Λόγος εις την Αγίαν του Χριστού Ανάστασιν -- ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΚΥΠΡΟΥ

Ο Ήλιος της δικαιοσύνης ο τριήμερος ανέτειλε σήμερα κι ολόκληρη εφώτισε την πλάση. Ο τριήμερος και προαιώνιος Χριστός, το τσαμπί του σταφυλιού, βλάστησε και τον κόσμο πλημμύρισε από χαρά. Την αβασίλευτην αυγή ας δούμε. Πριν έρθη η αυγή, ας τη δούμε σήμερα και απ τη φωτοπλημμύρα ας γεμίσουμε από χαρά. Τις πόρτες του Άδη ανοίγει ο Χριστός και οι νεκροί σηκώθηκαν σά να κοιμούνταν. Αναστήθηκε ο Χριστός που ανασταίνει τους πεσμένους και ανάστησε μαζί Του τον Αδάμ. Αναστήθηκε ο Χριστός, Αυτός που ανασταίνει όλους και ελευθέρωσε την Εύα απ την κατάρα. Αναστήθηκε ο Χριστός που Αυτός μόνος ανασταίνει και χαροποίησε τον ακατάστατο πρώτα κόσμο, σε όλα το ρυθμό και την τάξη εγκαθιστώντας. Σηκώθηκε ο Κύριος, όπως αυτός που κοιμάται, και τους εχθρούς Του όλους τους χτύπησε και τους ντρόπιασε. Αναστήθηκε κι είναι η χαρά το δώρο Του σ όλη την χτίση. Αναστήθηκε κι άνοιξε του Άδη η φυλακή. Αναστήθηκε και τη φθορά της φύσης σε αφθαρσία τη μετάλλαξε. Αναστήθηκε ο Χριστός, κι αποκατάστησε τον Αδάμ στην παλιά δόξα της αθανασίας.

Η νέα χτίση, που φέρνει ο Χριστός, με την Ανάστασή Του ανανεώνεται. Με τη νέα ομορφιά του Χριστού ας στολισθούμε. Η Εκκλησία του Χριστού ο καινούργιος ουρανός γίνεται σήμερα, ένας ουρανός πιο λαμπρός από τον ουρανό που αντικρύζομε. Γιατί δεν περιμένει τον ήλιο που κάθε μέρα βασιλεύει, αλλά τον Ήλιο που υψωμένο στο Σταυρό τον ντράπηκε τούτος ο δούλος ήλιος και χάθηκε. Έχει τον ήλιο, που γι αυτόν είπε ο προφήτης: θ' ανατείλη για τους φοβισμένους τον Ήλιο της Δικαιοσύνης, τον Ιησού, Ήλιο που την Εκκλησία καταυγάζει φωτεινός και αιώνιος. Γι αυτόν λέει η Γραφή. Ήλιος βγήκε στη γη και Λωτός φύτρωσε, για να υποτυπώση το νόμο, μπήκε στη Σιγώρ, που σημαίνει μικρότητα. Αυτός ο Ήλιος κάνει σοφούς τους άσοφους και αυτός ο Ήλιος στην ακλόνητη πέτρα μαζί με την πίστι μας έχει ρίξει θεμέλιο. Γι αυτόν τον Ήλιο της δικαιοσύνης, το Χριστό, έχει γίνει ουρανός η Εκκλησία και δεν έχει φεγγάρι που μεγαλώνει και μικραίνει, παρά τη χάρη που λάμπει πάντα. Δεν ανατέλλει κάποια αστέρια πλανητικά αλλά αστέρια νεοφώτιστα μέσα από την κολυμβήθρα. Δε βγάζει σύννεφα που προκαλούν τη βροχή. Έχει η Εκκλησία θεολόγους δασκάλους. Δεν κρέμεται πάνω σε θολά νερά, αλλά έχει θεμελιωθή πάνω στα ιερά δόγματα. Δεν φέρνει χειμωνιάτικη βροχή και συγκινεί τους ανθρώπους όχι με κρωγμούς αγριοπουλιών αλλά με τις ομιλίες των δασκάλων.

Αυτή είναι ημέρα, που βγήκε απ τα χέρια του Κυρίου. Ας νιώσωμε την πνευματική της αναγάλλια και τη θεϊκή ευφροσύνη της. Αυτή είναι για μας η πιο γιορτινή απ όλες τις εορτές. Αυτή είναι η εορτή, για την οποία το Άγιο Πνεύμα μας προτρέπει και μας λέει: Ετοιμάσετε εορτή με πυκνόφυλλα, χαρούμενα κλαδιά ως τις άκρες του θυσιαστηρίου. Αυτή είναι όλου του κόσμου η εορτή, που τον ανακαινίζει και τον σώζει. Αυτή η εορτή είναι όλων των εορτών η κορυφή και η ακρόπολη. Αυτή είναι ημέρα που την ευλόγησε ο Θεός και την αγίασε, γιατί αυτή τη μέρα σταμάτησε από όλα τα έργα Του, ολοκληρώνοντας τη σωτηρία των ζωντανών μαζί και των νεκρών. Τη μέρα αυτή σταμάτησε των μολυσμένων ειδωλολατρών τις τελετές και τους χορούς. Τη μέρα αυτή σταμάτησε τη δύναμη όλων των ανηθίκων. Τη μέρα αυτή σταμάτησε την κνίσσα και τις θυσίες των ειδωλικών αιμάτων. Αυτή τη μέρα σταμάτησε τη δύναμη του τυράννου και το κεντρί που κέντρωνε τους ανθρώπους. Σ΄ αυτή σταμάτησε τις Ιουδαϊκές θυσίες και τις πρωτομηνιές. Σ΄ αυτή έβαλε καινούργιους νόμους και κανόνες στη χτίση. Σ΄ αυτή σταμάτησε το Πάσχα του Μωσαϊκού νόμου και των Ιουδαίων. Σ΄ αυτήν ολοκλήρωσε κάθε τύπο, σκιά και προφητεία.

Κατά το Πάσχα μας, το Πάσχα το αληθινό, θυσιάστηκε ο Χριστός και ιδού η καινούργια χτίση του Χριστού, η καινούργια πίστη του Χριστού, οι καινούργιοι νόμοι, ο καινούργιος λαός του Θεού. Καινούργιος, όχι παλιός Ισραήλ και νέο Πάσχα, νέα και πνευματική περιτομή. Νέα και αναίμακτη θυσία. Νέα και θεϊκή διαθήκη. Σήμερα ανανεωθήτε και ίσιο φρόνημα, νέο εγκαταστήστε στις καρδιές σας και για να δεχθήτε της νέας κι αληθινής εορτής τα μυστικά και να δοκιμάσετε σήμερα τρυφήν ουράνια, πραγματική και να φύγετε φωτισμένοι στα μυστικά του νέου Πάσχα και που δεν παλιώνουν, και πήραν τη θέση των αντίστοιχων μυστικών του παλιού, για να αντιληφθήτε πόση είναι η απόσταση και η διαφορά των δικών μας από τα Ιουδαϊκά και ποια σύγκριση μπορεί να σταθή των άδειων τύπων με την αλήθεια. Ας αρχίσουμε το λόγο για την Ανάσταση του Χριστού και την εμφάνισή Του απ αυτό το σημείο.

Έστειλε κάποτε ο Θεός από ψηλό βουνό για τη σωτηρία του λαού το νομοθέτη Μωυσή, για να φέρη τον τύπο του νόμου. Στάλθηκε κι ο νομοθέτης Κύριος, Θεός από Θεό, όρος από όρος της ουρανίας οροσειράς για τη σωτηρία του λαού μας, που είναι η αλήθεια. Αλλά ο Μωυσής έδωσε ελευθερία από τον Φαραώ και τους Αιγυπτίους, ενώ ο Χριστός μας ελευθέρωσε από το διάβολο και τους δαίμονες. Ο Μωυσής εσκότωσε κι έθαψε στην άμμο εκείνον που ενίκησε τον Ιουδαίο. Έδωσε κι ο Χριστός τον θάνατο στο διάβολο, στην άβυσσο εξαποστέλλοντάς τον. Συμφιλίωσε ο Μωυσής τους δύο αδελφούς του που φιλονικούσαν. Συμφιλίωσε κι ο Χριστός τους δύο λαούς Του, ενώνοντας τα ουράνια με τα γήϊνα. Εκεί η κόρη του Φαραώ ήρθε να λουστή και βρήκε το Μωυσή και η Εκκλησία, κόρη του Χριστού, με το Βάπτισμα παίρνει το Χριστό, όχι τριών μηνών από το κοφίνι, όπως το Μωυσή, αλλά τριών ημερών από τον τάφο αντί του Μωυσή. Εκεί τυπικά και σε νυχτερινό σκοτάδι έκαμε ο Ισραήλ το Πάσχα του, εδώ φωτεινά και μέσα στην ημέρα το Πάσχα εορτάζομε. Εκεί στης ημέρας το βράδιασμα. Εδώ στο βράδιασμα του χρόνου και των καιρών.

Εκεί τα πορτόφυλλα σημαδεύτηκαν με το αίμα. Εδώ των πιστών οι καρδιές σφραγίζονται με το Αίμα του Χριστού. Εκεί ήταν θυσία νυχτερινή και σε ώρα νύχτας έγινε της Ερυθράς το πέρασμα. Εδώ είναι σωτηρία και φωτερή η Ερυθρά θάλασσα του Βαπτίσματος και με τη φωτιά του Πνεύματος φωτίζει. Εδώ αληθινά Πνεύμα Θεού πνέει και φανερώνεται πάνω στο ίδιο νερό και συντρίβει την κεφαλή του δράκοντα άρχοντα των δρακόντων, των δαιμονικών λαών του διαβόλου. Εκεί ο Μωυσής σώζει τους Ισραηλίτες με νυχτερινό βάπτισμα. Εκεί το σύννεφο γίνεται σκέπη του λαού. Στο λαό του Χριστού η δύναμη του Υψίστου ρίχνει τον ευεργετικό ίσκιο της. Εκεί για τη σωτηρία του λαού χόρεψε η Μαρία, του Μωυσή η αδελφή: εδώ που γίνεται η σωτηρία των Εθνικών η Εκκλησία του Χριστού στο σύνολό της γιορτάζει. Εκεί στην πέτρα τη φυσική καταφεύγει ο Μωυσής.  Εδώ στην πέτρα της πίστεως καταφεύγει ο λαός. Εκεί οι πλάκες του νόμου συντρίβονται και μηνάνε συνάμα το πέρασμα του νόμου και το πάλιωμα, εδώ αρράγιστοι οι θεϊκοί νόμοι σώζονται. Εκεί το μοσχάρι καιγόταν στη φωτιά για τιμωρία του λαού. Εδώ θυσιάζεται ο Αμνός του Θεού για του λαού τη σωτηρία. Εκεί με το ραβδί η πέτρα δέχεται κτύπημα. Εδώ η Πέτρα, ο Χριστός δέχεται τρύπημα στην πλευρά. Εκεί βγαίνει απ την πέτρα νερό. Εδώ Αίμα και νερό πηγάζει από τη ζωοποιό πλευρά. Εκείνοι δέχτηκαν από τον ουρανό το κρέας των ορτυκιών. Εμείς από τα ύψη δεχόμαστε το περιστέρι του Πνεύματος. Εκείνοι εφήμερο μάννα έφαγαν και πέθαναν. Εμείς τον Άρτο τρώμε για να ζούμε στον αιώνα.

Μά εκείνα, παλιά πράγματα και ίσκιοι ψεύτικοι πάλιωσαν και τελείωσαν. Του δικού μας λαού η πίστη αυξάνει και θάλλει και μένει παντοτεινά. Αυτή είναι η προτύπωση του δικού μας Πάσχα. Το σκιερό πέρασμα των διατάξεων του νόμου. Έτσι πρέπει να κοιτάξης την εορτή και έτσι να εξετάσης τα όσα ο Μωυσής και οι Προφήτες λένε για την ημέρα και η Ανάσταση θα σε πείση, γιατί όλους τους έχει η απιστία τυλίξει. Είναι πολλοί οι τύποι της εορτής και απερίγραπτοι για την Ανάσταση από τους νεκρούς και τη συνέχιση της ζωής. Μάρτυράς της, που αξίζει να τον πιστέψης, είναι η σφαγή του Ισαάκ. Τύπος της ο λάκκος του Ιωσήφ, όπου τον έρριξαν τ΄ αδέλφια του και απ΄ όπου βγήκε αθάνατος. Τύπος της ο λάκκος του Ιερεμία, όπου μια φορά από τη φθορά και το βόρβορο βγήκε. Του Χριστού την Ανάσταση υποτυπώνει το κήτος του Ιωνά, από όπου βγήκε σε τρεις μέρες. Έχεις στη διάθεσή σου κι άλλο σημάδι για το δεσμωτήριο του Άδη, το δεσμωτήριο του Ιωσήφ, όπου τον κατασφάλισε η παράνομη συναγωγή κι απ΄ όπου βγήκε απείρακτος έπειτα από τρία χρόνια, όπως βγήκε ο Χριστός σε τρεις μέρες από τους νεκρούς. Μαζί μ αυτούς κι ο Δανιήλ με το λάκκο των λεόντων προτυπώνει τον τάφο του Σωτήρα, απ΄ όπου βγήκε ο Ιησούς και σώθηκε από τον Άδη και το θάνατο, όπως από λεοντάρια. Με αυτά να ελέγξης τους Ιουδαίους και να τους επιτιμήσης. Έτσι ν΄ απολογηθής για το πάθος και την Ανάσταση του Χριστού. Αυτά τα όπλα σύμμαχος σου χαρίζει ο λόγος. Αυτά τα μυστήρια σου διδάσκει η εορτή.

Και έπειτα τι άλλο εκτός από αυτά; Εμείς γιορτάζομε μόνο ή θα φροντίσωμε και για τον αδελφό μας; Εμείς θα πανηγυρίσωμε ή θα μιλήσωμε και για τους άλλους; Είναι ανάγκη μέσα στη δική μας εορτή ν΄ ακουσθή ένας θεάρεστος και καλόδεκτος, κοινός στεναγμός της Εκκλησίας προς το Θεό κι ας θυμηθούμε τους αδελφούς μας που βρίσκονται σ΄ ανάγκες, τους δικούς μας που βασανίζονται από τις στερήσεις στις ερημιές.

Ας μπούμε στα δεσμά των δεσμωτών, ας αναδεχτούμε τον πόνον όσων πονούν. γιατί αν υποφέρη ένα μέλος, υποφέρουν μαζί όλα τα μέλη. Ας συμμεριστούμε λοιπόν το πάθος των αδελφών μας, των ίδιων των μελών μας. Άλλοι με χρήματα, άλλοι με λόγους, άλλοι με ευεργεσίες, όλοι με την ικεσία μας γι αυτούς στο Θεό. Ας γίνωμε πρεσβευταί, παρακαλώ, όλοι από κοινού σήμερα προς το Θεό, γιατί κοινή είναι η αιχαμαλωσία μας. Κοινή παρακαλώ ας είναι η δέησή μας, αφού κοινή είναι και η τιμωρία. Ας ακούσωμε αυτόν που λέει: προσευχηθήτε ο ένας για τον άλλο, για να σωθήτε. Ας ακούσωμε το Χριστό που λέει: Αν δύο ή τρεις συμφωνήσουν στην προσευχή, κάθε αίτημα που θα ζητήσουν, θα τους δοθή. Μεγάλο όπλο, αδελφοί, η ευχή της Εκκλησίας. Μεγάλο τείχος αδελφοί, η σύμφωνη προσευχή όλων προς τον Θεό και μάλιστα του λαού που στην αιχμαλωσία του έμεινε πιστός. Κανείς ας μην τολμήση να πή ότι ο Θεός δεν ακούει τους αμαρτωλούς. Περισσότερο δέχεται τη δέηση των ταπεινών και μάλιστα εκείνων που καταπονούνται για το όνομά Του, που μαστιγώνονται, που φυλακίζονται, που θλίβονται, που τους κατηγορούν οι εχθροί τους κι όμως δεν αρνήθηκαν την πίστη του Χριστού. Απ΄ αυτούς υπάρχουν πολλοί και πολλές μέσα στις τάξεις μας κι έγιναν του Χριστού ομολογηταί, και που Εκείνος αμέσως τους ακούει. Μεγάλο όπλο, αγαπητοί, η ευχή εκείνων. Όλους αυτούς τους λογαριάζει ο Χριστός για τους κινδύνους που καθημερινά διατρέχουν.

Γι΄ αυτό και θαρραλέοι εμείς από τις προσευχές τους και βλέποντας το θάρρος που έχουν μπροστά στο Θεό αυτοί, από κοινού, μ΄ επιμονή ας προσευχηθούμε για τους αδελφούς μας που βρίσκονται σε ανάγκες. Γιατί πολλές φορές η βασιλική φιλανθρωπία κατά τις εορτές σε πολλούς καταδίκους χαρίζει την άφεση και την απελευθέρωση. Μεγάλη, το ξαναλέω, αδελφοί, η ευχή της Εκκλησίας, και μάλιστα η πίστη που δεν χάνεται κατά την αιχμαλωσία. Γιατί κι ο βασιλιάς πολλές φορές λογαριάζει την παράκληση του λαού και χαρίζει τους καταδίκους στον όχλο που παρακαλεί. Γι αυτό παρακαλούμε την αγάπη όλων σας με επιμονή να θυμάστε (στις προσευχές σας) τους αδελφούς μας που βρίσκονται σ΄ ανάγκη. Ακόμα και εκείνη την ώρα την φρικτή, που τον ατίμητο μαργαρίτη του Σώματος του Χριστού θα δεχτούμε στα χέρια μας.

Έτσι με επιμονή για τους αδελφούς μας ας προσευχηθούμε και ας πούμε στο Χριστό: «Συ ο μόνος και τότε και τώρα αγαθός Θεός και φιλάνθρωπος κυρίαρχος, που με το Πάσχα τους Ισραηλίτες από τη σκλαβιά της Αιγύπτου έσωσες και με το αίμα του αμνού τους χάρισες την ελευθερία, Συ και την ώρα τούτη με το άχραντο Σώμα Σου και το ακριβό Σου Αίμα δώρησε στον κόσμο Σου ελευθερία από την πικρή σκλαβιά. Συ που δέχτηκες τα κλάματα της αμαρτωλής πόρνης, δέξου σήμερα και της Εκκλησίας Σου το στεναγμό της αιχμαλωσίας της. Συ που δέχτηκες του πιστού ληστή την παράκληση, δέξου και του πιστού λαού Σου την δέηση. Συ που δέχτηκες τη μετάνοια και τους στεναγμούς του Πέτρου, δέξου και μας των φτωχών το κλάμα. Συ που δεν έστρεψες το πρόσωπο στα δάκρυα της Χαναναίας, δέξου και τη μικρή Εκκλησία να πρεσβεύη για μεγάλη αιχμαλωσία και κραυγάζοντας σε Σένα το Θεό σήμερα να λέη: Θεέ μου, που σε τρεις μέρες αναστήθηκες από τους νεκρούς, σήκωσε τον πεσμένο από των εχθρών τα χτυπήματα πιστό λαό Σου. Συ που τον Αδάμ από τους νεκρούς ανάστησες, τόνωσε το φρόνημα των Χριστιανών, Συ ο τότε και τώρα Θεός, που πήρες τη μορφή του δούλου Σου, λύτρωσε από τους άλλους τον ταπεινό λαό Σου. Συ που έκρινες άξιο να γίνης παιδί για μας, σώσε από το μαχαίρι το πλήθος των παιδιών μας.

Συ ο τότε Θεός, που ξενιτεύθηκες με τη μητέρα Σου στην Αίγυπτο, φέρε πίσω από την ξενιτειά τις μάννες και τα παιδιά τους. Συ που θεληματικά πουλήθηκες για την σωτηρία των πολλών σταμάτησε την αγοραπωλησία του λαού των Εκκλησιών. Συ που δέχτηκες στην πλάτη για μας το μαστίγωμα, του Πιλάτου τις φοβέρες, Συ που κοπίασες για μας με οδοιπορίες, παύσε τα βάσανα του λαού Σου και τις ταλαιπωρίες. Συ που φώναξες στο Σταυρό ‘Διψώ' δρόσισε ψυχές που διψούν και πεινούν φοβερά. Συ που μαζί με τους ανόμους από ανόμους καταδικάστηκες σώσε και εμάς από το συνέδριο των ανόμων. Συ που γυμνώθηκες από τους ανόμους σαν κακούργος, Συ ο Ίδιος Κύριε, που φυλακίστηκες από τους ανόμους ελευθέρωσε τους ριγμένους στής φυλακής τα δεσμά. Συ που έδωσες παράκληση στη μητέρα Σου από το θρήνο και το κλάμα του Σταυρού, Συ που τότε κραύγασες στις Μυροφόρες το ΄Χαίρετε΄ Συ φώναξε και τώρα ‘Χαίρετε' στις Εκκλησίες Σου. Συ που καρφώθηκες με τα τίμια καρφιά στα πόδια και τα χέρια, ελευθέρωσε χέρια και πόδια λαών σιδηροδεμένων. Ναί, Κύριε, φιλάνθρωπε, που είπες ‘περίλυπη είναι η ψυχή μου ως το θάνατο', λύτρωσε το λαό Σου από τη λύπη και το θάνατο. Συ που η λόγχη τρύπησε την πλευρά Σου, σπάσε τη λόγχη των εχθρών Σου με το χέρι Σου το δυνατό και θυμήσου, Κύριε, όπως τον πιστό ληστή και το λαό Σου. Συ που έχυσες το άχραντο Αίμα Σου για μας, σταμάτησε το άφθονο χύσιμο του αίματός μας. Σώσε το λαό Σου Δέσποτα, λυπήσου τους κληρονόμους Σου.

Σηκώσου, γιατί, Κύριε, έχεις παραδοθή στον ύπνο; Γιατί δείχνεις μακροθυμία στους εχθρούς; Γιατί παίρνεις από μας το πρόσωπό Σου; Σηκώσου, μη μας κρατάς σ απόσταση ως το τέλος. Μη μας παραβλέπης ολότελα. Θυμήσου το Σταυρό Σου, θυμήσου το λαό Σου, θυμήσου την ευσπλαγχνία Σου. Συ, Κύριε, που βάσταξες για χάρι μας σαράντα ημέρες τον πειρασμό, θυμήσου τους λαούς Σου που πειράζονται στην απάτη και ξηρή ερημία. Αυτούς θυμήσου μαζί με μας, Κύριε, και πριν από μας, φιλάνθρωπε. Σ΄ αυτούς δώσε πριν από μας τη βοήθειά Σου. Εκείνους τέλος να επισκεφθής. Εκείνους τους πιο αξιολύπητους απ΄ όλους, που είναι απ΄ όλους πιο ταπεινοί πάνω στη γη. Εκείνους που στην έρημο ξεχάστηκαν από τους ανθρώπους, που από το χέρι Σου διώχτηκαν μακρυά πριν από το θάνατό τους. Αυτούς που βαριά τους παίδεψε ο θυμός Σου κι η οργή Σου τους ήλεγξε. Εκείνοι που σαν νεκροί από τους ανθρώπους λησμονήθηκαν, που καταδικάστηκαν και ζουν με τ΄ άγρια θηρία. Αυτοί που τη στένεψή τους κανείς δεν παρατηρεί παρά μόνο τ΄ ακοίμητό Σου μάτι, που την ανάγκη τους, Συ, Κύριε, γνωρίζεις και κανείς άλλος δεν άκουσε, αφού χωρισμένοι από τους δικούς τους, μακρυά από τους ανθρώπους, ζούνε έχοντας ξεχάσει τις εκκλησίες και μη ξαίροντας τις μέρες των εορτών.

Λίγη καλοσύνη σ΄ αυτούς δείξε, Κύριε. Δε γυρεύω πολλή. Έλα σ΄ εκείνους, Θεέ μου, που τους επαίδεψες. Έλα στα άλλοτε παιδιά Σου, γιατί κι αυτοί κάποτε ήσαν κοντά Σου, ήσαν κι αυτοί Χριστιανοί, κι αυτοί κοπάδια Σου κι αυτοί μέλη του Σώματός Σου κι αυτοί κοινωνούσαν το άχραντο Σώμα Σου και τώρα κοινωνούν το Σώμα αλόγων ζώων. Γι αυτό, Κύριε, ρίξε σ αυτούς το βλέμμα Σου γεμάτο έλεος και ευσπλαγχνία. Κοίταξε αυτών των αθλίων τη στένεψη και δείξε τους τη σωτηρία. Κοίταξε τη βαθειά ερημιά τους και κάμε την ευσπλαγχνία Σου. Αν και δίκαια τους παίδεψες, σώσε τους όμως. Αν και τους παρέδωσες στον εχθρό άξια, όμως μάζεψέ τους. Τους εχτύπησες, παρηγόρησέ τους, τους παρέδωσες, λύτρωσέ τους. Αν πολλές φορές αμαρτήσαμε, όμως ξαναθυμήσου μας πάλι, και πάλι σκύψε στη δέησή μας και πιο πολύ άκουσε όσους βρίσκονται στις ερημιές, στα σπήλαια και τα βαθουλώματα της γης, σ΄ απάτητους τόπους, αδελφούς μας χριστιανούς και λαό δικό Σου. Γιατί αν εμείς είμαστε στις Εκκλησίες μαζί με τους πιστούς, εκείνοι ζουν στην ερημιά μαζί με τους εχθρούς. Αν εμείς χαιρώμαστε τις εορτές, εκείνοι βρίσκονται σε μέγα σκότος. Υπέρμετρη είναι η δυστυχία τους, μεγάλος ο φόβος τους, το τραύμα τους φοβερό, πικρή η συμφορά τους, ανεκδιήγητη η καταστροφή τους, μεγάλο το αγκάθι, πολλή η τραγωδία τους, Κύριε.

Μη μας αφήσης για πάντα έξω, αλλά μαζί με την παιδεία δείξε μας και τη φιλανθρωπία Σου, για να μη μείνη η τελευταία καύχηση στους Ιουδαίους, για να μην πούν για μας οι ειδωλολάτρες: που είναι ο Θεός τους, δεν είναι ο Χριστός τους, δεν είναι ο Σταυρός τους; Που είναι η ελπίδα τους; Που η πίστη των Χριστιανών; Για να μην τα πούνε αυτά, γρήγορα ας δούν τα ελέη Σου σ εμάς. Ας μας προφτάση γρήγορα η ευσπλαγχνία Σου Κύριε, Κύριε, γιατί είμαστε πολύ φτωχοί, γιατί είμαστε πολύ ταπεινοί, γιατί λιγοστέψαμε πολύ. Ας φτάση λοιπόν ως Εσένα ο στεναγμός των δεμένων. Θα Σε μαλακώσουν τα δάκρυα των άκακων νηπίων, που τα κατασφάζουν, θα Σε συγκινήση ο θρήνος των μητέρων που χάνουν τα παιδιά τους.

Είναι παρακλήσεις τα όσα λέμε, Κύριε, κι όχι αντιλογίες. Σε παρακαλούμε, δεν αντιδικούμε με Σένα. Παρακαλούμε, γιατί οι άνομοι μάς βρίζουν και οι Έλληνες μας καταπονούν. Δε φιλονικούμε, εξομολογούμαστε, κλαίμε γιατί και οι άλλοι είναι σε κίνδυνο. Είμαστε αμαρτωλοί, αλλά είμαστε και Χριστιανοί. Είμαστε τιποτένιοι αλλά οπαδοί της δικής Σου πίστεως. Δεν αξίζομε τη φιλανθρωπία Σου αλλά είμαστε πρόβατα της Εκκλησίας Σου στην ίδια μάντρα μαζεμένοι. Αυτήν την ικεσία σε Σένα οι φτωχοί για τον αμέτρητο λαό της αιχμαλωσίας προσφέρομε στην τριήμερη Ανάστασή Σου, κλήρος και λαός, νέοι και νέες, γέροντες με νεώτερους, τα παιδιά με τις μητέρες τους, κάθε ψυχή όσων πιστεύουν σε Σένα. Αυτούς όλους λύτρωσέ τους από τη φοβέρα που σιμώνει, και κάνε τους, άξιους της Βασιλείας Σου με τη Χάρη και τη φιλανθρωπία του Μονογενούς Σου Υιού και κυριάρχου Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, μαζί με το Πανάγιο και ζωοποιό Του Πνεύμα. Τώρα και πάντα και στους αιώνες των αιώνων, Αμήν.»