ΤΟ ΤΡΙΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΟΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ -- Τὸ φιλιόκβε εἶναι παπικὴ αἵρεσις

Ὅπως γνωρίζουμε ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Δογματικὴ τὸ τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος εἶναι τὸ Πανάγιο Πνεῦμα. Ἐὰν ὁ Θεάνθρωπος Κύριος εἶναι ἡ κεφαλὴ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας, τὸ Πανάγιο Πνεῦμα εἶναι ἡ ψυχή της. Εἶναι τὸ “πλήρωμα τοῦ τὰ πάντα ἐν πᾶσι πληρουμένου»1. Τὸ Πανάγιο Πνεῦμα ἐκπορεύεται ἀπὸ τὸν Πατέρα καὶ στέλλεται μέσῳ τοῦ Υἱοῦ. Τὸ “filioque” εἶναι παπικὴ αἵρεση. Ὁ Ἱερὸς Καβάσιλας, ἀναφερόμενος στὸ Τρίτο Πρόσωπο τῆς Ἁγ. Τριάδος, λέει χαρακτηριστικά: “Ὁ Σωτὴρ γιʼ αὐτὸ ἀπέστειλε τὸν ἄλλον Παράκλητο, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, γιὰ νὰ μένη μαζί μας αἰωνίως”2. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ζωογονεῖ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν πληροῖ θεότητος. Ἑπομένως εἶχε δίκαιο ὁ Ἅγιος Εἰρηναῖος, ὅταν ἔλεγε: «ubi Ecclesia, ibi et Spiritus Dei, et ubi Spiritus Dei, illie Ecclesia, et omnis gratia». (Ὅπου Ἐκκλησία, ἐκεῖ καὶ Πνεῦμα Ἅγιον, ἐκεῖ Ἐκκλησία καὶ πᾶσα χάρις)3.

Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο ἦταν παρὸν τόσο στὸ ἔργο τῆς Δημιουργίας τοῦ κόσμου, ὅσο καὶ στὸ ἔργο τῆς ἀναδημιουργίας καὶ ἀπολυτρώσεως.

***

Ο  Αλέξανδρος άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "ΤΟ ΤΡΙΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΟΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ -- Τὸ φιλι...":

Όλη η θεωρία περί της εκπορεύσεως του Ελέους και της χάρης που δίδεται για κάθε αμαρτία από την καρδιά του Χριστού και μετέπειτα και της Παναγίας που οι παπικοί τόσο κοπιάζουν να επιτύχουν ειδικά κατά την εορτή του Θείου Ελέους που ατενίζουν ακόμη και τον ήλιο εξελίχθηκε δυστυχώς από αυτή την πρώτη διαστροφή του φιλιόκβε....

Αλέξανδρος 

Ὁ Μέγας Βασίλειος μᾶς τονίζει τὴν ἁπανταχοῦ παρουσία καὶ ἐνέργεια τοῦ Παναγίου Πνεύματος. “Χριστοῦ ἐπιδημία καὶ τὸ Πνεῦμα προτρέχει. Ἔνσαρκος παρουσία καὶ τὸ Πνεῦμα ἀχώριστον. Ἐνεργήματα δυνάμεων, χαρίσματα ἰαμάτων, διὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου. Δαίμονες ἀπηλαύνοντο ἐν τῷ Πνεύματι τοῦ Θεοῦ. Διάβολος κατηργεῖτο συμπαρόντος τοῦ Πνεύματος… Οἰκείωσις πρὸς Θεὸν διὰ τοῦ Πνεύματος… Ἡ ἐκ νεκρῶν ἐξανάστασις τῇ ἐνεργείᾳ τοῦ Πνεύματος…»4. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἡ Πεντηκοστὴ εἶναι ἡ συνέχεια τῆς Ἐνσαρκώσεως καὶ ἡ συνέπεια αὐτῆς. Ὁ πιστὸς Χριστιανὸς πλέον γίνεται ἱκανὸς νὰ δεχθῆ τὸ Πανάγιο Πνεῦμα καὶ Αὐτὸ κατέρχεται καὶ πληροῖ τὴν ἐξαγνισμένη, μὲ τὸ Πανάγιο Αἷμα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου, Ἐκκλησία. Τὸ γεγονός, ὅμως, τῆς Πεντηκοστῆς δὲν εἶναι ἕνα γεγονός, τὸ ὁποῖο συνετελέσθη “ἐφ᾽ ἅπαξ”. Εἶναι τὸ γεγονὸς ἐκεῖνο, ποὺ πάντοτε καὶ συνεχῶς συγκροτεῖ τὴν ὅλη Ἐκκλησία. Εἶναι τὸ γεγονός, ποὺ συντελεῖ στὴν ἀφθαρτοποίηση καὶ ἀθανασία τῶν μελῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα προκαλεῖ μιὰ ὀντολογικὴ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν ψυχῶν ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὶς πτώσεις. Ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος ἐρωτᾶ: “Πῶς ἐπαληθῶς ζήσειας, μὴ ἑνωθεῖς τῇ ἀληθινῇ ζωῇ, τουτέστι τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, δὶ οὗ πᾶς πιστὸς ἀναγεννᾶται καὶ ἀναζωοῦται ἐν Χριστῷ;…»5. Ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὄντως ἕνα μυστήριο. Κανεὶς δὲν ἔχει τὴ δυνατότητα καὶ τὴν δύναμη νὰ φθάση ἕως τὰ ἀπύθμενα βάθη της. Καὶ ὅμως ὑπάρχει μία δύναμη, ἡ ὁποία ἔχει τὴν δυνατότητα αὐτή, ἀλλὰ εἶναι ὁ μεγάλος ἄγνωστος γιὰ τοὺς πολλούς. Αὐτὴ ἡ δύναμη εἶναι “ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν καὶ ζωῆς χορηγός”. Εἶναι τὸ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας. Εἶναι τὸ Πανάγιο Πνεῦμα, ποὺ δίδει τὴν ζωή, διατηρεῖ ζωντανὴ τὴν Ἱερὰ Παράδοσή μας, καθίσταται ὁ κύριος παράγων τῆς λατρευτικῆς μας ζωῆς, παρηγορεῖ, ἐμπνέει πίστη, μεταμορφώνει τὴν ζωή μας. Χωρὶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο δὲν θὰ ὑπῆρχε οὔτε οὐρανὸς οὔτε γῆ.

Σημειώσεις

1. Ἐφεσ. Α´, 23.

2. Νικολάου Καβάσιλα, Εἰς τὴν Θείαν Λειτουργίαν, ΕΠΕ, Θεσ/νίκη 1979, Τόμ. 22, σελ. 145.

3. Περὶ Αἱρέσεων, Γ´, 24, PG7, 966C.

4. Μ. Βασιλείου, Περὶ Ἁγίου Πνεύματος, ΕΠΕ, Θεσσαλονίκη 1974, Τόμ. 10, σελ. 412.

5. Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου, Ἅπαντα, ΕΠΕ, Θεσσαλονίκη 1988, Τόμ. 19Γ, σελ. 40.

Ἀρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου,