ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟΝ ΜΑΣ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Οι άνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας πάντα πρέπει νὰ στρέφονται πρὸς τὸν Χριστὸ καὶ νὰ διδάσκονται ἀπὸ τὸ παράδειγμά του. Κάθε φορά, ἀνάλογα μὲ τὶς ψυχικές τους διαθέσεις ἀλλὰ καὶ τὶς ἀνάγκες τους, θὰ παίρνουν τὰ ἐρεθίσματα ἐκεῖνα, ποὺ θὰ τοὺς καθοδηγοῦν στὴν πνευματική τους πορεία. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ἡ ἀστείρευτη πηγή, ποὺ μπορεῖ νὰ ξεδιψάσει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Εἶναι ἡ τροφή, ποὺ μπορεῖ νὰ στηρίξει ὅλους ἐκείνους, ποὺ τὴν ἀναζητοῦν. Εἶναι τὸ φάρμακο, ποὺ ἁπαλύνει τὸν πόνο. Ἀλλὰ κυρίως εἶναι τὸ Γλυκύτατο Πρόσωπο, τὸ ὁποῖο ἱκανοποιεῖ ὅλα τὰ θεοφιλὴ αἰτήματά μας. Ὅσοι δὲν γνώρισαν τὸν Ἰησοῦ, εἶναι ἀπροσανατόλιστοι καὶ μετέωροι. Εἶναι δυστυχεῖς. Εἶναι ὀρφανοὶ καὶ τοὺς σέρνει ὁ διάβολος ὅπου θέλει, ἐμφανιζόμενος ὡς στοργικός τους προστάτης! Ἀντίθετα, ἐκεῖνοι ποὺ Τὸν βιώνουν ὡς Σωτήρα τους, εἶναι εὐτυχεῖς. Καὶ ὅταν ἀκόμα, ὡς ἄνθρωποι, ἀντιμετωπίζουν δυσάρεστες καταστάσεις. Ἔχουν σὲ ποιὸν νὰ ἀπευθυνθοῦν καὶ ἀπὸ ποῦ νὰ περιμένουν τὴν ἀναγκαία βοήθεια. Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ πρότυπο ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ποὺ Τὸν πιστεύουν.

Ἀναφέρονται σὲ Αὐτὸν μὲ ἀγάπη, συγκίνηση γιὰ τὸ μαρτύριό Του καὶ μὲ θαυμασμὸ γιὰ τὰ ὅσα εἶπε καὶ ἔπραξε κατὰ τὴν ἐπὶ γῆς πορεία Του. Ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Κοζάνης Διονύσιος, γιὰ νὰ ἀναφέρω ἕνα παράδειγμα, θαύμαζε τὸν Χριστὸ γιὰ τὸν τρόπο, μὲ τὸν ὁποῖο δίδασκε τοὺς ἄρχοντες καὶ τὸν ἁπλὸ λαό. Εἶναι χαρακτηριστικὰ τὰ λόγια του: «Θαυμάζω τὸν διδάσκαλον Χριστόν. Διδάσκων ἤλεγχε τοὺς ἄρχοντας, τοὺς Γραμματεῖς καὶ τοὺς Φαρισαίους, μὲ γλῶσσαν αὐστηρὰν —πρόσωπον ὁ Θεὸς ἀνθρώπου οὐ λαμβάνει— ἀλλ᾽ ὅμως ἄλλοτε ὡμίλει τόσον ἁπλᾶ καὶ γλυκά, ὥστε τῶν ἀγρῶν τὰ λουλούδια καὶ τῶν δένδρων οἱ καρποὶ καὶ τῶν κάμπων τὰ στάχυα ν᾽ ἀποτελοῦν θέμα δι᾽ Αὐτόν. Οἱ ἄρχοντες τὸν ἐφοβοῦντο καὶ Τὸν ἐπεβουλεύοντο· τὰ πλήθη τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων Τὸν ἐθαύμαζον καὶ Τὸν ἠγάπων. Ὁ Ἰησοῦς ἐδίδασκεν εἰς τὰς Συναγωγάς, “ὡς ἐξουσίαν ἔχων”, ἀλλὰ καὶ περιήρχετο τὰς πόλεις καὶ τὰς κώμας, θεραπεύων τὰς ἀσθενείας τοῦ λαοῦ· καὶ ἐδίδασκεν ἐπάνω εἰς τὸ ὄρος ἐπὶ τῆς χλόης καὶ κάτω εἰς τὴν θάλασσαν ἐπὶ τῶν πλοίων τῶν ψαράδων». Πολλοὶ θεολόγοι μὲ τὴν κατὰ κόσμον σοφία τους προσπαθοῦν νὰ ἐμφανίσουν τὸν Χριστὸν ὡς μέγιστο στοχαστὴ καὶ φιλόσοφο, ἀποφεύγοντας νὰ ἀναφερθοῦν στὸν ἁπλὸ καὶ περιεκτικό του λόγο, τὸν ὁποῖο ἀπηύθυνε στὸ λαό, ποὺ Τὸν ἀκολουθοῦσε καὶ Τὸν λάτρευε. Ἐμφανίζουν τὰ ἁπλὰ ὡς δύσκολα καὶ ἀλλοιώνουν τὸ πραγματικὸ νόημα τῶν λόγων καὶ τῶν πράξεων τοῦ Χριστοῦ. Διακατέχονται ἀπὸ μειονεξία ἀπέναντι στοὺς σοφοὺς τοῦ κόσμου τοῦ παρόντος αἰῶνος καὶ θέλουν νὰ δώσουν ἄλλες διαστάσεις στὴ διδασκαλία Του. Πρόκειται γιὰ νοοτροπία κοσμικὴ καὶ ἀπορριπτέα.