«Ώ της πωρώσεως!, ώ της θεομαχίας!

Χριστός ήρνητο... επίσκοποι περιορίζοντο... μοναχοί και μονάζουσαι, λαϊκοί, λαΐζουσαι· οι μεν τυπτόμενοι, οι δε φρουρούμενοι· άλλοι λιμοκτονούμενοι, έτεροι ξεόμενοι· ... έτεροι θανατούμενοι... και συ, ώ τρισάθλιε, αιχμαλωτισθείς στην ψυχοφθόρον κοινωνίαν της αιρέσεως και διαμένων εις το ολετήριον, ως πρέπει να λεχθή και όχι Μοναστήριον, κομπάζεις ότι είσαι καλά! ... Ποίον ναόν διετήρησας, αφού εμίανας τον ναόν του Θεού που είσαι συ ο ίδιος; Ποίους δε αδελφούς διέσωσας, αφού κατεστράφησαν διά της ολεθρίας σου κοινωνίας μετά της αιρέσεως;»