που στα αγγλικά λέγεται back-up. Δηλαδή εκτός από τις ομάδες μελέτης, λειτουργούν και ομάδες υποστήριξης. Παραδείγματος χάριν, οι “επί κεφαλής” εντέλλονται: “Στην Ελλάδα εφαρμόσαμε τους κωδικούς 4-7-13 [Εδώ τους έχουν εφαρμόσει όλους! Γι αυτό και είμαστε το υπ’ αριθμόν ένα πείραμα χειραγώγησης στον πλανήτη!]. Η ομάδα υποστήριξης να παρακολουθεί την εξέλιξη των κωδικών”.
Κατά πόσο δηλαδή πλησιάζουν τον προκαθορισμένο στόχο, διαφορετικά να τροποποιούνται ή να αλλάζουν, ώστε το “πρόγραμμα” να προχωράει απρόσκοπτα. Αν αυτά τα θεωρείτε υπερβολή, εμβαθύνοντας τη γνώση για τις τεχνικές που εφαρμόστηκαν “επάνω” μας από την αρχή του “προγράμματος” και συνεχίζουν, θα πειστείτε πως έτσι είναι τα πράγματα.
Δυστυχώς, και θα έλεγα πώς δεν υπάρχουν απλώς ενδείξεις, αλλά -όπως θα φανεί στη συνέχεια- αποδείξεις, το πρόγραμμα χειραγώγησης έχει εξαιρετική επιτυχία στην Ελλάδα. Βέβαια μέχρι στιγμής, γιατί οι Έλληνες ήταν, είναι και θα είναι απρόβλεπτοι. Μπορεί ανά πάσα στιγμή να σπάσουν τη χειραγώγηση. Και θα βοηθηθούν αρκετά, αν διαδοθεί ευρύτατα η γνώση των μεδόδων της και των ψυχονοητικών διεργασιών που ανακινούν μέσα σε κάθε άνθρωπο, μέσα σε κάθε πολίτη.
Θα πρέπει, όσοι μπορούμε, να παλέψουμε με νου και ψυχή για να μεταφέρουμε αυτήν τη γνώση σε αυτούς που παρέμειναν Έλληνες, επειδή ασφαλώς υπάρχουν παντός τύπου άνθρωποι στην Ελλάδα, όπως αυτοί που για κάποιο προσωπικό όφελος πουλάνε την πατρίδα τους, ακόμα και την ψυχή τους. Αυτούς ας τους ξεχάσουμε, είναι ανεπίδεκτοι αυτογνωσίας και συνεπώς αλλαγής.
Υπάρχει ένας μηχανισμός μέσα στο ανθρώπινο υποσυνείδητο που μπλοκάρει το να δει κάποιος τον εαυτό του όπως πραγματικά είναι, δηλαδή μπλοκάρει την αυτογνωσία, ειδικά όταν, “κοιτάζοντάς τον καλά”, θα δει μια μουτζούρα. Η μεγάλη Karen Horney, η πλέον αξιόλογη συνεχιστής του έργου των Freud και Jung, που όμως δημιούργησε δική της σχολή (επιστημονική μέθοδο), είχε ονομάσει αυτό το μηχανισμό “Iδεατή Εικόνα” *.
Όσοι δεν αντέχουν την πραγματική επίγνωση του εαυτού τους, δημιουργούν γι αυτόν μια ιδεατή εικόνα, με χίλια δυο ωραία “χρώματα-εκλογικεύσεις”, π.χ. “Είμαι ένας θαυμάσιος πατέρας και πρέπει να αγωνιστώ για τα παιδιά μου. Για όσα πεινάνε ας ασχοληθεί το Κράτος” ή “Αφού όλοι “κονομάνε” κλέβοντας, το κορόιδο θα παραστήσω εγώ, ένας τόσο ανοιχτόμυαλος άνθρωπος;” και πολλά άλλα, εντελώς προσωπικά για τον καθένα και την ψεύτικη εικόνα που φτιάχνει για τον εαυτό του.
Για τους αλλοτριωμένους από το Σύστημα, ή παραδομένους σε αυτό, η αποχειραγώγηση είναι σίγουρα κάτι το εντελώς αδιάφορο. Θα υποταχθούν σε έναν καθαρό τρόπο ζωής, όταν όλη η υπόλοιπη κοινωνία αλλάξει και θεσμικά δεν επιτρέπει τις λαμογιές και τις ατασθαλίες τους.
Ο Έλληνας όμως που, άθελά του, έχει υποστεί αυτές τις άκρως επιστημονικές μεθόδους χειραγώγησης και έχει “προγραμματιστεί” από αυτές, αυτός μπορεί να αλλάξει. Αν η γνώση είναι δύναμη, η αυτογνωσία είναι πολλαπλάσιό της. Επειδή αυτή, ρίχνοντας φως στα βάθη της ψυχής, αλλάζει τον άνθρωπο, πάντα με την προϋπόθεση ότι αυτός θέλει να “κοιτάξει μέσα του”. Και τότε αλλάζει η κοινωνία. Και τότε αλλάζει το πολιτισμικό πρότυπο.
Η ανθρωπότητα, και ας μιλήσουμε κυρίως για εμάς τους Έλληνες δεν έχουμε συλλάβει -τώρα, με όλα αυτά, ίσως αρχίσουμε να κατανοούμε- πόσο μεγάλης σημασίας είναι η προτροπή των Δελφών: “Γνώθι σαυτόν-Γνώρισε τον εαυτό σου.” Και ίσως, επί τέλους, συνειδητοποιήσουμε -και όχι μόνο να το λέμε στα λόγια- πόσο μεγάλοι ήταν οι πρόγονοί μας. Ώστε, από τη ρίζα της δικής τους συνείδησης και του πολιτισμού τους, να θρέψουμε το δέντρο ενός νέου, γεννημένου από αυτή τη ρίζα, πολιτισμού.
Αφού, βέβαια, κλείσουμε τα αυτιά στις κακόηχες σειρήνες του τύπου “πρέπει να γίνουμε Ευρωπαίοι” και τις λοιπές, μειονεκτικές έναντι του δικού μας πολιτισμού, ψευτο-διανοουμενίστικες απόψεις. Από αυτή τη ρίζα του ελληνικού πολιτισμού άντλησαν χυμούς όλοι οι μεγάλοι διανοητές της Ευρώπης και δημιούργησαν αυτό που λέμε ευρωπαϊκό πολιτισμό, κατά πολύ υποδεέστερο της αρχαίας ελληνικής συνείδησης και σκέψης και του εν γένει πολιτισμού.
Εκτός αν κάποιος θεωρεί ως “πολιτισμική υπεροχή” την σημαντικά καλή οργάνωση του Κράτους που έχουν επιτύχει οι ευρωπαϊκές κοινωνίες, επίσης το ότι τα μέλη τους είναι αρκετά νομοταγείς και εκδηλώνουν μια εξαιρετική, αλλά τυπική ευγένεια. Α ναι, και ότι ο Δια-φωτισμός έφερε τα “φώτα” των πολιτικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων!
Είναι γνωστές οι θέσεις του H. Kissinger: πρέπει να πλήξουμε τους Έλληνες στις πολιτισμικές τους ρίζες, τη γλώσσα, τη θρησκεία , την παράδοση. Τέτοια πλήγματα “εκτελούνται”, κατ’ εξοχήν, στο “πεδίο βολής” της Παιδείας. Η μεγάλη επίθεση άρχισε από τη τη δεκαετία του 80, όταν “ο κατάλληλος” άνθρωπος αναρριχήθηκε στην κατάλληλη θέση. Μεθοδικά, προγραμματισμένα, βήμα-βήμα, ξηλώθηκαν μέσα από τον Έλληνα όλες οι ρίζες του, που ποτέ εξ’ άλλου το ελληνικό Παιδαγωγικό σύστημα δεν είχε φροντίσει να τις κάνει πολύ βαθιές.
Συνεπώς είναι δεδομένο και το γνωρίζουμε όλοι, ότι ο Έλληνας πορεύεται στο δύσκολο σημερινό κόσμο με Παιδεία που τον στραβώνει παρά τον φωτίζει, άσχετα αν το τεχνικό μέρος των γνώσεων μπορεί να είναι υψηλό. Οπότε, μην έχοντας τα όπλα εκείνης της γνώσης που αναπτύσσει την αυτογνωσία και την κριτική σκέψη (αρχαία κείμενα, τραγωδία, αρχαιοελληνική φιλοσοφία, ψυχολογία, λογοτεχνία, ιστορία κ.α.) δεν μπόρεσε να αμυνθεί στη λαίλαπα της χειραγώγησης που τον κατέκλυσε.
Αλλά και σε όλα αυτά αν δεν είχε εντρυφήσει, αν του είχαν αφήσει ανόθευτη την αυθεντική λαϊκή ψυχή του, πάλι θα έβρισκε τον τρόπο να αμυνθεί. Δυστυχώς όμως τον εκμαύλιζαν και τον αλλοτρίωναν επί δύο σχεδόν αιώνες (με κρεσέντο τα τελευταία 40 χρόνια), ώστε σημαντικό κομμάτι του έχει χάσει την εσώτατη ελληνική ταυτότητά του, που ως τέτοια είναι ίδια ανά τους αιώνες.
Έτυχε να ασχοληθώ με το θέμα από τα τέλη του 2013 και ένα σύνολο από δεκατέσσερις μεθόδους (κωδικούς) που μπόρεσα τότε να ανιχνεύσω με κριτική σκέψη και μόνο, τις έχω καταγράψει στο βιβλίο “Νίκη της Δημοκρατίας και νέο Σύνταγμα”, του οποίου το εξώφυλλο αυτόβουλα προβλήθηκε σε αυτόν εδώ τον ιστότοπο σε προηγούμενο άρθρο.
Μετά από αυτήν την προβολή, ίσως από τύχη ίσως από μελέτη, ανακινήθηκε ένα ενδιαφέρον (είδα δύο σχετικά άρθρα στο διαδίκτυο), για μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ενότητές του , που είναι οι μέθοδοι χειραγώγησης που χρησιμοποιεί το Παγκόσμιο Σύστημα ή αλλιώς ΝΠΤ, ενάντια στους λαούς. Αναφέρομαι στο βιβλίο όχι προς διαφήμισή του, (αν και αυτό δεν είναι μεμπτό), αλλά επειδή αρκετά κομμάτια αυτού του άρθρου, είναι αποσπάσματα από τη σχετική ενότητα.
Τα θεμέλια για την αποτελεσματική χειραγώγηση ατόμων και κοινωνιών, ανάγονται στην ψυχολογία του βάθους, που ξεκίνησε με τους S. Freud και C. Jung. Ωστόσο, ήταν το περίφημο πείραμα ενός άσχετου προς την ψυχολογία του βάθους Ρώσου φυσιολόγου, του Ιβάν Παυλώφ, που έδειξε ότι ο εγκέφαλος μπορεί να “προγραμματιστεί”.
Ξέρετε: το σκυλί, το κουδουνάκι στιγμές πριν την τροφή, η τροφή. Μετά από κάποιο αριθμό επαναλήψεων το σκυλί, ακούγοντας το κουδουνάκι εμφάνιζε έκκριση σάλιου, σαν να του “μύριζε” τροφή, ενώ τροφή δεν υπήρχε. Ο εγκέφαλός του είχε προγραμματιστεί να συνδέει το κουδουνάκι με την τροφή!
Στη συνέχεια αναπτύχθηκε ολόκληρος κλάδος της επιστήμης της ψυχολογίας, (κυρίως από τον Αμερικανό Fr. Skinner) ο λεγόμενος μπιχεβιορισμός, που μελέτησε και ανέπτυξε όλη αυτήν τη μεθοδολογία με την οποία η ανθρώπινη συμπεριφορά (behaviour, εξ’ου και behaviour-ism) με κατάλληλες μεθόδους μπορεί να προγραμματιστεί και συνεπώς να ελεγχθεί. Από εκεί και πέρα η ΝΠΤ το “έτρεξε το θέμα” προς όφελός της, όπως βέβαια “τρέχει” προς όφελός της κάθε σημαντική επιστημονική ανακάλυψη.
Ενώ γραφόταν το παρόν άρθρο ανίχνευσα άλλες 6 τεχνικές ή μεθόδους χειραγώγησης, που σημαίνει ότι φθάνουμε σε ένα σύνολο είκοσι “κωδικών”. Και πάλι όμως το θέμα δεν έχει εξαντληθεί, επειδή οι μέθοδοι-κωδικοί χειραγώγησης διαρκώς πληθύνονται, εμβαθύνονται και τελειοποιούνται από τη Νέα Τάξη. Οπότε αποτελεί αδήρητη αντιστασιακή ανάγκη το να τους “σπάσουμε” άμεσα όλους, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Τους ονομάζω κωδικούς, επειδή είμαι σίγουρη ότι η “δουλειά” είναι πολύ συστηματοποιημένη και συμβαίνει αυτό που στα αγγλικά λέγεται back-up. Δηλαδή εκτός από τις ομάδες μελέτης, λειτουργούν και ομάδες υποστήριξης. Παραδείγματος χάριν, οι “επί κεφαλής” εντέλλονται: “Στην Ελλάδα εφαρμόσαμε τους κωδικούς 4-7-13 [Εδώ τους έχουν εφαρμόσει όλους! Γι αυτό και είμαστε το υπ’ αριθμόν ένα πείραμα χειραγώγησης στον πλανήτη!]. Η ομάδα υποστήριξης να παρακολουθεί την εξέλιξη των κωδικών”.
Κατά πόσο δηλαδή πλησιάζουν τον προκαθορισμένο στόχο, διαφορετικά να τροποποιούνται ή να αλλάζουν, ώστε το “πρόγραμμα” να προχωράει απρόσκοπτα. Αν αυτά τα θεωρείτε υπερβολή, εμβαθύνοντας τη γνώση για τις τεχνικές που εφαρμόστηκαν “επάνω” μας από την αρχή του “προγράμματος” και συνεχίζουν, θα πειστείτε πως έτσι είναι τα πράγματα.
Δυστυχώς, και θα έλεγα πώς δεν υπάρχουν απλώς ενδείξεις, αλλά -όπως θα φανεί στη συνέχεια- αποδείξεις, το πρόγραμμα χειραγώγησης έχει εξαιρετική επιτυχία στην Ελλάδα. Βέβαια μέχρι στιγμής, γιατί οι Έλληνες ήταν, είναι και θα είναι απρόβλεπτοι. Μπορεί ανά πάσα στιγμή να σπάσουν τη χειραγώγηση. Και θα βοηθηθούν αρκετά, αν διαδοθεί ευρύτατα η γνώση των μεδόδων της και των ψυχονοητικών διεργασιών που ανακινούν μέσα σε κάθε άνθρωπο, μέσα σε κάθε πολίτη.
Θα πρέπει, όσοι μπορούμε, να παλέψουμε με νου και ψυχή για να μεταφέρουμε αυτήν τη γνώση σε αυτούς που παρέμειναν Έλληνες, επειδή ασφαλώς υπάρχουν παντός τύπου άνθρωποι στην Ελλάδα, όπως αυτοί που για κάποιο προσωπικό όφελος πουλάνε την πατρίδα τους, ακόμα και την ψυχή τους. Αυτούς ας τους ξεχάσουμε, είναι ανεπίδεκτοι αυτογνωσίας και συνεπώς αλλαγής.
Υπάρχει ένας μηχανισμός μέσα στο ανθρώπινο υποσυνείδητο που μπλοκάρει το να δει κάποιος τον εαυτό του όπως πραγματικά είναι, δηλαδή μπλοκάρει την αυτογνωσία, ειδικά όταν, “κοιτάζοντάς τον καλά”, θα δει μια μουτζούρα. Η μεγάλη Karen Horney, η πλέον αξιόλογη συνεχιστής του έργου των Freud και Jung, που όμως δημιούργησε δική της σχολή (επιστημονική μέθοδο), είχε ονομάσει αυτό το μηχανισμό “Iδεατή Εικόνα” *.
Όσοι δεν αντέχουν την πραγματική επίγνωση του εαυτού τους, δημιουργούν γι αυτόν μια ιδεατή εικόνα, με χίλια δυο ωραία “χρώματα-εκλογικεύσεις”, π.χ. “Είμαι ένας θαυμάσιος πατέρας και πρέπει να αγωνιστώ για τα παιδιά μου. Για όσα πεινάνε ας ασχοληθεί το Κράτος” ή “Αφού όλοι “κονομάνε” κλέβοντας, το κορόιδο θα παραστήσω εγώ, ένας τόσο ανοιχτόμυαλος άνθρωπος;” και πολλά άλλα, εντελώς προσωπικά για τον καθένα και την ψεύτικη εικόνα που φτιάχνει για τον εαυτό του.
Για τους αλλοτριωμένους από το Σύστημα, ή παραδομένους σε αυτό, η αποχειραγώγηση είναι σίγουρα κάτι το εντελώς αδιάφορο. Θα υποταχθούν σε έναν καθαρό τρόπο ζωής, όταν όλη η υπόλοιπη κοινωνία αλλάξει και θεσμικά δεν επιτρέπει τις λαμογιές και τις ατασθαλίες τους.
Ο Έλληνας όμως που, άθελά του, έχει υποστεί αυτές τις άκρως επιστημονικές μεθόδους χειραγώγησης και έχει “προγραμματιστεί” από αυτές, αυτός μπορεί να αλλάξει. Αν η γνώση είναι δύναμη, η αυτογνωσία είναι πολλαπλάσιό της. Επειδή αυτή, ρίχνοντας φως στα βάθη της ψυχής, αλλάζει τον άνθρωπο, πάντα με την προϋπόθεση ότι αυτός θέλει να “κοιτάξει μέσα του”. Και τότε αλλάζει η κοινωνία. Και τότε αλλάζει το πολιτισμικό πρότυπο.
Η ανθρωπότητα, και ας μιλήσουμε κυρίως για εμάς τους Έλληνες δεν έχουμε συλλάβει -τώρα, με όλα αυτά, ίσως αρχίσουμε να κατανοούμε- πόσο μεγάλης σημασίας είναι η προτροπή των Δελφών: “Γνώθι σαυτόν-Γνώρισε τον εαυτό σου.” Και ίσως, επί τέλους, συνειδητοποιήσουμε -και όχι μόνο να το λέμε στα λόγια- πόσο μεγάλοι ήταν οι πρόγονοί μας. Ώστε, από τη ρίζα της δικής τους συνείδησης και του πολιτισμού τους, να θρέψουμε το δέντρο ενός νέου, γεννημένου από αυτή τη ρίζα, πολιτισμού.
Αφού, βέβαια, κλείσουμε τα αυτιά στις κακόηχες σειρήνες του τύπου “πρέπει να γίνουμε Ευρωπαίοι” και τις λοιπές, μειονεκτικές έναντι του δικού μας πολιτισμού, ψευτο-διανοουμενίστικες απόψεις. Από αυτή τη ρίζα του ελληνικού πολιτισμού άντλησαν χυμούς όλοι οι μεγάλοι διανοητές της Ευρώπης και δημιούργησαν αυτό που λέμε ευρωπαϊκό πολιτισμό, κατά πολύ υποδεέστερο της αρχαίας ελληνικής συνείδησης και σκέψης και του εν γένει πολιτισμού.
Εκτός αν κάποιος θεωρεί ως “πολιτισμική υπεροχή” την σημαντικά καλή οργάνωση του Κράτους που έχουν επιτύχει οι ευρωπαϊκές κοινωνίες, επίσης το ότι τα μέλη τους είναι αρκετά νομοταγείς και εκδηλώνουν μια εξαιρετική, αλλά τυπική ευγένεια. Α ναι, και ότι ο Δια-φωτισμός έφερε τα “φώτα” των πολιτικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων!
Είναι γνωστές οι θέσεις του H. Kissinger: πρέπει να πλήξουμε τους Έλληνες στις πολιτισμικές τους ρίζες, τη γλώσσα, τη θρησκεία , την παράδοση. Τέτοια πλήγματα “εκτελούνται”, κατ’ εξοχήν, στο “πεδίο βολής” της Παιδείας. Η μεγάλη επίθεση άρχισε από τη τη δεκαετία του 80, όταν “ο κατάλληλος” άνθρωπος αναρριχήθηκε στην κατάλληλη θέση. Μεθοδικά, προγραμματισμένα, βήμα-βήμα, ξηλώθηκαν μέσα από τον Έλληνα όλες οι ρίζες του, που ποτέ εξ’ άλλου το ελληνικό Παιδαγωγικό σύστημα δεν είχε φροντίσει να τις κάνει πολύ βαθιές.
Συνεπώς είναι δεδομένο και το γνωρίζουμε όλοι, ότι ο Έλληνας πορεύεται στο δύσκολο σημερινό κόσμο με Παιδεία που τον στραβώνει παρά τον φωτίζει, άσχετα αν το τεχνικό μέρος των γνώσεων μπορεί να είναι υψηλό. Οπότε, μην έχοντας τα όπλα εκείνης της γνώσης που αναπτύσσει την αυτογνωσία και την κριτική σκέψη (αρχαία κείμενα, τραγωδία, αρχαιοελληνική φιλοσοφία, ψυχολογία, λογοτεχνία, ιστορία κ.α.) δεν μπόρεσε να αμυνθεί στη λαίλαπα της χειραγώγησης που τον κατέκλυσε.
Αλλά και σε όλα αυτά αν δεν είχε εντρυφήσει, αν του είχαν αφήσει ανόθευτη την αυθεντική λαϊκή ψυχή του, πάλι θα έβρισκε τον τρόπο να αμυνθεί. Δυστυχώς όμως τον εκμαύλιζαν και τον αλλοτρίωναν επί δύο σχεδόν αιώνες (με κρεσέντο τα τελευταία 40 χρόνια), ώστε σημαντικό κομμάτι του έχει χάσει την εσώτατη ελληνική ταυτότητά του, που ως τέτοια είναι ίδια ανά τους αιώνες.
Στο υποκεφάλαιο του προαναφερθέντος πονήματος: “Η μεθοδολογία χειραγώγησης των λαών” (σελ.62-86) αναφέρονται 14 πολύ κρίσιμες μέθοδοι ή τεχνικές που εδώ, για έμφαση, τις ονομάσαμε “κωδικούς”. Τις αναφέρω μία προς μία, μαζί με τις πιο χαρακτηριστικές προτάσεις (πολλές φορές συντετμημένες) από το επεξηγηματικό κείμενο που συνόδευε καθεμιά, σε πλάγια γραφή. Οι τωρινές προσθήκες είναι σε όρθια γραφή.
1. Οι επεξεργασμένοι λεκτικοί κώδικες. (Έτσι ώστε να μη σημαίνουν, ούτε να φανερώνουν, αλλά να κρύπτουν.)
…Για τα πολύ σοβαρά θέματα οι λεκτικοί κώδικες επικοινωνίας έρχονται επεξεργασμένοι από τα προς τούτο επιτελεία της κορυφής της Συστημικής δομής και αναπαράγονται από τα, κατά εθνικούς τόπους, όργανα του Συστήματος, στην πολιτική, τα ΜΜΕ και το διαδίκτυο. …Θα ήταν ένα ενδιαφέρον πείραμα, αν όσοι αντιτίθενται στο Σύστημα εδώ στην Ελλάδα, ειδικά οι άνθρωποι των ΜΜΕ και του δημόσιου λόγου γενικά, άλλαζαν αυτούς τους γλωσσικούς κώδικες και χρησιμοποιούσαν τις πραγματικές έννοιες και λέξεις ή, τουλάχιστον, κατ’ αντιπαράθεση των μεν προς τις δε.
Παραδείγματος χάριν, τα μνημόνια να αναφέρονται ως συμφωνητικά των όρων παράδοσης της Ελλάδος ή έστω: μνημόνια-τα συμφωνητικά των όρων παράδοσης της Ελλάδος, μεταρρυθμίσεις-οι κατεδαφίσεις των κοινωνικών και οικονομικών δομών της Ελλάδος, Ταμείο αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας- το Ταμείο εκχώρησης της δημόσιας περιουσίας στο μεγάλο κεφάλαιο κ.τ.λ. Θα είχε τεράστια δύναμη αυτή η συνεχής λεκτική αντιπαράθεση του ψέματος προς την αλήθεια στο μυαλό των απλών ανθρώπων, που βομβαρδίζονται ολημερίς με ένα λεκτικό κώδικα όχι απλώς πλύσης, αλλά απόπλυσης εγκεφάλου…
Αυτή η πρόταση τότε που έγινε ήταν σημαντική. Τώρα, λίγο-πολύ στο μυαλό όλων των Ελλήνων έχουν αποκωδικοποιηθεί οι “πειραγμένοι” λεκτικοί κώδικες επικοινωνίας, αλλά δε θα έβλαπτε κάθε αντιστασιακό κείμενο να αντιπαραθέτει πότε-πότε τις αληθείς λέξεις και έννοιες προς τις ψευδείς. Και ας προσέχουμε τι θα μας πλασάρουν και με ποιους λεκτικούς κώδικες, από δω και πέρα.
2. Η συγκάλυψη των αληθινών κινήτρων, (εννοείται του Συστήματος)
Ένα καλό παράδειγμα συγκάλυψης των αληθινών κινήτρων είναι η διάλυση της εθνικής συνείδησης, μέσω μιας διαστρεβλωμένης Ιστορίας (και άλλων τεχνικών), που την εμφανίζουν να έχει ως κίνητρο την ανάπτυξη της φιλίας των λαών και την άμβλυνση των εχθροτήτων.
Ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα είναι η συγκάλυψη του αντεθνικού κινήτρου αλλοίωσης της θρησκευτικής και φυλετικής ομοιογένειας του ελληνικού πληθυσμού, διά της μόνιμης εγκατάστασης εδώ μουσουλμανικών αραβικών και ινδικών φυλών. Αυτό το Εθνικό έγκλημα, εμφανίζεται να έχει κίνητρα φιλανθρωπίας, αλληλεγγύης, καλοσύνης, ισότητας μεταξύ των ανθρώπων και ό,τι άλλο, δήθεν “ωραίο και υψηλό”.
Και επιχειρείται για τα καλά εδραίωση αυτών των μουσουλμανικών πληθυσμών στην Ελλάδα , μέσω ένταξής τους σε εργασία, περίθαλψη και εκπαίδευση, πράξεις που θα μπορούσαν ίσως να χαρακτηριστούν ως φιλανθρωπία μόνον αν ή Ελλάδα ήταν μια οικονομικά εύρωστη χώρα και με σχεδόν μηδενική ανεργία.
Επίσης, μέσω ανέγερσης Τζαμιών στην Αθήνα και στην υπόλοιπη επικράτεια. Ενώ, κάλλιστα, θα μπορούσαν να τους παραχωρηθούν διάσπαρτα μικρά, υπάρχοντα κτίσματα, ώστε να τονίζεται η προσωρινότητά τους. Σε αυτήν τη λύση πρέπει να επιμείνει ο ελληνικός λαός, μη αποδεχόμενος “νομοθετικά τετελεσμένα” πάρα πολύ διαβρωτικά της ίδιας της υπόστασής του ως διακριτού λαού.
Και τι πρόβαλε ως κίνητρο ο κ. Φίλης; Το εξω-φρενικό: τζαμιά αδειοδοτημένα από το Κράτος, αλλιώς κινδυνεύουμε να γίνουμε Γαλλία! Η δήλωση αυτή, εκτός από τη συγκάλυψη του αληθινού κινήτρου, (καθαρά προδοτικού, αν ως προδοσία θεωρήσουμε πολιτικές επιλογές συνειδητά ενάντιες προς το συμφέρον του ελληνικού λαού και την προφανή προς τούτο -προς το συμφέρον του- βούλησή του), εμπίπτει και σε άλλη μέθοδο χειραγώγησης, που θα αναφερθεί πιο κάτω: την καλλιέργεια φόβων μέσα στο κοινωνικό σύνολο.
Συνεχίζοντας ο κ. Φίλης την κατάμαυρη (με την πλήρη έννοια του όρου) στρατηγική του Συστήματος για αφελληνισμό των Ελλήνων, επιχρυσώνει τη μαυρίλα με παραπλάνηση θετικών τάχα παροχών και απόκρυψη του πραγματικού στόχου. Έμφαση, λέει, θα δοθεί στις ξένες γλώσσες και την πληροφορική!
Ε, βέβαια το Σύστημα θέλει πολύγλωσσους τους Έλληνες για να βρίσκουν εύκολα δουλειά σε άλλα Κράτη και να “εκκενώνεται” η Ελλάδα. Θέλει και εξειδικευμένους εργατο-δούλους για τις Πολυεθνικές του. Αλλά δεν θέλει “Ολοκληρωμένους Ανθρώπους” , δεν θέλει Πολίτες. Γιατί αν τους ήθελε, η έμφαση στην εκπαίδευση θα ήταν στις ελληνικές ρίζες. Και τότε ίσως θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για Παιδεία.
3. Παντού ψέμα αντί αλήθειας
Το Σύστημα χρησιμοποιεί καθ’ υπερβολήν το ψέμα για κάθε του πολιτική πράξη και απόφαση, σε σημείο να εμφανίζει το μαύρο για άσπρο. Έτσι προκαλείται τεράστια σύγχυση στο λαό, ένα μεγάλο ποσοστό του οποίου δεν έχει ούτε την κριτική ικανότητα, ούτε τη γνώση (εφ’ όσον τον άφησαν επί σκοπώ, για πολλά χρόνια, χωρίς αληθινή Παιδεία), ούτε φυσικά όλα τα δεδομένα (αφού του τα αποκρύπτουν), ώστε να διακρίνει ποιο είναι το άσπρο και ποιο το μαύρο.
Η απόκρυψη των δεδομένων, ίσως θα μπορούσε να αναφερθεί σαν μια ιδιαίτερη τεχνική χειραγώγησης, ωστόσο εδώ την εντάσσουμε στην ευρύτερη: “Παντού ψέμα αντί αλήθειας”, επειδή όταν αποκρύπτονται τα πραγματικά δεδομένα της πραγματικότητας, κάποια άλλα ψευδή εμφανίζονται στη θέση τους για να μην υπάρχει “κενό δεδομένων”. Αν άφηναν κενό δεδομένων οι άνθρωποι του Συστήματος, πολλοί θα άρχιζαν να ψάχνουν γιατί υπάρχει κενό και ποιο. Και μια τέτοια αναζήτηση δε συμφέρει καθόλου το Σύστημα.
Δεν είναι ο κ. Τσίπρας που εφηύρε τον κωδικό “παντού ψέμα”, καλομελετημένος “κωδικός” της Νέας Τάξης είναι και σίγουρα υποστηριζόμενος (back-up: ποια ψέματα “πιάσανε”, ποια όχι, προς τροποποίησή τους). Απλά ο Τσίπρας ως πλήρως ενταγμένος στο Παγκόσμιο Σύστημα εξουσίας, χρησιμοποιεί αυτήν τη μέθοδο καθ’ υπερβολήν, επειδή προφανώς “του πάει”, ταιριάζει με το χαρακτήρα του.
Τυχαία, άραγε, εκφράζεται έτσι ο Τσίπρας, σαν ανισόρροπος, εμφανίζοντας το μαύρο για άσπρο -το ίδιο και ο πολιτικός “περίγυρός” του; Τίποτα δεν είναι τυχαίο, όλα είναι μελετημένα στο έπακρο. Γι’ αυτό το λέω και το ξαναλέω, μέχρι να γίνει συνείδηση και στον τελευταίο αληθινό Έλληνα: Ο Τσίπρας προετοιμαζόταν από τη Ν.Τ.Π. για το ρόλο του, ήδη πριν από κάποια χρόνια. Και τεκμήριο αποτελεί ότι ο κύριος αυτός έχει εφαρμόσει με μεγάλη επιτυχία επάνω μας όλους τους κωδικούς χειραγώγησης , τους επεξεργασμένους από το Παγκόσμιο Σύστημα, τη Ν.Τ.Π.
Όμως, πλέον, στη συγκεκριμένη κωδικό, έχουν τόσο πολύ όλοι τους υπερβεί κάθε όριο, ώστε, στην καλύτερη περίπτωση, οδηγούν τον πολίτη σε παραίτηση από την ενεργό δράση του τύπου: “ Δεν ασχολούμαι πια … αφού δεν μπορώ να βγάλω άκρη. Δε θα με τρελάνετε σεις, παλιοαλήτες”!
Και στη χειρότερη περίπτωση διαταράσσουν την ήδη ασταθή νοητική ισορροπία του πολίτη, αποτέλεσμα τόσων “χτυπημάτων” που έχει δεχτεί, ο οποίος πλέον ζει υπό την επιρροή της διαρκούς σύγχυσης μεταξύ αλήθειας και ψεύδους, με επιτομή: “βγαίνουμε ή δε βγαίνουμε από την κρίση;” “Θα υπάρξει αύριο για μένα ή δε θα υπάρξει;”
Στον κωδικό αυτό μπορεί να ενταχθεί και το αφειδώλευτο πούλημα στο λαό ελπίδων, το οποίο φθάνει στο αποκορύφωμά του κατά την προεκλογική περίοδο, αλλά ποτέ δεν εγκαταλείπεται από αυτούς που έγιναν κυβέρνηση. Όπως τώρα: η χώρα χάνει τη δημόσια και ιδιωτική περιουσία της, δέχεται μια τρομακτική εισβολή μουσουλμανικού πληθυσμού, ταυτόχρονα βρίσκεται στα πρόθυρα της πλήρους οικονομικής κατάρρευσης και οι πωλητές ανήλιαγων ελπίδων και θεοσκότεινου ψεύδους δηλώνουν ότι “τα δύσκολα είναι πίσω μας και όπου να ‘ναι μπαίνουμε στην ανάπτυξη”!
Το ψέμα και ψεύτικη ελπίδα είναι σαν το νανούρισμα και οι επιστήμονες της προπαγάνδας το γνωρίζουν καλά αυτό. Και το νανούρισμα της ελπίδας έχει βάλει τον ελληνικό λαό αν όχι σε ύπνο, τουλάχιστον σε προΰπνια, νωθρή κατάσταση. Το παρήγορο όμως είναι ότι υπάρχει ένα κομμάτι του, όλο και μεγαλύτερο, που αγρυπνά και κατανοεί και πονάει… Και το πιο πιθανό είναι ότι κάποια στιγμή θ’ “αντιδράσει”, αναλαμβάνοντας “δράση”.
4. Οι επιθέσεις λασπολογίας.
Οι ηγετικές πολιτικές ομάδες του Συστήματος οργανώνουν εκ των προτέρων επιθέσεις λασπολογίας εναντίον των επαγγελματικών κλάδων τους οποίους πρόκειται να πλήξουν. Ας θυμηθούμε τι ειπώθηκε πρόσφατα εναντίον των αγροτών, ώστε να αμαυρωθεί η εικόνα τους, όταν αυτοί ξεκίνησαν τον αγώνα τους
Αν αυτοί οι κλάδοι δεν υποχωρήσουν στο χτύπημα και συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους, το Σύστημα καταφέρνει, με την αμέριστη συμπαράσταση των συστημικών μέσων ενημέρωσης και με σχετικές δηλώσεις από τα “προβεβλημένα” του μέλη, να στρέψει μέρος του κοινωνικού σώματος εναντίον τους. Ή, στην καλύτερη περίπτωση, καταφέρνει να μην τους συμπαρασταθεί σχεδόν καθόλου το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Αυτός είναι ο λεγόμενος κοινωνικός αυτοματισμός.
5. Η απόσπαση της προσοχής της κοινής γνώμης.
Το πολιτικό κατεστημένο αποσπά με πολύ έντεχνους τρόπους την προσοχή της “κοινής γνώμης”, δηλαδή της γνώμης του κοινωνικού συνόλου που δεν είναι ενταγμένο στο Σύστημα και διαμορφώνει σχετικά ελεύθερα την άποψή του για τα συμβαίνοντα, από θέματα στα οποία θα έπρεπε να είναι εστιασμένη. Θέματα που θα μπορούσαν να κινητοποιήσουν το κοινωνικό αυτό σύνολο ώστε να μπορέσει, δίνοντας έναν έγκαιρο αγώνα, να αποτρέψει κάποια συστημική επίθεση εναντίον του (ας πούμε ένα βαρύ φορολογικό νομοσχέδιο) ή εναντίον ενός άλλου κοινωνικού συνόλου (ίσως έναν άδικο πόλεμο).
Πρόσφατο παράδειγμα είναι η πρόταση (από ποιον άλλο; από τον κ. Τσίπρα) μιας Συνταγματικής αναθεωρήσεως, μίας φούσκας εντυπωσιασμού, που δεν εμπεριέχει ούτε την ελάχιστη δημοκρατική ουσία, αντιθέτως ισχυροποιεί το Σύστημα. Και έχει κύριο στόχο την απόσπαση της προσοχής τού λαού από τα θέματα ζωής ή θανάτου που αντιμετωπίζει εδώ και καιρό και από τον αγώνα που πρέπει να δώσει, για να αποφύγει τον όλεθρό του.
6. Η δημιουργία μη κυβερνητικών οργανώσεων -ΜΚΟ (στην υπηρεσία του Συστήματος).
…Στρατολογούν άτομα που υπηρετούν τα συμφέροντα του Συστήματος στην περιοχή (π.χ. τα Βαλκάνια), ενάντια στα συμφέροντα και ίσως ενάντια στην ακεραιότητα της ίδιας τους της πατρίδας. Έχουν συνήθως τίτλους άσχετους προς του πραγματικούς τους στόχους, τους οποίους καλύπτουν κάτω από αυτούς που δηλώνει η “ετικέτα”. Οι τίτλοι εμφανίζονται να είναι “υψηλών αρχών”, όπως η δημοκρατία, η αλληλεγγύη και η φιλανθρωπία. Έτσι, κρύβεται καλά το πραγματικό τους περιεχόμενο με ένα περιτύλιγμα πολύ ελκυστικό στους πολίτες.
Τα εκατομμύρια δολάρια ή ευρώ που δαπανώνται αφειδώς από τους φιλάνθρωπους τύπου Σόρος στις διάφορες ΜΚΟ που ελέγχουν, έχουν υποκλαπεί από όλους τους λαούς και πολίτες της γης, με επώδυνο “πρότυπο” τους Έλληνες πολίτες, ποδοπατώντας κάθε έννοια ανθρωπισμού και κοινωνικής δικαιοσύνης. Αλλά, αν δεν αγωνιστούν οι ίδιοι οι λαοί (και γιατί όχι μπροστάρης ο ελληνικός;) για να φέρουν Δικαιοσύνη στις κοινωνίες τους, ποιος θα την φέρει; Ο ορκισμένος εχθρός της , η Νέα Τάξη , “κτίσμα” της Παγκόμιας Ολιγαρχίας του πλούτου;
Όσοι δεν έχουν ενταχθεί σε αυτές από καθαρό συμφέρον, όπως μερικά αφελή “ιδεολογικά ξεπεταρόνια” που τα άγουν και τα φέρουν οι διόλου αφελείς καθοδηγητές τους, ας μας πουν τι κάνουν ώστε ο κ. Σόρος να μην εκμεταλλεύεται την ανθρωπότητα; Αντ΄αυτού, επιλέγουν τον εύκολο δρόμο της “ανθρωπιστικής” εξ-ίσωσης προς την εξαθλίωση, για να αποδείξουν στον εαυτό τους και σε μας πόσο ανώτερα όντα είναι, φιλοτεχνώντας αριστοτεχνικά μέσα τους την Ιδεατή τους Εικόνα! Της εξ-ίσωσης να στοιβάζονται επάνω σε πεινασμένους Έλληνες και άλλοι εξαθλιωμένοι (ίσως όχι, αλλά με άλλες σκοπιμότητες) μη Έλληνες.
7. Ο χαρακτηρισμός: “Αυτό είναι λαϊκισμός”.
Το Σύστημα, όταν εκδηλώνεται προσωπική ή συλλογική έν-λογος (με συγκροτημένο λόγο) αντίδραση, που το αντιμάχεται ή μια αδέσμευτη λαϊκή συσπείρωση που του αντιτάσσεται με έναν απλό, λαϊκό λόγο, τη χαρακτηρίζει ως λαϊκισμό. Ποτέ ωστόσο δεν μας έδωσε τον ορισμό αυτής της λέξης. Έτσι αυτή έχει καταντήσει μια “πολυ-λέξη” (όπως “πολυ-κατάστημα”) που ακριβώς έχει εφευρεθεί για να χωράει τα πάντα, όσα το Σύστημα δεν μπορεί ή μάλλον δε το συμφέρει να αντιμετωπίσει με πολιτικά επιχειρήματα.
Και ποιος είναι μεγαλύτερος “λαϊκιστής” από το ίδιο Σύστημα και τους ανθρώπους του, που “επιχρυσώνουν” μεθοδικά, με τον ψεύτικο πολιτικό λόγο που εκφέρουν, την διαμορφωμένη από αυτούς πολιτική πραγματικότητα, ώστε να είναι αρεστή ή, έστω, ανεκτή από το λαό; Αυτή είναι και η ουσιαστική έννοια του λαϊκισμού, ο οποίος βρίσκεται στο ζενίθ του κατά τις προεκλογικές περιόδους, όταν “όλες οι ελπίδες έρχονται”, μαζί και η Άνοιξη σ’ όλη τη χώρα!
8. Η προετοιμασία της διεθνούς κοινής γνώμης με σοβαρές κατηγορίες εναντίον του υπό επίθεση λαού.
Το Σύστημα και οι άνθρωποί του (πολιτικοί, μμε, μη κυβερνητικές, κρατικοί “μηχανισμοί” διαπλοκής κ.α.) προετοιμάζουν τη διεθνή κοινή γνώμη, μέσω ψευδών και ανυπόστατων κατηγοριών, να διάκειται εχθρικά ενάντια σε κάποιο υποψήφιο οικονομικό -και όχι μόνον- θύμα, ώστε να μην έχει την αμέριστη συμπαράσταση των άλλων λαών, παρά μόνον ίσως κάποιων ελαχίστων ανθρώπων, που μπορούν να διακρίνουν τα ψεύδη και τις σκοπιμότητές τους.
Ας θυμηθούμε, κατά την έναρξη της μεγάλης δοκιμασίας που περνάμε ως λαός, πώς αυτός ο αλήστου μνήμης τότε πρωθυπουργός της Ελλάδος μάς καταρράκωσε ως Έλληνες στο εξωτερικό και το φρόνημά μας ως υπερήφανου λαού στο εσωτερικό. Προετοίμασε έτσι τη διεθνή κοινή γνώμη, κυρίως των Βόρειων λαών, να διάκειται εχθρικά, ή τουλάχιστον αδιάφορα, προς τον ελληνικό λαό. Πλέον αυτού, προετοίμασε τους Έλληνες να αποδεχτούν “ησύχως” ό,τι θα επακολουθούσε, εφ’ όσον είχε τεθεί σε λειτουργία μέσα τους το εξής αυτο-ενοχοποιητικό: “τέτοιοι που είμαστε, καλά να πάθουμε”, που συνιστά τον επόμενο κωδικό.
9. Ενοχικά συναισθήματα- διάλυση της αυτοεκτίμησης.
Οι άνθρωποι του συστήματος καλλιεργούν μέσα μας, όπως και σε άλλους λαούς-υποψήφια θύματα, ενοχικά συναισθήματα, Ας θυμηθούμε εκείνο το πολύ χαρακτηριστικό: “όλοι μαζί τα φάγαμε”! Με αυτή τη σατανική τεχνική διαλύουν την αυτοεκτίμησή μας και κατά άμεση συνέπεια μειώνουν την συναίσθηση της αξιοπρέπειάς μας. Και κατά έσχατη και αναπόφευκτη συνέπεια εκμηδενίζουν τη μαχητικότητά μας.
Αν δεν στηριζόμαστε γερά στην αυτοεκτίμηση, αν νιώθουμε ότι είμαστε περίπου τιποτένιοι, πώς είναι δυνατόν να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια και την ελευθερία μας; Μάς φέρονται σαν σε υποτελείς, σαν σε δούλους και σκύβουμε ευλαβικά “να μάς πάρουν το κεφάλι”, κυρίως αδειάζοντάς το από κάθε άξιο λόγου περιεχόμενο. Μέχρι να μείνει σαν μια άδεια κολοκύθα!
10. Καλλιεργούν έναν επίπλαστο ηγεμονισμό και την ηττοπάθεια του λαού.
Τα ενεργούμενα του Συστήματος φέρονται ανυποχώρητα προς το λαό με έναν ηγεμονισμό επίπλαστο και μία δύναμη ψεύτικη, μία “δοτή” δύναμη , όχι από το λαό όπως στην αληθινή δημοκρατία, αλλά από το Σύστημα. Αυτήν την εικόνα, το “image”, την φιλοτεχνούν προσεκτικά οι επικοινωνιολόγοι του Συστήματος και την αναπαράγουν όλα τα συστημικά μμε και ειδικά η τηλεόραση. Αυτοί όλοι χτίζουν τους γυάλινους ηγέτες του σήμερα, που έχουν τόση δύναμη και αξία όση μια αερόφουσκα, ένας πομφόλυξ.
Δυστυχώς όμως αυτή η εικόνα της δήθεν δύναμης περνάει μέσα στην ψυχή του απλού πολίτη. Και του δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι οι τυραννίσκοι της ζωής του, οι εντολοδόχοι του Παγκόσμιου Συστήματος και ως εκ τούτου προστατευόμενοι από αυτό, είναι παντοδύναμοι, συνεπώς ο ίδιος είναι πολύ “λίγος” και ανίσχυρος για να τους αντιταχθεί.
Ακούγονται συχνά φράσεις από Έλληνες πολίτες όπως: “Τι μπορεί να κάνει ο απλός λαός, αυτοί που κυβερνάνε έχουν τη δύναμη” ή “Όσο και να παλέψουμε, στο τέλος αυτό που θέλει η κυβέρνηση γίνεται”. Αυτές είναι οι νοητικές φόρμες της πλήρους ηττοπάθειας και αυτο-παράδοσης, που καλλιεργούνται εντατικά μέσα στον ελληνικό λαό και σε σημαντικό βαθμό έχουν επιτύχει το στόχο τους.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Τσίπρας διαρκώς (χαμο)γελάει, σαν να πηγαίνουν όλα κατ’ ευχήν σε αυτήν εδώ τη χώρα. Στo image του “ικανού και δυνατού” που προσπαθούν πολύ έμπειροι επικοινωνιολόγοι να του χτίσουν, δεν χωράει σκουντουφλιά. Αν είχε σκουντούφλικο και σκοτεινιασμένο ύφος, όπως παραδείγματος χάριν ο κ. Σαμαράς, ίσως τώρα να είχε “πέσει”, χωρίς καμία υπερβολή. Το σκοτεινιασμένο ύφος θα μετέδιδε “σήμα” ανησυχίας και συνεπώς αφύπνισης, ενώ το διαρκές χαμόγελο, μια ψεύτικη εικόνα ελπίδας κι αυτό, λειτουργεί ως νανούρισμα: “κοιμήσου λαέ, με μένα στο τιμόνι όλα πάνε καλά…”
11. Θέτουν το λαό μπροστά σε ένα διαρκές “αδιέξοδο”
…Το δεν υπάρχει άλλος δρόμος, που έχει καθ’ υπερβολήν χρησιμοποιηθεί ενάντια στην ψυχονοητική υπόσταση του ελληνικού λαού, τούτη εδώ τη λειτουργία επιτελεί: εκμηδενίζει μέσα του την αναζήτηση άλλου δρόμου, πράξη που θα είχε ως άμεση συνέπεια την απομάκρυνση από τον “άνωθεν” επιβαλλόμενο, καταστροφικό μονόδρομο.
Αυτή η μέθοδος-κωδικός κατά την οποία ο λαός πείθεται ότι δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση και λύση, (Τhere Is No Alternative=TINA) παρά μόνον αυτός ο αδιέξοδος που του έχει επιβληθεί από άλλους, συνθλίβει τη φυσική ορμή του προς αναζήτηση ευφυών λύσεων και δημιουργικών δράσεων, που θα τον έβγαζαν από την κρίση πολλαπλών επιπέδων, μέσα στην οποία τον έχει “τυλίξει” το Σύστημα.
Το δεν υπάρχει άλλος δρόμος, δηλαδή υπάρχει μόνον το επιβαλλόμενο αδιέξοδο, μπορεί να παρομοιαστεί με ένα ακριβό και πολύ ταχύ αυτοκίνητο που κινείται με 140-150χιλ. (πάρα πολύ πιο ισχυρή είναι η ορμή κάθε λαού να “τρέξει μπροστά” και να δημιουργήσει) και ξαφνικά κάποια αόρατη δύναμη του κλείνει το δρόμο με έναν βράχο ή έναν ισχυρό τοίχο από ατσάλι. Δε θα συντριβεί το αυτοκίνητο αυτό;
Έτσι και ο λαός συντρίβεται από το “αδιέξοδο” με το οποίο του κλείνουν τη δημιουργική του δύναμη. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Λουφάζει, μαραζώνει και σιγά-σιγά πεθαίνει. Αυτός είναι ίσως ο πλέον καταστροφικός κωδικός και έχει εφαρμοστεί πολύ έντεχνα από τον “λαοπρόβλητο” σημερινό πρωθυπουργό κ.Τσίπρα και όλους τους προηγούμενους , σίγουρα και από τους επόμενους, εκτός αν προσπαθήσουμε, ως σύνολο, να ξαναβρούμε την ψυχική μας ορμή προς ζωή και δημιουργία, αντιστεκόμενοι και χαράζοντας “έναν άλλο” δρόμο!
12. Εφαρμόζουν ψυχότροπες τεχνικές, όπως η τεχνική του σοκ. (Ως τέτοιες μπορούν να θεωρηθούν όλες, από την ένατη και πάνω)
Ο ελληνικός λαός, όλοι εμείς, (αλλά και κάθε λαός σε ανάλογη θέση) μπορεί να παρομοιαστεί, ειδικά στην αρχή του “προγράμματος” και του “προγραμματισμού” του, με ένα παιδί που το έχουν περικυκλώσει ασφυκτικά κάποιοι “μεγάλοι και δυνατοί” και του δίνουν με καταιγιστικό ρυθμό χαστούκια, που δεν του επιτρέπουν ούτε ανάσα.
Αυτή η παρομοίωση-εικόνα καταδεικνύει με απλό τρόπο πώς επενεργεί στον έσω άνθρωπο “η τεχνική του σοκ”, ένας ισχυρότατα ψυχότροπος “κωδικός” χειραγώγησης -και όχι μόνον. Εμπεριέχει και την ουσιαστική πλευρά ότι το χαστούκι δεν είναι εικονικό, είναι πολιτική πράξη και ταυτόχρονα πρακτική χειραγώγησης. Προκαλεί “σοκ”στον υπό επίθεση λαό τόσον ο ξέφρενος ρυθμός που επιφέρονται οι αλλαγές που τον πλήττουν, όσον και αυτές καθαυτές οι αλλαγές-απώλειες των κεκτημένων του. (Νομίζω ότι θυμόμαστε όλοι τον καταιγιστικό ρυθμό που χάναμε τα κεκτημένα μας το ένα μετά το άλλο, κατά την αρχή της κρίσης).
13. Η τεχνική του εθισμού.
Το “σοκ” είναι η τεχνική η οποία εφαρμόζεται για να ξεπεραστεί νικηφόρα για το Σύστημα η δύσκολη πρώτη φάση της επίθεσης ενάντια σε έναν λαό, αυτή εφαρμόστηκε και στον ελληνικό λαό. Όταν όμως ο λαός ξεπεράσει το πρωταρχικό σοκ και αρχίσει να αντιδρά, τότε το Σύστημα ξεκινά μιαν άλλη τεχνική, αυτήν του εθισμού: διαχέει το “δηλητήριό” του μέσα στο κοινωνικό σώμα λίγο-λίγο και κατά δόσεις . Κατά δόσεις οι απολύσεις, κατά δόσεις οι περικοπές των μισθών και συντάξεων, κατά δόσεις οι φορολογικές επιβαρύνσεις , κατά δόσεις -και πάντα εκβιαστικά προς τα συμφέροντα του λαού- οι… “δάνειες” δόσεις!
Έτσι δημιουργείται μία κατάσταση σαν αυτή του βατράχου στην κατσαρόλα που νιώθει να ψιλοζεσταίνεται, αλλά δεν ανησυχεί -λίγο είναι, θα περάσει. Όταν καταλάβει ότι τον βράζουν, είναι πια αργά για οτιδήποτε! Αυτή η τεχνική ονομάζεται και μιθριδατισμός, από τον βασιλιά του Πόντου Μιθριδάτη ΣΤ’ που προκαλούσε εθισμό στον οργανισμό του με μικρές δόσεις δηλητήριου, ώστε να μην τον θανατώσει η τυχόν“βαλτή” και μεγάλη.
Το πόσο έχει ριζώσει ο μιθριδατισμός στην Ελλάδα δεν είναι ανάγκη να είναι κάποιος και πολύ σοφός για να το διακρίνει. Όσοι δεν το διακρίνουν ας αναλογιστούν πόση αγωνιστικότητα αντιμετώπιζε ο ελληνικός λαός τις αλλαγές στα κεκτημένα του στην αρχή του “προγράμματος” παρ’ όλο “το σοκ” που είχε υποστεί, και με πόση τις αντιμετωπίζει τώρα, που του κατεδαφίζουν τα πάντα, ζωή, καρπούς του μόχθου του και πατρίδα κι αυτός σκέφτεται: “Ψιχάλα είναι , θα περάσει”!
14. Η καλλιέργεια φόβων -ο φόβος του χάους.
Το Σύστημα για να επιτύχει για να επιτύχει το στόχο της απόλυτης επικυριαρχίας επί των λαών, και ειδικά του ελληνικού λαού, διαχέει κάθε είδους φόβο μέσα στη συλλογική μας συνείδηση. Κυρίως διαχέει το φόβο που θα μπορούσε να ονομαστεί με το γενικό όνομα φόβος του χάους, που σχεδόν περικλείει όλους τους άλλους. Είναι ο φόβος ότι αν το πολιτικό κατεστημένο που κυβερνά καταρρεύσει, κανείς δε θα μπορέσει να συγκρατήσει την κοινωνία σε τάξη και και θα επέλθει διάλυση και χάος.
Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο! Είναι το πολιτικό κατεστημένο σε κάθε χώρα, τμήμα του Παγκόσμιου Κατεστημένου, που δημιουργεί αταξία (σκεφθείτε τα όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη τον τελευταίο καιρό) και συνεπώς διάλυση στις κοινωνίες, ώστε στη συνέχεια να επιβάλει τη δική του, τη “Νέα Τάξη”.
Θα πρέπει να τονιστεί ότι όλες οι αναφερόμενες τεχνικές χειραγώγησης έχουν σχέση με την επιβολή της βουλήσεως του Συστήματος, επάνω στη βούληση των πολιτών. Όταν το Σύστημα θέλει να μην περάσει στο λαό μια “εγερτική” κατάσταση, ένα πολιτικό σχήμα που έχει Αρχές και προτείνει ουσιαστικές διεξόδους στο αδιέξοδο Τ.Ι.Ν.Α του Συστήματος, χρησιμοποιεί διαφορετικές μεθόδους.
Αυτές δε θα σχολιαστούν γιατί είναι σχετικά απλές και τις γνωρίζουμε όλοι. Χρησιμοποιεί την απαξίωση, τη διαστρέβλωση, το “θάψιμο”, την καταφυγή στη δήθεν γραφικότητα ή στον δήθεν λαϊκισμό, στη διύλιση για να βρει λάθος στα πρόσωπα ή στην προσπάθειά τους, στις “κατά παραγγελίαν” αρνητικές κριτικές και κυρίως στο παντοτινό υπ’ αριθμόν ένα όπλο του που είναι ένας δικός του “Δούρειος ίππος”, για να διαλύσει την κατάσταση εκ των “έσω”. Και ό,τι άλλο μπορείτε να προσθέσετε.
1. Οι επεξεργασμένοι λεκτικοί κώδικες. (Έτσι ώστε να μη σημαίνουν, ούτε να φανερώνουν, αλλά να κρύπτουν.)
…Για τα πολύ σοβαρά θέματα οι λεκτικοί κώδικες επικοινωνίας έρχονται επεξεργασμένοι από τα προς τούτο επιτελεία της κορυφής της Συστημικής δομής και αναπαράγονται από τα, κατά εθνικούς τόπους, όργανα του Συστήματος, στην πολιτική, τα ΜΜΕ και το διαδίκτυο. …Θα ήταν ένα ενδιαφέρον πείραμα, αν όσοι αντιτίθενται στο Σύστημα εδώ στην Ελλάδα, ειδικά οι άνθρωποι των ΜΜΕ και του δημόσιου λόγου γενικά, άλλαζαν αυτούς τους γλωσσικούς κώδικες και χρησιμοποιούσαν τις πραγματικές έννοιες και λέξεις ή, τουλάχιστον, κατ’ αντιπαράθεση των μεν προς τις δε.
Παραδείγματος χάριν, τα μνημόνια να αναφέρονται ως συμφωνητικά των όρων παράδοσης της Ελλάδος ή έστω: μνημόνια-τα συμφωνητικά των όρων παράδοσης της Ελλάδος, μεταρρυθμίσεις-οι κατεδαφίσεις των κοινωνικών και οικονομικών δομών της Ελλάδος, Ταμείο αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας- το Ταμείο εκχώρησης της δημόσιας περιουσίας στο μεγάλο κεφάλαιο κ.τ.λ. Θα είχε τεράστια δύναμη αυτή η συνεχής λεκτική αντιπαράθεση του ψέματος προς την αλήθεια στο μυαλό των απλών ανθρώπων, που βομβαρδίζονται ολημερίς με ένα λεκτικό κώδικα όχι απλώς πλύσης, αλλά απόπλυσης εγκεφάλου…
Αυτή η πρόταση τότε που έγινε ήταν σημαντική. Τώρα, λίγο-πολύ στο μυαλό όλων των Ελλήνων έχουν αποκωδικοποιηθεί οι “πειραγμένοι” λεκτικοί κώδικες επικοινωνίας, αλλά δε θα έβλαπτε κάθε αντιστασιακό κείμενο να αντιπαραθέτει πότε-πότε τις αληθείς λέξεις και έννοιες προς τις ψευδείς. Και ας προσέχουμε τι θα μας πλασάρουν και με ποιους λεκτικούς κώδικες, από δω και πέρα.
2. Η συγκάλυψη των αληθινών κινήτρων, (εννοείται του Συστήματος)
Ένα καλό παράδειγμα συγκάλυψης των αληθινών κινήτρων είναι η διάλυση της εθνικής συνείδησης, μέσω μιας διαστρεβλωμένης Ιστορίας (και άλλων τεχνικών), που την εμφανίζουν να έχει ως κίνητρο την ανάπτυξη της φιλίας των λαών και την άμβλυνση των εχθροτήτων.
Ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα είναι η συγκάλυψη του αντεθνικού κινήτρου αλλοίωσης της θρησκευτικής και φυλετικής ομοιογένειας του ελληνικού πληθυσμού, διά της μόνιμης εγκατάστασης εδώ μουσουλμανικών αραβικών και ινδικών φυλών. Αυτό το Εθνικό έγκλημα, εμφανίζεται να έχει κίνητρα φιλανθρωπίας, αλληλεγγύης, καλοσύνης, ισότητας μεταξύ των ανθρώπων και ό,τι άλλο, δήθεν “ωραίο και υψηλό”.
Και επιχειρείται για τα καλά εδραίωση αυτών των μουσουλμανικών πληθυσμών στην Ελλάδα , μέσω ένταξής τους σε εργασία, περίθαλψη και εκπαίδευση, πράξεις που θα μπορούσαν ίσως να χαρακτηριστούν ως φιλανθρωπία μόνον αν ή Ελλάδα ήταν μια οικονομικά εύρωστη χώρα και με σχεδόν μηδενική ανεργία.
Επίσης, μέσω ανέγερσης Τζαμιών στην Αθήνα και στην υπόλοιπη επικράτεια. Ενώ, κάλλιστα, θα μπορούσαν να τους παραχωρηθούν διάσπαρτα μικρά, υπάρχοντα κτίσματα, ώστε να τονίζεται η προσωρινότητά τους. Σε αυτήν τη λύση πρέπει να επιμείνει ο ελληνικός λαός, μη αποδεχόμενος “νομοθετικά τετελεσμένα” πάρα πολύ διαβρωτικά της ίδιας της υπόστασής του ως διακριτού λαού.
Και τι πρόβαλε ως κίνητρο ο κ. Φίλης; Το εξω-φρενικό: τζαμιά αδειοδοτημένα από το Κράτος, αλλιώς κινδυνεύουμε να γίνουμε Γαλλία! Η δήλωση αυτή, εκτός από τη συγκάλυψη του αληθινού κινήτρου, (καθαρά προδοτικού, αν ως προδοσία θεωρήσουμε πολιτικές επιλογές συνειδητά ενάντιες προς το συμφέρον του ελληνικού λαού και την προφανή προς τούτο -προς το συμφέρον του- βούλησή του), εμπίπτει και σε άλλη μέθοδο χειραγώγησης, που θα αναφερθεί πιο κάτω: την καλλιέργεια φόβων μέσα στο κοινωνικό σύνολο.
Συνεχίζοντας ο κ. Φίλης την κατάμαυρη (με την πλήρη έννοια του όρου) στρατηγική του Συστήματος για αφελληνισμό των Ελλήνων, επιχρυσώνει τη μαυρίλα με παραπλάνηση θετικών τάχα παροχών και απόκρυψη του πραγματικού στόχου. Έμφαση, λέει, θα δοθεί στις ξένες γλώσσες και την πληροφορική!
Ε, βέβαια το Σύστημα θέλει πολύγλωσσους τους Έλληνες για να βρίσκουν εύκολα δουλειά σε άλλα Κράτη και να “εκκενώνεται” η Ελλάδα. Θέλει και εξειδικευμένους εργατο-δούλους για τις Πολυεθνικές του. Αλλά δεν θέλει “Ολοκληρωμένους Ανθρώπους” , δεν θέλει Πολίτες. Γιατί αν τους ήθελε, η έμφαση στην εκπαίδευση θα ήταν στις ελληνικές ρίζες. Και τότε ίσως θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για Παιδεία.
3. Παντού ψέμα αντί αλήθειας
Το Σύστημα χρησιμοποιεί καθ’ υπερβολήν το ψέμα για κάθε του πολιτική πράξη και απόφαση, σε σημείο να εμφανίζει το μαύρο για άσπρο. Έτσι προκαλείται τεράστια σύγχυση στο λαό, ένα μεγάλο ποσοστό του οποίου δεν έχει ούτε την κριτική ικανότητα, ούτε τη γνώση (εφ’ όσον τον άφησαν επί σκοπώ, για πολλά χρόνια, χωρίς αληθινή Παιδεία), ούτε φυσικά όλα τα δεδομένα (αφού του τα αποκρύπτουν), ώστε να διακρίνει ποιο είναι το άσπρο και ποιο το μαύρο.
Η απόκρυψη των δεδομένων, ίσως θα μπορούσε να αναφερθεί σαν μια ιδιαίτερη τεχνική χειραγώγησης, ωστόσο εδώ την εντάσσουμε στην ευρύτερη: “Παντού ψέμα αντί αλήθειας”, επειδή όταν αποκρύπτονται τα πραγματικά δεδομένα της πραγματικότητας, κάποια άλλα ψευδή εμφανίζονται στη θέση τους για να μην υπάρχει “κενό δεδομένων”. Αν άφηναν κενό δεδομένων οι άνθρωποι του Συστήματος, πολλοί θα άρχιζαν να ψάχνουν γιατί υπάρχει κενό και ποιο. Και μια τέτοια αναζήτηση δε συμφέρει καθόλου το Σύστημα.
Δεν είναι ο κ. Τσίπρας που εφηύρε τον κωδικό “παντού ψέμα”, καλομελετημένος “κωδικός” της Νέας Τάξης είναι και σίγουρα υποστηριζόμενος (back-up: ποια ψέματα “πιάσανε”, ποια όχι, προς τροποποίησή τους). Απλά ο Τσίπρας ως πλήρως ενταγμένος στο Παγκόσμιο Σύστημα εξουσίας, χρησιμοποιεί αυτήν τη μέθοδο καθ’ υπερβολήν, επειδή προφανώς “του πάει”, ταιριάζει με το χαρακτήρα του.
Τυχαία, άραγε, εκφράζεται έτσι ο Τσίπρας, σαν ανισόρροπος, εμφανίζοντας το μαύρο για άσπρο -το ίδιο και ο πολιτικός “περίγυρός” του; Τίποτα δεν είναι τυχαίο, όλα είναι μελετημένα στο έπακρο. Γι’ αυτό το λέω και το ξαναλέω, μέχρι να γίνει συνείδηση και στον τελευταίο αληθινό Έλληνα: Ο Τσίπρας προετοιμαζόταν από τη Ν.Τ.Π. για το ρόλο του, ήδη πριν από κάποια χρόνια. Και τεκμήριο αποτελεί ότι ο κύριος αυτός έχει εφαρμόσει με μεγάλη επιτυχία επάνω μας όλους τους κωδικούς χειραγώγησης , τους επεξεργασμένους από το Παγκόσμιο Σύστημα, τη Ν.Τ.Π.
Όμως, πλέον, στη συγκεκριμένη κωδικό, έχουν τόσο πολύ όλοι τους υπερβεί κάθε όριο, ώστε, στην καλύτερη περίπτωση, οδηγούν τον πολίτη σε παραίτηση από την ενεργό δράση του τύπου: “ Δεν ασχολούμαι πια … αφού δεν μπορώ να βγάλω άκρη. Δε θα με τρελάνετε σεις, παλιοαλήτες”!
Και στη χειρότερη περίπτωση διαταράσσουν την ήδη ασταθή νοητική ισορροπία του πολίτη, αποτέλεσμα τόσων “χτυπημάτων” που έχει δεχτεί, ο οποίος πλέον ζει υπό την επιρροή της διαρκούς σύγχυσης μεταξύ αλήθειας και ψεύδους, με επιτομή: “βγαίνουμε ή δε βγαίνουμε από την κρίση;” “Θα υπάρξει αύριο για μένα ή δε θα υπάρξει;”
Στον κωδικό αυτό μπορεί να ενταχθεί και το αφειδώλευτο πούλημα στο λαό ελπίδων, το οποίο φθάνει στο αποκορύφωμά του κατά την προεκλογική περίοδο, αλλά ποτέ δεν εγκαταλείπεται από αυτούς που έγιναν κυβέρνηση. Όπως τώρα: η χώρα χάνει τη δημόσια και ιδιωτική περιουσία της, δέχεται μια τρομακτική εισβολή μουσουλμανικού πληθυσμού, ταυτόχρονα βρίσκεται στα πρόθυρα της πλήρους οικονομικής κατάρρευσης και οι πωλητές ανήλιαγων ελπίδων και θεοσκότεινου ψεύδους δηλώνουν ότι “τα δύσκολα είναι πίσω μας και όπου να ‘ναι μπαίνουμε στην ανάπτυξη”!
Το ψέμα και ψεύτικη ελπίδα είναι σαν το νανούρισμα και οι επιστήμονες της προπαγάνδας το γνωρίζουν καλά αυτό. Και το νανούρισμα της ελπίδας έχει βάλει τον ελληνικό λαό αν όχι σε ύπνο, τουλάχιστον σε προΰπνια, νωθρή κατάσταση. Το παρήγορο όμως είναι ότι υπάρχει ένα κομμάτι του, όλο και μεγαλύτερο, που αγρυπνά και κατανοεί και πονάει… Και το πιο πιθανό είναι ότι κάποια στιγμή θ’ “αντιδράσει”, αναλαμβάνοντας “δράση”.
4. Οι επιθέσεις λασπολογίας.
Οι ηγετικές πολιτικές ομάδες του Συστήματος οργανώνουν εκ των προτέρων επιθέσεις λασπολογίας εναντίον των επαγγελματικών κλάδων τους οποίους πρόκειται να πλήξουν. Ας θυμηθούμε τι ειπώθηκε πρόσφατα εναντίον των αγροτών, ώστε να αμαυρωθεί η εικόνα τους, όταν αυτοί ξεκίνησαν τον αγώνα τους
Αν αυτοί οι κλάδοι δεν υποχωρήσουν στο χτύπημα και συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους, το Σύστημα καταφέρνει, με την αμέριστη συμπαράσταση των συστημικών μέσων ενημέρωσης και με σχετικές δηλώσεις από τα “προβεβλημένα” του μέλη, να στρέψει μέρος του κοινωνικού σώματος εναντίον τους. Ή, στην καλύτερη περίπτωση, καταφέρνει να μην τους συμπαρασταθεί σχεδόν καθόλου το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Αυτός είναι ο λεγόμενος κοινωνικός αυτοματισμός.
5. Η απόσπαση της προσοχής της κοινής γνώμης.
Το πολιτικό κατεστημένο αποσπά με πολύ έντεχνους τρόπους την προσοχή της “κοινής γνώμης”, δηλαδή της γνώμης του κοινωνικού συνόλου που δεν είναι ενταγμένο στο Σύστημα και διαμορφώνει σχετικά ελεύθερα την άποψή του για τα συμβαίνοντα, από θέματα στα οποία θα έπρεπε να είναι εστιασμένη. Θέματα που θα μπορούσαν να κινητοποιήσουν το κοινωνικό αυτό σύνολο ώστε να μπορέσει, δίνοντας έναν έγκαιρο αγώνα, να αποτρέψει κάποια συστημική επίθεση εναντίον του (ας πούμε ένα βαρύ φορολογικό νομοσχέδιο) ή εναντίον ενός άλλου κοινωνικού συνόλου (ίσως έναν άδικο πόλεμο).
Πρόσφατο παράδειγμα είναι η πρόταση (από ποιον άλλο; από τον κ. Τσίπρα) μιας Συνταγματικής αναθεωρήσεως, μίας φούσκας εντυπωσιασμού, που δεν εμπεριέχει ούτε την ελάχιστη δημοκρατική ουσία, αντιθέτως ισχυροποιεί το Σύστημα. Και έχει κύριο στόχο την απόσπαση της προσοχής τού λαού από τα θέματα ζωής ή θανάτου που αντιμετωπίζει εδώ και καιρό και από τον αγώνα που πρέπει να δώσει, για να αποφύγει τον όλεθρό του.
6. Η δημιουργία μη κυβερνητικών οργανώσεων -ΜΚΟ (στην υπηρεσία του Συστήματος).
…Στρατολογούν άτομα που υπηρετούν τα συμφέροντα του Συστήματος στην περιοχή (π.χ. τα Βαλκάνια), ενάντια στα συμφέροντα και ίσως ενάντια στην ακεραιότητα της ίδιας τους της πατρίδας. Έχουν συνήθως τίτλους άσχετους προς του πραγματικούς τους στόχους, τους οποίους καλύπτουν κάτω από αυτούς που δηλώνει η “ετικέτα”. Οι τίτλοι εμφανίζονται να είναι “υψηλών αρχών”, όπως η δημοκρατία, η αλληλεγγύη και η φιλανθρωπία. Έτσι, κρύβεται καλά το πραγματικό τους περιεχόμενο με ένα περιτύλιγμα πολύ ελκυστικό στους πολίτες.
Τα εκατομμύρια δολάρια ή ευρώ που δαπανώνται αφειδώς από τους φιλάνθρωπους τύπου Σόρος στις διάφορες ΜΚΟ που ελέγχουν, έχουν υποκλαπεί από όλους τους λαούς και πολίτες της γης, με επώδυνο “πρότυπο” τους Έλληνες πολίτες, ποδοπατώντας κάθε έννοια ανθρωπισμού και κοινωνικής δικαιοσύνης. Αλλά, αν δεν αγωνιστούν οι ίδιοι οι λαοί (και γιατί όχι μπροστάρης ο ελληνικός;) για να φέρουν Δικαιοσύνη στις κοινωνίες τους, ποιος θα την φέρει; Ο ορκισμένος εχθρός της , η Νέα Τάξη , “κτίσμα” της Παγκόμιας Ολιγαρχίας του πλούτου;
Όσοι δεν έχουν ενταχθεί σε αυτές από καθαρό συμφέρον, όπως μερικά αφελή “ιδεολογικά ξεπεταρόνια” που τα άγουν και τα φέρουν οι διόλου αφελείς καθοδηγητές τους, ας μας πουν τι κάνουν ώστε ο κ. Σόρος να μην εκμεταλλεύεται την ανθρωπότητα; Αντ΄αυτού, επιλέγουν τον εύκολο δρόμο της “ανθρωπιστικής” εξ-ίσωσης προς την εξαθλίωση, για να αποδείξουν στον εαυτό τους και σε μας πόσο ανώτερα όντα είναι, φιλοτεχνώντας αριστοτεχνικά μέσα τους την Ιδεατή τους Εικόνα! Της εξ-ίσωσης να στοιβάζονται επάνω σε πεινασμένους Έλληνες και άλλοι εξαθλιωμένοι (ίσως όχι, αλλά με άλλες σκοπιμότητες) μη Έλληνες.
7. Ο χαρακτηρισμός: “Αυτό είναι λαϊκισμός”.
Το Σύστημα, όταν εκδηλώνεται προσωπική ή συλλογική έν-λογος (με συγκροτημένο λόγο) αντίδραση, που το αντιμάχεται ή μια αδέσμευτη λαϊκή συσπείρωση που του αντιτάσσεται με έναν απλό, λαϊκό λόγο, τη χαρακτηρίζει ως λαϊκισμό. Ποτέ ωστόσο δεν μας έδωσε τον ορισμό αυτής της λέξης. Έτσι αυτή έχει καταντήσει μια “πολυ-λέξη” (όπως “πολυ-κατάστημα”) που ακριβώς έχει εφευρεθεί για να χωράει τα πάντα, όσα το Σύστημα δεν μπορεί ή μάλλον δε το συμφέρει να αντιμετωπίσει με πολιτικά επιχειρήματα.
Και ποιος είναι μεγαλύτερος “λαϊκιστής” από το ίδιο Σύστημα και τους ανθρώπους του, που “επιχρυσώνουν” μεθοδικά, με τον ψεύτικο πολιτικό λόγο που εκφέρουν, την διαμορφωμένη από αυτούς πολιτική πραγματικότητα, ώστε να είναι αρεστή ή, έστω, ανεκτή από το λαό; Αυτή είναι και η ουσιαστική έννοια του λαϊκισμού, ο οποίος βρίσκεται στο ζενίθ του κατά τις προεκλογικές περιόδους, όταν “όλες οι ελπίδες έρχονται”, μαζί και η Άνοιξη σ’ όλη τη χώρα!
8. Η προετοιμασία της διεθνούς κοινής γνώμης με σοβαρές κατηγορίες εναντίον του υπό επίθεση λαού.
Το Σύστημα και οι άνθρωποί του (πολιτικοί, μμε, μη κυβερνητικές, κρατικοί “μηχανισμοί” διαπλοκής κ.α.) προετοιμάζουν τη διεθνή κοινή γνώμη, μέσω ψευδών και ανυπόστατων κατηγοριών, να διάκειται εχθρικά ενάντια σε κάποιο υποψήφιο οικονομικό -και όχι μόνον- θύμα, ώστε να μην έχει την αμέριστη συμπαράσταση των άλλων λαών, παρά μόνον ίσως κάποιων ελαχίστων ανθρώπων, που μπορούν να διακρίνουν τα ψεύδη και τις σκοπιμότητές τους.
Ας θυμηθούμε, κατά την έναρξη της μεγάλης δοκιμασίας που περνάμε ως λαός, πώς αυτός ο αλήστου μνήμης τότε πρωθυπουργός της Ελλάδος μάς καταρράκωσε ως Έλληνες στο εξωτερικό και το φρόνημά μας ως υπερήφανου λαού στο εσωτερικό. Προετοίμασε έτσι τη διεθνή κοινή γνώμη, κυρίως των Βόρειων λαών, να διάκειται εχθρικά, ή τουλάχιστον αδιάφορα, προς τον ελληνικό λαό. Πλέον αυτού, προετοίμασε τους Έλληνες να αποδεχτούν “ησύχως” ό,τι θα επακολουθούσε, εφ’ όσον είχε τεθεί σε λειτουργία μέσα τους το εξής αυτο-ενοχοποιητικό: “τέτοιοι που είμαστε, καλά να πάθουμε”, που συνιστά τον επόμενο κωδικό.
9. Ενοχικά συναισθήματα- διάλυση της αυτοεκτίμησης.
Οι άνθρωποι του συστήματος καλλιεργούν μέσα μας, όπως και σε άλλους λαούς-υποψήφια θύματα, ενοχικά συναισθήματα, Ας θυμηθούμε εκείνο το πολύ χαρακτηριστικό: “όλοι μαζί τα φάγαμε”! Με αυτή τη σατανική τεχνική διαλύουν την αυτοεκτίμησή μας και κατά άμεση συνέπεια μειώνουν την συναίσθηση της αξιοπρέπειάς μας. Και κατά έσχατη και αναπόφευκτη συνέπεια εκμηδενίζουν τη μαχητικότητά μας.
Αν δεν στηριζόμαστε γερά στην αυτοεκτίμηση, αν νιώθουμε ότι είμαστε περίπου τιποτένιοι, πώς είναι δυνατόν να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια και την ελευθερία μας; Μάς φέρονται σαν σε υποτελείς, σαν σε δούλους και σκύβουμε ευλαβικά “να μάς πάρουν το κεφάλι”, κυρίως αδειάζοντάς το από κάθε άξιο λόγου περιεχόμενο. Μέχρι να μείνει σαν μια άδεια κολοκύθα!
10. Καλλιεργούν έναν επίπλαστο ηγεμονισμό και την ηττοπάθεια του λαού.
Τα ενεργούμενα του Συστήματος φέρονται ανυποχώρητα προς το λαό με έναν ηγεμονισμό επίπλαστο και μία δύναμη ψεύτικη, μία “δοτή” δύναμη , όχι από το λαό όπως στην αληθινή δημοκρατία, αλλά από το Σύστημα. Αυτήν την εικόνα, το “image”, την φιλοτεχνούν προσεκτικά οι επικοινωνιολόγοι του Συστήματος και την αναπαράγουν όλα τα συστημικά μμε και ειδικά η τηλεόραση. Αυτοί όλοι χτίζουν τους γυάλινους ηγέτες του σήμερα, που έχουν τόση δύναμη και αξία όση μια αερόφουσκα, ένας πομφόλυξ.
Δυστυχώς όμως αυτή η εικόνα της δήθεν δύναμης περνάει μέσα στην ψυχή του απλού πολίτη. Και του δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι οι τυραννίσκοι της ζωής του, οι εντολοδόχοι του Παγκόσμιου Συστήματος και ως εκ τούτου προστατευόμενοι από αυτό, είναι παντοδύναμοι, συνεπώς ο ίδιος είναι πολύ “λίγος” και ανίσχυρος για να τους αντιταχθεί.
Ακούγονται συχνά φράσεις από Έλληνες πολίτες όπως: “Τι μπορεί να κάνει ο απλός λαός, αυτοί που κυβερνάνε έχουν τη δύναμη” ή “Όσο και να παλέψουμε, στο τέλος αυτό που θέλει η κυβέρνηση γίνεται”. Αυτές είναι οι νοητικές φόρμες της πλήρους ηττοπάθειας και αυτο-παράδοσης, που καλλιεργούνται εντατικά μέσα στον ελληνικό λαό και σε σημαντικό βαθμό έχουν επιτύχει το στόχο τους.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Τσίπρας διαρκώς (χαμο)γελάει, σαν να πηγαίνουν όλα κατ’ ευχήν σε αυτήν εδώ τη χώρα. Στo image του “ικανού και δυνατού” που προσπαθούν πολύ έμπειροι επικοινωνιολόγοι να του χτίσουν, δεν χωράει σκουντουφλιά. Αν είχε σκουντούφλικο και σκοτεινιασμένο ύφος, όπως παραδείγματος χάριν ο κ. Σαμαράς, ίσως τώρα να είχε “πέσει”, χωρίς καμία υπερβολή. Το σκοτεινιασμένο ύφος θα μετέδιδε “σήμα” ανησυχίας και συνεπώς αφύπνισης, ενώ το διαρκές χαμόγελο, μια ψεύτικη εικόνα ελπίδας κι αυτό, λειτουργεί ως νανούρισμα: “κοιμήσου λαέ, με μένα στο τιμόνι όλα πάνε καλά…”
11. Θέτουν το λαό μπροστά σε ένα διαρκές “αδιέξοδο”
…Το δεν υπάρχει άλλος δρόμος, που έχει καθ’ υπερβολήν χρησιμοποιηθεί ενάντια στην ψυχονοητική υπόσταση του ελληνικού λαού, τούτη εδώ τη λειτουργία επιτελεί: εκμηδενίζει μέσα του την αναζήτηση άλλου δρόμου, πράξη που θα είχε ως άμεση συνέπεια την απομάκρυνση από τον “άνωθεν” επιβαλλόμενο, καταστροφικό μονόδρομο.
Αυτή η μέθοδος-κωδικός κατά την οποία ο λαός πείθεται ότι δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση και λύση, (Τhere Is No Alternative=TINA) παρά μόνον αυτός ο αδιέξοδος που του έχει επιβληθεί από άλλους, συνθλίβει τη φυσική ορμή του προς αναζήτηση ευφυών λύσεων και δημιουργικών δράσεων, που θα τον έβγαζαν από την κρίση πολλαπλών επιπέδων, μέσα στην οποία τον έχει “τυλίξει” το Σύστημα.
Το δεν υπάρχει άλλος δρόμος, δηλαδή υπάρχει μόνον το επιβαλλόμενο αδιέξοδο, μπορεί να παρομοιαστεί με ένα ακριβό και πολύ ταχύ αυτοκίνητο που κινείται με 140-150χιλ. (πάρα πολύ πιο ισχυρή είναι η ορμή κάθε λαού να “τρέξει μπροστά” και να δημιουργήσει) και ξαφνικά κάποια αόρατη δύναμη του κλείνει το δρόμο με έναν βράχο ή έναν ισχυρό τοίχο από ατσάλι. Δε θα συντριβεί το αυτοκίνητο αυτό;
Έτσι και ο λαός συντρίβεται από το “αδιέξοδο” με το οποίο του κλείνουν τη δημιουργική του δύναμη. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Λουφάζει, μαραζώνει και σιγά-σιγά πεθαίνει. Αυτός είναι ίσως ο πλέον καταστροφικός κωδικός και έχει εφαρμοστεί πολύ έντεχνα από τον “λαοπρόβλητο” σημερινό πρωθυπουργό κ.Τσίπρα και όλους τους προηγούμενους , σίγουρα και από τους επόμενους, εκτός αν προσπαθήσουμε, ως σύνολο, να ξαναβρούμε την ψυχική μας ορμή προς ζωή και δημιουργία, αντιστεκόμενοι και χαράζοντας “έναν άλλο” δρόμο!
12. Εφαρμόζουν ψυχότροπες τεχνικές, όπως η τεχνική του σοκ. (Ως τέτοιες μπορούν να θεωρηθούν όλες, από την ένατη και πάνω)
Ο ελληνικός λαός, όλοι εμείς, (αλλά και κάθε λαός σε ανάλογη θέση) μπορεί να παρομοιαστεί, ειδικά στην αρχή του “προγράμματος” και του “προγραμματισμού” του, με ένα παιδί που το έχουν περικυκλώσει ασφυκτικά κάποιοι “μεγάλοι και δυνατοί” και του δίνουν με καταιγιστικό ρυθμό χαστούκια, που δεν του επιτρέπουν ούτε ανάσα.
Αυτή η παρομοίωση-εικόνα καταδεικνύει με απλό τρόπο πώς επενεργεί στον έσω άνθρωπο “η τεχνική του σοκ”, ένας ισχυρότατα ψυχότροπος “κωδικός” χειραγώγησης -και όχι μόνον. Εμπεριέχει και την ουσιαστική πλευρά ότι το χαστούκι δεν είναι εικονικό, είναι πολιτική πράξη και ταυτόχρονα πρακτική χειραγώγησης. Προκαλεί “σοκ”στον υπό επίθεση λαό τόσον ο ξέφρενος ρυθμός που επιφέρονται οι αλλαγές που τον πλήττουν, όσον και αυτές καθαυτές οι αλλαγές-απώλειες των κεκτημένων του. (Νομίζω ότι θυμόμαστε όλοι τον καταιγιστικό ρυθμό που χάναμε τα κεκτημένα μας το ένα μετά το άλλο, κατά την αρχή της κρίσης).
13. Η τεχνική του εθισμού.
Το “σοκ” είναι η τεχνική η οποία εφαρμόζεται για να ξεπεραστεί νικηφόρα για το Σύστημα η δύσκολη πρώτη φάση της επίθεσης ενάντια σε έναν λαό, αυτή εφαρμόστηκε και στον ελληνικό λαό. Όταν όμως ο λαός ξεπεράσει το πρωταρχικό σοκ και αρχίσει να αντιδρά, τότε το Σύστημα ξεκινά μιαν άλλη τεχνική, αυτήν του εθισμού: διαχέει το “δηλητήριό” του μέσα στο κοινωνικό σώμα λίγο-λίγο και κατά δόσεις . Κατά δόσεις οι απολύσεις, κατά δόσεις οι περικοπές των μισθών και συντάξεων, κατά δόσεις οι φορολογικές επιβαρύνσεις , κατά δόσεις -και πάντα εκβιαστικά προς τα συμφέροντα του λαού- οι… “δάνειες” δόσεις!
Έτσι δημιουργείται μία κατάσταση σαν αυτή του βατράχου στην κατσαρόλα που νιώθει να ψιλοζεσταίνεται, αλλά δεν ανησυχεί -λίγο είναι, θα περάσει. Όταν καταλάβει ότι τον βράζουν, είναι πια αργά για οτιδήποτε! Αυτή η τεχνική ονομάζεται και μιθριδατισμός, από τον βασιλιά του Πόντου Μιθριδάτη ΣΤ’ που προκαλούσε εθισμό στον οργανισμό του με μικρές δόσεις δηλητήριου, ώστε να μην τον θανατώσει η τυχόν“βαλτή” και μεγάλη.
Το πόσο έχει ριζώσει ο μιθριδατισμός στην Ελλάδα δεν είναι ανάγκη να είναι κάποιος και πολύ σοφός για να το διακρίνει. Όσοι δεν το διακρίνουν ας αναλογιστούν πόση αγωνιστικότητα αντιμετώπιζε ο ελληνικός λαός τις αλλαγές στα κεκτημένα του στην αρχή του “προγράμματος” παρ’ όλο “το σοκ” που είχε υποστεί, και με πόση τις αντιμετωπίζει τώρα, που του κατεδαφίζουν τα πάντα, ζωή, καρπούς του μόχθου του και πατρίδα κι αυτός σκέφτεται: “Ψιχάλα είναι , θα περάσει”!
14. Η καλλιέργεια φόβων -ο φόβος του χάους.
Το Σύστημα για να επιτύχει για να επιτύχει το στόχο της απόλυτης επικυριαρχίας επί των λαών, και ειδικά του ελληνικού λαού, διαχέει κάθε είδους φόβο μέσα στη συλλογική μας συνείδηση. Κυρίως διαχέει το φόβο που θα μπορούσε να ονομαστεί με το γενικό όνομα φόβος του χάους, που σχεδόν περικλείει όλους τους άλλους. Είναι ο φόβος ότι αν το πολιτικό κατεστημένο που κυβερνά καταρρεύσει, κανείς δε θα μπορέσει να συγκρατήσει την κοινωνία σε τάξη και και θα επέλθει διάλυση και χάος.
Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο! Είναι το πολιτικό κατεστημένο σε κάθε χώρα, τμήμα του Παγκόσμιου Κατεστημένου, που δημιουργεί αταξία (σκεφθείτε τα όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη τον τελευταίο καιρό) και συνεπώς διάλυση στις κοινωνίες, ώστε στη συνέχεια να επιβάλει τη δική του, τη “Νέα Τάξη”.
Θα πρέπει να τονιστεί ότι όλες οι αναφερόμενες τεχνικές χειραγώγησης έχουν σχέση με την επιβολή της βουλήσεως του Συστήματος, επάνω στη βούληση των πολιτών. Όταν το Σύστημα θέλει να μην περάσει στο λαό μια “εγερτική” κατάσταση, ένα πολιτικό σχήμα που έχει Αρχές και προτείνει ουσιαστικές διεξόδους στο αδιέξοδο Τ.Ι.Ν.Α του Συστήματος, χρησιμοποιεί διαφορετικές μεθόδους.
Αυτές δε θα σχολιαστούν γιατί είναι σχετικά απλές και τις γνωρίζουμε όλοι. Χρησιμοποιεί την απαξίωση, τη διαστρέβλωση, το “θάψιμο”, την καταφυγή στη δήθεν γραφικότητα ή στον δήθεν λαϊκισμό, στη διύλιση για να βρει λάθος στα πρόσωπα ή στην προσπάθειά τους, στις “κατά παραγγελίαν” αρνητικές κριτικές και κυρίως στο παντοτινό υπ’ αριθμόν ένα όπλο του που είναι ένας δικός του “Δούρειος ίππος”, για να διαλύσει την κατάσταση εκ των “έσω”. Και ό,τι άλλο μπορείτε να προσθέσετε.
Τις παρακάτω τεχνικές δεν τις είχα εντοπίσει, όταν έγραφα το βιβλίο. Είναι και αυτές εξαιρετικά σημαντικές.
15. Η τακτική της ισοπέδωσης.
Αυτή η τακτική αρχίζει από την Παιδεία όπου, αποκλείοντας την αριστεία, αυτή οδηγείται σε μια προς τα κάτω ισοπέδωση της μαθησιακής επίδοσης και καλλιέργειας. Και φθάνει ως την πολιτική κονίστρα όπου οι μετριότητες ισοπεδώνουν τα πάντα. Αν τολμήσει να αναμειχθεί ένας εξέχων, τον “κατεβάζουν” αμέσως στο δικό τους ανάστημα -έχουν τα προπαγανδιστικά όργανά τους και πολλούς τρόπους να το επιτυγχάνουν αυτό. Με αποτέλεσμα ο αληθινά εξέχων να αποσυρθεί τρέχοντας από τον ενεργό πολιτικό αγώνα.
Δεν έχει καθόλου άδικο λαός να αποφαίνεται για τους 300 της Βουλής πως “όλοι ίδιοι είναι”, αφού πράγματι το Σύστημα έχει φροντίσει ώστε στα έδρανά της να κάθεται μια ισοπεδωμένη ποιότητα και μάλιστα της πιο χαμηλής, το δυνατόν, στάθμης.
Ωστόσο, αυτή η ισοπεδωτική προπαγάνδα, έχει καταφέρει ώστε μέσα στον ελληνικό λαό να έχει περάσει η ίδια ισοπεδωτική αντίληψη για τον εαυτό του! Αυτό είναι πάρα πολύ καθηλωτικές για την τωρινή πορεία και την μελλοντική εξέλιξή του.
Πάρα πολλοί Έλληνες, άλλοι ηθελημένα (αυτό εμπίπτει στον “κωδικό” 9!) και άλλοι ανεπιγνώστως πιστεύουν, αλλά και το εκφράζουν, ότι όλοι οι Έλληνες είναι “ξοφλημένοι” συνειδησιακά, ότι είναι αχρείοι, τεμπέληδες, αραχτοί, ραγιάδες, καταναλωτικά ζόμπι, της αρπαχτής και της ρεμούλας και τόσα άλλα. Είμαστε λοιπόν ο πάτος του πλανήτη! Είμαστε;
15. Η τακτική της ισοπέδωσης.
Αυτή η τακτική αρχίζει από την Παιδεία όπου, αποκλείοντας την αριστεία, αυτή οδηγείται σε μια προς τα κάτω ισοπέδωση της μαθησιακής επίδοσης και καλλιέργειας. Και φθάνει ως την πολιτική κονίστρα όπου οι μετριότητες ισοπεδώνουν τα πάντα. Αν τολμήσει να αναμειχθεί ένας εξέχων, τον “κατεβάζουν” αμέσως στο δικό τους ανάστημα -έχουν τα προπαγανδιστικά όργανά τους και πολλούς τρόπους να το επιτυγχάνουν αυτό. Με αποτέλεσμα ο αληθινά εξέχων να αποσυρθεί τρέχοντας από τον ενεργό πολιτικό αγώνα.
Δεν έχει καθόλου άδικο λαός να αποφαίνεται για τους 300 της Βουλής πως “όλοι ίδιοι είναι”, αφού πράγματι το Σύστημα έχει φροντίσει ώστε στα έδρανά της να κάθεται μια ισοπεδωμένη ποιότητα και μάλιστα της πιο χαμηλής, το δυνατόν, στάθμης.
Ωστόσο, αυτή η ισοπεδωτική προπαγάνδα, έχει καταφέρει ώστε μέσα στον ελληνικό λαό να έχει περάσει η ίδια ισοπεδωτική αντίληψη για τον εαυτό του! Αυτό είναι πάρα πολύ καθηλωτικές για την τωρινή πορεία και την μελλοντική εξέλιξή του.
Πάρα πολλοί Έλληνες, άλλοι ηθελημένα (αυτό εμπίπτει στον “κωδικό” 9!) και άλλοι ανεπιγνώστως πιστεύουν, αλλά και το εκφράζουν, ότι όλοι οι Έλληνες είναι “ξοφλημένοι” συνειδησιακά, ότι είναι αχρείοι, τεμπέληδες, αραχτοί, ραγιάδες, καταναλωτικά ζόμπι, της αρπαχτής και της ρεμούλας και τόσα άλλα. Είμαστε λοιπόν ο πάτος του πλανήτη! Είμαστε;
Τέτοιες ισοπεδωτικές κρίσεις είναι πολύ αρνητικές για τον “υγιή” λαό, όσος ελάχιστος και αν είναι αυτός, επειδή αυτός και μόνον αυτός είναι το υγιές φύραμα, που μπορεί να ζυμώσει το νέο “Ελληνικό άρτο”. Είναι πολύ αρνητικές για την ψυχική του ισορροπία της οποίας η αυτοεκτίμηση είναι η βάση (9!) και τελικά για τη δυνατότητά του να λειτουργήσει ως ενεργό και δυνατό φύραμα, που έτσι εκμηδενίζεται. Εδώ απαιτείται μεγάλη προσοχή από όλους μας και όσοι δεν εκτελούν “διατεταγμένη” υπηρεσία, ας το κατανοήσουν.
16. Η προπαγάνδα υπέρ της κοινωνικής ανοχής και η επιβολή της διά αντιρατσιστικών νόμων. (Ένας “κωδικός” μεγάλης αποτελεσματικότητας).
Κάθε κοινωνία θέτει (προς αυτοθέσμισή της, όπως θα έλεγε ο Καστοριάδης) Αξίες, ή καλύτερα να πω Αρχές, που έχουν γεννηθεί από τα κοινά βιώματα των μελών της, πρωτίστως θρησκευτικά, αλλά και αυτά του κοινού τους βίου (κατ’ ουσίαν αυτές οι δύο πηγές αλληλοπλέκονται), βιώματα δηλαδή από τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ τους.
Όταν ο κ. Χ. Γιανναράς επαναλαμβάνει το “να αληθεύει ο βίος”, ένα από όσα εννοεί είναι νομίζω αυτό: οι Αρχές, “τα όσια και τα ιερά” του κοινωνικού βίου, έχουν γεννηθεί από την άμεση βιωματική εμπειρία, που ως τέτοια δεν μπορεί να είναι ψεύτικη. Η εναλλακτική είναι μια εγκεφαλικά κατευθυνόμενη συμπεριφορά, διαφόρων -κυρίως εγωκεντρικών- σκοπιμοτήτων. Δυστυχώς, ο σύγχρονος άνθρωπος τείνει να εγκαταλείψει την πρώτη και να εκδηλώνει τη δεύτερη, που δεν είναι ό,τι καλύτερο για τη συνοχή μιας κοινωνίας.
Αυτές οι Αρχές, που έχουν προκύψει από τα κοινά βιώματα ενός συνόλου, δεν αμφισβητούνται από τα μέλη του. Τις σέβονται όλοι, αλλιώς θεωρούνται “ξένα” μέλη και ίσως άξια αποβολής από το κοινωνικό σώμα. Θα το διανοείτο ποτέ νεανίας στην αρχαία Αθήνα να σχίσει το πέπλο της θεάς Αθηνάς κατά τα Παναθήναια ή να διαταράξει την πομπή, που όδευε μέσω της Ιεράς Οδού προς την Ελευσίνα κατά την έναρξη των Ελευσινίων; Ποτέ! Όχι γιατί θα τον περίμενε άμεσος θάνατος, αλλά απλά επειδή δεν είχε διαφορετικά “όσια και ιερά” από του άλλους ή…καθόλου “όσια και ιερά”!
Αυτός ο κοινός άξονας Αρχών, θρησκευτικών, πολιτικών, οικονομικών, οικογενειακών, που εκφράστηκε με πρότυπο τρόπο στις αρχαίες ελληνικές πόλεις και συνεπώς στην Τέχνη τους (από την αγγειογραφία ως την αρχιτεκτονική και τη δραματουργία) είναι που συνέχει μια κοινωνία και την κρατάει “ζωντανή” μέσα στο χρόνο.
Αυτός της προσδίδει την “ταυτότητά” της, το ιδιαίτερο και μοναδικό πρόσωπό της. Αν κομματιαστεί ο άξονας αυτός, η κοινωνία-Έθνος διαλύεται και γρήγορα περνάει στην Ιστορική ανυπαρξία. Αν χαθεί η ταυτότητά της, σε λίγο δε θα είναι παρά μια “περιοχή” στο χάρτη, όπου κατοικούν διάφορες “μειονότητες”: φυλετικές, θρησκευτικές, εθνοτικές, ιδεολογικές, πολιτικές και όποιες άλλες.
Αρκετοί “Έλληνες” διανοούμενοι είναι τόσον ανερμάτιστοι, αν δεν εκτελούν εντεταλμένη υπηρεσία, ώστε να προτρέπουν τους Έλληνες να εγκαταλείψουν την πάμφωτη ελληνική ταυτότητα (όταν λειτουργεί, γιατί τώρα έχει “θολώσει”) και να προσλάβουν την ευρωπαϊκή. Την ευρωπαϊκή, ποια απ’ όλες; Τη γαλλική, τη γερμανική, την αγγλική, την ισπανική, τη σουηδική;
Δεν είναι μία η ευρωπαϊκή ταυτότητα και αυτό το γεγονός είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση. Πρέπει, λοιπόν, να μας πουν οι κύριοι αυτοί ποια από όλες αυτές τις ταυτότητες θέλουν να προσλάβουμε και να μας δικαιολογήσουν γιατί την θεωρούν ανώτερη της ελληνικής-οι ανελλήνιστοι! (Ας μου συγχωρεθεί, αλλά τους αξίζει).
Άκουσα κάποτε σε μια διάλεξη μια παραβολή του Πέρση μυστικιστή Τζελαλεντίν Ρουμί για τον κινέζικο και τον ελληνικό πολιτισμό που θα την αναφέρω, επειδή είναι εκπληκτική. Και το επίσης εκπληκτικό είναι ότι Τζελαλεντίν Ρουμί είχε κατανοήσει τη βαθύτατη ουσία του ελληνικού πολιτισμού, κάτι που ίσως αδυνατούν να επιτύχουν πολλοί Έλληνες “διανοούμενοι” σήμερα.
Κάποιος αυτοκράτορας κάλεσε Κινέζους και Έλληνες (ποιους άλλους;) για να διερευνήσει τις διαφορές του πολιτισμού τους.
-Είμαστε οι καλύτεροι καλλιτέχνες είπαν οι Κινέζοι. -Κι’ όμως εμείς υπερέχουμε, είπαν οι Έλληνες.
Κι ο αυτοκράτορας τους παραχώρησε δύο τοίχους σε αντικριστά δωμάτια να τους διακοσμήσουν. Οι Κινέζοι ζήτησαν εκατοντάδες χρώματα. Οι Έλληνες πήραν σφουγγάρια και νερό και βάλθηκαν να πλένουν τον τοίχο.
Όταν τελείωσαν, ο αυτοκράτορας ενθουσιάστηκε με την εκπληκτική τέχνη των Κινέζων. Όταν πήγε στους Έλληνες, αυτοί τράβηξαν την κουρτίνα που χώριζε τα δύο δωμάτια και ο τοίχος, που τον είχαν κάνει “καθρέφτη”, αντανάκλασε τέλεια τη σχεδόν “συμπαντική ζωγραφιά” των Κινέζων.
Ο αυτοκράτορας έμεινε άφωνος …και πήρε το μήνυμα: οι Έλληνες είναι “όλα” (είναι οι Οικουμενικοί Έλληνες!) αρκεί να κάνουν τον τοίχο τους -την ταυτότητά τους- καθαρό σαν καθρέφτη! Εμείς σήμερα, μπορούμε να το πάρουμε αυτό το μήνυμα;
Και ποιοι επιβάλλουν, διά των κυβερνήσεων που ελέγχουν, τον κάθε είδους αντιρατσισμό; Τα μέλη της Παγκόσμιας Ελίτ, ο προσωποποιημένος ρατσισμός της έσχατης και πιο απάνθρωπης μορφής. Οι άνθρωποι, που ενώ αποτελούν το 8% του παγκόσμιου πληθυσμού, συγκεντρώνουν στα χέρια τους το 85% του παγκόσμιου πλούτου, ενσαρκώνοντας τον πιο ακραίο οικονομικό και ολιγαρχικό ρατσισμό εναντίον της ανθρωπότητας, (από αυτούς 68 άνθρωποι συγκεντρώνουν το μισό -50%- του παγκόσμιου πλούτου!) επιβάλλουν, διά νόμου, σε όλους τους πολίτες που βρίσκονται στην ακτίνα επιρροής της ΝΠΤ να μην είναι ρατσιστές!
Δηλαδή τους επιβάλλουν να ανέχονται τα πάντα, κονιορτοποιώντας κάθε Αρχή, που θεμελίωνε και στήριζε την κοινωνία τους. Και αφού κάθε δική τους τάξη (ιεράρχηση) Αρχών καταρρεύσει, να τους επιβάλουν τη “Νέα Τάξη” “τους”. Ειπώθηκε πρόσφατα ότι οι αντι-ρατσιστικοί νόμοι διαλύουν τη (σημερινή υποτυπώδη) “δημοκρατία” και ασφαλώς έτσι είναι. Όμως συμβαίνει κάτι περισσότερο: διαλύουν την ίδια την κοινωνία .
Και δεν υπονοείται διόλου εδώ το να μην έχουμε ανοχή στις προσωπικές μας σχέσεις, η κοινωνική όμως ανοχή είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Η ανοχή αυτή γκρεμίζει όλα τα “όσια και τα ιερά” μιας κοινωνίας, ενός Έθνους. Τελικά, μαθαίνοντας ένα εθνικό κοινωνικό σύνολο να ανέχεται τα πάντα, η ανοχή επεκτείνεται και στο πολιτικό πεδίο. Ανέχεται και εκεί τα πάντα . Και τελικά, για όλα αυτά μαζί, είναι ένα ανεκτικό, “μελλοθάνατο” Έθνος!
17. Προπαγάνδα υπέρ τού “κάνε ό,τι θέλεις”.
Αυτό το “κάνε ό,τι θέλεις”, ότι σου αρέσει και σε ικανοποιεί ατομικά, σχετίζεται άμεσα με την προηγούμενη προπαγάνδα-μέθοδο χειραγώγησης. Πρόκειται για την επίπλαστη ελευθερία που προσφέρεται αφειδώς από το Σύστημα και που την ενισχύει μέσω της “καλλιεργούμενης” κοινωνικής ανοχής. Ανώδυνες και ανέξοδες οι ελευθερίες αυτές για το Σύστημα. Ή μάλλον, όχι, κάτι περισσότερο: το θρέφουν και το διαιωνίζουν, γιατί διαλύουν τον κοινό άξονα Αξιών της κοινωνίας , άρα τη συνοχή της που είναι και η δύναμή της απέναντι σε αυτό.
“Κάνε ότι θέλεις”, για να πιστεύεις ότι είσαι ελεύθερος και να μην κατανοήσεις ποτέ πόσο αλυσοδεμένος είσαι στον πολιτικο-οικονομικό τομέα. Τομέα, που περιορίζει αφάνταστα και την λεγόμενη “προσωπική ελευθερία” σου. Κι ωστόσο, μάλλον αυτό δεν το αντιλαμβάνεσαι , εξακολουθείς να πιστεύεις ότι είσαι ένας ελεύθερος πολίτης, ενώ δεν είσαι παρά ένας παρίας, για τον οποίο “άλλοι” αποφασίζουν και ρυθμίζουν τα πάντα. Από το αν θα μείνεις απόψε στο σπίτι με μια μακαρονάδα κι’ αυτή χωρίς σάλτσα ή αν θα βγεις με την παρέα σου, όπως θα ήθελες, για να δείτε μια καλή θεατρική παράσταση.
“Κάνε ό,τι θέλεις”, για να μην κατανοήσεις ποτέ τις αλυσίδες σου και προσπαθήσεις να τις σπάσεις.
18. Καλλιεργείται το μύθευμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ναι, δε σε σκοτώνουν σαν το σκυλί στ’ αμπέλι, όπως επί φεουδαρχίας. Τώρα, αν σε σκοτώσει κάποιος τιμωρείται. Αν όμως το Σύστημα σε αναγκάσει, με άδικο τρόπο, να πέσεις απ’ το μπαλκόνι σου, θα τιμωρηθεί κανείς; Πού είναι τα “ανθρώπινα δικαιώματά” σου; Τα κατάπιε το Σύστημα! Κατά συνέπεια τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν ισχύ μόνον στις διαπροσωπικές σχέσεις. Στη σχέση του πολίτη με το Σύστημα δεν έχουν καμία ισχύ. Ανάγονται και αυτά, νομίζω, στην καλλιέργεια μιας ψευδεπίγραφης ελευθερίας που, ωστόσο, θα μπορούσε να είναι ουσιαστική, αλλά γι’ αυτήν πρέπει να δοθούν αγώνες.
Γράφουν εκθέσεις οι εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ ότι στην Ελλάδα καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πού θα απευθυνθούμε να βρούμε το δίκιο μας; Μπορούμε στα διεθνή δικαστήρια, αλλά στην Ελλάδα δεν κουνιέται φύλλο, είτε από φτώχεια, αφού μια τέτοια προσφυγή απαιτεί πολλά χρήματα, είτε από ενσωμάτωση στο Σύστημα.
Δεν θα έπρεπε να υπάρχει ένας διεθνής δικαστικός θεσμός που να κινείται αυτεπαγγέλτως , όπως στην περίπτωση ποινικού αδικήματος από φυσικό πρόσωπο; Αυτό θα ήταν μια κάποια ουσιαστική προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το Σύστημα, αλλά όσο αυτό κυριαρχεί, δεν θα επιτρέψει ποτέ έναν τέτοιο θεσμό!
Όταν μια ηγεμονεύουσα κάστα, δίνει στους πολίτες “δικαιώματα”, υποδηλώνεται, για όσους μπορούν να το διακρίνουν, ότι τους έχει στερήσει την πολιτική ελευθερία. Ποιοι είχαν δικαιώματα στην αρχαία Αθήνα; Μόνον οι δούλοι! Δεν μπορούσες να σκοτώσεις ένα δούλο, να τον προσβάλεις, να τον κακομεταχειριστείς, χωρίς την ανάλογη τιμωρία, από την οποία δεν γλύτωνε βέβαια κανείς.
Άρα τα δικαιώματα των αρχαίων δούλων, ήταν πολύ πιο ουσιαστικά από αυτά των σημερινών “ελεύθερων πολιτών”. Οι αρχαίοι Έλληνες πολίτες, ωστόσο, τι “δικαιώματα” μπορούσαν να έχουν έχουν έναντι της πόλης τους, αφού αυτοί οι ίδιοι ήταν οι κύριοι της ζωής και της “μοίρας” της (τους);
19. Ο “χειρισμός” της είδησης.
Η επιλογή (διαλογή) των ειδήσεων, ο τρόπος εκφοράς τους ως λόγος (ας ξαναθυμηθούμε εδώ τους λεκτικούς κώδικες!), η ιεράρχησή τους, η δημοσίευση “αλλοιωμένων” ειδήσεων και “πληρωμένων” αναλύσεων από όλα τα συστημικά μμε παγκοσμίως, αποτελούν μία από τα κορυφαίες τεχνικές χειραγώγησης των ανθρώπων.
Ουδέν άλλο σχόλιο. Το θέμα είναι παγκοίνως γνωστό, παρά μία μόνον προτροπή: ας διακόψουμε κάθε σχέση με τα συστημικά μμε και κυρίως την τηλεόραση. Ένα πρώτο βήμα για να αρχίσουμε να σπάμε τις αλυσίδες μας, εφ’ όσον κατ’ εξοχήν μέσα από αυτά (αυτήν) περνάει ο έλεγχος του νου και της βουλήσεώς μας, δηλαδή η χειραγώγησή μας.
20. Η διασπορά ιδεολογικών -ισμών μέσα στο κοινωνικό σώμα.
Θα μπορούσε να αναφερθεί και αυτή μέθοδος χειραγώγησης, που άρχισε να αναπτύσσεται μετά τη Γαλλική επανάσταση (στην ουσία είναι μία επέκτασις του “διαίρει και βασίλευε”) και “λειτουργεί” μέχρι σήμερα. Δεν θα αναπτυχθεί πλήρως εδώ, παρά μόνον ακροθιγώς, εφ’ όσον αυτή αποτελεί ένα ολόκληρο, ιδιαίτερο κεφάλαιο.
Οι ιδεολογικοί -ισμοί δεν είναι γέννημα κοινών βιωμάτων των ανθρωπίνων συνόλων, είναι εγκεφαλικά γεννήματα κάποιων διανοουμένων για να ερμηνεύσουν ή να χειραγωγήσουν αυτά τα βιώματα. Συνεπώς, δεν έχουν την καθολική αποδοχή των κοινωνιών παρά μόνον , πάντα διασπαστικά, ενός μέρους τους. Η καθολική αποδοχή τους μόνο διά της βίας μπορεί να συμβεί, άρα πρόσκαιρα.
Αποκτούν οι διάφοροι αυτοί -ισμοί οπαδούς, “εγκεφαλικώ τω τρόπω”, θεωρητικά, οι οποίοι εν είδει τυφλών και κωφών “κλείνουν απέξω” κάθε άλλη ανθρώπινη βιωματική εμπειρία, εκτός τον -ισμό που έχουν “τακτοποιήσει” καλά μέσα στον εγκέφαλό τους και έχουν συνδέσει το “εγώ” και τη σημαντικότητα της ύπαρξής τους με αυτόν. Και οι θρησκείες έχουν την κατάληξη -ισμός, αλλά είναι αναμφισβήτητο ότι “ριζώνουν” μόνον όταν αποτελέσουν κοινό βίωμα ανθρωπίνων συνόλων. (Δεν εξετάζεται εδώ αν είναι αληθείς ή όχι).
Υπό αυτήν την έννοια, ο αναρχικός ποτέ δε θα κατανοήσει ούτε θα προσεγγίσει τον αληθινό Χριστιανό. Ο πρώτος ακολουθεί “συνταγές”, που τον εντάσσουν σε έναν ελκυστικό -ειδικά για τους νέους- τρόπο βίου, επειδή είναι βίος συλλογικός και με ισχυρή μεταξύ των ομοϊδεατών αλληλεγγύη, αυτό όμως δεν έχει τόση σημασία, σημασία έχει ότι ακολουθεί συνταγές. Είναι “οπαδός”, άρα “κλειστός” σε κάθε άλλη ανθρώπινη στάση και εμπειρία.
Ο δεύτερος ακολουθεί τα βιώματα της καρδιάς του, που μπορεί να είναι ελλιπέστατα, αλλά είναι βιώματα -εφ’ όσον δεν συμβάλλει ιδιαίτερα η περιρρέουσα ατμόσφαιρα και εφ’ όσον έχει εγκαταλειφθεί προ πολλού ο πρότυπος συλλογικός βίος εκείνων των πρώτων που μετείχαν σε αυτό το βίωμα “της Θυσίας-Ανάστασης”.
Πώς και πότε, λοιπόν, θα ειρηνεύσουν και θα συστοιχηθούν αυτά τα μέλη της ίδιας κοινωνίας; Γκρεμίζοντάς την δια της βίας για να χτίσουν μιαν άλλη στα πρότυπά τους, όπως πολλοί “-ισμό-κηδες” ονειρεύονται; Έφερε όμως ποτέ η βία μακροχρόνιο αποτέλεσμα στις κοινωνίες; Συμβαίνουν ρηξικέλευθες και μόνιμες κοινωνικές αλλαγές, αν δεν αυτές δεν είναι αποτέλεσμα αναγκών που έχουν προκύψει από τα ίδια τα βιώματα του λαϊκού υποκειμένου; Και τότε ναι, τα βιώματα αυτά μπορούν να φέρουν “ανατροπές”, καμιά φορά και βίαιες.
Η διάσπαση, ωστόσο, της ελληνικής κοινωνίας που προκαλείται λόγω -ισμών, (ιδεολογικών μεταξύ τους και ιδεολογικών vs βιωματικών) είναι υπαρκτή, λειτουργεί “άψογα” στο εδώ και τώρα, ώστε η κοινωνία να κυριαρχείται από “άλλες” δυνάμεις, που είναι ενάντιες και στους μεν και στους δε. Πόσο απλό θα ήταν “να δώσουν τα χέρια” εναντίον αυτών των δυνάμεων! Αλλά το “εγώ” του κάθε ιδεολογικού -ισμού, που παγιώνεται προσωπικά μέσα στους οπαδούς του, δυστυχώς δεν τους το επιτρέπει. Και το εκλογικεύουν (θυμηθείτε την Ιδεατή Εικόνα), προβάλλοντας ότι πρέπει να διατηρήσουν την θεωρητική (ιδεολογική) καθαρότητα του -ισμού τους. Και “ας καεί” όλη η υπόλοιπη κοινωνία.
Μερικές φορές διαβάζω σχόλια αναγνωστών στο διαδίκτυο και λυπάμαι κατάκαρδα. Οι Έλληνες δεν ομονοούν πια σε τίποτα. Ο καθένας και η άποψή του. Πλήρης διάλυση του κοινωνικού ιστού, ούτε καν σε μόρια, αλλά σε ατομικά υποσωματίδια. Και όχι μόνον δεν ομονοούν, αλλά επιτίθενται ο ένας στον άλλο, αφού ο καθένας νομίζει ότι αυτός κατέχει την αλήθεια και όλοι οι άλλοι είναι ηλίθιοι.
Τα think-tank της χειραγώγησης τα έχουν καταφέρει τόσο καλά, που μόνον ένα θαύμα θα μπορούσε να ενώσει όλους τους Έλληνες με ομό-νοια και ομο-ψυχία, Και το θαύμα αυτό το επιτελεί σιγά-σιγά και αθόρυβα ο πόνος. Ο πόνος της συμφοράς, της οδύνης, της φτώχειας, που όλο και θα οξύνεται, τους οδηγεί να κατανοούν όλο και πιο βαθιά, ότι τους “συνέχει” κάτι: το ίδιο Εθνικό DNA, η ίδια Πατρίδα, ο ίδιο Πνευματικό βίωμα, το ίδιο παρελθόν, το ίδιο μέλλον.
16. Η προπαγάνδα υπέρ της κοινωνικής ανοχής και η επιβολή της διά αντιρατσιστικών νόμων. (Ένας “κωδικός” μεγάλης αποτελεσματικότητας).
Κάθε κοινωνία θέτει (προς αυτοθέσμισή της, όπως θα έλεγε ο Καστοριάδης) Αξίες, ή καλύτερα να πω Αρχές, που έχουν γεννηθεί από τα κοινά βιώματα των μελών της, πρωτίστως θρησκευτικά, αλλά και αυτά του κοινού τους βίου (κατ’ ουσίαν αυτές οι δύο πηγές αλληλοπλέκονται), βιώματα δηλαδή από τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ τους.
Όταν ο κ. Χ. Γιανναράς επαναλαμβάνει το “να αληθεύει ο βίος”, ένα από όσα εννοεί είναι νομίζω αυτό: οι Αρχές, “τα όσια και τα ιερά” του κοινωνικού βίου, έχουν γεννηθεί από την άμεση βιωματική εμπειρία, που ως τέτοια δεν μπορεί να είναι ψεύτικη. Η εναλλακτική είναι μια εγκεφαλικά κατευθυνόμενη συμπεριφορά, διαφόρων -κυρίως εγωκεντρικών- σκοπιμοτήτων. Δυστυχώς, ο σύγχρονος άνθρωπος τείνει να εγκαταλείψει την πρώτη και να εκδηλώνει τη δεύτερη, που δεν είναι ό,τι καλύτερο για τη συνοχή μιας κοινωνίας.
Αυτές οι Αρχές, που έχουν προκύψει από τα κοινά βιώματα ενός συνόλου, δεν αμφισβητούνται από τα μέλη του. Τις σέβονται όλοι, αλλιώς θεωρούνται “ξένα” μέλη και ίσως άξια αποβολής από το κοινωνικό σώμα. Θα το διανοείτο ποτέ νεανίας στην αρχαία Αθήνα να σχίσει το πέπλο της θεάς Αθηνάς κατά τα Παναθήναια ή να διαταράξει την πομπή, που όδευε μέσω της Ιεράς Οδού προς την Ελευσίνα κατά την έναρξη των Ελευσινίων; Ποτέ! Όχι γιατί θα τον περίμενε άμεσος θάνατος, αλλά απλά επειδή δεν είχε διαφορετικά “όσια και ιερά” από του άλλους ή…καθόλου “όσια και ιερά”!
Αυτός ο κοινός άξονας Αρχών, θρησκευτικών, πολιτικών, οικονομικών, οικογενειακών, που εκφράστηκε με πρότυπο τρόπο στις αρχαίες ελληνικές πόλεις και συνεπώς στην Τέχνη τους (από την αγγειογραφία ως την αρχιτεκτονική και τη δραματουργία) είναι που συνέχει μια κοινωνία και την κρατάει “ζωντανή” μέσα στο χρόνο.
Αυτός της προσδίδει την “ταυτότητά” της, το ιδιαίτερο και μοναδικό πρόσωπό της. Αν κομματιαστεί ο άξονας αυτός, η κοινωνία-Έθνος διαλύεται και γρήγορα περνάει στην Ιστορική ανυπαρξία. Αν χαθεί η ταυτότητά της, σε λίγο δε θα είναι παρά μια “περιοχή” στο χάρτη, όπου κατοικούν διάφορες “μειονότητες”: φυλετικές, θρησκευτικές, εθνοτικές, ιδεολογικές, πολιτικές και όποιες άλλες.
Αρκετοί “Έλληνες” διανοούμενοι είναι τόσον ανερμάτιστοι, αν δεν εκτελούν εντεταλμένη υπηρεσία, ώστε να προτρέπουν τους Έλληνες να εγκαταλείψουν την πάμφωτη ελληνική ταυτότητα (όταν λειτουργεί, γιατί τώρα έχει “θολώσει”) και να προσλάβουν την ευρωπαϊκή. Την ευρωπαϊκή, ποια απ’ όλες; Τη γαλλική, τη γερμανική, την αγγλική, την ισπανική, τη σουηδική;
Δεν είναι μία η ευρωπαϊκή ταυτότητα και αυτό το γεγονός είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση. Πρέπει, λοιπόν, να μας πουν οι κύριοι αυτοί ποια από όλες αυτές τις ταυτότητες θέλουν να προσλάβουμε και να μας δικαιολογήσουν γιατί την θεωρούν ανώτερη της ελληνικής-οι ανελλήνιστοι! (Ας μου συγχωρεθεί, αλλά τους αξίζει).
Άκουσα κάποτε σε μια διάλεξη μια παραβολή του Πέρση μυστικιστή Τζελαλεντίν Ρουμί για τον κινέζικο και τον ελληνικό πολιτισμό που θα την αναφέρω, επειδή είναι εκπληκτική. Και το επίσης εκπληκτικό είναι ότι Τζελαλεντίν Ρουμί είχε κατανοήσει τη βαθύτατη ουσία του ελληνικού πολιτισμού, κάτι που ίσως αδυνατούν να επιτύχουν πολλοί Έλληνες “διανοούμενοι” σήμερα.
Κάποιος αυτοκράτορας κάλεσε Κινέζους και Έλληνες (ποιους άλλους;) για να διερευνήσει τις διαφορές του πολιτισμού τους.
-Είμαστε οι καλύτεροι καλλιτέχνες είπαν οι Κινέζοι. -Κι’ όμως εμείς υπερέχουμε, είπαν οι Έλληνες.
Κι ο αυτοκράτορας τους παραχώρησε δύο τοίχους σε αντικριστά δωμάτια να τους διακοσμήσουν. Οι Κινέζοι ζήτησαν εκατοντάδες χρώματα. Οι Έλληνες πήραν σφουγγάρια και νερό και βάλθηκαν να πλένουν τον τοίχο.
Όταν τελείωσαν, ο αυτοκράτορας ενθουσιάστηκε με την εκπληκτική τέχνη των Κινέζων. Όταν πήγε στους Έλληνες, αυτοί τράβηξαν την κουρτίνα που χώριζε τα δύο δωμάτια και ο τοίχος, που τον είχαν κάνει “καθρέφτη”, αντανάκλασε τέλεια τη σχεδόν “συμπαντική ζωγραφιά” των Κινέζων.
Ο αυτοκράτορας έμεινε άφωνος …και πήρε το μήνυμα: οι Έλληνες είναι “όλα” (είναι οι Οικουμενικοί Έλληνες!) αρκεί να κάνουν τον τοίχο τους -την ταυτότητά τους- καθαρό σαν καθρέφτη! Εμείς σήμερα, μπορούμε να το πάρουμε αυτό το μήνυμα;
Και ποιοι επιβάλλουν, διά των κυβερνήσεων που ελέγχουν, τον κάθε είδους αντιρατσισμό; Τα μέλη της Παγκόσμιας Ελίτ, ο προσωποποιημένος ρατσισμός της έσχατης και πιο απάνθρωπης μορφής. Οι άνθρωποι, που ενώ αποτελούν το 8% του παγκόσμιου πληθυσμού, συγκεντρώνουν στα χέρια τους το 85% του παγκόσμιου πλούτου, ενσαρκώνοντας τον πιο ακραίο οικονομικό και ολιγαρχικό ρατσισμό εναντίον της ανθρωπότητας, (από αυτούς 68 άνθρωποι συγκεντρώνουν το μισό -50%- του παγκόσμιου πλούτου!) επιβάλλουν, διά νόμου, σε όλους τους πολίτες που βρίσκονται στην ακτίνα επιρροής της ΝΠΤ να μην είναι ρατσιστές!
Δηλαδή τους επιβάλλουν να ανέχονται τα πάντα, κονιορτοποιώντας κάθε Αρχή, που θεμελίωνε και στήριζε την κοινωνία τους. Και αφού κάθε δική τους τάξη (ιεράρχηση) Αρχών καταρρεύσει, να τους επιβάλουν τη “Νέα Τάξη” “τους”. Ειπώθηκε πρόσφατα ότι οι αντι-ρατσιστικοί νόμοι διαλύουν τη (σημερινή υποτυπώδη) “δημοκρατία” και ασφαλώς έτσι είναι. Όμως συμβαίνει κάτι περισσότερο: διαλύουν την ίδια την κοινωνία .
Και δεν υπονοείται διόλου εδώ το να μην έχουμε ανοχή στις προσωπικές μας σχέσεις, η κοινωνική όμως ανοχή είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Η ανοχή αυτή γκρεμίζει όλα τα “όσια και τα ιερά” μιας κοινωνίας, ενός Έθνους. Τελικά, μαθαίνοντας ένα εθνικό κοινωνικό σύνολο να ανέχεται τα πάντα, η ανοχή επεκτείνεται και στο πολιτικό πεδίο. Ανέχεται και εκεί τα πάντα . Και τελικά, για όλα αυτά μαζί, είναι ένα ανεκτικό, “μελλοθάνατο” Έθνος!
17. Προπαγάνδα υπέρ τού “κάνε ό,τι θέλεις”.
Αυτό το “κάνε ό,τι θέλεις”, ότι σου αρέσει και σε ικανοποιεί ατομικά, σχετίζεται άμεσα με την προηγούμενη προπαγάνδα-μέθοδο χειραγώγησης. Πρόκειται για την επίπλαστη ελευθερία που προσφέρεται αφειδώς από το Σύστημα και που την ενισχύει μέσω της “καλλιεργούμενης” κοινωνικής ανοχής. Ανώδυνες και ανέξοδες οι ελευθερίες αυτές για το Σύστημα. Ή μάλλον, όχι, κάτι περισσότερο: το θρέφουν και το διαιωνίζουν, γιατί διαλύουν τον κοινό άξονα Αξιών της κοινωνίας , άρα τη συνοχή της που είναι και η δύναμή της απέναντι σε αυτό.
“Κάνε ότι θέλεις”, για να πιστεύεις ότι είσαι ελεύθερος και να μην κατανοήσεις ποτέ πόσο αλυσοδεμένος είσαι στον πολιτικο-οικονομικό τομέα. Τομέα, που περιορίζει αφάνταστα και την λεγόμενη “προσωπική ελευθερία” σου. Κι ωστόσο, μάλλον αυτό δεν το αντιλαμβάνεσαι , εξακολουθείς να πιστεύεις ότι είσαι ένας ελεύθερος πολίτης, ενώ δεν είσαι παρά ένας παρίας, για τον οποίο “άλλοι” αποφασίζουν και ρυθμίζουν τα πάντα. Από το αν θα μείνεις απόψε στο σπίτι με μια μακαρονάδα κι’ αυτή χωρίς σάλτσα ή αν θα βγεις με την παρέα σου, όπως θα ήθελες, για να δείτε μια καλή θεατρική παράσταση.
“Κάνε ό,τι θέλεις”, για να μην κατανοήσεις ποτέ τις αλυσίδες σου και προσπαθήσεις να τις σπάσεις.
18. Καλλιεργείται το μύθευμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ναι, δε σε σκοτώνουν σαν το σκυλί στ’ αμπέλι, όπως επί φεουδαρχίας. Τώρα, αν σε σκοτώσει κάποιος τιμωρείται. Αν όμως το Σύστημα σε αναγκάσει, με άδικο τρόπο, να πέσεις απ’ το μπαλκόνι σου, θα τιμωρηθεί κανείς; Πού είναι τα “ανθρώπινα δικαιώματά” σου; Τα κατάπιε το Σύστημα! Κατά συνέπεια τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν ισχύ μόνον στις διαπροσωπικές σχέσεις. Στη σχέση του πολίτη με το Σύστημα δεν έχουν καμία ισχύ. Ανάγονται και αυτά, νομίζω, στην καλλιέργεια μιας ψευδεπίγραφης ελευθερίας που, ωστόσο, θα μπορούσε να είναι ουσιαστική, αλλά γι’ αυτήν πρέπει να δοθούν αγώνες.
Γράφουν εκθέσεις οι εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ ότι στην Ελλάδα καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πού θα απευθυνθούμε να βρούμε το δίκιο μας; Μπορούμε στα διεθνή δικαστήρια, αλλά στην Ελλάδα δεν κουνιέται φύλλο, είτε από φτώχεια, αφού μια τέτοια προσφυγή απαιτεί πολλά χρήματα, είτε από ενσωμάτωση στο Σύστημα.
Δεν θα έπρεπε να υπάρχει ένας διεθνής δικαστικός θεσμός που να κινείται αυτεπαγγέλτως , όπως στην περίπτωση ποινικού αδικήματος από φυσικό πρόσωπο; Αυτό θα ήταν μια κάποια ουσιαστική προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το Σύστημα, αλλά όσο αυτό κυριαρχεί, δεν θα επιτρέψει ποτέ έναν τέτοιο θεσμό!
Όταν μια ηγεμονεύουσα κάστα, δίνει στους πολίτες “δικαιώματα”, υποδηλώνεται, για όσους μπορούν να το διακρίνουν, ότι τους έχει στερήσει την πολιτική ελευθερία. Ποιοι είχαν δικαιώματα στην αρχαία Αθήνα; Μόνον οι δούλοι! Δεν μπορούσες να σκοτώσεις ένα δούλο, να τον προσβάλεις, να τον κακομεταχειριστείς, χωρίς την ανάλογη τιμωρία, από την οποία δεν γλύτωνε βέβαια κανείς.
Άρα τα δικαιώματα των αρχαίων δούλων, ήταν πολύ πιο ουσιαστικά από αυτά των σημερινών “ελεύθερων πολιτών”. Οι αρχαίοι Έλληνες πολίτες, ωστόσο, τι “δικαιώματα” μπορούσαν να έχουν έχουν έναντι της πόλης τους, αφού αυτοί οι ίδιοι ήταν οι κύριοι της ζωής και της “μοίρας” της (τους);
19. Ο “χειρισμός” της είδησης.
Η επιλογή (διαλογή) των ειδήσεων, ο τρόπος εκφοράς τους ως λόγος (ας ξαναθυμηθούμε εδώ τους λεκτικούς κώδικες!), η ιεράρχησή τους, η δημοσίευση “αλλοιωμένων” ειδήσεων και “πληρωμένων” αναλύσεων από όλα τα συστημικά μμε παγκοσμίως, αποτελούν μία από τα κορυφαίες τεχνικές χειραγώγησης των ανθρώπων.
Ουδέν άλλο σχόλιο. Το θέμα είναι παγκοίνως γνωστό, παρά μία μόνον προτροπή: ας διακόψουμε κάθε σχέση με τα συστημικά μμε και κυρίως την τηλεόραση. Ένα πρώτο βήμα για να αρχίσουμε να σπάμε τις αλυσίδες μας, εφ’ όσον κατ’ εξοχήν μέσα από αυτά (αυτήν) περνάει ο έλεγχος του νου και της βουλήσεώς μας, δηλαδή η χειραγώγησή μας.
20. Η διασπορά ιδεολογικών -ισμών μέσα στο κοινωνικό σώμα.
Θα μπορούσε να αναφερθεί και αυτή μέθοδος χειραγώγησης, που άρχισε να αναπτύσσεται μετά τη Γαλλική επανάσταση (στην ουσία είναι μία επέκτασις του “διαίρει και βασίλευε”) και “λειτουργεί” μέχρι σήμερα. Δεν θα αναπτυχθεί πλήρως εδώ, παρά μόνον ακροθιγώς, εφ’ όσον αυτή αποτελεί ένα ολόκληρο, ιδιαίτερο κεφάλαιο.
Οι ιδεολογικοί -ισμοί δεν είναι γέννημα κοινών βιωμάτων των ανθρωπίνων συνόλων, είναι εγκεφαλικά γεννήματα κάποιων διανοουμένων για να ερμηνεύσουν ή να χειραγωγήσουν αυτά τα βιώματα. Συνεπώς, δεν έχουν την καθολική αποδοχή των κοινωνιών παρά μόνον , πάντα διασπαστικά, ενός μέρους τους. Η καθολική αποδοχή τους μόνο διά της βίας μπορεί να συμβεί, άρα πρόσκαιρα.
Αποκτούν οι διάφοροι αυτοί -ισμοί οπαδούς, “εγκεφαλικώ τω τρόπω”, θεωρητικά, οι οποίοι εν είδει τυφλών και κωφών “κλείνουν απέξω” κάθε άλλη ανθρώπινη βιωματική εμπειρία, εκτός τον -ισμό που έχουν “τακτοποιήσει” καλά μέσα στον εγκέφαλό τους και έχουν συνδέσει το “εγώ” και τη σημαντικότητα της ύπαρξής τους με αυτόν. Και οι θρησκείες έχουν την κατάληξη -ισμός, αλλά είναι αναμφισβήτητο ότι “ριζώνουν” μόνον όταν αποτελέσουν κοινό βίωμα ανθρωπίνων συνόλων. (Δεν εξετάζεται εδώ αν είναι αληθείς ή όχι).
Υπό αυτήν την έννοια, ο αναρχικός ποτέ δε θα κατανοήσει ούτε θα προσεγγίσει τον αληθινό Χριστιανό. Ο πρώτος ακολουθεί “συνταγές”, που τον εντάσσουν σε έναν ελκυστικό -ειδικά για τους νέους- τρόπο βίου, επειδή είναι βίος συλλογικός και με ισχυρή μεταξύ των ομοϊδεατών αλληλεγγύη, αυτό όμως δεν έχει τόση σημασία, σημασία έχει ότι ακολουθεί συνταγές. Είναι “οπαδός”, άρα “κλειστός” σε κάθε άλλη ανθρώπινη στάση και εμπειρία.
Ο δεύτερος ακολουθεί τα βιώματα της καρδιάς του, που μπορεί να είναι ελλιπέστατα, αλλά είναι βιώματα -εφ’ όσον δεν συμβάλλει ιδιαίτερα η περιρρέουσα ατμόσφαιρα και εφ’ όσον έχει εγκαταλειφθεί προ πολλού ο πρότυπος συλλογικός βίος εκείνων των πρώτων που μετείχαν σε αυτό το βίωμα “της Θυσίας-Ανάστασης”.
Πώς και πότε, λοιπόν, θα ειρηνεύσουν και θα συστοιχηθούν αυτά τα μέλη της ίδιας κοινωνίας; Γκρεμίζοντάς την δια της βίας για να χτίσουν μιαν άλλη στα πρότυπά τους, όπως πολλοί “-ισμό-κηδες” ονειρεύονται; Έφερε όμως ποτέ η βία μακροχρόνιο αποτέλεσμα στις κοινωνίες; Συμβαίνουν ρηξικέλευθες και μόνιμες κοινωνικές αλλαγές, αν δεν αυτές δεν είναι αποτέλεσμα αναγκών που έχουν προκύψει από τα ίδια τα βιώματα του λαϊκού υποκειμένου; Και τότε ναι, τα βιώματα αυτά μπορούν να φέρουν “ανατροπές”, καμιά φορά και βίαιες.
Η διάσπαση, ωστόσο, της ελληνικής κοινωνίας που προκαλείται λόγω -ισμών, (ιδεολογικών μεταξύ τους και ιδεολογικών vs βιωματικών) είναι υπαρκτή, λειτουργεί “άψογα” στο εδώ και τώρα, ώστε η κοινωνία να κυριαρχείται από “άλλες” δυνάμεις, που είναι ενάντιες και στους μεν και στους δε. Πόσο απλό θα ήταν “να δώσουν τα χέρια” εναντίον αυτών των δυνάμεων! Αλλά το “εγώ” του κάθε ιδεολογικού -ισμού, που παγιώνεται προσωπικά μέσα στους οπαδούς του, δυστυχώς δεν τους το επιτρέπει. Και το εκλογικεύουν (θυμηθείτε την Ιδεατή Εικόνα), προβάλλοντας ότι πρέπει να διατηρήσουν την θεωρητική (ιδεολογική) καθαρότητα του -ισμού τους. Και “ας καεί” όλη η υπόλοιπη κοινωνία.
Μερικές φορές διαβάζω σχόλια αναγνωστών στο διαδίκτυο και λυπάμαι κατάκαρδα. Οι Έλληνες δεν ομονοούν πια σε τίποτα. Ο καθένας και η άποψή του. Πλήρης διάλυση του κοινωνικού ιστού, ούτε καν σε μόρια, αλλά σε ατομικά υποσωματίδια. Και όχι μόνον δεν ομονοούν, αλλά επιτίθενται ο ένας στον άλλο, αφού ο καθένας νομίζει ότι αυτός κατέχει την αλήθεια και όλοι οι άλλοι είναι ηλίθιοι.
Τα think-tank της χειραγώγησης τα έχουν καταφέρει τόσο καλά, που μόνον ένα θαύμα θα μπορούσε να ενώσει όλους τους Έλληνες με ομό-νοια και ομο-ψυχία, Και το θαύμα αυτό το επιτελεί σιγά-σιγά και αθόρυβα ο πόνος. Ο πόνος της συμφοράς, της οδύνης, της φτώχειας, που όλο και θα οξύνεται, τους οδηγεί να κατανοούν όλο και πιο βαθιά, ότι τους “συνέχει” κάτι: το ίδιο Εθνικό DNA, η ίδια Πατρίδα, ο ίδιο Πνευματικό βίωμα, το ίδιο παρελθόν, το ίδιο μέλλον.
Επίλογος.
Ευτυχώς ξυπνάμε σιγά-σιγά οι Έλληνες από την ψυχο-πνευματική νάρκωση στην οποία μας έχουν υποβάλλει. Όμως όχι όλοι μαζί. Υπάρχουν πολλές δυνατές και αφυπνισμένες συνειδήσεις που έχουν πλήρη επίγνωση τού τι ακριβώς συμβαίνει και γιατί. Για το λόγο αυτό είναι επιφορτισμένες με τη βαριά ευθύνη και το καθήκον να βγάλουν από τη νάρκωση ή, για να το εκφράσουμε αλλιώς, από το Μάτριξ μιας πλήρως ελεγχόμενης συνείδησης στην απεραντοσύνη της ελεύθερης συνείδησης, όλους τους υπόλοιπους ΕΛΛΗΝΕΣ.
Όσοι έχετε αποδεχτεί την πολύ μεγάλη δύναμη που έχουν οι μέθοδοι-“κωδικοί” χειραγώγησης, δε θα πρέπει να εξοργίζεστε με την απάθεια και αδράνεια του ελληνικού λαού.
Ο ελληνικός λαός είναι αυτή τη στιγμή ένας “μαγεμένος” λαός, με “μαγεία” κατασκότεινη και ζοφερή. Τι άλλο είναι η μαγεία παρά η προσπάθεια κάποιου να υποκλέψει τη βούληση ενός άλλου ανθρώπου και να του επιβάλλει τη δική του, οδηγώντας τον στην σύγχυση, στην παθητικότητα και τελικά στην καταστροφή;
Στον ελληνικό λαό έχουν εφαρμοστεί όλοι οι “κωδικοί” χειραγώγησης που ανιχνεύσαμε ως τώρα -ίσως δε εμβαθύνοντας στο θέμα, να ανακαλύψουμε κι άλλους- που είναι πανίσχυροι τρόποι αλλοίωσης της νοήσεώς του και υποκλοπής της βουλήσεώς του.
Δεν μπορεί πια να αντιδράσει ο ελληνικός λαός, παρά μόνον ελάχιστοι, που είχαν τόσο ισχυρή νοητική και συνειδησιακή συγκρότηση, ώστε να μην τους πιάσουν όλα αυτά τα απίστευτα δυνατά “βοτάνια” χειραγώγησης. Και όσοι τυχόν ανήκουμε σ’ αυτούς, όσοι δεν κλείσαμε την επίγνωσή μας μέσα στο Μάτριξ, έχουμε πρώτιστο και αδήριτο καθήκον να διακόψουμε τη νάρκωση του ελληνικού λαού και να τον ξυπνήσουμε από την αυτο-παράδοση της βουλήσεώς του.
Πώς; Πρωταρχικά σπάζοντας όλους τους κωδικούς διά των οποίων τον χειραγώγησαν και τον χειραγωγούν και δίνοντας αυτήν τη γνώση στους -κατά Αριστοτέλη- “μεγάλους αριθμούς”. (Απεχθής ο όρος “μάζες”. Και είναι σχεδόν βέβαιο πως όσοι τον χρησιμοποιούν θρέφουν τον κρυφό εγωϊσμό της “αριστερής ή άλλης ανωτερότητας” απέναντι σε αυτές τις “μάζες”!).
Στην αρχή θα “ξυπνήσουν” λίγοι, όμως σίγουρα αυτή θα είναι μια αλυσιδωτή αντίδραση και σε ελάχιστο -σχετικά- χρόνο θα αποδεσμευτούν από τη φυλακή της “εικονικής πραγματικότητας” (το Μάτριξ) τόσοι, που θα είναι αρκετοί για μια εθνική έγερση και επανεκκίνηση.
Παραδείγματα για να κάνουμε το θέμα απλό, συνδυάζοντας δηλώσεις, αποφάσεις , τακτικισμούς κ.α. με τον κωδικό χειραγώγησης στον οποίο εμπίπτουν, μας δίνει άφθονα η πολιτική πραγματικότητα, παλαιότερη και τωρινή. Κάθε σχόλιο “συμβάντος” θα μπορούσε να συνοδεύεται από μια σύντομη αναφορά στο πώς αυτό επηρεάζει αρνητικά τη νόηση και τη βούληση των Ελλήνων, δηλαδή πώς τους χειραγωγεί, αν βέβαια αυτό συμβαίνει.
Φυσικά δεν εννοώ να αναφερόμαστε στους αριθμημένους κωδικούς χειραγώγησης και με τους τίτλους που αναφέρθηκαν εδώ, αλλά να πιάνουμε κάθε φορά το κρυφό “σήμα” της χειραγώγησης και να το αναμεταδίδουμε με εκθετική ένταση σχολιάζοντάς το, οπότε αυτομάτως το μεταβάλλουμε σε μήνυμα αποχειραγώγησης! Μία εξαιρετικά δημιουργική εργασία, αλλά και πράξη αντίστασης, εφ’ όσον η εξωτερική ελευθερία ενός λαού έχει ως βάση και προϋπόθεση την εσωτερική. Θα το προσπαθήσουμε;
Ευτυχώς ξυπνάμε σιγά-σιγά οι Έλληνες από την ψυχο-πνευματική νάρκωση στην οποία μας έχουν υποβάλλει. Όμως όχι όλοι μαζί. Υπάρχουν πολλές δυνατές και αφυπνισμένες συνειδήσεις που έχουν πλήρη επίγνωση τού τι ακριβώς συμβαίνει και γιατί. Για το λόγο αυτό είναι επιφορτισμένες με τη βαριά ευθύνη και το καθήκον να βγάλουν από τη νάρκωση ή, για να το εκφράσουμε αλλιώς, από το Μάτριξ μιας πλήρως ελεγχόμενης συνείδησης στην απεραντοσύνη της ελεύθερης συνείδησης, όλους τους υπόλοιπους ΕΛΛΗΝΕΣ.
Όσοι έχετε αποδεχτεί την πολύ μεγάλη δύναμη που έχουν οι μέθοδοι-“κωδικοί” χειραγώγησης, δε θα πρέπει να εξοργίζεστε με την απάθεια και αδράνεια του ελληνικού λαού.
Ο ελληνικός λαός είναι αυτή τη στιγμή ένας “μαγεμένος” λαός, με “μαγεία” κατασκότεινη και ζοφερή. Τι άλλο είναι η μαγεία παρά η προσπάθεια κάποιου να υποκλέψει τη βούληση ενός άλλου ανθρώπου και να του επιβάλλει τη δική του, οδηγώντας τον στην σύγχυση, στην παθητικότητα και τελικά στην καταστροφή;
Στον ελληνικό λαό έχουν εφαρμοστεί όλοι οι “κωδικοί” χειραγώγησης που ανιχνεύσαμε ως τώρα -ίσως δε εμβαθύνοντας στο θέμα, να ανακαλύψουμε κι άλλους- που είναι πανίσχυροι τρόποι αλλοίωσης της νοήσεώς του και υποκλοπής της βουλήσεώς του.
Δεν μπορεί πια να αντιδράσει ο ελληνικός λαός, παρά μόνον ελάχιστοι, που είχαν τόσο ισχυρή νοητική και συνειδησιακή συγκρότηση, ώστε να μην τους πιάσουν όλα αυτά τα απίστευτα δυνατά “βοτάνια” χειραγώγησης. Και όσοι τυχόν ανήκουμε σ’ αυτούς, όσοι δεν κλείσαμε την επίγνωσή μας μέσα στο Μάτριξ, έχουμε πρώτιστο και αδήριτο καθήκον να διακόψουμε τη νάρκωση του ελληνικού λαού και να τον ξυπνήσουμε από την αυτο-παράδοση της βουλήσεώς του.
Πώς; Πρωταρχικά σπάζοντας όλους τους κωδικούς διά των οποίων τον χειραγώγησαν και τον χειραγωγούν και δίνοντας αυτήν τη γνώση στους -κατά Αριστοτέλη- “μεγάλους αριθμούς”. (Απεχθής ο όρος “μάζες”. Και είναι σχεδόν βέβαιο πως όσοι τον χρησιμοποιούν θρέφουν τον κρυφό εγωϊσμό της “αριστερής ή άλλης ανωτερότητας” απέναντι σε αυτές τις “μάζες”!).
Στην αρχή θα “ξυπνήσουν” λίγοι, όμως σίγουρα αυτή θα είναι μια αλυσιδωτή αντίδραση και σε ελάχιστο -σχετικά- χρόνο θα αποδεσμευτούν από τη φυλακή της “εικονικής πραγματικότητας” (το Μάτριξ) τόσοι, που θα είναι αρκετοί για μια εθνική έγερση και επανεκκίνηση.
Παραδείγματα για να κάνουμε το θέμα απλό, συνδυάζοντας δηλώσεις, αποφάσεις , τακτικισμούς κ.α. με τον κωδικό χειραγώγησης στον οποίο εμπίπτουν, μας δίνει άφθονα η πολιτική πραγματικότητα, παλαιότερη και τωρινή. Κάθε σχόλιο “συμβάντος” θα μπορούσε να συνοδεύεται από μια σύντομη αναφορά στο πώς αυτό επηρεάζει αρνητικά τη νόηση και τη βούληση των Ελλήνων, δηλαδή πώς τους χειραγωγεί, αν βέβαια αυτό συμβαίνει.
Φυσικά δεν εννοώ να αναφερόμαστε στους αριθμημένους κωδικούς χειραγώγησης και με τους τίτλους που αναφέρθηκαν εδώ, αλλά να πιάνουμε κάθε φορά το κρυφό “σήμα” της χειραγώγησης και να το αναμεταδίδουμε με εκθετική ένταση σχολιάζοντάς το, οπότε αυτομάτως το μεταβάλλουμε σε μήνυμα αποχειραγώγησης! Μία εξαιρετικά δημιουργική εργασία, αλλά και πράξη αντίστασης, εφ’ όσον η εξωτερική ελευθερία ενός λαού έχει ως βάση και προϋπόθεση την εσωτερική. Θα το προσπαθήσουμε;
*Karen Horney: “Οι συγκρούσεις του εσωτερικού μας κόσμου” σε μετάφραση των διακεκριμένων Κυπρίων, κ.κ. Τάκη Ευδόκα (ψυχιάτρου) και Α.Χριστοφίδη, (εκδ. Α. Καραβία) (σελ.130-152).
http://destoolon.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου