Η ελπιζόμενη μαρτυρία κατέληξε σε αποστασία

Δεν επιθυμούμε εδώ να απαριθμήσουμε όλες τις εκδηλώσεις που αποδεικνύουν ότι η ελπιζόμενη μαρτυρία της Ορθοδόξου πίστεως κατέληξε σε αποστασία και σε αλλοτρίωση. Η υποδοχή του πάπα στην Αθήνα και σε άλλες ορθόδοξες χώρες, και η κατ΄ αυτόν τον τρόπο νομιμοποίησή του ως κανονικού επισκόπου της Ρώμης, οι διαθρησκειακές συγκρητιστικές συνάξεις, η αμοιβαία αναγνώριση των μυστηρίων και η διακοινωνία που επέτρεψε το Πατριαρχείο Αντιοχείας με τους Μονοφυσίτες, για το μυστήριο δε του γάμου και το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, οι αυξανόμενες καταγγελίες για συμμετοχή παπικών στην ορθόδοξη Θ. Ευχαριστία και Ορθοδόξων στην παπική, με βάση τα συμφωνηθέντα στο απαράδεκτο ουνιτικό κείμενο του Balamand, η απίστευτη έγκριση από το τμήμα Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης δύο διδακτορικών διατριβών που παρουσιάζουν ως ορθοδόξους τους Μονοφυσίτες Διόσκορο και Σεβήρο, έχουν ανησυχήσει και σκανδαλίσει σε βαθμό επικίνδυνο το ορθόδοξο πλήρωμα. Έμεινε τελικά τίποτε όρθιο από τα όρια που έστησαν οι Πατέρες ημών;

***

Ο  Kyprianos Christodoulides άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "Η ελπιζόμενη μαρτυρία κατέληξε σε αποστασία":

- ΕΡ. "Έμεινε τελικά τίποτε όρθιο από τα όρια που έστησαν οι Πατέρες ημών;"
- ΑΠ. Όχι, δεν έμεινε τίποτα, διότι, πρώτον, τα όρια ήταν "τείχη του αίσχους" και δεύτερον, "οι πατέρες υπήρξαν θύματα του αρχεκάκου όφεως". Ο οικουμενικός Βαρθολομαίος μετά της κουστωδίας (...) πήρε, ως φαίνεται, σήμα από το άγιο πνεύμα του πάπα - αυτό ποιεί τη σύνθεση της εκπόρευσης μεταξύ πατρός και εκ του υιού - να τους κάνει μνημόσυνα για να συγχωρεθούν.

Ο Χριστός να τον (και τους) ελεήσει.