Ὅταν στὴν ζωὴ τῆς ἀνθρωπότητας καὶ γενικὰ τῶν λαῶν ὑπάρχουν κανόνες, φραγµοὶ
καὶ ὅρια, ποὺ δὲν ἀντίκεινται οἱ νόµοι τοῦ Κράτους στοὺς νόµους τοῦ Θεοῦ καὶ
στοὺς νόµους τῆς φύσεως, τότε ἐκεῖ βασιλεύει ἡ ἁρµονία καὶ τάξη. Ὅταν ὅµως ξεπεραστοῦν ἢ καταπατηθοῦν αὐτὰ τὰ ὅρια στοὺς
νόµους τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς φύσεως, ὅπως ἔγινε µὲ τὴν ψήφιση τοῦ νόµου γιὰ τὴν
συµβίωση τῶν Σοδοµιτῶν ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ βουλή, τότε ὁ ἄνθρωπος σύρεται αἰχµάλωτος
ἀπὸ τὰ ἀχαλίνωτα πάθη του. Ἡ ψήφιση τοῦ παρὰ φύσιν νόµου αὐτοῦ βραβεύει οὐσιαστικὰ
τὸν ἄνθρωπο ποὺ σύρεται αἰχµάλωτος πίσω ἀπὸ τὶς ἐπιθυµίες του. Ἀπὸ αὐτὴν τὴν
δεινὴ αἰχµαλωσία τῶν ἀχαλίνωτων παθῶν του, ὁ ἄνθρωπος καταντᾶ ἐλεεινὸς καὶ τρισάθλιος.
Τί παράδειγµα καὶ τί σκυτάλη θὰ παραδώσουµε στὴν νεολαία ποὺ µᾶς ἀκολουθεῖ;
Μέσα σὲ αὐτὴ τὴν σκοτοδίνη οἱ πατέρες τῆς βουλῆς τῶν Ἑλλήνων ἐβάπτισαν τὴν Ἐκκλησία
καὶ τὴν ὀνόµασαν µεσαίωνα.
Ἂν ὅµως τὴν βάπτισαν ἔτσι γιὰ τὴν ἀφωνία της, ἔχουν µεγάλο δίκαιο. Ποῦ εὑρίσκονται ἆραγε πολλοὶ οἰκουµενιστὲς ποιµένες, ποὺ ἔχουν ἀνεβάσει στὰ ὕψη τὸ προφίλ τους, ἀσχολούµενοι µὲ διάφορα κοσµικὰ πράγµατα, γιὰ νὰ δώσουν τὸν πρέποντα ἀγώνα, γιὰ νὰ ἀποτρέψουν τὴν διασάλευση τοῦ ἠθικοῦ νόµου τοῦ Εὐαγγελίου, ἀπὸ τὴν ψήφιση τοῦ νόµου αὐτοῦ τῆς ντροπῆς; Ἂν µεταπηδήσωµε τώρα καὶ στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο βλέπουµε ὅτι καὶ ἐδῶ ὑπάρχουν κανόνες, φραγµοὶ καὶ ὅρια. Ὅταν οἱ ποιµένες τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἑπόµενοι τῶν Ἁγίων Ἀποστό- λων, τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῆς ἱερᾶς παραδόσεως, τότε καὶ στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας βασιλεύει ἡ ἁρµονία καὶ ἡ τάξη. Τὴν ἁρµονία καὶ τὴν τάξη στὸ χῶρο τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τὴν διασάλευσε ἡ αὐθαίρετη ἀλλαγὴ τοῦ Ἰουλιανοῦ ἡµερολογίου µὲ τὸ παπικὸ ἡµερολόγιο τὸ 1923 ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Μελέτιο Μεταξάκη, ποὺ ταλανίζει µέχρι σήµερα τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Τὴν διαίρεση αὐτὴ οἱ οἰκουµενιστὲς σήµερα τὴν προσπερνοῦν, διότι εἶναι ἀπασχοληµένοι νὰ ἑνώσουν τὴν Ἁγία Ὀρθοδοξία µας µὲ τὴν παπικὴ αἵρεση, µὲ κίνδυνο νὰ δη- µιουργήσουν ἀσυγκρίτως µεγαλύτερο σχίσµα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Γιὰ τὸ θέµα αὐτὸ ὁ Ἅγιος τῶν ἡµερῶν µας Παΐσιος ἀναφέρει στὴν ἐπιστολή πόνου πρὸς τὸν τότε Πατριάρχη τὰ ἑξῆς: «Ἂς εὐχηθοῦµε νὰ δώση ὁ Θεὸς τὸν φωτισµό του σὲ ὅλους µας καὶ εἰς τὸν Πατριάρχη, διὰ νὰ γίνη πρῶτον ἡ ἕνωσις αὐτῶν τῶν «ἐκκλησιῶν» (δηλαδὴ καὶ τῶν παλαιοηµερολογιτῶν) νὰ πραγµατοποιηθῆ ἡ γαλήνη ἀνάµεσα στὸ σκανδαλισµένο Ὀρθόδοξο πλήρωµα, ἡ εἰρήνη καὶ ἡ ἀγάπη µεταξὺ τῶν ὀρθοδόξων Ἀνατολικῶν Ἐκκλησιῶν. Καὶ κατόπιν ἂς γίνη σκέψις διὰ τὴν ἕνωσιν µετὰ τῶν ἄλλων «ὁµολογιῶν», ἑὰν καὶ ἐφ᾽ ὅσον εἰλικρινῶς ἐπιθυµοῦν ν᾽ ἀσπασθοῦν τὸ ὀρθόδοξο δόγµα». Βγαίνει σήµερα ὁ Πάπας καὶ ὁµολογεῖ ὅτι δὲν µᾶς χωρίζει τίποτα ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξο Ἐκκλησία γιὰ τὸ κοινὸ ποτήριο. Ἀλήθεια µὲ ποιὸ διάλογο φθάσαµε µέχρι αὐτὴ τὴν προσέγγιση γιὰ τὸ κοινὸ ποτήριο; Μὲ τὸν διάλογο ποὺ βάπτισε ἀνούσιο ὁ πρώην πρόεδρος τῶν διαλόγων Στυλιανός; Καὶ τὶς διαφορὲς στὰ δόγµατα µεταξὺ ὀρθοδοξίας - παπισµοῦ τὶς βάπτισαν «παραδόσεις» ἑκάστης ἐκκλησίας καὶ ὁ ξεπεσµὸς τῶν οἰκουµενιστῶν συνεχίζεται. Στὰ τέλη τοῦ παρελθόντος χρόνου 2015 ἑόρτασαν οἱ οἰκουµενιστὲς τὰ 80 χρόνια ἀπὸ τὴν ἐκδηµία τοῦ σχίσαντος τὸν ἄραφο χιτῶνα τοῦ Χριστοῦ καὶ διασαλεύσαντος τὴν ἁρµονία καὶ τὴν εἰρήνη στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ Μελετίου Μεταξάκη. Ἡ ἐπέτειος αὐτὴ ἔλαβε χώρα στὴν ἐκκλησιαστικὴ Ἀκαδηµία Κρήτης. Οἱ ἐργασίες ἄρχισαν µὲ τὴν ἀνάγνωση Πατριαρχικοῦ γράµµατος τοῦ κυρίου Βαρθολοµαίου, ἐνῶ χαιρετισµὸ ἀπηύθυναν ὁ Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης καὶ ἄλλοι. Μεταξὺ τῶν θεµάτων ποὺ ἀνέπτυξαν ἦταν τὸ θέµα: «Ἡ ζωὴ καὶ τὸ ἔργο τοῦ µεγάλου Οἰκουµενικοῦ Πατριάρχη Μελετίου Μεταξάκη µέσα ἀπὸ ἄγνωστες πηγές». Ὁ Ἅγιος Χρυσόστοµος ἀναφέρει, ὅποιος δηµιούργησε σχίσµα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, καὶ νὰ µαρτυρήση γιὰ τὸν Χριστὸν δὲν συγ- χωρεῖται, αὐτὰ ὅµως γιὰ τοὺς οἰκουµενιστὰς δὲν ἰσχύουν. Ἰδοὺ λοιπὸν τὸ πρότυπο καὶ τὸ παράδειγµα τῶν οἰκουµενιστῶν, ὁ Μελέτιος Μετακάκης, ποὺ ὑµνεῖται ὑπ᾽ αὐτῶν σήµερα, καὶ µετὰ ἔχουν τὸ σθένος νὰ κατηγοροῦν τοὺς πιστούς, ποὺ σκανδαλίζονται βλέποντες τὰ παράδοξα αὐτὰ γεγονότα. Ὁ Θεὸς νὰ µᾶς λυτρώση ἀπὸ τὴν πλάνη τῶν οἰκουµενιστῶν. Γιὰ νὰ καταλάβουµε καλλίτερα τὰ δεινὰ ἑνὸς σχίσµατος στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἂς γυρίσουµε λίγο πίσω στὴν ἐποχή ποὺ ἔγινε τὸ σχίσµα, νὰ δοῦµε ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ τραγικὰ γεγονότα. Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ στὴν Ἱερὰ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας Ἁγίου Ὄρους ἀσκοῦνταν 200 µοναχοὶ µὲ ἀγάπη καὶ εἰρήνη. Μὲ τὴν αὐθαίρετη ἀλλαγὴ τοῦ ἡµερολογίου, οἱ ὀγδόντα ἀπὸ τοὺς διακόσιους δὲν ἐδέχθησαν τὴν ἀλλαγὴ καὶ τὸ µοναστήρι, γιὰ νὰ τοὺς οἰκονοµήση τοὺς παραχώρησε τρία παρεκκλήσια ἐντὸς τῆς Μονῆς καὶ ἐκκλησιάζονταν χωριστὰ ἀπὸ τοὺς ὑπολοίπους. Αὐτὸ ἔγινε ἐπὶ τρία χρόνια, µετὰ ἀναγκαστικὰ ἀνεχώρησαν ἀπὸ τὸ µοναστήρι, ἄλλοι ἐντὸς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, καὶ ἄλλοι ἐκτὸς αὐτοῦ ἱδρύοντες τὶς παρατάξεις τοῦ παλαιοῦ ἡµερολογίου. Ἕνα δεύτερο γεγονὸς ποὺ ἔλαβε χώρα καὶ αὐτὸ στὸ Ἅγιον Ὄρος ἦταν τὸ 1970 νεαρὸς τότε καλόγερος ἐγώ, µοῦ ἄρεσε πολὺ νὰ διαβαίνω τὴν Καψάλα τοῦ Ἁγίου Ὄρους µὲ τὰ πολλὰ µονοπάτια της· γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ τὴν ὀνοµάζουν καὶ ὁµόνοια τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Πολλὲς φορὲς συναντοῦσα ἕνα σκελετωµένο ἀσκητή, ποὺ µὲ χαιρετοῦσε µὲ ἕνα νεῦµα τῆς κεφαλῆς του. Μία ἡµέρα ὅµως ποὺ συναντηθήκαµε, σήκωσε τὸ σκελετωµένο χέρι του, σηµεῖο ὅτι κάτι ἤθελε νὰ µοῦ πῆ. Μέσα στὴ σιγὴ τῆς φύσεως, ἄρχισε νὰ µοῦ ὁµιλῆ µὲ ἀλλοιωµένο καὶ λαµπρὸ πρόσωπο γιὰ τὰ µεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ. Ἐγὼ ἐξεστηκὼς σὰν ἄγαλµα τὸν ἄκουα µὲ µεγάλη προσοχή· ἦταν µιὰ οὐράνια πανδαισία µέσα στὴν καταπράσινη φύση. Αὐτὸ δυστυχῶς δὲν κράτησε πάρα πολύ, διότι ξαφνικὰ τὰ µάτια τοῦ ἀσκητοῦ γέµισαν δάκρυα. Καὶ µοῦ λέει µὲ πολὺ πόνο. ∆υστυχῶς, καλογέρη µου, µᾶς διήρεσαν µὲ τὸ ἡµερολογιακὸ σχίσµα. Ἐγὼ ἐκείνη τὴ στιγµή, ἀφοῦ ἔχασα τὸ θησαυρὸ τῆς ὁµιλίας τοῦ ἀσκητοῦ, ἄρχισα νὰ ὑβρίζω µὲ λέξεις ποὺ δὲν γράφονται τὸν αἴτιο τοῦ σχίσµατος Μελέτιο Μεταξάκη, ποὺ παραδόξως σήµερα ὑµνεῖται ἀπὸ τοὺς οἰκουµενιστάς. Τὸ ποίµνιο τοῦ Χριστοῦ ἀκούει τὴν φωνὴ τοῦ ἀληθινοῦ ποιµένος ποὺ εἶναι οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας µας, ὅπως ὁ Ἅγιος Παΐσιος ποὺ ἔδωσε αἷµα καὶ ἔλαβε πνεῦµα, ὅπως ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαµᾶς, σκαρφαλωµένος ἐπάνω στὰ βράχια τοῦ Ἁγίου Ὄρους µὲ παξιµάδι καὶ ἐλιὲς προσευχόταν ἐπὶ τρία χρόνια µὲ τὴν εὐχὴ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, φώτισέ µου τὸ σκότος». Καὶ τὸν φώτισε ὁ Κύριος καὶ ὡµίλησε ἐν πνεύµατι Ἁγίῳ γιὰ τὶς πλάνες καὶ αἱρέσεις τοῦ παπισµοῦ. Τοὺς δὲ ψευδοποιµένας ἂν καὶ φέρουν τὴν δορὰν τοῦ προβάτου, τὸ ποίµνιο τοῦ Χριστοῦ δὲν τοὺς ἀκούει, δὲν τοὺς ἐµπιστεύεται. Καὶ τέλος σὲ αὐτὴ τὴν ἐποχή, ποὺ ζοῦµε, ποὺ ὅλα σχεδὸν ἔχουν ἀλλάξει πρὸς τὸ χειρότερο, βλέπεις ἐν ὥρᾳ ὀρθοδόξου λατρείας τὸν αἱρεσιάρχη Πάπα νὰ συµµετέχη καὶ αὐτὸς µὲ τὰ ἄµφιά του, καὶ νὰ ὑµνῆται καὶ νὰ δοξολογῆται. Ἐπίσης νὰ ἐπαινῆται αὐτός, ποὺ ἔσχισε τὸν ἄραφο χιτῶνα τοῦ Χριστοῦ, Μελέτιος Μεταξάκης, καὶ νὰ ἐπιχειροῦν νὰ ἀλλοιώσουν καιροὺς καὶ χρόνους, µελετώντας τὴν ἀλλαγὴ τοῦ Πασχαλίου. Σὲ αὐτὴ τὴν ἐποχὴ ἔλαχε ὁ κλῆρος νὰ συνέλθη ἡ Μεγάλη Σύνοδος τῶν ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τοὺς Τούρκους τὸ εἰκοσιένα, ὁ διδάσκαλος τοῦ γένους ἡµῶν καὶ κατόπιν µοναχὸς Κοσµᾶς Φλαµιάτος, βλέποντας τὴν ἐπιρροὴ τῶν ξένων δυνάµεων στὴν Ἑλλάδα (σήµερα γράψε Ν. Ἐποχὴ τῶν σκοτεινῶν δυνάµεων τοῦ Ἀντιχρίστου) ἢ προφητικά, εἶχε κάνει τὴν ἑξῆς δήλωση «Ἡ οἰκουµενικὴ Σύνοδος ποὺ θὰ συνέλθη στὸ µέλλον θὰ καταργήση τὴν Ὀρθοδοξία». Αὐτὸ ἐὰν συµβῆ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία θὰ καταφύγη στὴν ἔρηµο, κατὰ τὴν ἀποκάλυψη.
Ἂν ὅµως τὴν βάπτισαν ἔτσι γιὰ τὴν ἀφωνία της, ἔχουν µεγάλο δίκαιο. Ποῦ εὑρίσκονται ἆραγε πολλοὶ οἰκουµενιστὲς ποιµένες, ποὺ ἔχουν ἀνεβάσει στὰ ὕψη τὸ προφίλ τους, ἀσχολούµενοι µὲ διάφορα κοσµικὰ πράγµατα, γιὰ νὰ δώσουν τὸν πρέποντα ἀγώνα, γιὰ νὰ ἀποτρέψουν τὴν διασάλευση τοῦ ἠθικοῦ νόµου τοῦ Εὐαγγελίου, ἀπὸ τὴν ψήφιση τοῦ νόµου αὐτοῦ τῆς ντροπῆς; Ἂν µεταπηδήσωµε τώρα καὶ στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο βλέπουµε ὅτι καὶ ἐδῶ ὑπάρχουν κανόνες, φραγµοὶ καὶ ὅρια. Ὅταν οἱ ποιµένες τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἑπόµενοι τῶν Ἁγίων Ἀποστό- λων, τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῆς ἱερᾶς παραδόσεως, τότε καὶ στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας βασιλεύει ἡ ἁρµονία καὶ ἡ τάξη. Τὴν ἁρµονία καὶ τὴν τάξη στὸ χῶρο τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τὴν διασάλευσε ἡ αὐθαίρετη ἀλλαγὴ τοῦ Ἰουλιανοῦ ἡµερολογίου µὲ τὸ παπικὸ ἡµερολόγιο τὸ 1923 ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Μελέτιο Μεταξάκη, ποὺ ταλανίζει µέχρι σήµερα τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Τὴν διαίρεση αὐτὴ οἱ οἰκουµενιστὲς σήµερα τὴν προσπερνοῦν, διότι εἶναι ἀπασχοληµένοι νὰ ἑνώσουν τὴν Ἁγία Ὀρθοδοξία µας µὲ τὴν παπικὴ αἵρεση, µὲ κίνδυνο νὰ δη- µιουργήσουν ἀσυγκρίτως µεγαλύτερο σχίσµα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Γιὰ τὸ θέµα αὐτὸ ὁ Ἅγιος τῶν ἡµερῶν µας Παΐσιος ἀναφέρει στὴν ἐπιστολή πόνου πρὸς τὸν τότε Πατριάρχη τὰ ἑξῆς: «Ἂς εὐχηθοῦµε νὰ δώση ὁ Θεὸς τὸν φωτισµό του σὲ ὅλους µας καὶ εἰς τὸν Πατριάρχη, διὰ νὰ γίνη πρῶτον ἡ ἕνωσις αὐτῶν τῶν «ἐκκλησιῶν» (δηλαδὴ καὶ τῶν παλαιοηµερολογιτῶν) νὰ πραγµατοποιηθῆ ἡ γαλήνη ἀνάµεσα στὸ σκανδαλισµένο Ὀρθόδοξο πλήρωµα, ἡ εἰρήνη καὶ ἡ ἀγάπη µεταξὺ τῶν ὀρθοδόξων Ἀνατολικῶν Ἐκκλησιῶν. Καὶ κατόπιν ἂς γίνη σκέψις διὰ τὴν ἕνωσιν µετὰ τῶν ἄλλων «ὁµολογιῶν», ἑὰν καὶ ἐφ᾽ ὅσον εἰλικρινῶς ἐπιθυµοῦν ν᾽ ἀσπασθοῦν τὸ ὀρθόδοξο δόγµα». Βγαίνει σήµερα ὁ Πάπας καὶ ὁµολογεῖ ὅτι δὲν µᾶς χωρίζει τίποτα ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξο Ἐκκλησία γιὰ τὸ κοινὸ ποτήριο. Ἀλήθεια µὲ ποιὸ διάλογο φθάσαµε µέχρι αὐτὴ τὴν προσέγγιση γιὰ τὸ κοινὸ ποτήριο; Μὲ τὸν διάλογο ποὺ βάπτισε ἀνούσιο ὁ πρώην πρόεδρος τῶν διαλόγων Στυλιανός; Καὶ τὶς διαφορὲς στὰ δόγµατα µεταξὺ ὀρθοδοξίας - παπισµοῦ τὶς βάπτισαν «παραδόσεις» ἑκάστης ἐκκλησίας καὶ ὁ ξεπεσµὸς τῶν οἰκουµενιστῶν συνεχίζεται. Στὰ τέλη τοῦ παρελθόντος χρόνου 2015 ἑόρτασαν οἱ οἰκουµενιστὲς τὰ 80 χρόνια ἀπὸ τὴν ἐκδηµία τοῦ σχίσαντος τὸν ἄραφο χιτῶνα τοῦ Χριστοῦ καὶ διασαλεύσαντος τὴν ἁρµονία καὶ τὴν εἰρήνη στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ Μελετίου Μεταξάκη. Ἡ ἐπέτειος αὐτὴ ἔλαβε χώρα στὴν ἐκκλησιαστικὴ Ἀκαδηµία Κρήτης. Οἱ ἐργασίες ἄρχισαν µὲ τὴν ἀνάγνωση Πατριαρχικοῦ γράµµατος τοῦ κυρίου Βαρθολοµαίου, ἐνῶ χαιρετισµὸ ἀπηύθυναν ὁ Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης καὶ ἄλλοι. Μεταξὺ τῶν θεµάτων ποὺ ἀνέπτυξαν ἦταν τὸ θέµα: «Ἡ ζωὴ καὶ τὸ ἔργο τοῦ µεγάλου Οἰκουµενικοῦ Πατριάρχη Μελετίου Μεταξάκη µέσα ἀπὸ ἄγνωστες πηγές». Ὁ Ἅγιος Χρυσόστοµος ἀναφέρει, ὅποιος δηµιούργησε σχίσµα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, καὶ νὰ µαρτυρήση γιὰ τὸν Χριστὸν δὲν συγ- χωρεῖται, αὐτὰ ὅµως γιὰ τοὺς οἰκουµενιστὰς δὲν ἰσχύουν. Ἰδοὺ λοιπὸν τὸ πρότυπο καὶ τὸ παράδειγµα τῶν οἰκουµενιστῶν, ὁ Μελέτιος Μετακάκης, ποὺ ὑµνεῖται ὑπ᾽ αὐτῶν σήµερα, καὶ µετὰ ἔχουν τὸ σθένος νὰ κατηγοροῦν τοὺς πιστούς, ποὺ σκανδαλίζονται βλέποντες τὰ παράδοξα αὐτὰ γεγονότα. Ὁ Θεὸς νὰ µᾶς λυτρώση ἀπὸ τὴν πλάνη τῶν οἰκουµενιστῶν. Γιὰ νὰ καταλάβουµε καλλίτερα τὰ δεινὰ ἑνὸς σχίσµατος στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἂς γυρίσουµε λίγο πίσω στὴν ἐποχή ποὺ ἔγινε τὸ σχίσµα, νὰ δοῦµε ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ τραγικὰ γεγονότα. Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ στὴν Ἱερὰ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας Ἁγίου Ὄρους ἀσκοῦνταν 200 µοναχοὶ µὲ ἀγάπη καὶ εἰρήνη. Μὲ τὴν αὐθαίρετη ἀλλαγὴ τοῦ ἡµερολογίου, οἱ ὀγδόντα ἀπὸ τοὺς διακόσιους δὲν ἐδέχθησαν τὴν ἀλλαγὴ καὶ τὸ µοναστήρι, γιὰ νὰ τοὺς οἰκονοµήση τοὺς παραχώρησε τρία παρεκκλήσια ἐντὸς τῆς Μονῆς καὶ ἐκκλησιάζονταν χωριστὰ ἀπὸ τοὺς ὑπολοίπους. Αὐτὸ ἔγινε ἐπὶ τρία χρόνια, µετὰ ἀναγκαστικὰ ἀνεχώρησαν ἀπὸ τὸ µοναστήρι, ἄλλοι ἐντὸς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, καὶ ἄλλοι ἐκτὸς αὐτοῦ ἱδρύοντες τὶς παρατάξεις τοῦ παλαιοῦ ἡµερολογίου. Ἕνα δεύτερο γεγονὸς ποὺ ἔλαβε χώρα καὶ αὐτὸ στὸ Ἅγιον Ὄρος ἦταν τὸ 1970 νεαρὸς τότε καλόγερος ἐγώ, µοῦ ἄρεσε πολὺ νὰ διαβαίνω τὴν Καψάλα τοῦ Ἁγίου Ὄρους µὲ τὰ πολλὰ µονοπάτια της· γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ τὴν ὀνοµάζουν καὶ ὁµόνοια τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Πολλὲς φορὲς συναντοῦσα ἕνα σκελετωµένο ἀσκητή, ποὺ µὲ χαιρετοῦσε µὲ ἕνα νεῦµα τῆς κεφαλῆς του. Μία ἡµέρα ὅµως ποὺ συναντηθήκαµε, σήκωσε τὸ σκελετωµένο χέρι του, σηµεῖο ὅτι κάτι ἤθελε νὰ µοῦ πῆ. Μέσα στὴ σιγὴ τῆς φύσεως, ἄρχισε νὰ µοῦ ὁµιλῆ µὲ ἀλλοιωµένο καὶ λαµπρὸ πρόσωπο γιὰ τὰ µεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ. Ἐγὼ ἐξεστηκὼς σὰν ἄγαλµα τὸν ἄκουα µὲ µεγάλη προσοχή· ἦταν µιὰ οὐράνια πανδαισία µέσα στὴν καταπράσινη φύση. Αὐτὸ δυστυχῶς δὲν κράτησε πάρα πολύ, διότι ξαφνικὰ τὰ µάτια τοῦ ἀσκητοῦ γέµισαν δάκρυα. Καὶ µοῦ λέει µὲ πολὺ πόνο. ∆υστυχῶς, καλογέρη µου, µᾶς διήρεσαν µὲ τὸ ἡµερολογιακὸ σχίσµα. Ἐγὼ ἐκείνη τὴ στιγµή, ἀφοῦ ἔχασα τὸ θησαυρὸ τῆς ὁµιλίας τοῦ ἀσκητοῦ, ἄρχισα νὰ ὑβρίζω µὲ λέξεις ποὺ δὲν γράφονται τὸν αἴτιο τοῦ σχίσµατος Μελέτιο Μεταξάκη, ποὺ παραδόξως σήµερα ὑµνεῖται ἀπὸ τοὺς οἰκουµενιστάς. Τὸ ποίµνιο τοῦ Χριστοῦ ἀκούει τὴν φωνὴ τοῦ ἀληθινοῦ ποιµένος ποὺ εἶναι οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας µας, ὅπως ὁ Ἅγιος Παΐσιος ποὺ ἔδωσε αἷµα καὶ ἔλαβε πνεῦµα, ὅπως ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαµᾶς, σκαρφαλωµένος ἐπάνω στὰ βράχια τοῦ Ἁγίου Ὄρους µὲ παξιµάδι καὶ ἐλιὲς προσευχόταν ἐπὶ τρία χρόνια µὲ τὴν εὐχὴ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, φώτισέ µου τὸ σκότος». Καὶ τὸν φώτισε ὁ Κύριος καὶ ὡµίλησε ἐν πνεύµατι Ἁγίῳ γιὰ τὶς πλάνες καὶ αἱρέσεις τοῦ παπισµοῦ. Τοὺς δὲ ψευδοποιµένας ἂν καὶ φέρουν τὴν δορὰν τοῦ προβάτου, τὸ ποίµνιο τοῦ Χριστοῦ δὲν τοὺς ἀκούει, δὲν τοὺς ἐµπιστεύεται. Καὶ τέλος σὲ αὐτὴ τὴν ἐποχή, ποὺ ζοῦµε, ποὺ ὅλα σχεδὸν ἔχουν ἀλλάξει πρὸς τὸ χειρότερο, βλέπεις ἐν ὥρᾳ ὀρθοδόξου λατρείας τὸν αἱρεσιάρχη Πάπα νὰ συµµετέχη καὶ αὐτὸς µὲ τὰ ἄµφιά του, καὶ νὰ ὑµνῆται καὶ νὰ δοξολογῆται. Ἐπίσης νὰ ἐπαινῆται αὐτός, ποὺ ἔσχισε τὸν ἄραφο χιτῶνα τοῦ Χριστοῦ, Μελέτιος Μεταξάκης, καὶ νὰ ἐπιχειροῦν νὰ ἀλλοιώσουν καιροὺς καὶ χρόνους, µελετώντας τὴν ἀλλαγὴ τοῦ Πασχαλίου. Σὲ αὐτὴ τὴν ἐποχὴ ἔλαχε ὁ κλῆρος νὰ συνέλθη ἡ Μεγάλη Σύνοδος τῶν ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τοὺς Τούρκους τὸ εἰκοσιένα, ὁ διδάσκαλος τοῦ γένους ἡµῶν καὶ κατόπιν µοναχὸς Κοσµᾶς Φλαµιάτος, βλέποντας τὴν ἐπιρροὴ τῶν ξένων δυνάµεων στὴν Ἑλλάδα (σήµερα γράψε Ν. Ἐποχὴ τῶν σκοτεινῶν δυνάµεων τοῦ Ἀντιχρίστου) ἢ προφητικά, εἶχε κάνει τὴν ἑξῆς δήλωση «Ἡ οἰκουµενικὴ Σύνοδος ποὺ θὰ συνέλθη στὸ µέλλον θὰ καταργήση τὴν Ὀρθοδοξία». Αὐτὸ ἐὰν συµβῆ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία θὰ καταφύγη στὴν ἔρηµο, κατὰ τὴν ἀποκάλυψη.
"Ο.Τ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου