Τη ΙΔ΄ (14η) του αυτού μηνός, μνήμη του Οσίου πατρός ημών και θαυματουργού ΟΝΗΣΙΜΟΥ.

Ονήσιμος ο Άγιος πατήρ ημών, άλλος ων από τον Απόστολον Ονήσιμον, τον μαθητήν του Αποστόλου Παύλου, και άλλος από τον Μάρτυρα Ονήσιμον, ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού, εν έτει τγ΄ (303), καταγόμενος εκ Καισαρείας της Παλαιστίνης, εκ κώμης Καρυϊνης ονομαζομένης· άδεται δε, ότι οι γονείς τούτου έλαβον παρά θείου Αγγέλου το άγιον Βάπτισμα και ευηγγελίσθησαν περί της γεννήσεως τούτου του Αγίου, και ότι μέλλει να ονομασθή ο υιός των Ονήσιμος. Ούτος εκ νεαράς ηλικίας, καταλιπών τους γονείς του, απήλθεν εις εν Μοναστήριον της Εφέσου, εις το οποίον εμόναζον οκτακόσιοι Μοναχοί, οι δε γονείς του τοσούτον έκλαυσαν και εθρήνησαν δια την στέρησίν του, ώστε εκ των πολλών δακρύων απετυφλώθησαν.

Επειδή δε δια τον διωγμόν του Διοκλητιανού εγκατέλιπον οι Μοναχοί το Μοναστήριον εκείνο και ανεχώρησαν, ανεχώρησε και ο Άγιος και διήλθεν από την οικίαν των γονέων του, δεν εγνωρίσθη όμως εις αυτούς, αλλά γράψας εις χαρτίον με συντομίαν τα περί εαυτού, το απέθεσεν εις το παράθυρον της οικίας· αυτός δε απελθών εις την Μαγνησίαν ίδρυσε Μοναστήριον, εκεί δε καλέσας τους γονείς του ιάτρευσε τους οφθαλμούς αυτών. Όθεν διανύσας θεαρέστως το υπόλοιπον της ζωής του, προς Κύριον εξεδήμησε.