ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2016 – Δ΄ ΛΟΥΚΑ -- ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Ζ΄ ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΥ

Ευλογημένη καρποφορία

«Εξήλθεν ο σπείρων του σπείραι τον σπόρον αυτού»

Η διήγηση της παραβολής του Καλού Σπορέως ξεδιπλώνει μπροστά μας πολύ ζωντανές εικόνες από την αγροτική ζωή με βαθύτερα μηνύματα και νοήματα. Αποκαλύπτονται από το περιεχόμενό της σπουδαίες πνευματικές αλήθειες, απόλυτα συμβατές με τις υπαρξιακές αναζητήσεις του ανθρώπου, με πυξίδα πάντοτε την αλήθεια που οδηγεί στην αγάπη του Χριστού.

Κέντρο και καρδιά της παραβολής είναι το Πρόσωπο του Χριστού, με τους εξής άξονες:
α. Ο Θεός είναι ο γεωργός και εμείς το χωράφι του.
β. Ο Χριστός είναι ο καλός Σπορέας.
γ. Ο σπόρος είναι ο Λόγος του Θεού.
δ. Η γη, το χωράφι, το χώμα που πέφτει ο σπόρος, είναι η καρδιά μας.
ε. Η ανάπτυξη και η καρποφορία του λόγου, εξαρτώνται από το κατά πόσο η καρδιά μας είναι ανοικτή στην κοινωνία αγάπης του Θεού. Διάφορα ζιζάνια, όμως, που ξεφυτρώνουν στη ζωή δεν αφήνουν την καρδιά να είναι μαλακή και ν’ αποτελεί γόνιμο έδαφος στα ζωηφόρα μηνύματα της Εκκλησίας. Η αμαρτία την αφήνει να είναι ακατάστατη και να προκαλείται έτσι ένα πνευματικό «έμφραγμα» στην ύπαρξη του ανθρώπου.

Το έμφραγμα

Το πατημένο σκληρό χώμα που δέχθηκε το λόγο του Θεού, είναι οι σκληρές και ανάλγητες καρδιές. Ο εγωισμός εισχωρεί στα βάθη της καρδιάς του ανθρώπου και τον εγκαταλείπει σε φάσεις απανθρωπιάς. Τον σκληρόκαρδο άνθρωπο τον αφήνει αδιάφορο η αλήθεια της Εκκλησίας. Τελικά, ο λόγος του Θεού αδυνατεί να ριζοβολήσει στην καρδιά του γιατί ο ίδιος ο άνθρωπος την αφήνει να γίνεται σκληρή και χωρίς δεκτικότητα.

Υπάρχουν όμως και οι πέτρινες καρδιές. Οι πέτρες που βρίσκονται κάτω από το χώμα, την καρδιά, είναι ουσιαστικά τα διάφορα πάθη που ριζοβολούν σ’ αυτή, όπως είναι ο εγωισμός. Ο εγωισμός είναι ότι πιο φοβερό γιατί είναι πηγή κάθε κακίας που δεν επιτρέπει στο λόγο του Θεού να έχει καλή υποδοχή στην καρδιά του ανθρώπου. Σ’ αυτή την κατάντια η αποκοπή από τη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, είναι το άμεσο συνεπακόλουθο. Ο λόγος του Θεού γνωρίζει ξηρασία και μαρασμό γιατί η καρδιά έχει γεμίσει όλο πέτρες. Εμφωλεύουν σ’ αυτή οι λογής κακίες που την καταπνίγουν και την στραγγαλίζουν.

Υπάρχουν βέβαια και οι ακανθωτές καρδιές. Ο εγωισμός εξωθεί τον άνθρωπο να βάζει στο κέντρο όλου του κόσμου τον εαυτό του και να επιδίδεται σ’ ένα ανελέητο κυνήγι εξασφάλισης υλικών αγαθών. Η ανασφάλεια του τον αφήνει να περιχαρακώνεται πίσω από αυτά. Αστοχεί και αποτυγχάνει παταγωδώς γιατί στηρίζεται πλέον μόνο στα υλικά αγαθά αντί στη δύναμη του Θεού. Η σημερινή οικονομική κρίση που έχει αναποδογυρίσει τα πάντα στη ζωή δεν είναι τίποτε άλλο παρά ισχυρή απόδειξη της αστοχίας του ανθρώπου να φθάσει στον αληθινό προορισμό του. Είναι δείγμα της αλαζονείας και του εγωισμού που αναπτύσσει και της αδυναμίας του να ταπεινωθεί και ν’ αγαπήσει πραγματικά.

Το εύφορο έδαφος

Ωστόσο, δεν λείπει το καλό χώμα που συμβολίζει την καρδιά που είναι δεκτική στην αγάπη του Θεού. Με δυνατότητα μάλιστα να την αντιπροσφέρει και στον συνάνθρωπο. Εδώ έχουμε τον άνθρωπο που αγωνίζεται στη ζωή του για να υποτάξει το θέλημά του στο θέλημα του Θεού, στις πιο αυθεντικές μορφές ελεύθερης έκφρασης. Όταν ο Χριστός βρει γόνιμο έδαφος στην καρδιά μας, τότε αυτή γνωρίζει πλούσια πνευματική καρποφορία που συνίσταται στην πραότητα, την καλοσύνη, την ταπεινοφροσύνη, την ειρήνη και κυρίως την αγάπη. Αυτό το δρόμο έδειξαν άλλωστε με τη ζωή, το παράδειγμα και τη διδασκαλία τους οι άγιοι πατέρες της εν Νικαία Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, αλλά και ο Λογγίνος ο εκατόνταρχος, ο Λεόντιος και οι συν αυτώ και ο Σαβίνος ο μάρτυρας. Τη μνήμη τους τιμά σήμερα η Εκκλησία αναγνωρίζοντας το μεγάλο πνευματικό τους ανάστημά.

Αγαπητοί αδελφοί, προκειμένου να καταστήσουμε την καρδιά μας γόνιμο έδαφος και δεκτικό στη θεϊκή ευλογία δεν έχουμε τίποτε άλλο παρά ν’ αγωνιζόμαστε στη ζωή μας. Να φροντίζουμε επιμελώς και να καλλιεργούμε το έδαφος αυτό ώστε ο σπόρος του θείου λόγου να πέφτει σε «γήν αγαθήν» και να «ποιεί καρπόν εκατονταπλασίονα».

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος.