Καταργείται το Πρόσωπο.

Ο Θεός, επειδή, ο άνθρωπος ήτο προικισμένος με ελεύθερη θέληση, μετά την πτώση, ζήτησε ευθύνες. Έτσι η ευθύνη είναι στοιχείο της ζωής μας. Είναι αδιανόητο να θεωρείς το άτομο υπεύθυνο για τις πράξεις του και συγχρόνως να του αρνήσαι το δικαίωμα να αποφασίζει γι’ αυτές. Αλυσοδένουν οι «Γέροντες» τους πιστούς με το πετραχήλι τους και τους μεταβάλλουν σε αυτόματα κινούμενα ( ρομπότ). Καταργείται έτσι το Πρόσωπο.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

+Ι.Γ.Ζ.

«Γεροντισμός» Η κρυφή αίρεση της εποχής μας.

( Η δική μας θέση είναι ότι Γεροντισμός δημιουργεί Σέκτες εντός της Εκκλησίας και Σχίσματα στην κακή περίπτωση. Δυστυχώς αυτή η κατάσταση είναι ακραιφνώς η γάγγραινα των ΓΟΧ μιας και οι πιστοί κάνουν τυφλή υπακοή σε διαπιστευμένους "προφήτες" αλλά και κάποιους θολολόγους ιδιοτελείς επισκόπους, οι οποίοι με την ορθοδοξία έχουν πάρει διαζύγιο )

Ἡ Γεροντολατρεία, εἶναι ἕνας ἀρρωστημένος ἑστιασμός τῆς πνευματικότητος τοῦ πιστοῦ, μία προσωπολατρεία-εἰδωλολατρεία πού ἔχει ὡς "ἀντικείμενο προσοχῆς-ἀγάπης καί λατρείας" τό πρόσωπο ἑνός Γέροντος ὑπέρ τό δέον καί ὄχι τοῦ Χριστοῦ. Λέγοντας "ὑπέρ τό δέον" σημαίνει, πώς αὐτό τό πρόσωπο (τοῦ Γέροντος) ἔχει ἀντικαταστήσει στήν ψυχή τοῦ πιστοῦ τό Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καί λατρεύεται στό κρυφό θυσιαστήριο τῆς καρδιᾶς του ὄχι ὡς "δείκτης πρός τόν Χριστό", ἀλλά ὡς "Χριστός". Ὄχι ὡς "ὁδηγός πρός τόν Χριστό", ἀλλά ὡς "Ὁδός". Ὄχι ὡς "θαυματουργό ὄργανο Χριστοῦ", ἀλλά ὡς "Θαυματουργός". Ἕνα εἶδος αὐθεντίας! Ἄνθρωποι δορυφοροῦν τσαλαβουντώντας ἀχόρταγα στό "μέλι" του γύρω ἀπό τό πρόσωπο ἑνός Γέροντος, τόν ὁποῖον ἔχουν μυθοποιήσει καί ὑπερυψώσει. Ὅλη μέρα τόν ἐκθειάζουν καθ' ὑπερβολήν ὅπου βρεθοῦν καί ὅπου σταθοῦν. Τόν διαφημίζουν γιά ἀρετές καί κατορθώματα (ὑπαρκτά καί μή). Τόν συγκρίνουν μέ ὅλον τόν ὑπόλοιπο ρασοφόρο κόσμο καί τόν βγάζουν πρῶτο, ἀνεπανάληπτο καί μοναδικό! καί ἄλλα πολλά πού θά ντρεπόταν κανείς νά πεῖ.

Ἡ ἄνωθι περιγραφή δέν σημαίνει πώς δέν θά ἀγαπᾶμε τόν Γέροντα (ἤ τήν γερόντισσα), πώς δέν θά ἐκφράζουμε μέ διάκριση καί λεπτότητα τήν ἀγάπη μας, τήν ἀφοσίωση καί τόν σεβασμό μας σέ αὐτά τά ἱερά πρόσωπα, ἤ δέν θά τούς διακονοῦμε ὄποτε τό καλοῦν οἰ περιστάσεις. Οὔτε σημαίνει πώς δέν λαμβάνεται σοβαρά ὑπόψιν τό αὐτεξούσιο καί ἡ ἐλευθερία τοῦ κάθε πιστοῦ, νά βρίσκει ἀνάπαυση κάπου περισσότερο ἀπό κάπου ἀλλοῦ.
Ὑπάρχει δέ ἕνα καίριο σημεῖο πού χρήζει ἰδιαιτέρας προσοχῆς. Αὐτό εἶναι πώς ὑπάρχουν πιστοί, οἱ ὁποῖοι δέν μποροῦν νά ἀναπαυθοῦν σέ κήρυγμα καί κατήχηση κανενός ἄλλου Γέροντος καί ἀκόμη χειρότερα, δέν μποροῦν νά ἀναπαυθοῦν καί νά ἐκκλησιαστοῦν σέ κανέναν ἄλλο Ναό, παρά μόνο ἐκεῖ πού κηρύττει καί λειτουργεῖ αὐτός ὁ Γέροντας-φαινόμενο, ἀπορρίπτοντας καί ἀκυρώνοντας ἔτσι (δυστυχώς στήν πράξη τό κάνουν) τόσο τόν Λόγο, ὅσο καί τά Μυστήρια τοῦ Θεοῦ, ἀπό ὁποιονδήποτε ἄλλο ρασοφόρο! Καί αὐτό τό τελευταῖο σύμπτωμα εἰδικά, κρούει ἐντονώτερα τόν κώδωνα τοῦ συναγερμοῦ-κινδύνου πώς κυκλοφορεῖ μέσα μας μικρόβιο προσωπολατρείας!
Καί τότε, ὁ πιστός ἐκτρέπεται ἀπό τόν στόχο του πού εἶναι νά γνωρίσει καί νά ἀγαπήσει τόν Χριστό καί τόν ἀντικαθιστᾶ μέ τήν ἀνάγκη γνωριμίας καί ἀγαπήσεως ἑνός Γέροντος. Ἄλλον πᾶμε νά ἀρραβωνιασθοῦμε σέ αὐτήν τήν ζωή (δηλαδή τόν Νυμφίο Χριστό) καί νά δώσουμε σέ Αὐτόν ὑπόσχεση αἰωνίων γάμων γιά τήν ἄλλη ζωή, καί ἄλλον στήν πορεία ἀκολουθοῦμε ἐσφαλμένα, Θά ἀκουσθεῖ σκληρό, ἀλλά πρόκειται γιά πνευματική μοιχεία καί πορνεία εἰς βάρος τοῦ μανιώδους ἐραστῆ μας (κατά τούς Ἁγίους Πατέρες) Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ανώνυμος είπε...


+Ι.Γ.Ζ.
Είχον δε απόλυτον δίκαιον οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, οι οποίοι έλεγαν:
«κρείσσον εις κόρακας η εις κόλακας εμπεσείν• οι μεν γαρ νεκρούς, οι δε ζώντας εσθίουσιν».