«ΝΑΙ ΜΕΝ, ΑΛΛΑ…» -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Το θέμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀπασχολεῖ ἰδιαίτερα τούς συνειδητούς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ζητοῦν ἀπό τούς κληρικούς ἐνημέρωση καί καθοδήγηση. Ὅμως περισσεύει ἡ σιωπή ἀπό καιροσκοπισμό καί δειλία. Ἐλάχιστοι εἶναι ἐκεῖνοι, πού δημοσίως ἐπικρίνουν τούς Οἰκουμενιστάς καί διατυπώνουν τή γνώμη τους ἐλεύθερα. Καί αὐτό εἶναι πολύ ἀνησυχητικό φαινόμενο, γιατί ἀποκαλύπτει ὅτι δέν ὑπάρχει ἱερός ζῆλος καί παρρησία. Δέν ὑπάρχει πνεῦμα ὁμολογίας καί ὑπεράσπισης τῆς πίστεώς μας. Ὡστόσο, δέν μᾶς λείπουν τά κείμενα, πού ἐπισημαίνουν τίς αἱρετικές διδασκαλίες τῶν παπικῶν καί τῶν προτεσταντῶν.Ἔχουμε θεολόγους, ἀλλά δέν ἔχουμε ὁμολογητές. Τό πρόβλημα δέν εἶναι στήν ἐπισήμανση τῶν διαφορῶν μέ τούς ἑτεροδόξους, ἀλλά στην κριτική πού πρέπει στούς δικούς μας ὀρθοδόξους οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι ἀναπτύσσουν ἐνοχλητικές πρωτοβουλίες καί ἐξισώνουν

τήν πίστη μας μέ ἐκείνη τῶν αἱρετικῶν. Αὐτούς τούς οἰκουμενιστές ἀποφεύγουν ἐπιμελῶς οἱ σοφοί θεολόγοι μας νά τούς κρίνουν και νά τούς ἀπομονώσουν. Καί αὐτό συμβαίνει γιατί εἶναι οἱ μεγαλόσχημοι τῆς Ἐκκλησίας καί δέν θέλουν νά ἔλθουν σέ ἀντίθεση μαζί τους. Δέν θέλουν νά δυσαρεστήσουν καί τούς πατριαρχικούς κύκλους, παρόλο πού διαφωνοῦν.Ἔτσι κυλάει ὁ χρόνος μέ συμβιβασμούς, ἰδιωτικούς ψιθύρους καί σιωπή. Τά ἐπιχειρήματά τους εἶναι παιδαριώδη.

Ἔχουν ὡς κανόνα τους τό «Ναί μέν, ἀλλἀ…», πού σημαίνει τελικά ὄχι στή δημόσια ἀντίδραση, ὄχι στή δυναμική διαφωνία, ὄχι στήν ἄρνηση τῶν διαφόρων προκλητικῶν ἐκδηλώσεων. Και ὅλα αὐτά, γιατί τούς περισσεύει ἡ διάκριση καί ἡ κατά Θεόν σοφία… Ἡ τακτική πού περιγράφω εἶναι προσφιλής καί σέ ἀρκετούς ἁγιορεῖτες πατέρες καί σέ σχεδόν ὅλους τούς μητροπολίτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἔτσι ὁ δόλιος Οἰκουμενισμός ἐξαπλώνεται παντοῦ καί τό ὀρθόδοξο κριτήριο ἀμβλύνεται. Σέ λίγο οἱ ἀνυποψίαστοι χριστιανοί μας θά πάθουν πλήρη σύγχυση καί θα ἀποδέχονται τόν Πάπα ὅπως καί τόν Πατριάρχη, καί τούς καρδινάλιους ὅπως καί τούς μητροπολίτες! Πολλοί θεολόγοι καί κληρικοί εἶναι ἀντιπαπικοί σέ θεωρητικό ἐπίπεδο καί φίλοι τῶν οἰκουμενιστῶν σέ πρακτικό ἐπίπεδο! Ὁ ἀντιπαπισμός τους μοιάζει μέ ἐξέδρα προβολῆς, ἐνῶ ἡ φιλία τους με τούς ἀρνητές τῆς πίστεως ἀποκαλύπτει τήν πνευματική τους κενότητα. Οἱ ἀντιφατικοί αὐτοί ἄνθρωποι δέν πρέπει νά ἀποτελοῦν τά πρότυπα τοῦ λαοῦ καί ἄς ἔχουν μεγάλα ὀνόματα. Δέν πρέπει νά ἐπηρεάζουν. Εἶναι ἄνθρωποι τοῦ παρόντος καί ὄχι τοῦ μέλλοντος. Εἶναι ἄνθρωποι τῆς ἐπικαιρότητας καί ὄχι τῆς αἰωνιότητας. Εἶναι καιρός νά ἐκδηλώσουμε τήν ἀνησυχία μας καί νά διαφωνήσουμε μέ τούς οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι εἶναι τόσο πληθωρικοί καί τόσο τολμηροί. Εἶναι καί ἀπαιτητικοί.Ὅλοι πρέπει νά τούς δεχόμαστε καί νά τούς χειροκροτοῦμε, νά τούς ἀπονέμουμε τόν προσήκοντα σεβασμό καί τήν ἁρμόζουσα σιωπή. Ἐκείνοι ὁδηγοῦν τό σκάφος, ἐμεῖς δέν πρέπει νά ἀνησυχοῦμε, γιατί γεμίζει νερά καί ὁ καταποντισμός εἶναι βέβαιος! Ὅλα αὐτά οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί τά ἀπορρίπτουν καί ἀρνοῦνται κάθε συμμετοχή σέ οἰκουμενιστικές ἐκδηλώσεις καί σέ ὑποδοχές μεγαλόσχημων κληρικῶν. Δηλώνουν τήν ἀντίθεσή τους καί ὁμολογοῦν τήν πίστη τους. Δέν ἔχουν καμιά σχέση μέ τούς οἰκουμενιστές, τούς παπικούς καί τούς προτεστάντες.