Υποδοχή του Θείου Βρέφους
«Αυτός
γάρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών»
Λίγες μόνο μέρες μας χωρίζουν από την
κοσμοχαρμόσυνη ημέρα της Γεννήσεως του Θεανθρώπου Σωτήρα μας. Οι χαρμόσυνες
κωδωνοκρουσίες των ναών θ’ αντιλαλούν στα πέρατα της οικουμένης και θ’ ακούμε
και πάλιν τους αγγέλους να δοξολογούν το μεγάλο και παράδοξο μυστήριο της
Σάρκωσης του άναρχου Θεού.
Για τον συνειδητό χριστιανό, που γνωρίζει τι
πιστεύει και γιατί ζει, το μυστήριο της Σαρκώσεως είναι συγκλονιστικό όχι μόνο
γιατί φανερώνει την άφατη κένωση του Θεού για το δικό μας πλουτισμό,
αλλά
κυρίως γιατί σαν διαρκές μέσα στην Εκκλησία γεγονός, δίνει την δυνατότητα στους
ανθρώπους όλων των εποχών να το βιώσουν στη συχνότητα του σήμερα. “Σήμερον ο
Χριστός εν Βηθλεέμ γεννάται εκ Παρθένου. Σήμερον ο άναρχος άρχεται και ο Λόγος
σαρκούται”.
Αυτό το «σήμερον» δεν περιορίζεται σε μια απλή
λογοτεχνική έκφραση. Είναι μια πραγματικότητα. Σήμερα, μέσα στην Εκκλησία
γεννάται ο Χριστός. Σήμερα μέσα σε ένα κόσμο που μαστίζεται από τη βία και την
τρομοκρατία, «ο ειρήνης πρύτανης προέρχεται Χριστός, ειρηνεύσαι τα σύμπανατα».
Η Σάρκωση του Θεού
Γιατί ενανθρώπησε ο Θεός; Ο θεοφώτιστος ερμηνευτής
των Γραφών ιερός Δαμασκηνός και όλοι οι πατέρες που εγκωμίασαν με ιερές
συγγραφές το γεγονός της Γεννήσεως του Χριστού καταλήγουν στην ακόλουθη
απάντηση: “Ο Υιός του Θεού ενανθρώπησε για να χαρίσει ξανά στον άνθρωπο εκείνο
για το οποίο δημιουργώντας τον, τον προόρισε. Τον δημιούργησε σύμφωνα με τη
δική του εικόνα, λογικό και ελεύθερο, προορισμένο να είναι όπως και ο
δημιουργός του, τέλεια ενάρετος, πράγμα κατορθωτό για την ανθρώπινη φύση. Ο
Θεός, λοιπόν, δημιούργησε τον άνθρωπο σε πλήρη κοινωνία μαζί του για να μείνει
άφθαρτος, τον ανέβασε στην αθανασία. Εμείς όμως αυτά τα γνωρίσματα της θείας
φύσεως τα αλλοιώσαμε με την παράβαση της εντολής και περάσαμε στην παράταξη της
κακίας με αποτέλεσμα να χάσουμε την κοινωνία με το Θεό.
Το υπέρλογο μυστήριο
Επειδή, λοιπόν, ο Θεός μάς πρόσφερε το ύψιστο και
δεν το διαφυλάξαμε, χρειάσθηκε να κατέβει αυτός στο χείριστο, δηλαδή να
προσλάβει τη δική μας φύση, ώστε να αποκαταστήσει τον αρχαίο προορισμό. Κι
ακόμα να μας διδάξει το ενάρετο ήθος της βιωτής, αυτό το ήθος που ο ίδιος με
την επίγεια ζωή του κατέστησε συγκεκριμένο. Κι ακόμα να μας ελευθερώσει από τη
φθορά, φέρνοντάς μας πάλι σε κοινωνία με τη ζωή του, με τη δική του ανάσταση.
Ποιός λοιπόν να μη θαυμάσει του Κυρίου την συγκατάβαση; Θαύμα πάσαν έννοιαν
εκπλήττον και συνέχον είναι το μεγάλο αυτό γεγονός. Ο δημιουργός της κτίσεως
πλάθεται μέσα στα σπλάχνα της αγίας κόρης. «Ο άναρχος άρχεται και ο Λόγος
σαρκούται».
Αγαπητοί, η Εκκλησία συνεχώς μάς απευθύνει την πιο
μεγαλειώδη πρόσκληση: να υψωθούμε από τα γήινα στα ουράνια, να εγκαταλείψουμε
τα μάταια και να ποθήσουμε τα αιώνια. «Χριστός γεννάται, δοξάσατε, Χριστός εξ
ουρανών, απαντήσατε, Χριστός επί γης, υψώθητε…». Ας μη μείνουμε, λοιπόν, μόνο
στην εξωτερική προετοιμασία. Ας ευπρεπίσουμε την καρδιά μας με την αγάπη και τη
μετάνοια. Ας ετοιμασθούμε κατάλληλα για να κοινωνήσουμε. Μακριά από την
Εκκλησία, χωρίς θεία Λειτουργία και Θεία Κοινωνία, τα Χριστούγεννα παραμένουν
χωρίς Χριστό και κυρίως χωρίς βιωματική πρόσβαση στο «Χριστός γεννάται
δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε, Χριστός επί γης υψώθητε…».
Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου