Ο επίδοξος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και «οι σεξουαλικές προτιμήσεις»

Ο φερόμενος ως υποστηριζόμενος από το Αρχιεπισκοπικόν περιβάλλον δια την θέσιν του Προκαθημένου της Ελλάδος, Σεβ. Ιωνίας κ. Γαβριήλ, αρθρογράφησεν εις την εφημερίδα «Καθημερινή» της 9ης Ιουλίου 2017 με θέμα τα θρησκευτικά. Ενώ επαινείται από τον κύκλον του δια τα εξαιρετικά προσόντα του, διαφαίνεται από το άρθρον του η ρηχότης -τύπου εκθέσεως ιδεών- του προβληματισμού του επί του θέματος. Ακολούθως παραθέτομεν αποσπάσματα και θέτομεν ερωτήματα.

«Ορισμένοι πιστεύουν πως η Ιερά Σύνοδος δεν δικαιούται να έχει κανένα λόγο στα τεκταινόμενα της παιδείας η και σε άλλα σύγχρονα ζητήματα της κοινωνίας μας. Μία επίσης μεγάλη ομάδα υποστηρίζει ότι ο λόγος και οι παρεμβάσεις της Εκκλησίας πρέπει να γίνονται με πιο επιθετικό τρόπο και με μεγαλύτερο σθένος. Μακάρι να συνοψίζονταν στα παραπάνω τα προβλήματα στην εκπαίδευση. Έχω την απόλυτη βεβαιότητα πως η διοικούσα Εκκλησία θα έκανε την υπέρβαση για το καλό των παιδιών μας».

Τα λόγια του Σεβασμιωτάτου ηχούν ως οι χρησμοί της Πυθίας. Τι εννοεί τελικώς με την «υπέρβαση», ότι θα απεσύρετο η Εκκλησία η ότι θα έδειχνε σθένος; Η μήπως σκοπίμως ο Σεβασμιώτατος «κλείνει το μάτι» προς όλας τας κατευθύνσεις;

«Όμως δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Αυτό που συνιστά απόλυτη προτεραιότητα είναι να δημιουργηθεί ένα αναβαθμισμένο μάθημα, το οποίο θα κρατά υψηλό το ενδιαφέρον των μαθητών και θα προσφέρει τα μέσα στους διδάσκοντες καθηγητές να αναπτύξουν τις πτυχές όχι μόνο της Ορθοδοξίας, αλλά και των υπολοίπων θρησκειών, μονοθεϊστικών η μη. Άλλωστε, οι ανάγκες και οι προκλήσεις των τελευταίων ετών προσφέρουν πλούσια επιχειρήματα για την ορθή γνώση της θρησκείας, για τον παγκόσμιο ρόλο της και κυρίως για τη συμβολή της στην επικράτηση της ειρήνης και της προόδου… η ελλιπής γνώση του ρόλου της θρησκείας και οι διάφορες λανθασμένες ερμηνεί­ες που συχνά της δίδονται, σκοπίμως η μη, προκαλούν τα φαινόμενα της τρομοκρατίας, του φανατισμού, της υποτίμησης της γυναίκας και των φυλετικών και άλλων διακρίσεων. Είναι λοιπόν επιτακτική η ανάγκη θεραπείας των παραπάνω φαινομένων που ενίοτε προκαλούνται από την «ανάγνωση» της θρησκείας μέσα από παραμορφωτικούς φακούς που αγνοούν την πραγματική ουσία της…».

Η τοποθέτησις του Σεβασμιωτάτου είναι απολύτως σαφής: το μάθημα να είναι θρησκειολογία! Όχι μόνον δεν γίνεται λόγος δια την ιδιαιτέραν θέσιν της Ορθοδοξίας, αλλά δίδεται έμφασις εις το φαινόμενον «θρησκεία», ως περιέχουσα και την Ορθοδοξίαν. Ο Σεβ. Ναυπάκτου προσ­φάτως έγραψε κείμενον, εις το οποίον αναφέρει ότι ενώ όλοι έχουν εγκολπωθή το σύνθημα ότι η Ορθοδοξία είναι Εκκλησία και όχι θρησκεία, αντιλαμβανόμεθα ότι ο Σεβ. Ιωνίας κατατείνει εις το ότι η Ορθοδοξία είναι θρησκεία! Αι απόψεις του ταυτίζονται πλήρως με τον προωθούμενον κυρίως από τον Πατριάρχην Κων/λεως οικουμενισμόν και την πανθρησκείαν, όπου το θρησκευτικόν φαινόμενον αντιμετωπίζεται εξ ορισμού ως θετικόν ανεξαρτήτως περιεχομένου! Κατά τον Σεβασμιώτατον όλες οι θρησκείες έχουν μίαν κοινήν ουσίαν, η οποία συμβάλλει εις την πρόοδον και υπέρκειται των επιμέρους εκφάνσεων της θρησκείας! Δεν υπάρχει μεγαλυτέρα βλασφημία από αυτήν! Μήπως όμως το ίδιον ακριβώς δεν ανέφερεν ο Σεβ. Ύδρας εις την εισήγησίν του εις την Ιεραρχίαν; Ανήκουν εις κοινήν λέσχην και ανταλλάσσουν απόψεις; Ένα αναπάντητον ερώτημα, το οποίον θα λύση εις την προσεχή παράγραφον ο Σεβασμιώτατος, είναι το τι εννοεί με την φράσιν «άλλων διακρίσεων».

«Είναι πασιφανές πως η συζήτηση γύρω από το μάθημα έχει αναδείξει τα βαθύτερα αδιέξοδα της χαμηλής παιδείας και των κενών που αυτή έχει αφήσει ως κληρονομιά σε πολλούς αποφοίτους των σχολείων μας. Όταν καταστρέφονται αίθουσες, περιουσίες του Δημοσίου, ευτελίζονται συνειδήσεις και καταδικάζονται τα παιδιά για τις σεξουαλικές η ιδεολογικές τους προτιμήσεις, τότε ποιά παιδεία έχουμε δημιουργήσει; Πόσο ολοκληρωμένος είναι ένας άνθρωπος, όταν δεν στηρίζεται αφενός στις εξελίξεις, την τεχνολογική πρόοδο, αλλά δεν έχει ως οδηγό τις αρχές του Ευαγγελίου; Πως θα μάθω να σέβομαι τον άλλον, αν δεν τον αγαπήσω, αν δεν δω στο πρόσωπό του το πρόσωπο του Ιησού Χριστού που σαρκώθηκε και θυσιάστηκε για τη δική μας σωτηρία;…».

Ο Σεβασμιώτατος ερμηνεύει εαυτόν, δια «τις άλλες διακρίσεις» που προανέφερεν ότι εις αυτάς εμπίπτουν οι «σεξουαλικές προτιμήσεις»! Δηλώνομεν απεριφράστως ότι καταδικάζομεν την βίαν, όμως είναι αδιανότητον από Ιεράρχην: α) να ομιλή περί πολλών σεξουαλικών προτιμήσεων και β) να θέτη αυτάς εις το ίδιον επίπεδον με τας ιδεολογίας! Το Ευαγγέλιον, Σεβασμιώτατε, καταδικάζει την βίαν, αλλά και τας «σεξουαλικάς προτιμήσεις». Καλεί να αγαπήσωμεν το πρόσωπον, αλλά να μισήσωμεν την αμαρτίαν, διότι αυτή είναι αναιρετική του προσώπου!

«…έχουμε χρέος να αναμορφώσουμε την εκπαίδευση, να την εμπλουτίσουμε με όλα τα σύγχρονα ρεύματα και να αφήσουμε τη γνώση να δημιουργήσει ελεύθερα σκεπτόμενους ανθρώπους, οι οποίοι ακόμα και όταν θα φτάνουν να αρνούνται τον Θεό, να το κάνουν ύστερα από βαθιά μελέτη και γνωριμία μαζί Του. Ο Χριστιανισμός όταν ιδωθεί με το πραγματικό του νόημα, είναι εκείνος που μας επιτρέπει όλα τα παραπάνω… Γίνεται διαρκώς λόγος για τα εκπαιδευτικά εγχειρίδια του μαθήματος, τα νέα βιβλία, όταν σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες τη θέση των βιβλίων έχουν υποκαταστήσει οι υπολογιστές και οι ταμπλέτες, όταν τα παιδιά μαθαίνουν να μελετούν μέσα από προτεινόμενη βιβλιογραφία χωρίς τους ασφυκτικά οριοθετημένους περιορισμούς των βιβλίων. Μήπως τα βιβλία και η συγγραφή τους εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα, κυρίως οικονομικού χαρακτήρα;…».

Ο Σεβασμιώτατος ομιλεί ως να ήτο ανεύθυνος, ως να μη έλαβε μέρος εις την συνεδρίασιν της Ιεραρχίας, ως να μη γνωρίζη τον κ. Γιαγκάζογλου… Όμως ομιλεί επικίνδυνα: να εμπλουτίσωμεν την παιδείαν με όλα τα ρεύματα και να αφήσωμεν την γνώσιν να διαμορφώση τα παιδιά μας; Μήπως παρόμοια δεν πρεσβεύουν και μέλη της Σαϊεντολογίας; Τέλος, μήπως μας προετοιμάζει δια την επιπλέον παραίτησιν της Εκκλησίας από την εποπτίαν των βιβλίων;

"Ο.Τ"