Η Ορθοδοξία στηρίζεται στην Αγία Γραφή και στην Ιερά
Παράδοση, την Παράδοση των Αγίων Πατέρων.
Η πατερική περίοδος επεκτείνεται όσο και η ζωή της Εκκλησίας και αρχίζει από την ημέρα της Πεντηκοστής και φθάνει μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με αυτή τη αντίληψη, η αγιαστική ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, που καθοδηγεί την Εκκλησία, αποτελεί ένα ενιαίο και συνεχές ρεύμα που είναι πάντοτε παρόν και επίκαιρο μέσα στην Ιστορία και έτσι, η βυζαντινή περίοδος όπως και η Νεώτερη εποχή, είναι η φυσική συνέχεια της χριστιανικής αρχαιότητας με την οποία συνδέονται οργανικά και αδιάσπαστα.
Στη μεγάλη σατανοκίνητη εποχή της εικονομαχίας, υπήρξαν Πατριάρχες και Επίσκοποι εικονοκλάστες, όπως ο Νικήτας ο Α τον οποίο αργότερα αναθεμάτισε η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος, ο Αντώνιος Α', ή ο Ιωάννης Ζ ο Γραμματικός, μεγάλος Λόγιος της εποχής, και δάσκαλος του Αυτοκράτορα Θεοφίλου,χάρις του οποίου ο Θεόφιλος έτρεφε μίσος για τις άγιες εικόνες.
Σ' αυτή την σκοτεινή περίοδο, που ασχημόνησαν τα μάλλα ταγοί της εκκλησίας, και περισπούδαστοι λαϊκοί, λές....αυτοί να ήταν η Αποστολική και Πατερική συνέχεια, η οποία άρχισε από την Πεντηκοστή;
Ερχόμαστε τώρα στα βδελυρά του 20ού αιώνα, και στην δια της βίας αυθαίρετη καινοτομία της παρεπήδησης 13 ημερών, από τα Πατερικά παραδεδομένα πρός χάριν του νεοανατείλαντος Οικουμενισμού.
Οι Καινοτόμοι, έφυγαν από την Κανονική Τάξη της εκκλησίας.
Οσοι φεύγουν, αυτοί προκαλούν σχίσμα που συμβαίνει με την προϋπόθεση οτι κάποιοι εμμένουν σθεναρώς, παρά τα οικονομικά ανταλλάγματα, τους ξυλοδαρμούς, τις καθαιρέσεις και τους διωγμούς.
Η εκκλησία, η Νύμφη του Κυρίου θα υφίσταται σταθερά, παρά την πληθωρικότητα των αριθμών των αναχωρούντων, παρά την πλουσιοπάροχη οικονομική εξαγορά, την οποία αποποιήθηκαν, και παρά το ανθρώπινο εφάμαρτο του προσωπικού τους εγωϊσμού για πρωτοκαθεδρίες.
Η πατερική περίοδος επεκτείνεται όσο και η ζωή της Εκκλησίας και αρχίζει από την ημέρα της Πεντηκοστής και φθάνει μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με αυτή τη αντίληψη, η αγιαστική ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, που καθοδηγεί την Εκκλησία, αποτελεί ένα ενιαίο και συνεχές ρεύμα που είναι πάντοτε παρόν και επίκαιρο μέσα στην Ιστορία και έτσι, η βυζαντινή περίοδος όπως και η Νεώτερη εποχή, είναι η φυσική συνέχεια της χριστιανικής αρχαιότητας με την οποία συνδέονται οργανικά και αδιάσπαστα.
Στη μεγάλη σατανοκίνητη εποχή της εικονομαχίας, υπήρξαν Πατριάρχες και Επίσκοποι εικονοκλάστες, όπως ο Νικήτας ο Α τον οποίο αργότερα αναθεμάτισε η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος, ο Αντώνιος Α', ή ο Ιωάννης Ζ ο Γραμματικός, μεγάλος Λόγιος της εποχής, και δάσκαλος του Αυτοκράτορα Θεοφίλου,χάρις του οποίου ο Θεόφιλος έτρεφε μίσος για τις άγιες εικόνες.
Σ' αυτή την σκοτεινή περίοδο, που ασχημόνησαν τα μάλλα ταγοί της εκκλησίας, και περισπούδαστοι λαϊκοί, λές....αυτοί να ήταν η Αποστολική και Πατερική συνέχεια, η οποία άρχισε από την Πεντηκοστή;
Ερχόμαστε τώρα στα βδελυρά του 20ού αιώνα, και στην δια της βίας αυθαίρετη καινοτομία της παρεπήδησης 13 ημερών, από τα Πατερικά παραδεδομένα πρός χάριν του νεοανατείλαντος Οικουμενισμού.
Οι Καινοτόμοι, έφυγαν από την Κανονική Τάξη της εκκλησίας.
Οσοι φεύγουν, αυτοί προκαλούν σχίσμα που συμβαίνει με την προϋπόθεση οτι κάποιοι εμμένουν σθεναρώς, παρά τα οικονομικά ανταλλάγματα, τους ξυλοδαρμούς, τις καθαιρέσεις και τους διωγμούς.
Η εκκλησία, η Νύμφη του Κυρίου θα υφίσταται σταθερά, παρά την πληθωρικότητα των αριθμών των αναχωρούντων, παρά την πλουσιοπάροχη οικονομική εξαγορά, την οποία αποποιήθηκαν, και παρά το ανθρώπινο εφάμαρτο του προσωπικού τους εγωϊσμού για πρωτοκαθεδρίες.
http://orthodoxia.forumup.gr/about508-0-asc-30-orthodoxia.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου