Αγαπητέ Misha,
σέβομαι την άποψή σου για τον Ισαάκ το Σύρο, αλλά ακολουθώ τη γραμμή της Εκκλησίας, που αρνήθηκε τόσους αιώνες τώρα την αγιοποίησή του. Επαναλαμβάνω και πάλι εύχομαι ο άνθρωπος αυτός να είναι στον Παράδεισο! ΄Αλλωστε αυτό είναι το παν! Δεν είναι η αγιοποίησή του, για να τον τιμούν και δοξάζουν οι άνθρωποι! Άλλωστε, νομίζω ότι υπήρξαν άγιοι οι οποίοι παρακαλούσαν το Θεό να μη δοξασθούν επί της γης!
Βλέποντας αυτή τη "μανία" ορισμένων να θέλουν με το ζόρι την αγιοποίηση πρόσωπων τα οποία αγαπούν και σέβονται, σκέφτομαι το ληστή, που είναι ο πρώτος που έλαβε την κατηγορηματική διαβεβαίωση του Κυρίου, ότι "μετ' εμού σήμερον έση εν τω παραδείσω" (Λουκ. 23,43).
Για να κληρονομήσει κάποιος τον Παράδεισο, πρέπει να είναι άγιος. Άρα και ο ληστής είναι άγιος. Δεν διανοήθηκε όμως ποτέ η Εκκλησία να τον τιμά ως άγιο, με ναούς, εικόνες και γλυκερές ακολουθίες!
Ας αφήσουμε το Θεό να κάνει τη δουλειά Του και να μη κρίνουμε εμείς τον κόσμο. Να βάζουμε δηλαδή και να βγάζουμε ανθρώπους από τον Παράδεισο!
Ήθελα, λοιπόν, αγαπητέ Misha, με θεολογικά επιχειρήματα να πεις τη γνώμη σου ελεύθερα, γιατί η Εκκλησία τόσους αιώνες δεν αγιοποίησε τον περίφημο Ισαάκ το Σύρο, τους "Ασκητικούς Λόγους" του οποίου και εγώ αγαπώ και θαυμάζω!
σέβομαι την άποψή σου για τον Ισαάκ το Σύρο, αλλά ακολουθώ τη γραμμή της Εκκλησίας, που αρνήθηκε τόσους αιώνες τώρα την αγιοποίησή του. Επαναλαμβάνω και πάλι εύχομαι ο άνθρωπος αυτός να είναι στον Παράδεισο! ΄Αλλωστε αυτό είναι το παν! Δεν είναι η αγιοποίησή του, για να τον τιμούν και δοξάζουν οι άνθρωποι! Άλλωστε, νομίζω ότι υπήρξαν άγιοι οι οποίοι παρακαλούσαν το Θεό να μη δοξασθούν επί της γης!
Βλέποντας αυτή τη "μανία" ορισμένων να θέλουν με το ζόρι την αγιοποίηση πρόσωπων τα οποία αγαπούν και σέβονται, σκέφτομαι το ληστή, που είναι ο πρώτος που έλαβε την κατηγορηματική διαβεβαίωση του Κυρίου, ότι "μετ' εμού σήμερον έση εν τω παραδείσω" (Λουκ. 23,43).
Για να κληρονομήσει κάποιος τον Παράδεισο, πρέπει να είναι άγιος. Άρα και ο ληστής είναι άγιος. Δεν διανοήθηκε όμως ποτέ η Εκκλησία να τον τιμά ως άγιο, με ναούς, εικόνες και γλυκερές ακολουθίες!
Ας αφήσουμε το Θεό να κάνει τη δουλειά Του και να μη κρίνουμε εμείς τον κόσμο. Να βάζουμε δηλαδή και να βγάζουμε ανθρώπους από τον Παράδεισο!
Ήθελα, λοιπόν, αγαπητέ Misha, με θεολογικά επιχειρήματα να πεις τη γνώμη σου ελεύθερα, γιατί η Εκκλησία τόσους αιώνες δεν αγιοποίησε τον περίφημο Ισαάκ το Σύρο, τους "Ασκητικούς Λόγους" του οποίου και εγώ αγαπώ και θαυμάζω!
2 σχόλια:
Σκέψη:
Υπάρχουν κωλύματα ιερωσύνης, ναι.
Δεν υπάρχουν όμως κωλύματα αγιοσύνης.
Ένας που έχει διαπράξει φόνο δεν μπορεί να γίνει ιερέας, αλλά μπορεί να γίνει ανα πάσα στιγμή άγιος.
Το έλεος του Θεού έλκει ο καθένας που πράττει το θέλημά του. Είτε είναι χριστιανός είτε εθνικός (όπως λέει ο απόστολος, έχει το νόμο στην καρδιά του). Αν θα πάει στον παράδεισο δεν το ξέρω. Αν θέλει ο Θεός να τον βάλει στον παράδεισο δεν είναι δουλειά δική μου.
Ξέρω όμως ότι για να ανακηρυχθεί από τους ανθρώπους (ορθοδόξους) άγιος υπάρχουν προϋποθέσεις που ορίζει η εκκλησία. Και αυτό πρέπει να το σεβόμαστε και να το ακολουθούμε πιστά.
Δεν έχει νόημα να κάνουμε τα δικά μας. Ο Κύριος γνωρίζει πότε και γιατί θα ΑΝΑΔΕΙΞΕΙ έναν άγιο για το καλό των ζώντων.
Διότι για τον κεκοιμημένο...καλό άνθρωπο δεν έχει πια νόημα. Και εκεί είναι το ζουμί και το σημείο που, κατά τη γνώμη μου, υπάρχει σύγχιση στον κόσμο.
Δεν λέω στους πιστούς, διότι όποιος πιστεύει, ακολουθεί και κάνει υπακοή στην εκκλησία και όχι στο θέλημά του και στις αισθήσεις του, που τέρπονται από τις όμορφες (και αληθινές) ιστορίες καλών ανθρώπων.
Για το καλό το δικό μας η εκκλησία ανακηρύττει τους αγίους που ο Θεός διαλέγει να αναδείξει.
Δεν πρέπει να κυνηγουμε τα θαύματα και τους αγίους για να μας πουν τα μελλούμενα. Μόνη μας φροντίδα πρέπει να είναι να τύχουμε του ελέους του Θεού, να έχουμε ορθή πίστη,να πράττουμε τα έργα του νόμου όσο αυτό είναι δυνατόν και όσο μας ελεήσει ο Θεός (θα ελεήσω αυτόν που ελεώ) για να μας δεχτεί στη βασιλεία Του. Σε αυτό μας βοηθά το παράδειγμα των αγίων που μας δίνει ο Θεός σαν οδοδείκτες, και όχι σαν δεκανίκια και αναπηρικά καροτσάκια για να συντηρούμε την ακηδία μας και τα πνευματικά μας μέλη ατροφικά.
Σκέψη:
Υπάρχουν κωλύματα ιερωσύνης, ναι.
Δεν υπάρχουν όμως κωλύματα αγιοσύνης.
Ένας που έχει διαπράξει φόνο δεν μπορεί να γίνει ιερέας, αλλά μπορεί να γίνει ανα πάσα στιγμή άγιος.
Το έλεος του Θεού έλκει ο καθένας που πράττει το θέλημά Του. Είτε είναι χριστιανός είτε εθνικός (όπως λέει ο απόστολος, έχει το νόμο στην καρδιά του). Αν θα πάει στον παράδεισο δεν το ξέρω. Αν θέλει ο Θεός να τον βάλει στον παράδεισο δεν είναι δουλειά δική μου.
Ξέρω όμως ότι για να ανακηρυχθεί από τους ανθρώπους (ορθοδόξους) άγιος υπάρχουν προϋποθέσεις που ορίζει η εκκλησία. Και αυτό πρέπει να το σεβόμαστε και να το ακολουθούμε πιστά.
Δεν έχει νόημα να κάνουμε τα δικά μας. Ο Κύριος γνωρίζει πότε και γιατί θα ΑΝΑΔΕΙΞΕΙ έναν άγιο για το καλό των ζώντων.
Διότι για τον κεκοιμημένο...καλό άνθρωπο δεν έχει πια νόημα. Και εκεί είναι το ζουμί και το σημείο που, κατά τη γνώμη μου, υπάρχει σύγχιση στον κόσμο.
Δεν λέω στους πιστούς, διότι όποιος πιστεύει, ακολουθεί και κάνει υπακοή στην εκκλησία και όχι στο θέλημά του και στις αισθήσεις του, που τέρπονται από τις όμορφες (και αληθινές) ιστορίες καλών ανθρώπων.
Για το καλό το δικό μας η εκκλησία ανακηρύττει τους αγίους που ο Θεός διαλέγει να αναδείξει.
Δεν πρέπει να κυνηγουμε τα θαύματα και τους αγίους για να μας πουν τα μελλούμενα. Μόνη μας φροντίδα πρέπει να είναι να τύχουμε του ελέους του Θεού, να έχουμε ορθή πίστη,να πράττουμε τα έργα του νόμου όσο αυτό είναι δυνατόν και όσο μας ελεήσει ο Θεός (θα ελεήσω αυτόν που ελεώ) για να μας δεχτεί στη βασιλεία Του. Σε αυτό μας βοηθά το παράδειγμα των αγίων που μας δίνει ο Θεός σαν οδοδείκτες, και όχι σαν δεκανίκια και αναπηρικά καροτσάκια για να συντηρούμε την ακηδία μας και τα πνευματικά μας μέλη ατροφικά.
Δημοσίευση σχολίου