ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΟΥΝ ΑΓΩΝΙΣΤΑΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ -- Του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση

Δὲν ἀνησυχοῦν οἱ φιλοπαπικοί. Τὸ σχέδιο ἐφαρμόζεται.                                                                      

῞Οσοι ἐσχεδίασαν καί πραγματοποιοῦν τήν  ὑποδούλωση τῶν ᾿Ορθοδόξων στόν πάπα εἶχαν μέχρι τώρα κάθε λόγο νά εἶναι εὐχαριστημένοι, διότι ἔβλεπαν ὅτι, παρά τήν ὕπαρξη κάποιων ἀντιδράσεων, τό σχέδιο προχωροῦσε καί ἤλπιζαν ὅτι σέ μία νέα Φερράρα–Φλωρεντία θά ἐπετύγχαναν τήν ἀποδοχή καί ὑπογραφή ἑνός νέου ἑνωτικοῦ ὅρου, μιᾶς νέας Οὐνίας. Σέ σχέση μέ τήν παλαιά σύνοδο Φερράρας–Φλωρεντίας(1438–1439) οἱ ὅροι τώρα εἶναι πιό εὐνοϊκοί· ὁ πολύς κόσμος, ἀκατήχητος καί ἀπληροφόρητος σέ θέματα  πίστεως, ἔχει ναρκωθῆ ἀπό τήν ὑποκριτική καίψεύτικη ἀγαπολογία, ἡ ὁποία ταιριάζει στό πνεῦμα τῆς Παγκοσμιοποίησης καί τῆς ἐξαλείψεως τῶν διαφορῶν καί ἰδιαιτεροτήτων. Στούς ναούς τά κηρύγματα ἐξαντλοῦνται σέ κοινωνικές ἀναλύσεις καί πατριωτικές κορόνες ἤ σέ ρηχούς καί ὑποκριτικούς εὐσεβισμούς. Σπανίως ἀναπτύσσονται θέματα πίστεως μέ ἀναφορά στίς αἱρέσεις καί στούς  αἱρετικούς, ἰδιαίτερα στήν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ καί στήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

῾Επομένως δέν ὑπάρχει ὁ φόβος τῆς ἀποδοκιμασίας καί τῆ ςἀντιδράσεως τοῦ λαοῦ στά τεκταινόμενα, ὅπως ἔγινε στήν παλαιά Φερράρα–Φλωρεντία, ἀφοῦ τώρα ὁ λαός ἀγνοεῖ τά τῆς πίστεως καί ἔχει ὑποστῆ πλύση ἐγκεφάλου ὑπέρ τοῦ ψεύτικου ἀγαπισμοῦ τῆς Νέας᾿Εποχῆς καί ἐναντίον τῆς συνδεδεμένης μέ τήν ἀλήθεια ἀγάπης, ἐναντίον τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης, πού δέν ἀποκρύπτει  τήν πλάνη καί τό ψεῦδος, ἀλλά τά φανερώνει, ὥστε νά προφυλάξει τούς πιστούς. ῾Η ἐκκλησιαστική καί θεολογική ἡγεσία ἔχουν ὑποστῆ διάβρωση καί ἀλλοτρίωση, μέ ἐπαινετές βέβαια ἐξαιρέσεις, ἤ, ὅπως λέγει ἕνας σεβάσμιος Γέροντας ἡγούμενος, εἶναι ὀπαδοί μιᾶς νέας αἱρέσεως, τῆς αἱρέσεως τοῦ ἐφησυχασμοῦ. Δέν θέλουν νά χαλάσουν τήν ἡσυχίατους καί νά ταραχθοῦν· καλά περνοῦν  μέ τίς φιέστες καί τά πανηγύρια καί μέ τά εὐνουχισμένα πνευματικά παιδιά, πού τούς περικυκλώνουν καί τούς ἀκολουθοῦν.῾ Η πίστη  ἀλλοιώνεται, τά ὀρθόδοξα δόγματα ἀθετοῦνται, ἡ πλάνη θριαμβεύει, καί οἱ περισσότεροι σιωποῦν. Αὐτή ὅμως ἡ σιωπή, ὅπως καί ἄλλες φορές ἔχουμε γράψει, εἶναι κατά τόν μεγάλο ῞Αγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ, πού κατατρόπωσε τόν δυτικό μοναχό Βαρλαάμ Καλαβρό καί τήν παπική σχολαστική θεολογία, τό τρίτο εἶδος τῆς ἀθεΐας· τό πρῶτο εἶναι ἡ ἄρνηση τῆς ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ, τό δεύτερο εἶναι ἡ αἵρεση, πού καταστρέφει τήν ἀλήθεια περί τοῦ Θεοῦ, καί τό τρίτο ὁ ἐφησυχασμός, ἡ σιωπή, πού συντελεῖ στό νά ἐπικρατήσουν τά δύο ἄλλα εἴδη ἀθεΐας. ῞Οσες προσπάθειες ἀντιδράσεως καί ἀντιστάσεως σημειώθηκαν μέχρι τό περασμένο ἔτος μέ συγγραφή ἄρθρων καί μελετῶν, μέ ἀγωνιστικά κείμενα ὑπογραφόμενα ἀπό κληρικούς καί μοναχούς, δέν ἀνησύχησαν σοβαρά τούς φιλοπαπικούς καί οἰκουμενιστικούς κύκλους. Τά ἐξουδετέρωναν μέ τό ἐπιχείρημα ὅτι προέρχονται ἀπό μικρή ὁμάδα ζηλωτῶν, πού τούς ἔστεφαν καί μέ ἀνάλογα κοσμητικά ἐπίθετα, καί μέ τήν βεβαιότητα ὅτι ἄλλαξαν οἱ καιροί, ὁ κόσμος δέν ἐνδιαφέρεται γιά τήν πίστη. Οἱ πυκνές μάλιστα ἐπισκέψεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου σέ διάφορες πόλεις, ὅπου ὁ κόσμος τιμοῦσε καί τιμᾶ τόν θεσμό, τήν ἱστορία, τήν παλαιά αἴγλη τῆς ξακουστῆς Πόλης, καί ὄχι τά φιλοπαπικά καί οἰκουμενιστικά ἀνοίγματα, τά ὁποῖα ἄλλωστε ἀγνοεῖ, ἔστελναν καί στέλνουν λάθος μήνυμα, ὅτι ὁ κόσμος ἀκολουθεῖ τόν πατριάρχη καί συμφωνεῖ μέ ὅσα πράττει. ῎Ας φωνάζουν οἱ ἐλάχιστοι ζηλωταί· ποιός τούς ἀκούει; Θά ἐπιθυμοῦσαν μάλιστα, ὅπως φάνηκε ἀπό πατριαρχικό κείμενο, νά εἴχαμε προχωρήσει σέ ἀποτείχιση καί διακοπή μνημοσύνου, ὥστε ἐπίσημα πλέον νά μᾶς τιμωρήσουν καί νά μᾶς ἀποδυναμώσουν ὡς ἀνυπάκουους καί σχισματικούς. Χωρίς αὐτό νά ἀποκλείεται γιά τό μέλλον, ἐφ᾿ ὅσον κατά τούς ἱερούς κανόνες, σχίσμα προκαλοῦν οἱ κηρύσσοντες τήν αἵρεση καί ὄχι οἱ στηλιτεύοντες αὐτήν, πού εἶναι ἄξιοι ἐπαίνου καί τιμῶν, πρός τό παρόν ἐπιλέξαμε νά ἐνημερώσουμε τόν κλῆρο καί τόν λαό, ὥστε νά βοηθήσουμε καί ἄλλους νά καταλάβουν τί συμβαίνει, νά ἀνησυχήσουν, νά ἀφυπνισθοῦν. Δέν πρέπει νά ἐνδιαφερόμαστε καί γιά τούς ἄλλους, ἰδιαίτερα μάλιστα, ὅταν κινδυνεύει ἡ σωτηρία τους μέ τήν ἐπικράτηση τῆς αἱρέσεως καί τῆς πλάνης;

2. ῾Η εἰκόνα ἀλλάζει. ᾿Απειλές καί συκοφαντίες.                                                                                                               Αὐτό ἔγινε σέ πρώτη φάση μέ τήν σύνταξη καί κυκλοφόρηση τῆς γνωστῆς πλέον «῾Ομολογίας πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», ἡ ὁποία ἔτυχε θετικῆς ἀποδοχῆς. Τήν ὑπέγραψαν ἀρκετοί ἐπίσκοποι, ἑκατοντάδες κληρικῶν καί μοναχῶν καί χιλιάδες λαοῦ, ὅλων τῶν ἡλικιῶν καί ὅλων τῶν κοινωνικῶν τάξεων καί ἐπαγγελμάτων. ῾Ο προπαγανδιστικός ἰσχυρισμός γιά μικρή ὁμάδα ἀπομονωμένων ζηλωτῶν καταρρέει· ἐπιφανεῖς ἐπίσκοποι ὑψηλῆς θεολογικῆς καί ἄλλης παιδείας καί ἀμέμπτου ἤθους βρίσκονται στήν κορυφή τοῦ καταλόγου τῶν ὑπογραφόντων. Σεβάσμιοι ἡγούμενοι ῾Αγιορειτικῶν καί ἐκτός τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους Μονῶν, καταξιωμένοι Γέροντες, ἱερομόναχοι καί μοναχοί, τολμηροί καί θαρραλέοι κληρικοί καί μοναχοί καί χιλιάδες πιστοῦ καί ὀρθοδόξου λαοῦ. ῞Ο,τι πιό ἐκλεκτό διαθέτει ἡ ᾿Εκκλησία ὀρθώθηκε στίς ἐπάλξεις τοῦ ἀγῶνος, γιά νά μήν ἁλωθεῖ τό κάστρο τῆς ᾿Ορθοδοξίας. Τό σκηνικό ἄλλαξε καί θά ἐξακολουθεῖ νά ἀλλάζει μέ τήν ἀφύπνιση διαρκῶς περισσοτέρων πιστῶν. ῾Η συλλογή ὑπογραφῶν συνεχίζεται. Τά πράγματα δυσκολεύουν γιά ὅσους θεωροῦσαν τήν ἑνωτική πορεία, χωρίς τήν μετάνοια καί τήν ἀποκήρυξη τῆς πλάνης ἐκ μέρους τοῦ πάπα, ὡς εὔκολο περίπατο, ὡς μία νέα Οὐνία, μέ τό νά ἑνωθοῦμε δηλαδή κρατώντας ὁ καθένας τά δικά του, μέ τήν ἑνότητα ἐν τῇ ποικιλίᾳ, ὅπως εὑρηματικά καί παραπλανητικά διακηρύσσουν. Βλέποντας αὐτήν τήν εἰς βάρος τους καί ὑπέρ τῆς ᾿Ορθοδοξίας ἀλλαγή τοῦ σκηνικοῦ, ὅτι πλέον δέν μποροῦν νά εἶναι βέβαιοι γιά τό ἀποτέλεσμα, ὅτι, ὅπως λέγει ὁ ῞Αγιος ᾿Ιωάννης Χρυσόστομος σέ ἀνάλογη περίπτωση, τά ἴδια τά πρόβατα γίνονται φύλακες τῆς ποίμνης, ὅταν οἱ ἀρχιποιμένες καί οἱ ποιμένες δέν ἀγρυπνοῦν, ἄρχισαν νά ἐκνευρίζονται, νά ἐνοχλοῦνται, νά ταράσσονται καί νά ἀπειλοῦν. Δύο φορές ὁ οἰκουμενικός πατριάρχης ἐξετόξευσε ἀπειλές ἐναντίον τῶν συνταξάντων τήν «῾Ομολογία Πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», ἐνεργῶν μάλιστα καί ἐπεμβαίνων ὑπερορίως εἰς τά ὅρια ἄλλης ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας, τῆς αὐτοκεφάλου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος. Μποροῦσε νά ἀσκήσει τήν δικαιοδοσία του μόνο στό ῞Αγιον ῎Ορος καί σέ ὅσες ἑλλαδικές περιοχές ὑπάγονται στήν δικαιοδοσία του. Στίς 29 Αὐγούστου ἀπό τήν Πόλη ἀπείλησε σέ κήρυγμά του σέ ναό τοῦ ῾Αγίου ᾿Ιωάννου Προδρόμου, ὅτι θά λάβουμε τήν δέουσα ἀπάντηση, χωρίς συνειρμικά νά σκεφθεῖ ὅτι κατ᾿ ἀναλογίαν ζητοῦσε καί αὐτός «τάς κεφαλάς ἐπί πίναξι» θαρραλέων ἀγωνιστῶν καί ὁμολογητῶν. ῾Η ἀπάντηση δέν ἦταν πατρική, ἀγαπητική, ὅπως στούς αἱρετικούς, ἀλλά τιμωρητική καί ἐκδικητική. Ζητοῦσε μέ ἔγγραφο ἀπευθυνόμενο πρός τόν ἀρχιεπίσκοπο ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος κ. ῾Ιερώνυμο νά ληφθοῦν ἐπειγόντως μέτρα ἀπό τήν Συνέλευση τῆς ῾Ιεραρχίας τοῦ ᾿Οκτωβρίου ἐναντίον τῶν συνταξάντων τήν «῾Ομολογία Πίστεως». Τό πατριαρχικό ἔγγραφο λειτούργησε ὡς μπούμεραγκ. ᾿Εστράφη ἐναντίον τοῦ ἀποστείλαντος, ὄχι μόνο διότι θαρραλέος ἱεράρχης ἔδειξε ὅτι ὁ πατριάρχης παραποιοῦσε καί ἐνόθευε τό κείμενο τῆς «῾Ομολογίας», ἀλλά καί διότι τό πατριαρχικό ἔγγραφο ἔγινε τό διαβατήριο, ἡ γέφυρα, γιά νά περάσει ἐπί τέλους στίς συζητήσεις τῆς ῾Ιεραρχίας τό θέμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου μέ τόν πάπα. Καί ἐπί πλέον ἡ ῾Ιεραρχία οὐσιαστικά ἐκώφευσε, δέν ἀνταποκρίθηκε, στό αἴτημα τοῦ πατριάρχου γιά λήψη μέτρων ἐναντίον μας. Δυστυχῶς οἱ ἀπειλές συνεχίζονται μέ ἄλλο τρόπο. Τή σκυτάλη ἔχουν πάρει κάποιοι ἀρχιερεῖς, πού εἶναι εὐάλωτοι, φαίνεται, σέ συστάσεις καί πιέσεις. Δύο ἐξ αὐτῶν ἐφαρμόζουν σχέδιο τρομοκρατήσεως τῶν ἱερέων τους, ὥστε νά μή τολμήσουν νά προσχωρήσουν στήν ᾿Ορθόδοξη ᾿Αντίσταση κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Συγχρόνως δυσφημοῦν καί συκοφαντοῦν τόν γράφοντα μέ ἀνοησίες καί μυθεύματα, πλάσματα τῆς φαντασίας τους ἤ τῶν ὁμοίων πληροφοριοδοτῶν τους. Σέ ἱερατικές συνάξεις πού ὀργάνωσαν ὁ ἕνας ἀμέσως μετά τήν Συνέλευση τῆς ῾Ιεραρχίας τόν ᾿Οκτώβριο καί ὁ ἕτερος ἐντός τοῦ ᾿Ιανουαρίου (2010) ἐστράφησαν ὀργισμένοι ἐναντίον τῆς «῾Ομολογίας» καί τήν ἀπαξίωσαν. ῾Ο δεύτερος μάλιστα ἀπηγόρευσε στούς κληρικούς, μέ τήν ἀπειλή τῆς ἐκδιώξεώς τους ἀπό τήν Μητρόπολη, νά κάνουν ὁποιαδήποτε συζήτηση εἴτε ὑπέρ εἴτε κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τοῦ πάπα. Καί ὄχι μόνο δέν ἔλαβε μέτρα, ἀλλά καμαρώνει καί ἐπαινεῖ τόν ἡγούμενο ἱστορικῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς τῆς ἐπαρχίας του, ὁ ὁποῖος ἀναβιώνοντας μεσαιωνικές παπικές μεθόδους –αὐτό εἶναι τό ἦθος τῶν φιλοπαπικῶν– ἔκαψε μπροστά στά ἔκπληκτα μάτια πιστῶν βιβλία πού περιεῖχαν τήν «῾Ομολογία Πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ». ῾Η πράξη του παραπέμπει στήν πυρπόληση τῶν 26 ῾Ιερομαρτύρων τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς Ζωγράφου ἀπό τούς λατινόφρονες τοῦ πατριάρχου ᾿Ιωάννη Βέκκου (1275). ῎Ας κρίνουν οἱ ἄνθρωποι ποιοί εἶναι φανατικοί καί πόση εἶναι ἡ ἀδυναμία τοῦ ψεύδους ἀπέναντι στήν ᾿Αλήθεια. Προσπαθώντας ἐπίσης οἱ ἐν λόγῳ ἀρχιερεῖς νά κλονίσουν τήν ἐμπιστοσύνη τῶν κληρικῶν, τόν σεβασμό καί τήν ἀγάπη τους πρός τό πρόσωπο τοῦ γράφοντος, διετύπωσαν ἀσύστατες παντελῶς συκοφαντίες, τό μόνο ὅπλο τῶν δειλῶν καί ἀμφιβόλου ἀνδρισμοῦ καί ἐντιμότητος ἀνθρώπων. ῞Οταν δέν ἔχεις ἐπιχειρήματα, λασπολογεῖς καί συκοφαντεῖς, καί μάλιστα ἀπόντος τοῦ συκοφαντουμένου. ᾿Εμεῖς φειδόμενοι τοῦ ἀρχιερατικοῦ ἀξιώματος τῆς παναγίας ῾Ιερωσύνης, καί ὄχι τῶν προσώπων τους πού δέν ἀξίζει νά τά σεβασθεῖς, ἀποφεύγουμε πρός τό παρόν τήν δημοσιοποίηση τῶν ὀνομάτων τους καί τήν ἀναίρεση τῶν ψευδολογιῶν καί ἀσυστάτων συκοφαντιῶν τους. Χαιρόμαστε, γιατί μᾶς ἀξιώνει ὁ Κύριος νά ὑβριζόμεθα καί νά συκοφαντούμεθα γιά τήν ᾿Αλήθεια καί τήν ᾿Ορθοδοξία. ῾Απλῶς προβήκαμε στήν γνωστοποίηση αὐτῶν τῶν ἀπειλῶν καί τῶν συκοφαντιῶν, ἐν πρώτοις γιά νά ἐνθαρρύνουμε τούς ἀγωνιστάς νά μή φοβοῦνται τούς ἀναξίους αὐτούς ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι οὔτε τόν Θεόν φοβοῦνται οὔτε τούς ἀνθρώπους ἐντρέπονται, καί γιά νά προφυλάξουμε ὅσους τυχόν πιστεύσουν τίς συκοφαντίες καί σκανδαλισθοῦν. ᾿Ακόμη καί γιά νά πληροφορήσουμε τούς καταχρωμένους τό ἀρχιερατικό ἀξίωμα καί τυρρανοῦντας δεσποτικῶς καί κοσμικῶς τούς κληρικούς καί τό ποίμνιο, ὅτι εἶναι καί αὐτοί πρόβατα τοῦ ἀρχιποίμενος Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος θά προφυλάξει τήν ᾿Εκκλησία του ἀπό τούς λύκους τοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καί ἀπό τούς μισθωτούς ποιμένες, οἱ ὁποῖοι ἐγκαταλείπουν τά πρόβατα καί δέν θυσιάζονται γι᾿ αὐτά, διότι ἐνδιαφέρονται μόνον γιά τήν καλοπέραση, γιά τό γάλα καί τό μαλλί τους (᾿Ιω. 10, 1–15).