Μητροπολίτη Ι. Μητροπόλεως Ιωαννίνων Κύριον Μάξιμον -- ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ

Αναστασία Κάτσου

akatsou68@gmail.com

3 Ιουλίου 2016


Προς τον

Μητροπολίτη Ι. Μητροπόλεως Ιωαννίνων
Κύριον Μάξιμον

                                                              ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ

Κύριε Μάξιμε,

Εδώ και δεκαετίες, εσείς και οι υπόλοιποι Επίσκοποι όπως και πολλοί ιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος, ως συνειδητοί οικουμενιστές ή μόνο λόγοις αλλά όχι έργοις ʺαντιοικουμενιστέςʺ, διατηρείτε εκκλησιαστική κοινωνία και αποδίδετε μία «άτιμον τιμήν» στον πατριάρχη ΚΠόλεως κ. Βαρθολομαίο Αρχοντώνη. Έναν άνθρωπο καταχραστή της Θείας Οικονομίας, των Αγίων Πατέρων, και των Αγίων Συνόδων, που –«γυμνή τη κεφαλή»– διαστρεβλώνει συνειδητά την ευαγγελική διδασκαλία και ρημάζει τον αμπελώνα του Κυρίου.

Εδώ και δεκαετίες εσείς και η Ιεραρχία της Ελλάδος, τιμάτε με τα λόγια σας, την στάση σας ή και την απραξία σας τον καταδικασμένο ως αρχιαιρεσιάρχη από τους αγίους Πάπα Ρώμης και τον συλλείτουργο του κ. Βαρθολομαίο και τους προβάλλετε ως πρότυπο αγάπης και «ευλογία» για
τους πιστούς. Είναι πλέον βέβαιο ότι και ο Άρειος να ήταν πατριάρχης, και ο Νεστόριος και ο Παύλος και ο Βέκκος και ο Καλέκας και ο Μητροφάνης, το ίδιο θα κάνατε, αφού ο τους αγίους ʺως θύματα του αρχέκακου όφεωςʺ στηλιτεύων κ. Βαρθολομαίος τους εκπροσωπεί όλους παντί σθένει ξεθάβοντας τα μελανά τους πτώματα και λιτανεύοντας τα στις ψυχές των Ορθοδόξων.

Εδώ και δεκαετίες εσείς, οι Επίσκοποι και πολλοί από τον Κλήρο της Ελλάδος, πάσχοντες από άνοια Πίστεως και μία ʺθεολογικήʺ έπαρση, αναπαύεστε επευλογούντες την επέλαση της νοθείας και διαστρέβλωσης του κηρύγματος του Εσταυρωμένου Χριστού, χάριν των φίλων–λύκων που εισχώρησαν στην Εκκλησία Του. Ακόμη και πριν την Σύνοδο εσείς και όσοι ιερείς σας υπακούουν τυφλά, ξεχνώντας, ότι η υπακοή τους οφείλεται πρώτα στον Χριστό, συμπροσευχόσασταν και συνεργαζόσασταν αντικανονικώς με όλους αυτούς, που παραβιάζουν τους Ιερούς Κανόνες, μιλούν για μεταπατερικές αθεολογίες, μοιράζουν Κοράνια ως δώρο, επιτρέπουν την είσοδο αιρετικών στα άγια των αγίων, όπως και με αυτούς που δειλοί, όπως είναι, ονομάζουν την αίρεση αλλά δεν πράττουν τίποτα για να την σταματήσουν. Και όλα αυτά χωρίς ποτέ να ρωτήσετε, αν το ποίμνιο αναπαύεται πνευματικά και ψυχικά με αυτές σας τις ενέργειες. Όταν μάλιστα κάποιος τολμήσει να διαμαρτυρηθεί δεν τον ακούτε ως πατέρες, αλλά τον αγνοείτε και τον εγκαταλείπετε, κουνώντας το δάκτυλο, στο έλεος του Θεού. Αυτόνομα και αυθαίρετα ενεργείτε, ως αυθεντίες με αποκλειστικό δικαίωμα λόγου, ως να αποτελείτε μόνοι σας την Εκκλησία.

Στη Σύνοδο της Κρήτης, αλλα και την επομένη πανηγυρίσατε με τον θριαμβολογώντα κ. Βαρθολομαίο μία ανύπαρκτη ενότητα αποδεικνύωντας την συμπόρευση σας –για άλλη μια φορά– με αυτόν και ξεχνώντας, ότι χωρίς την αποδοχή και επικύρωση των συνοδικών αποφάσεων από τον Θεματοφύλακα της Εκκλησίας, το ορθόδοξο ποίμνιο, ουδέν εποιήσατε. Κοινωνείτε εκκλησιαστικώς, τιμάτε και προβάλλετε κακοδοξίες, έπεα πτερόεντα και κακοδόξους Επισκόπους που σαν αλλόθρησκοι κηρύττουν βδελυρές εκκλησιολογίες, αλλοπρόσαλλες θεολογίες, αλλόκοτες ερμηνείες και καινοφανείς αερολογίες και κάνετε αγώνα δρόμου, ποιός θα καινοτομήσει πρώτος στην κακοδοξία.

Συμβάλλετε στην καθιέρωση μιάς άλλης, ολέθριας Πίστης και όχι αυτής που παραλάβατε. 

Γίνατε χειροκροτητές του χειροκροτητή των αντίχριστων. 

Μνημονευτές του μνημονευτή των αμνημονεύτων. 

Κοινωνοί του κοινωνού των ακοινώνητων.

Συνεργοί του συνεργούντος εις την ανομίαν.

Γίνατε αδιάφοροι, επειδή αργεί το δικαστήριο και καθυστερούν οι ευθύνες και δεν ήρθε ακόμα ο Κριτής. Είπατε: «αργεί ο Κύριος μου»[1] και σκορπάτε την περιουσία του – τις ψυχές – που σας εμπιστεύτηκε.

Υποκρίνεστε ότι φροντίζετε το ποίμνιο στις πολλές του ανάγκες, όταν όμως έρχεται η συναυλία της αίρεσης την αφήνετε να το σαγηνεύει απολαμβάνοντας την στενή φιλία σας με τον …ενορχηστρωτή της.

Το λάθος δεν μπορεί πλέον να ονομάζεται σωστό, και το πικρό δεν μπορεί να ονομάζεται γλυκό γιατί έτσι συμφέρει σε μιά Ιεραρχία απροσδιόριστης Πίστης.

Οι Ιεράρχες, ως άλλοι Βαβυλώνιοι, αποδέχτηκαν για άλλη μία φορά μιαρά δόγματα. Αναγνώρισαν στην Κρήτη ότι δεν υπάρχουν αιρέσεις και όλες οι κακοδοξίες καθοδηγούνται από το Άγιο Πνεύμα, όπως κάνανε και πριν χρόνια στο Balamand και στο Porto Alegre.

Οικοδομήσατε πύργον και ποιήσατε εαυτοίς όνομα.[2] Οι μεθύωντες τον οίνον της υπερηφανείας. Μας φέρατε καινούριο Ευαγγέλιο. «Εγκαταλείπομεν –αυτήν την Ιεραρχία–, ότι ήγγικεν εις ουρανόν το κρίμα αυτής».[3]

Παύω να σας αναγνωρίζω ως Ποιμένα και «τρόπων μέτοχο» των Αγίων Αποστόλων –όπως και όλους που κοινωνούν μαζί σας και με τον διευθυντή της αίρεσης κ. Βαρθολομαίο– έχοντας την βεβαιότητα που μου δίνει η Ορθόδοξη Διδαχή, ότι έτσι θα γλιτώσω από την συναρίθμηση μου με όσους ο Κύριος, οι Άγιοι Ομολογητές, οι Σύνοδοι και Ιεροί Κανόνες καταδίκασαν ως κοινωνούντες με τους κακοδόξους. 

Διακόπτω κάθε εκκλησιαστική κοινωνία με αυτούς που δικαιώνουν έργω ή λόγω ή σιωπηρά τους Αρείους, τους Νεστορίους, τους Ακακίους, τους Μητροφάνηδες, τους Βέκκους, τους Καλέκες, και παραμένω ακλόνητος στην Εκκλησία των αγίων, του Μ. Αθανασίου, του Αγίου Μελετίου, του Αγίου Ευσταθίου, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, του Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού, του Αγίου Μαξίμου, του Αγίου Μάρκου, του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, των Κολλυβάδων. Αυτούς δηλ. τους οποίους εσείς με το στόμα σας, υποτίθεται, τιμάτε, αλλά με τις πράξεις σας προσβάλλετε.



Σαφή εντολή μας δίνει ο Κύριος μας ότι τα δικά Του πρόβατα δεν πρέπει να ακούν φωνή ξένου ποιμένα άλλα να φεύγουν.[4] Και οι Απόστολοι και οι Σύνοδοι και οι Άγιοι να ξεχωρίσουμε τους εαυτούς μας από τα άτιμα σκεύη [τους ψευδοδιδασκάλους],[5] μας ορίζουν.

«Εὰν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος οι όντες οφθαλμοὶ της Ἐκκλησίας κακώς αναστρέφωνται καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αυτοὺς εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γάρ εστίν άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις ευκτήριον οίκον, ή µετ΄ αυτοὺς εμβληθήναι ως μετὰ Άννα καὶ Καϊάφα εις τὴν γέενναν του πυρός», ερμηνεύει ο Μ. Αθανάσιος.[6]

«Ούτε για λίγη ώρα δεν δεχόμαστε σχέση με αυτούς που κουτσαίνουν στην πίστη... ακόμα κι αν αυτοί μας φαίνονται πολύ γνήσιοι και επίσημοι, εμείς πρέπει να τους σιχαινόμαστε. Όσοι αγαπάμε τον Κύριο», ορίζει ο Μ. Βασίλειος.[7]

«Κάθε κληρικό του οποίου η πίστις, οι λόγοι και τα έργα δεν συμφωνούν με τις διδασκαλίες των Αγίων πατέρων να τον αποστρεφόμεθα και να τον μισούμε ως δαίμονα, έστω κι αν ανασταίνει νεκρούς και κάνει άλλα μύρια θαύματα»,[8] επιτάσσει ο Άγ. Συμεών.

«Όχι μόνο αν κάποιοι λένε συνολικά αντίθετα πράγματα που ανατρέπουν τα πάντα άλλα και το παραμικρό αντίθετο να διδάξουν να είναι αναθεματισμένοι», διασαφίζει ο Ιερός Χρυσόστομος.[9]

«Από αυτούς πρέπει να πεταγόμαστε μακρυά όπως πεταγόμαστε όταν συναντάμε ένα φίδι, και να διακόπτουμε κάθε κοινωνία και να φεύγουμε με όλη μας την δύναμη, ακόμα κι αν μας φαίνονται σεβάσμιοι και πράοι», προειδοποιεί ο Μ.Φώτιος.[10]

«Ούτε οι προσευχές, ούτε οι ελεημοσύνες, ούτε οι Λειτουργίες, ούτε άλλη αρετή είναι αποδεκτή από τον Θεό άν ο άνθρωπος έχει λανθασμένες αντιλήψεις για τον Θεό»,[11] γιατί ο Θεός φανερώθηκε στον άνθρωπο κι άνθρωπος διαστρέφει την εικόνα Του εξ αιτίας της υπερηφάνειας του.

 
Λοιπόν, «Έξελθε εξ αυτών ο λαός μου, ίνα μη συγκοινωνήσετε ταίς αμαρτίαις αυτής και ίνα εκ των πληγών αυτής μη λάβητε».[12]

 
Εργαστήκατε αγαπητέ κύριε  Μάξιμε πάνω από δύο δεκαετίες για την Εκκλησία και τους ανθρώπους. Πλουτίσατε το καράβι του βίου σας με θεάρεστους θησαυρούς. Ο διάβολος όμως δεν κουρσεύει τα καράβια που κουβαλούν σκουπίδια, άλλα αυτά που κουβαλούνε χρυσάφια και διαμάντια.

Μην σας ξεγελούν τα χειροφιλήματα και οι οσφυοκαμψίες. Εκείνη την φριχτή ώρα δεν θα έχετε απέναντι σας κάποιο Συνοδικό δικαστήριο με φίλους και συλλειτουργούς στην σύνθεση του, άλλα τα εκατομμύρια των Αγίων Ομολογητών που μαρτύρησαν για αυτά που εσείς οι Επίσκοποι ξεπουλάτε δωρεάν.

 





«Τοις κοινωνούσιν εν γνώσει [τοις αιρετικοίς] ανάθεμα».

Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος

Αναστασία Κάτσου





[1] Λουκ. ιβ΄48.


[2] Γεν.α΄ 4.


[3] Ιερ. να΄9.


[4] Ιω. ι΄5


[5] Β΄Τιμ. β΄17.


[6] P.G. 35, 33.


[7] Όροι κατ΄ επιτομή, ερωτ. ριδ΄.


[8] Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, Λόγος ΣΤ΄.


[9] Ερμηνεία εις την Προς Γαλάτας.


[10] Ε.Π.Ε 12, 400, 31.


[11] Αγ. Ιωάννου Δαμασκηνού, Ιερά παράλληλα.
[12] Αποκ. ιη΄4.